*************************************
#ခႏၶာ ငါးပါးသိဖို႔ လိုတယ္ေနာ္။
ေတြ႔တဲ့တရားက ခႏၶာ ငါးပါးေပါ့။
ကိုယ္ထင္တဲ့ လူေကာ ေတြ႔ရဲ႕လား။
ကိုယ္ထင္တဲ့ နတ္ကား ေတြ႔ရဲ႕လား။ ျဗဟၼာကား ေတြ႔ရဲ႕လား။
ဘာျဖစ္လို႔ မေတြ႔တာလဲ။ ေတြ႔တာက လူလား ခႏၶာ ငါးပါး။ ခႏၶာ ေတြ႔တာ မထင္႐ွားဘူးလား။ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါ မေတြ႔တာ ႐ွိလို႔လား မ႐ွိလို႔လား။ မ႐ွိရင္ လူလို႔ စြဲစရာ လိုေသးသလား။ မလိုေတာ့ဘူးကြဲ႔ ေနာ္။
အဲလိုသာ... အဲဒီစိတ္ေလးနဲ႔ ေသမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သပိတ္သြတ္ လြတ္ေတာ့တာေဟ့။သပိတ္သြတ္ လြတ္ၿပီ။ ၾကားလား။
သို႔မဟုတ္ရင္ေတာ့ ... သားေလးကို စြဲလိုက္ သမီးေလးကို စြဲလိုက္ ပစၥည္း ကို စြဲလိုက္။ အိမ္ကို စြဲလိုက္နဲ႔...အဲဒီ အစြဲ ေၾကာင့္ ၿပိတၱာ ျဖစ္မယ္ကြဲ႔။
ၿပိတၱာ ျဖစ္ရင္ ဆြမ္းသြတ္ ရဦးမွာ။ ဒါ ဆြမ္းသြတ္ လို႔ သူက...ေခၚလို႔ ၾကားဦးမွ။ မၾကားရင္... မင္းတို႔ ငါကို အရင္အပတ္က ေခၚတာ ငါမ႐ွိဘူးေပါ့။ ျပန္လုပ္ၾကဦး ပူးေျပာခ်င္
ေျပာဦးမွာ။ ေနာက္တခါ လုပ္ျပန္လည္း အဆင္ ျငားခ်င္မွ ျငားဦးမွာ။အဲလို စိစစ္ဖို႔ မေကာင္းလား။ ေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာေနာ္။
ဘုန္းႀကီးတို႔က ေျပာေစခ်င္တာကေတာ့...
ဘုန္းၾကီး ကလည္း ဒါ တရားနာတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြကို "မင္းတို႔ ေသကာ ဆြမ္းမသြတ္ဘူး၊ ငရဲကိုပါ့ ေရာက္ေရာက္ ၿပိတၱာပါ့ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ၿပိတၱာ ျဖစ္ လြတ္ေအာင္ ႀကိဳးစား"လို႔ ဘုန္းၾကီး က ေျပာခ်င္တာ။ဘယ္ႏွယ့္ ဆြမ္းသြတ္ခ်ည္းသာ ထည့္ထည့္ ေနၾကတာကိုးကြဲ႔။ ဟင္...။
ဒါ...ဘုန္းၾကီး လည္း ပ်ံေတာ္မူသြားရင္ ဘုန္းၾကီး အတြက္ ဆြမ္းမသြတ္နဲ႔။ ဘုန္းႀကီးက ေျပာရမွာ။ ဘာေၾကာင့္ မသြတ္နဲ႔ ေျပာရမွာလဲ။ ျပန္စဥ္းစားဖို႔ မေကာင္းလား။ သကၤန္း ေတြကလည္း ဒကာေတြက လႉတာကြဲ႔။ ဒကာေတြ လႉတာ။ ကိုယ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းကလည္း ဒကာေတြ လႉတာ။ ဆြမ္းကလည္း ဒကာေတြက လႉတာ။ ေဆးဝါးဓာတ္စာလည္း ဒကာေတြက လႉတာ။
ဘုန္းႀကီး အလုပ္က ဆြမ္းသြတ္ လြတ္ေအာင္ လုပ္ရမွာ။ အဲဒါ တပၫ့္ေတာ္တို႔ တာဝန္က ေက်ၿပီ။ ဆြမ္းမသြတ္ေပးဘူး...လို႔ ေျပာ ဘုန္းၾကီး ကို။ အဲ ဒုကၡ မ်ားတယ္ဘုရား၊ ဒါ ဘုန္းၾကီး ပ်ံဆိုတာ ရြာနာတယ္။ ၿမိဳ႕နာတယ္လို႔ ေျပာဖို႔ မေကာင္းဘူးလား။ အဲဒါ အ႐ွင္ဘုရား ႀကိဳးစား။ တပည့္ေတာ္တို႔ဘက္က ပစၥည္း ေလးပါး ဒကာျပည့္စံုၿပီးၿပီလို႔ ေလ်ွာက္ဖို႔ မေကာင္းလား။
ဘုန္းၾကီး ကလည္း ဘုန္းၾကီး တာဝန္က ေက်ၿပီ၊ မင္းတို႔...ဆြမ္းသြတ္ ကာ ဘုန္းၾကီး မလိုက္ဘူးေျပာရမွာ။ ဟင္ ...အဲလို ႀကိဳးစားဖို႔ မေကာင္းလားကြဲ႔။ ေအး ... ႀကိဳးစားဖို႔ ေကာင္းတယ္။ စဥ္းစားၾကေနာ္။
ေဟာ... ဆင္ျဖဴကြၽန္းမွာ ဦးဓမၼသာရ ပ်ံေတာ္မူသြားတာ၊ ပ်ံေတာ္မမူခင္က မွာခဲ့တဲ့ စကားေတြၾကည့္။ ဘုန္းၾကီး တို႔ ဗီြဒီယို တိတ္ေခြထဲမွာ ပါတယ္ကြဲ႔။ သူ...ပ်ံေတာ္မူတဲ့အခါ...
