အ သီး တစ္ ရာ အ ညႇာ တစ္ ခု။

#####################

လွ်ာ နဲ႔ ပတ္ သက္ လို႔ ...
သံ ပ ရာ သီး အ ရည္ ေပါ ေပါ ရင့္ ရင့္ ကို ေလး စိတ္ ခြဲ...။
ဆား နဲ႔ တို႔ စား။
ဘယ္ လို ေတြ႕ မ လဲ။

စား တုန္း က ခ်ဥ္ တာ စား တာ လား၊ သံ ပ ရာ သီး စား တာ လား။
ေတြ႕ တာ... သံ ပ ရာ သီး လား ၊ ခ်ဥ္ တဲ့ သ ေဘာ လား။
အဲ ဒီ ခ်ဥ္ တဲ့ ဟာ ကို ...
မ်က္ စိ နဲ႔ ၾကည့္...ျမင္ ရ ပါ မ လား။
လက္ နဲ႔ ကိုင္ စမ္း ၾကည့္ ... ေတြ႕ ပါ မ လား။
နမ္း ၾကည့္ ရင္ ကား... ေတြ႕ ပါ မ လား။
ထိ ရင္ ကား... ေတြ႕ ပါ မ လား။
လွ်ာ နဲ႔ က် ေတာ့ ... မ သိ ႏိုင္ ဘူး လား။

ကဲ... ခ်ဥ္ တာ မ ရွိ ဘူး လား။
အ တံုး အ တစ္ ဟုတ္ ရဲ႕ လား။
သ ေဘာ အ ေန နဲ႔ မ ထင္ ရွား ဘူး လား။
ဒါ ေၾကာင့္ မို႔...
ပ စၥဳ ပၸ ႏၷ ဥၥ... စား ဆဲ ေပါ့။
ေယာ ဓ မၼံ  အ နိ မိ တၱ ဥၥ  ဘာ ေဝ ဟိ...
သ ဏၭာန္ ပါ ရဲ႕ လား။
ေအး... အ နိ မိ တၱ။

အဲ ဒီ သ ဏၭာ န္ မ ပါ ဘဲ နဲ႔ ျဖစ္ ၿပီး ေတာ့ ပ်က္ တဲ့ တ ရား ကို ....
"အ နိ စၥ ျမင္ မွ စိတ္ ခ် ရ တယ္ "လို႔ မ ေဟာ ဘူး လား။
အဲ ဒါ ေလ့ လာ ဖို႔ လို တာ ဗ်ား...။
သ ဏၭာ န္ မ ရွိ ဘူး ေနာ္။

အ ခု လည္း... မာ တယ္ ေပ်ာ့ တယ္ ဆို တာ...
စင္ စစ္ က ေတာ့ ဒါ ... သ ဘာ ဝ ပ ညတ္။
စာ လို ေျပာ မယ္ ဆို... ဝိ ဇၨာ မာ န ပ ညတ္။
ဝိ ဇၨာ ဉာဏ္ ကို နီး ကပ္ ျခင္း ေၾကာင့္... ဝိ ဇၨာ မာ န ပ ညတ္။
သ ဏၭာ န္ အ ေန နဲ႔ အ တံုး အ တစ္ အ ေန နဲ႔ ျမင္ တာ က ... အ ဝိ ဇၨာ မာ န ပ ညတ္။
အဲ ... ဒါ ေတာ့ စင္ စစ္ က ေတာ့ ကာ
မာ တယ္ ေျပာ ေန ရ တာ။
စင္ စစ္ က ေတာ့... မာ တာ လား၊ ေဖာက္ ျပန္ တာ။

ေဖာက္ ျပန္ တဲ့ သ ေဘာ ကို ျပန္ စိ စစ္ ဖို႔ မ ေကာင္း လား။

သူ႔ ပင္ ကိုယ္ က ... အ န တၱ တ ရား ကြဲ႕။
ကဲ...
အ ပူ ရွိန္ ေပၚ လာ တဲ့ အ ခါ... မ ေဖာက္ ျပန္ ဘဲ နဲ႔ ေန ႏိုင္ ပါ မ လား။
အ ေအး လြန္ ကဲ တဲ့ အ ခါ... မ ေဖာက္ ျပန္ ဘဲ နဲ႔ ေန ႏိုင္ ပါ မ လား။
ဥ ေဏွ နာ ပိ ... ႐ု ပၸ တိ။
သီ ေတ နာ ပိ ... ႐ု ပၸ တိ လို႔ မ ေဟာ ဘူး လား။

