နမၼားျမိဳ႕ သိရီမဂၤလာျမိဳ႕မေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဉာဏ ။
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ "က်မ္းစာမွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
####################
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ ''အပိုင္း ( ၁၃ )
ဦးပညာ။ ။ ပိုမို ခိုင္ခံ့ေအာင္ အဂၢိဝစၦသုတ္ကို ေဟာဦးမယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ ေဟာေတာ္မူပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေတာ္မူစဥ္ .....
အဂၢိဝစၦပရဗိုဇ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ရွိရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ေမးျမန္းသတဲ့။
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ သတၱဝါသည္ အၿမဲတည္ရွိသေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဒီလို ငါဘုရား မယူပါဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ ဒီလိုဆိုရင္ သတၱဝါသည္ မၿမဲ....
ေသၿပီးလွ်င္ ဆုံးသေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဒီလိုလဲ ငါဘုရား မယူဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ သတၱဝါသည္ အဆုံးရွိသေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဒီလိုလဲ ငါဘုရား မယူဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ သတၱဝါသည္ အဆုံးမရွိဘူးေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဒီလိုလဲ ငါဘုရား မယူဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ အသက္သည္ ကိုယ္ျဖစ္သေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဒီလိုလဲ ငါဘုရား မယူဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ အသက္က တျခား ကိုယ္က တျခားေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဒီလိုလဲ ငါဘုရား မယူဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးသည့္ေနာက္
ဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားသေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဒီလိုလဲ ငါဘုရား မယူဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးသည့္ေနာက္
ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဒီလိုလဲ ငါဘုရား မယူဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးသည့္ေနာက္
ျဖစ္သည္လဲမရွိ၊ မျဖစ္သည္လဲ ရွိသေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဒီလိုလဲ ငါဘုရား မယူဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးသည့္ေနာက္
ျဖစ္သည္လဲ ဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လဲ မဟုတ္ေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဒီလိုလဲ ငါဘုရား မယူဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ အသို႔နည္း၊
ဘယ္လိုပဲ ေမးေမး ဒီလိုပဲ ငါ-မယူ ဟုသာ ေျဖသည္၊
ဘယ္အျပစ္ကို ျမင္၍ ဒီေမးသမွ်ေသာ အယူဝါဒကို မယူသနည္း"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ မင္း ေမးသမွ်ေသာ အယူဝါဒတို႔သည္ ....
ခရီးခဲႏွင့္လဲ တူသည္၊
ေျငွာင့္ႏွင့္လဲ တူသည္၊
တုန္လႈပ္ျခင္းလဲ ရွိသည္၊
ႀကိဳးႏွင့္လဲ တူသည္၊
ဒုကၡႏွင့္လဲ တကြျဖစ္သည္၊
ပင္ပန္းျခင္းႏွင့္လဲ တကြျဖစ္သည္၊
ပူပန္ျခင္းႏွင့္လဲ တကြျဖစ္သည္၊
ကိေလသာ ၿငိမ္းျခင္းငွာလည္း မျဖစ္၊
ရာဂကင္းျခင္းငွာလဲ မျဖစ္၊
ဥပါဒါန္ ခ်ဳပ္ျခင္းငွာလဲ မျဖစ္၊
သစၥာေလးပါးကို သိျခင္းငွာလဲ မျဖစ္၊
နိဗၺာန္ကို ရျခင္းငွာလဲ မျဖစ္၊
ဒါေၾကာင့္ ဒီအယူဝါဒေတြကို ငါဘုရားမယူဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ ဒီအယူဝါဒေတြကို မယူလွ်င္ ...