သူ႔အေလာင္းကို ဘယ္အဖြဲ႔မွ မအပ္နဲ႔။ မအပ္ရဘူးတဲ့။
သတင္းစာထဲကလည္း မထုတ္ရဘူးတဲ့။
ကူညီ လက္မခံရဘူးတဲ့။
သပိတ္လည္း မသြတ္ရဘူးတဲ့။
ဆိုင္းလည္း မငွါးရဘူးတဲ့။
ယာယီလည္း မေရးရဘူးတဲ့။
ေလာင္တိုက္ကိုတင္ မီးသၿဂိဳဟ္ လုိက္။
ျပာေတြကို ေရလယ္ေခါင္ ျမစ္ထဲကိုသာ ေမ်ွာလိုက္တဲ့။
ဒီလိုေတြမွာတယ္ မို႔လား။ သက္သာတာကြာ ခ်မ္းသာတဲ့အလုပ္ေဟ့။ အလြန္ခ်မ္းသာ။ မခ်မ္းသာဘူးလား။ ရြာထဲက ဘာမွ သိပ္ၿပီးေတာ့ ပင္ပန္းတာ ပါေသးရဲ႕လား။ ပါဘူးကြာ။ ခ်မ္းသာတဲ့အလုပ္၊ အလြန္အဆင္ေျပပါ့ဟ။ ၾကည့္ဖူးတယ္မို႔လား...။ေအး... အဲဒါ အတုယုဖို႔ေကာင္းတယ္။ ေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေနာ္။
အခုေတာ့ ဆြမ္းသြတ္ရတာနဲ႔ ယာယီေရးရတာနဲ႔ ကုန္လိုက္တဲ့ ပိုက္ဆံကြာ။ မီး႐ႈိ့ပစ္....ျပဳတ္သြားျပန္ေတာ့တာပါ့၊ယာယီေတြ။ နည္းဘူး။ ဘုန္းၾကီး တပါးဆို ေလာင္တိုက္ေတြဘာေတြ စံေက်ာင္းခ်မယ္ဆို တစ္သိန္းေလာက္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ေလာက္ပါမလား။ ေလာက္ဘူး။
အဲဒီတစ္သိန္းေတာ့ ဟိုမွာ မိမိရဟန္းတပါး ေနစရာ ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ရာ ခုတင္ျဖစ္ေစ သူရဲ႕အသံုးအေဆာင္ ျဖစ္ေစ ေက်ာင္းေလး အေဆာင္ေလး ျဖစ္ေစ ေဆာက္လုပ္ရင္ မေျပဘူးလားေဟ့။ မီး႐ႈိ့ပစ္ မည့္အစားေလ။ အဲသလို လုပ္ဖို႔ မေကာင္းဘူးလား။
ကုသိုလ္ ကို မလုပ္နဲ႔လို႔ ဘုန္းၾကီး မေျပာဘူး မီး႐ႈိ့ပစ္ လို႔ ကုန္မည့္အစား ဒီမွာ အစားထိုးလိုက္။ ဒီလို မေကာင္းဘူးလားေဟ့။ ေအး...အဲသလို ေလ့လာရမွာ။ စဥ္းစားေနာ္။ စဥ္းစားတာ အလုပ္လုပ္တယ္လို႔ ေခၚတယ္။
ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္ မံုလယ္ေတာရ ဆရာေတာ္ႀကီး
အဂၢမဟာကမၼ႒ာနာစရိယ ဘဒၵႏၱသံဝရ။
၂.၉.၁၉၉၉ ေန႔လည္ ၂နာရီတြင္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မွ စာစီပူေဇာ္ပါသည္။
အ႐ွင္ေတဇနိယ မံုလယ္ဇ
No comments:
Post a Comment