အဲ လို သူ နဲ႔ သ ဟ ဇာ တ ျဖစ္ တဲ့ တ ရား ေတြ ေလ့ လာ ဖို႔...။
အာ ေပါ ဓာတ္ တို႔...ေတ ေဇာ ဓာတ္ တို႔ ၊ ဝါ ေယာ ဓာတ္ တို႔ မ ပါ ဘူး လား။
သူ တို႔ ပါ လို႔ ေဖာက္ ျပန္ ႏိုင္ တာ။

ဒါ ပင္ ကိုယ္ က ေဖာက္ ျပန္ ႏိုင္ တဲ့ သ တၱိ ရွိ မွ မ ရွိ ပဲ နဲ႔...။
အား လံုး ေလး ခု ျပည့္ စံု တဲ့ အ ခါ.... ေဖာက္ ျပန္ တာ ေပါ့။
အဲ လို ခ ႏၶာ တ ကိုယ္ လံုး မွာ ေလွ်ာက္ ၾကည့္။
တစ္ ခု မွ ေကာင္း တာ မ ရွိ ဘူး။

အ ေသး စိတ္ ၾကည့္ လိုက္... ေကာင္း တာ တစ္ ခု မွ မ ပါ...။
အဲ တာ မ ပါ တာ ကို ကိုယ္ က သိ နား လည္ ေန လို႔...
ခ်ံဳ႕ လိုက္ တဲ့ အ ခါ ဆင္း ရဲ တာ တစ္ ခု ပဲ ေတြ႕ တယ္။

အ ရင္ က ေတာ့ အ စ က တယ္ လို႔ မွ...
တစ္ လံုး ၿပီး ႏွစ္ လံုး၊ ႏွစ္ လံုး ၿပီး သံုး လံုး ၊ သံုး လံုး ၿပီး ေလး လံုး...
အဲ လို အ သီး တစ္ ရာ... ေလ့ လာ ရ တာ။

ဒီ လို အ ကုန္ လံုး ကိုယ့္ စိတ္ ထဲ မွာ... ဉာ တ ပ ရိ ညာ နဲ႔ ရွင္း ခဲ့၊
တီ ရ ဏ ပ ရိ ညာ နဲ႔ ရွင္း ခဲ့။
 ပ ဟာ န ပ ရိ ညာ က် ေတာ့ ... အ ညႇာ တစ္ ခု ပဲ ရ တယ္။
"အ သီး တစ္ ရာ အ ညႇာ တစ္ ခု" လို႔ မ ေဟာ ဘူး လား။

ဆင္း ရဲ တယ္ လို႔ သိ က တည္း က ...
အ သီး ေတြ ... လိုက္ စ ရာ လို ေသး ရဲ႕ လား။
ေဟာ... သိ ပယ္ လို႔ မ လာ ေပ ဘူး လား။
ကဲ... အ ဝိ ဇၨာ ခ်ဳပ္ မ ခ်ဳပ္။
ကိ ေလ သ ဝ ဋ္ မ ခ်ဳပ္ ဘူး လား။

၂ က ၃ ကို ကူး ေသး ရဲ႕ လား။
ကာ မာ သ ဝ နဲ႔ ဘ ဝါ သ ဝ မ ခ်ဳပ္ လား။
ေရွ႕ က ဒိ ႒ာ သ ဝ နဲ႔ အ ဝိ ဇၨာ သ ဝ မ ခ်ဳပ္ လား။
အာ သ ေဝါ တ ရား ေလး ပါး မ ကုန္ လား။
အဲ ဒါ ေၾကာင့္ ... ကုန္ တာ ကြဲ႕။

လို ခ်င္ တဲ့ စိတ္ ေတြ ... ကုန္ တာ။
သတ္ ခ်င္ တဲ့ စိတ္ ေတြ ... ကုန္ တာ။
ခိုး ခ်င္ တဲ့ စိတ္ ေတြ ... ကုန္ တာ။
သူ မ်ား လင္ သား မ ယား ကို ဖ်က္ ဆီး ခ်င္ တဲ့ စိတ္ ေတြ ... ကုန္ တာ။
မု သား သံုး ခ်င္ တဲ့ စိတ္ ေတြ ... ကုန္ တာ။
ေသာက္ ခ်င္ တဲ့  စား ခ်င္ တဲ့ စိတ္ ေတြ ... ကုန္ တာ။
ဣ ဒံ ေမ ပု ညံ အာ သ ဝ ကၡ ယံ ဝ ဟံ ေဟာ တု။... မ ေဟာ ဘူး လား။
အဲ ဒီ စိတ္ ေတြ ကုန္ တာ ဗ်ား။
အဲ ဒါ ေၾကာင့္... သူ႔ ကို ကုန္ တယ္ ဆို ေတာ့ ကာ ေနာက္ ထပ္ မွား စ ရာ လို ေသး ရဲ႕ လား။
မ လို ေတာ့ ဘူး ဗ်ာ့။