ဘယ္အယူဝါဒကို ႏွစ္သက္ပါသလဲ"
ဘုရား။ ။ "ဘယ္အယူဝါဒကိုမွ ငါဘုရား မႏွစ္သက္၊
ငါဘုရားမွာ မွန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္သာ ရွိတယ္"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ ဘယ္လိုမွန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ ျဖစ္ပါသလဲ"
ဘုရား။ ။ "အေအးႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ တစ္မ်ိဳး၊ အပူႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ တစ္မ်ိဳး၊ ေဖါက္ျပန္တတ္ေသာ ႐ုပ္သာရွိ၏၊
ကံ, စိတ္, ဥတု, အဟာရတို႔ ေထာက္ပံ့မႈ ရွိလွ်င္ျဖစ္၏၊
ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ခ်ဳပ္၏
အာ႐ုံအရသာကို ခံစားတတ္ေသာ ေဝဒနာသည္ ရွိ၏၊
၎ေဝဒနာသည္ .....အာ႐ုံဒြါရ ေတြ႕ထိမႈ ဖႆ ျဖစ္လတ္ေသာ္ ျဖစ္၍ ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ သူခ်ဳပ္၏၊
အာ႐ုံ၏သေဘာကို မွတ္သားတတ္ေသာ သညာသည္ ရွိ၏၊
အာ႐ုံဒြါရေတြ႕ထိမႈ ဖႆ ျဖစ္လွ်င္ သူျဖစ္၍
ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ သူခ်ဳပ္၏၊
ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေသာ သခၤါရသည္ ရွိ၏၊ ထိုသခၤါရသည္ ရွိ၏၊
ထိုသခၤါရသည္ အာ႐ုံဒြါရေတြ႕ထိမႈဖႆ ျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္၍
ဖႆႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ သူ ခ်ဳပ္၏၊
အာ႐ုံ ၆-ပါးကို သိတတ္ေသာ ဝိညာဏ္ သည္ ရွိ၏၊
ထိုဝိညာဏ္ သည္ အာ႐ုံဒြါရ ထိခိုက္မႈဖႆ ျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္၍
ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ သူ ခ်ဳပ္၏၊
အဲဒီလို သိျမင္တဲ့အတြက္ .....
၎ခႏၶာငါးပါးကို ငါဘုရားသည္
ငါ-အတၱဟုလည္း ဒိ႒ိအားျဖင့္ မစြဲလမ္း၊
ငါ့ဟာ ငါ့-ဥစၥာဟုလဲ တဏွာအားျဖင့္ မစြဲလမ္း၊
ငါ-ဟုလဲ မာနအားျဖင့္ မစြဲလမ္း၊
ဥပါဒါန္ျဖင့္ စြဲလမ္းျခင္းမွ လြတ္တယ္။"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ ဥပါဒါန္ျဖင့္ စြဲလမ္းျခင္းမွ လြတ္ေသာ ရဟန္းသည္ ဘယ္မွာ ျဖစ္ရသလဲ"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ ျဖစ္ျခင္းသို႔ မေရာက္ဘူး"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလာ။
(မျဖစ္လွ်င္ ဘာမွ မရွိေတာ့ေသာ ေကာင္းကင္သာ ရွိေတာ့ သေလာ ဟု ေမးျခင္းျဖစ္သည္)"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ မျဖစ္ျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ဘူး ။
(ေကာင္းကင္သာ က်န္ေတာ့သည္လဲ မဟုတ္
အဟုတ္ရွိ အမွန္ရွိ နိဗၺာန္ ပရမတ္ရွိသည္ဟု ဆိုလိုသည္)
ဥေစၦဒကို ပယ္ျခင္း ျဖစ္သည္"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ ျဖစ္သည္လဲ ရွိ၊ မျဖစ္သည္လဲ ရွိသေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ဘူး၊
(ဧကစၥ သႆ တကို ပယ္ျခင္း ျဖစ္သည္)"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ ျဖစ္သည္လဲ မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လဲ မဟုတ္ေလာ"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ ဒီလိုလည္း မဟုတ္၊
(အမရာဝိေကၡပ ဒိ႒ိကို ပယ္ျခင္း ျဖစ္သည္)
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ အရွင့္အား ဘယ္ဟာကိုပဲ ေမးေမး ...
ဒီလိုလဲ မဟုတ္၊ ဒီလိုလဲ မဟုတ္ဟုသာ ေျဖသည္
တပည့္ေတာ္သည္ မသိနိုင္ျခင္းေတြသို႔ ေတြေဝျခင္းေတြသို႔ ေရာက္၏၊ အရင္ ခႏၶာငါးပါးတို႔၏ ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈ ကိုျပေသာ စကားျဖင့္...
