#################
ကိုယ္ထင္ခဲ့တာက...လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ ေပါ့။
ေတြ႔တဲ့တရားက...ခႏၶာ ငါးပါး။
အဲဒါကို သိေအာင္ မေလ့လာရေပဘူးလား။
ေလ့လာရမယ္ေနာ္။
ေလ့လာလို႔ ဉာတပရိညာအေနနဲ႔ ခႏၶာ ငါးပါးနဲ႔ ကိုယ္ထင္တဲ့ လူနတ္ျဗဟၼာ နဲ႔ ပိုင္းျခားရမယ္။
ပိုင္းျခားလို႔ သိဖို႔ မလိုဘူးလား။
လူ-ထင္လို႔ ကိုင္စမ္းၾကည့္ လိုက္တာေပါ့။
ဆံဖ်ားကေနၿပီးေတာ့ ေျခဖ်ားအထိ ကိုင္စမ္းၾကည့္ ေနာ္။
ေျခဖ်ားကေန တခါ ဆံဖ်ားထိ ကိုင္စမ္းၾကည့္ ေနာ္။
ဘုရားေပးတဲ့ ဉာဏ္လက္နဲ႔ ကိုင္စမ္းၾကည့္ တဲ့အခါ....
ပူေႏြးေႏြး မေတြ႔ဘူးလား။ လူလား ေတေဇာဓာတ္?။
အဲဒီ ပူေႏြးေႏြးကို ပကတိမ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္။ ျမင္ရပါမလား။...ထိမွ သိတာ။ မထိ...သိရပါမလား။
အဲဒါ ထိလို႔သိတဲ့အခါ...လံုးရပ္သဏၭာန္ေတြ ေတြ႔ရဲ႕လားကြဲ႔။ သေဘာအေနနဲ႔ေတာ့ ပူတာေလးက မထင္႐ွားဘူးလား။
အဲဒါ ခ်ိန္ၾကည့္ ... တေရြးသား လို႔ ေျပာႏိုင္ပါမလား၊ တစ္ဆယ္သား ႐ွိတယ္လို႔ကား ေျပာလို႔ ရပါမလား။
သေဘာအေနနဲ႔ကေတာ့ မထင္႐ွားဘူးလား။
အဲဒါေၾကာင့္ သေဘာ=ပရမတ္လို႔ ေခၚတာ။
မေျပာမျဖစ္လို႔ ေတေဇာဓာတ္ လို႔ ပူတယ္လို႔ ေျပာရတာကြဲ႔။ အဲဒါ သမၼဳတိအေနနဲ႔ ပူတာကို မီးလို ေျပာရတာ။စဥ္းစားေနာ္။
အဲလို ေျခစေခါင္းဆံုး ႐ွာၾကည့္ေတာ့ကာ...
လူေတြ႔သလား ပူေႏြးေႏြးေတြ႕သလား။
ပူတာ ေတေဇာေပါ့။ တနည္းအားျဖင့္ ေအးတာ မေတြ႔လား။ ေအးတာလည္း ေတေဇာေပါ့။ ပူတာက=ဥဏွေတေဇာ၊ေအးတာ= သီတေတေဇာ။
ပူတယ္လို႔သိတာ ၊ေအးတယ္လို႔ သိတာ =ကာယဝိညာဏ္။
တစ္ဝိညာဏ္တည္း သိလို႔ ျဖစ္ရဲ႕လား။ မျဖစ္ရင္ သူနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္တဲ့ ေဝဒနာ သညာ ေစတနာ ပါတယ္။ ေဝဒနာဆိုတာ... ပူတယ္လို႔ ခံစားတာ သူငါလား ေဝဒနာ၊
လူလို႔ ခံစားတာလား ပူတယ္လို႔ ခံစားတာလား ။ကဲ... အာ႐ုံက ေတေဇာကိုး။ ေတေဇာေဖာ႒ဗၺလို႔ မေဟာဘူးလား။ ဒါ...အာ႐ုံက ပူတဲ့သေဘာေနာ္။ ခံစားတဲ့ သေဘာက ေဝဒနာကိုးကြဲ႔။ ပူတယ္လို႔ ခံစားတာ။ ငါလား ေဝဒနာ၊ လူလား ေဝဒနာ၊
