Saturday, October 8, 2016

အရပ္ ရွိသေလာက္ အရိပ္ထြက္တယ္..



#########################

ပါဏာတိပါတာ အစ သုရာေမရယ အဆံုး...
ပါဏာတိပါတာ အစ မိစၧာဒိ႒ိ အဆံုးကို
ေဝရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ... ေရွာင္ၾကဥ္ရင္
ကုသိုလ္ေပါ့ေနာ္...။
က်ဳးလြန္ရင္ အကုသိုလ္ေနာ္။
ဒါ... ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ မလိုဘူးလား။

တဦးတေယာက္က အပုပ္ရည္ သြင္းတဲ့ စကားမ်ိဳးကို ေျပာမယ္ေနာ္။
အေျပာခံရတဲ့ သူဟာ ဒါ... စိတ္ဆိုးဖို႔ မလိုဘူးေပါ့။
ေရွာင္ဖို႔ မေကာင္းဘူးလား။

ဘယ္လိုေတြ ေရွာင္ရမွာလဲ ... လို႔ စိစစ္ဖို႔ လိုတယ္ေနာ္။
ဝိညာဏ္ျမင္အေနနဲ႔...
အေျပာအဆို ခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ... အသားအေရေတြ ေလ်ာ့ရဲ႕လား။
အသားအေရ မေလ်ာ့ရင္... စိတ္ဆိုးစရာ မလိုဘူးေနာ္။

အပ္နဲ႔ ထိုးသလို... ဒီလိုကား နာရဲ႕လား။
ဒီလို ဆိုလည္း စိတ္ဆိုးစရာ မလိုဘူးေနာ္။
အဲလို စိစစ္ဖို႔ မကာင္းလား။
စဥ္းစားကြဲ႕ေနာ္။

အဲဒါေၾကာင့္... ေဝရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ၊
ေရွာင္ၾက လို႔ မေဟာဘူးလား။
ဒါ အကုသိုလ္လို႔ သိေတာ့ ေရွာင္ရေတာ့တာ ကိုး...။
အဲေတာ့ ျပန္ၿပီးေတာ့မွ တုန္႔ျပန္မယ္ ဆဲမယ္ဆိုရင္...
"..ေႂကြးေဟာင္းက မေက်၊
 ေႂကြးသစ္သာ တင္ေတာ့တာ ေနာ္...."။
အကုသိုလ္ေတြ ထပ္မသြားဘူးလား။
ဒါ... ဆင္းရဲတယ္ကြဲ႕ ၊ ၾကားလား။

လူတိုင္း လူတိုင္း ဟာ...
မင္းတို႔...ခ်မ္းသာခ်င္သလား ၊ ဆင္းရဲခ်င္သလား
ေမးရင္... ဘယ္လို အေျဖေပးမလဲ။
ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ ... ကုသိုလ္ကို လုပ္ေပါ့။

ကုသိုလ္ ဆိုတာ....
 ျမင္တိုင္း ၾကားတိုင္း နံတိုင္း စားတိုင္း ထိတိုင္းမွာ
အကုသိုလ္ ျဖစ္စရာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္တဲ့ အခါ မေရွာင္ရဘူးလား။
ဒါ... ေရွာင္တာ ကုသိုလ္ေနာ္။
အခု... လူေတြက မေရွာင္ကြဲ႕။
ျပန္ ျပန္ၿပီးေတာ့ တုန္႔ျပန္တယ္။
ျပန္ျပန္ၿပီးေတာ့ မဆဲလား ေဟ့။

ျပန္ ျပန္ ဆဲတာေနာ္...။
ငါ့ကို ဘာထင္သလဲ ... မင္း...။
ျပန္ မဆဲဘူးလား။
ကုသိုလ္လား အကုသိုလ္လား။
ခ်မ္းသာတဲ့ တရားလား ဆင္းရဲတဲ့ တရားလား။

အဲဒါ... မဆဲရင္ ဒါ ေရွာင္တာေနာ္။
ေရွာင္ရင္ ကုသိုလ္ လို႔ မေဟာဘူးလား။
ဪ... ကိုယ္ကေတာ့ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္။
လုပ္တာက... ဆင္းရဲတဲ့ အလုပ္ ဆိုေတာ့
ျဖစ္ပါမလားေဟ့...။
စဥ္းစားဖို႔ မေကာင္းလား။

အဲဒီ အဓိပၸာယ္ နားလည္ဖို႔ လိုတယ္။

ေရွး ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြ...
အပုပ္ရည္ သြင္းတဲ့ စကားမ်ိဳးကို ေျပာၾကည့္...။
အဲလို ေျပာတဲ့အခါ...
မဟုတ္တာေတြ ေျပာတာ တဲ့ေနာ္... စိတ္ဆိုးစရာ မလိုဘူးတဲ့။
အဲလို အေျပာခံရတဲ့လူဟာ စိတ္မဆိုးဘူး... ၾကားလား။

မွန္တာကို ေျပာတာကိုး တဲ့။
ဒါလည္း စိတ္ဆိုးစရာ မလိုဘူးတဲ့။
ဘယ္ဘက္ကပါ့ လာလာ သူတို႔ အကုသိုလ္ ျဖစ္ခြင့္ ရေသးရဲ႕လား။
အဲဒါ ကုသိုလ္ အလုပ္ေတြ ကြဲ႕ေနာ္။

အခု... လူေတြက ခ်မ္းသာခ်င္တယ္တဲ့။
ခ်မ္းသာတဲ့ အလုပ္ ကို မလုပ္။
မေရွာင္ၾကဘူး ။ ျပန္ ျပန္ ကေလာ္လိုက္တာ။
ျပန္ ျပန္ ကေလာ္တာ ... ကုသိုလ္လား အကုသိုလ္လား။

ကိုယ္ကေတာ့ ခ်မ္းသာခ်င္တာေနာ္။
အဲ... ဆင္းရဲတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္တာကိုးကြဲ႕။
အရပ္ ရွိသေလာက္ အရိပ္ထြက္တယ္... ေနာ္။
အေၾကာင္း ရွိလို႔ အက်ိဳးတရားေတြ မေပၚလား။
အဲလို ေလ့လာဖို႔ မေကာင္းလား။

ၾကားဖူးေတာ့... နားဝတယ္ေနာ္။
နားဝတဲ့ အခါက်ေတာ့...
ဆင္ျခင္တဲ့ အသိဉာဏ္ေတြ တိုးမလာဘူးလား။
ကုသိုလ္ေတြ မျဖစ္ဘူးလား။
အဲဒါ ... လိုတယ္ကြဲ႕ေနာ္။

စဥ္းစား... ကံကို ယံုၾကည္ရမယ္။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မံုလယ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး။
အဂၢမဟာကမၼ႒ာနာစရိယ ဘဒၵႏၲ သံဝရ။

ေရွးတိပ္တရားေတာ္ mc.56မွ စာစီပူေဇာ္ပါသည္။
အရွင္ေတဇနိယ.မံုလယ္ဇ။

No comments:

Post a Comment