ၾကည္လင္ခဲ့ေသာ ဉာဏ္တို႔လဲ ကြယ္သြားၿပီ"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ သင့္အား မသိျခင္းငွာ ေတြေဝျခင္းငွာ သင့္၏၊
ဤတရားသည္ နက္နဲ၏၊ သိနိုင္ခဲ၏၊ သိမ္ေမြ႕၏ မြန္ျမတ္၏
နိဗၺာန္ကို ဝိတက္ ျဖင့္ ႀကံစည္၍ မရေကာင္း၊
ပညာရွိတို႔သာ သိအပ္၏၊
သင္ ဝစၦ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိသမွ်၊
သာသနာေတာ္မွတစ္ပါး၌ ဆရာထားသမွ်၊
သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူကို ႏွစ္သက္သမွ်၊
သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ တရားကို အားထုတ္ေနသမွ်
ဤနိဗၺာန္တရားကို မသိနိုင္ေပ။
ဝစၦ၊ ငါဘုရား ေမးမည္၊ သင္သိသလို ေျဖ၊
ဝစၦ၊ သင္၏ေရွ႕၌ မီးေတာက္ေနလွ်င္
ငါ၏ေရွ႕၌ မီးေတာက္ေနပါကလား လို႔ သိ၏ေလာ။"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ ငါ၏ေရွ႕၌ မီးေတာက္ေနလွ်င္
ငါ၏ေရွ႕၌ မီးေတာက္ေနပါကလားဟု သိပါတယ္"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ သင္၏ေရွ႕က မီးေတာက္သည္ ဘာကို စြဲ၍
ေတာက္ေလာင္ေနပါလဲ"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ ျမက္ေျခာက္ ထင္း ဝါး စသည္ကို စြဲ၍ ေတာက္ေလာင္ေနပါသည္"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ ၎မီးေတာက္သည္ ေလာင္စာကုန္၍ ၿငိမ္းသြားေသာအခါ .... ငါ၏ေရွ႕က မီးေတာက္သည္ ၿငိမ္းသြားၿပီဟု သိ၏ေလာ"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ သိပါ၏"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ သင္၏ေရွ႕က ၿငိမ္းသြားေသာ မီးေတာက္သည္
ဘယ္အရပ္ကို သြားသလဲ၊
အေရွ႕အရပ္ကို သြားသေလာ၊ အေနာက္အရပ္ကို သြားသေလာ၊ ေတာင္အရပ္ကို သြားသေလာ၊ ေျမာက္အရပ္ကို သြားသေလာ"
အဂၢိဝစၦ။ ။ ""အရွင္ ေဂါတမ၊ မည္သည့္အရပ္သို႔ သြားသည္ဟု မဆိုနိုင္ပါ၊
ျမက္ေျခာက္ ထင္းဝါး စသည္ကို ေလာင္ေသာမီးသည္ ထိုျမက္ေျခာက္ ထင္းဝါးတို႔ ကုန္၍ အျခားေလာင္စာကိုလဲ မယူေဆာင္ေသာေၾကာင့္ ၿငိမ္းတယ္ဟုသာ ဆိုရေပမည္"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ အၾကင္႐ုပ္ျဖင့္ လူ-နတ္-ျဗဟၼာ ဟု သတၱဝါကို
ပညတ္ၾက၏၊
ထို႐ုပ္ကိုလည္း ငါဘုရားသည္ ပယ္အပ္ၿပီ၊
ထန္းပင္ငုတ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ၿပီ၊ ေနာင္တဖန္ မျဖစ္ျခင္းကို ျပဳအပ္ၿပီ၊
ထို႔ေၾကာင့္ ဥပါဒါန္ ကုန္ၿပီးေသာ ဘုရား ရဟႏၲာတို႔သည္ ႐ုပ္ဟု ဆိုအပ္ေသာ ေရတြက္ျခင္းမွ လြတ္၏၊
မႏႈိင္းယွဥ္အပ္ေသာ ဂုဏ္ရွိ၏၊ ဉာဏ္ျဖင့္ သက္ဝင္နိုင္ခဲ၏၊ နက္နဲ၏၊ မဟာသမုဒၵရာကို ေထာက္၍ မမွီသည္ႏွင့္ တူ၏၊
သို႔အတြက္.... ျဖစ္ျခင္းကို ေရာက္၏ဟုလဲ မဆိုအပ္၊ မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏ဟုလဲ မဆိုအပ္၊ ျဖစ္သည္လဲရွိ မျဖစ္သည္လဲ ရွိ၏ဟု မဆိုအပ္၊ ျဖစ္သည္လဲ မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လဲ မဟုတ္ဟုလဲ မဆိုအပ္၊
ဒုကၡခပ္သိမ္းမွ ၿငိမ္းတယ္ဟုသာ ဆိုအပ္၏"
ဘုရား။ ။ "ဝစၦ၊ အၾကင္ေဝဒနာျဖင့္ လည္းေကာင္း အၾကင္သညာျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အၾကင္ သခၤါရျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အၾကင္
ဝိညာဏ္ ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ လူ-နတ္-ျဗဟၼာ-သတၱဝါကို ပညတ္ၾက၏၊
ထိုေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္ တို႔ကိုလဲ ငါဘုရား ပယ္
အပ္ၿပီ၊
ထန္းပင္ငုတ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ၿပီ။ ေနာင္တဖန္ မျဖစ္ေအာင္ ျပဳအပ္ၿပီ၊
ငါဘုရားသည္ ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္တို႔မွလည္း လြတ္ၿပီ၊
ထို႔ေၾကာင့္ မႏွိုင္းယွဥ္အပ္ေသာ ဂုဏ္ရွိ၏၊ ၎ဂုဏ္ကို ဉာဏ္ျဖင့္ သက္ဝင္နိုင္ခဲ၏၊ နက္နဲ၏၊ မဟာသမုဒၵရာကို ေထာက္၍ မမွီနိုင္သည္ႏွင့္ တူ၏၊
ထို႔ေၾကာင့္ ....