မွတ္တယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြဟာ...လူလို႔ မွတ္တာလား၊ ပူတယ္လို႔ မွတ္တာလား၊ ေတြ႔တဲ့တရားကိုးကြဲ႔ေနာ္။ အဲဒါ သညာ။ မွတ္တာ လူလား သညာလား။ ငါလား သညာလား။
ခံစားႏိုင္ေအာင္ ေစ့ေဆာ္တာ ၊ မွတ္ႏိုင္ေအာင္ ေစ့ေဆာ္တာ ... သူငါလား ေစတနာ။
ေဝဒနာ၊သညာ၊ေစတနာ ေပါ့။ ဤသံုးခု ေပါင္းေတာ့ "နာမကၡႏၶာေလးပါး" မျပည့္လား။
လူလား နာမကၡႏၶာေလးပါး ။
ကာယအၾကည္ကား ငါဟုတ္ကဲ့လား။ပူဆိုတဲ့ဟာေကာ ငါဟုတ္ကဲ့လား။ေအးတာေကာ ငါဟုတ္ကဲ့လား။ပူတာေအးတာ ေတေဇာေပါ့။ ပူတယ္ေအးတယ္လို႔ ေသခ်ာခ်ာေလ့လာေနာ္။ အဲလို စိစစ္ဖို႔ မေကာင္းလား။ အဲဒါ ကာယအၾကည္ကား ငါဟုတ္ကဲ့လား။ ပူတာေအးတာေကာ ငါဟုတ္ကဲ့လား။ ခႏၶာ ဖြဲ႔ၾကည့္ေတာ့ "႐ူပကၡႏၶာ" မရလား။
နာမကၡႏၶာ ေလးပါးနဲ႔ ႐ူပကၡႏၶာ ေပါင္း=?
ဒါ ခႏၶာ ငါးပါးေနာ္။ ထိလို႔ သိတာ။ ကာယမွာ...၊
ထင္တာက လူလို႔ မထင္ဘူးလား၊ေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာေနာ္။ ကဲ ... လက္ထင္လို႔ ကိုင္စမ္းၾကည့္ ၊ လက္ေတြ႔မလား ပူေႏြးေႏြးေတြ႕မလား။
ပူတာကိုသာ လက္လို႔ ေခၚရင္ေတာ့... ပူတာ ေတြ လက္လို႔ပဲ ေခၚရမွာကြဲ႔။ ဒီလိုကား ျဖစ္ပါမလား။ ျဖစ္ဘူးကြဲ႔။ ပူတာ ေတေဇာ။
႐ွာခ်င္သလို႐ွာ...ခႏၶာ မွာ။ လက္ထင္လို႔ ကိုင္စမ္းၾကည့္။ လူထင္လို႔ ကိုင္စမ္းၾကည့္ ။ ဦးေခါင္းထင္လို႔ ကိုင္စမ္းၾကည့္ ၊ သံုးဆယ့္ႏွစ္ ေကာ႒ာသ ကိုင္စမ္းၾကည့္ ။ ပူတာေအးတာပဲ ေတြ႔မယ္။ တနည္းအားျဖင့္ မာတာေတြ႔မယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေပ်ာ့တာေတြ႔မယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေထာက္ကန္မႈေတြ႔မယ္ ၊ လႈပ္႐ွားမႈ ေတြ႕မယ္။
အခု... ထိုင္ေနတာေတြ...လူေတြလား ေထာက္ကန္ဝါေယာ၊ ရပ္ေနတာ လူလား ေထာက္ကန္ဝါေယာ၊ သြားတာလာတာ လူလား လႈပ္႐ွားဝါေယာ၊ ဝါေယာဓာတ္ပဲ ေတြ႔တယ္ေနာ္။ အဲဒီ ဝါေယာဓာတ္အေပၚမွာ တင္စားၿပီးေတာ့မွ လူေတြရပ္တယ္၊ လူေတြထိုင္တယ္၊ လူေတြ သြားတယ္လို႔ ေျပာရတာ။ အဲဒါက သမုတ္႐ွိ။
မသမုတ္လည္း ႐ွိ သမုတ္လည္း႐ွိက ဝါေယာဓာတ္။