ဒါ ေၾကာင့္ တ ရား သ မား ေတြ တစ္ ေယာက္ နဲ႔ တစ္ ေယာက္ ေျပာ တတ္ ၾက တယ္။
လမ္း မွာ သြား လို႔ ... ေမာ္ ေတာ္ နဲ႔ ဘာ နဲ႔ သြား လို႔ အ ေျပာ အ ဆို မ တည့္ တဲ့ အ ခါ ...
အင္း ဟို တုန္း က လို ဆို ေတာ့ ကာ တြယ္ ၿပီး ၿပီ ကြဲ႕။
အ ခု ဟာ က ႐ိုက္ ခ်င္ တဲ့ စိတ္ က ကုန္ ေန တာ ကြဲ႕ တဲ့။
႐ိုက္ ခ်င္ တဲ့ စိတ္ က မ ရွိ ၿပီ တဲ့။
ရွိ ရင္ ေတာ့ ကာ တြယ္ လိုက္ ၿပီး ၿပီ တဲ့။
ေျပာ တတ္ ၾက တယ္။
ေအး အဲ သ လို ေတြ...
ကုန္ ပါ တယ္ ဆို ေမး စ ရာ မ လို ဘူး။
ဒါ ရွိ မွ မ ရွိ ဘဲ ကိုး။

ဘာ ေတြ ရွိ သ လဲ ဆို ေတာ့ ...
ကိ ေလ သာ သာ ကုန္ ျငား ေသာ္ လည္း ဘာ ရွိ ေသး လဲ။
အ သိ ဉာဏ္ ဆို တဲ့ ဉာဏ္ က ေတာ့ မ ရွိ ေပ ဘူး လား။
ရွိ ျခင္း ေၾကာင့္ ... ကဲ ခ ႏၶာ ကား ေတြ႕ ေသး ရဲ႕ လား။
ခ ႏၶာ မ ရွိ ေတာ့ မ ၿငိမ္း ဘူး လား။
ေလာ ဘ ေဒါ သ ေမာ ဟ ဆို တဲ့ ကိ ေလ သာ ကား ေတြ႕ ေသး ရဲ႕ လား။
ကိ ေလ သာ မ ရွိ ေတာ့ မ ေအး လား။
ဤ ႏွစ္ ခု ခ်ဳပ္ တာ ကို နိ ဗၺာ န္ လို႔ မ ေဟာ ဘူး လား။
ေအး... အဲ ဒီ ၿငိမ္း တဲ့ သ ေဘာ က ေတာ့ ထင္ ရွား တာ ေပါ့။
ဒါ ေၾကာင့္ မို႔ လို႔...
ေရွး က မီး စာ ကုန္ လို႔ ဆီ ခမ္း တယ္ လို႔ ေဟာ တာ ဗ်ား။
မီး စာ မ ရွိ ရင္ ဆီ က ဘယ္ က လာ မ လဲ။
ဒါ မီး စာ ကုန္ လို႔ ဆီ ခမ္း တာ။
အ ခု က ေလာင္ စာ သိမ္း လို႔ မီး ၿငိမ္း တာ။
အ ေျပာ သာ ကြာ တာ ။ သ ေဘာ အ တူ တူ ေပါ့။
အဲ ဒါ လို တာ ပဲ။

အဲ ဒီ ေန ရာ ေရာက္ ဖို႔ လို တယ္။
အဲ ေတာ့ ကိုယ္ မူ ေျပာင္း မ ေျပာင္း။
မ ေျပာင္း ေသး ထပ္ သာ လုပ္။
ထပ္ သာ လုပ္။ ထပ္ သာ လုပ္။
ဒါ က လြဲ လို႔ လုပ္ စ ရာ မ ရွိ ေတာ့ ဘူး။


ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မံုလယ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး။
အဂၢမဟာကမၼ႒ာနာစရိယ ဘဒၵႏၲ သံဝရ။

Aud-0018 အသံဖိုင္မွ ထုတ္နႈတ္ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
အရွင္ေတဇနိယ မံုလယ္ဇ။