ေျခလက္အဂၤါ႐ွိတိုင္းလည္း ထိုင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္နဲ႔။ အခုေလာေလာဆယ္ ေသသြားတဲ့ လူတေယာက္... ေျခလက္အဂၤါ မပါဘူးလား။ ထိုင္ႏိုင္ရဲ႕လား။ သူဟာနဲ႔သူ သြားႏိုင္ရဲ႕လား။
မသြားႏိုင္လို႔ သခ်ိဳင္း ကို ထမ္းပို႔ရတာကြဲ႔။
ေျခလက္ေတာ့ ပါတယ္၊ သြားႏိုင္ရဲ႕လား။ စိတၱဇ ဝါေယာ႐ွိမွ ျဖစ္တာ။ ငါ မဟုတ္ဘူးကြဲ႔။
အဲဒီ ခႏၶာ သိေအာင္လို႔ တရားအားထုတ္ေနတာ။ အား ထုတ္တယ္ဆိုတာ... ဆားအိတ္ေတြ ၊ ဘိလပ္ေျမအိတ္၊ ဆန္အိတ္ေတြ ပိုးသလို မဟုတ္ဘူး။စဥ္းစားတာ ေဝဖန္တာ စိစစ္တာ။
ပိုးတာ ထမ္းတာက ကာယကံ အလုပ္ေတြ။ အဲဒါက ကံ။ ကံ။ အဲဒီကံက လူေတြ ျမင္တယ္။
ထိုင္ေနတာ ျမင္တာေပါ့။ ဟာ...တရားထိုင္ေနတယ္။ တရားထိုင္တယ္၊ ဟိုက ျမင္တယ္။
တခ်ိဳ႕လည္း တရားထိုင္လို႔ စိတ္က ရြာထဲကို ေရာက္ၿပီးေတာ့မွ အင္း...အိမ္မွာ႐ွိတာ သူတို႔ ဟိုဟာ သိမ္းလို႔ သိုလို႔ မွ သိမ္းၾကပါမလားေဟ။ ေတြးတာ ေတြးတာ ။
ကဲ... ထိုင္လ်က္ပံုကေတာ့ ဒီမွာ ေက်ာင္းကန္ဘုရားမွာေလ။ စိတ္က အိမ္ကို ေရာက္ေနၿပီးၿပီ။ အဲဒီ စိတ္ကိုေတာ့ ျမင္ပါမလား။ ျမင္ဘူးကြဲ႔.... ထိုင္တာ ျမင္တာ။
တခ်ိဳ႕လည္း ခႏၶာ ဘက္ကို ကပ္တာ ႐ွိမွာေပါ့ ။
တခ်ိဳ႕ကလည္း ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ မေရာက္ဘူးလား။ ေရာက္တယ္ကြဲ႔၊ စဥ္းစားၾက။
လိုရင္းအခ်က္က ခႏၶာ ငါးပါးသိဖို႔။
ခႏၶာ ငါးပါးကို ျမတ္စြာဘုရား က သကၠာယလို႔ မေဟာဘူးလား။
လူလို႔ ေဟာသလား ခႏၶာ ငါးပါးလို႔ ေဟာသလား။ နတ္လို႔ ေဟာသလား ခႏၶာ ငါးပါးလို႔ ေဟာသလား။ ျဗဟၼာလို႔ ေဟာသလား ခႏၶာ ငါးပါးလို႔ ေဟာသလား။
ခႏၶာ ငါးပါးသိဖို႔ လိုတယ္ေနာ္။ ေတြ႔တဲ့တရားက ခႏၶာ ငါးပါးေပါ့။
ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္ မံုလယ္ေတာရ ဆရာေတာ္ႀကီး
အဂၢမဟာကမၼ႒ာနာစရိယ ဘဒၵႏၱသံဝရ။
၂.၉.၁၉၉၉ ေန႔လည္ ၂နာရီတြင္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မွ စာစီပူေဇာ္ပါသည္။
အ႐ွင္ေတဇနိယ မံုလယ္ဇ
No comments:
Post a Comment