ဘုရား ရဟႏၲာတို႔ ျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏ ဟုလဲ မဆိုအပ္ (သႆတ ကို ပယ္ျခင္းျဖစ္သည္)၊
မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏ဟုလဲ မဆိုအပ္ (ဥေစၦဒကို ပယ္ျခင္း ျဖစ္သည္)၊
ျဖစ္သည္လဲ ရွိ မျဖစ္သည္လဲ ရွိ၏ဟု မဆိုအပ္ (ဧကစၥ သႆ တကို ပယ္ျခင္းျဖစ္သည္)
၊ ျဖစ္သည္လဲ မဟုတ္ မျဖစ္သည္လဲ မဟုတ္ဟုလဲ မဆိုအပ္ (အမရာဝေကၡပ ဒိ႒ိကို ပယ္ျခင္း ျဖစ္သည္)၊
ဒုကၡခပ္သိမ္းမွ အကုန္ၿငိမ္းေသာ သႏၲိသုခ ပရတ္မတ္ နိဗၺာန္ဓာတ္သာ ရွိေတာ့သည္ဟုသာ ဆိုအပ္၏"
အဂၢိဝစၦ။ ။ "အရွင္ ေဂါတမ၊ ဥပမာမည္သည္ကား ...
႐ြာ၏အနီး၌ ႀကီးစြာေသာ အင္ၾကင္းပင္ႀကီးသည္ ရွိ၏၊
ထို အင္ၾကင္းပင္ႀကီးသည္ အ႐ြက္, အခက္, အေပြး, အေခါက္, အကာတို႔မွ ကင္းလတ္ေသာ္ အႏွစ္သာ က်န္ေတာ့သကဲ့သို႔
ထို႔အတူ အရွင္ေဂါတမ၏ တရားသည္လည္း
ခႏၶာငါးပါးတည္းဟူေသာ အ႐ြက္, အခက္, အေပြး, အေခါက္, အကာတို႔မွ ကင္းစင္၍ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အႏွစ္မွာ တည္ေပသည္၊
သို႔အတြက္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ ေကာင္းပါေပတယ္၊ အရွင္ ေဂါတမသည္ ဒီေန႕ကစ၍ အသက္ထက္ဆုံး ရတနာသုံးပါးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာ ဟု တပည့္ေတာ္ကို မွတ္ေတာ္မူပါဘုရား"
#########################
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ ''အပိုင္း-( ၁၄ )
ဦးပညာ။ ။ ကဲ-ေမာင္ျဖဴေရ ...
ဒီသုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူတာ ... ခႏၶာငါးပါးတို႔၏ ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈကို ျမင္သျဖင့္ တဏွာ, မာန, ဒိ႒ိ, ဥပါဒါန္ အစြဲကြာ၍
ဒုကၡခပ္သိမ္း အကုန္ၿငိမ္းတဲ့ သႏၲိသုခ ပရမတ္ နိဗၺာန္ဓာတ္ကို ရတယ္ မဟုတ္လား။
ဦးျဖဴ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဒါေၾကာင့္ ေသာတာပန္ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူသည္...
ေသာတာပန္ျဖစ္ေၾကာင္း အဂၤါမ်ားကို ျပဳလုပ္ၾကရမယ္၊
၎အဂၤါမ်ားသည္ ဘယ္ဟာလဲ ဆိုေတာ့....
(၁) သစၥာေလးပါးကို ျပနိုင္ေသာ သပၸဴရိသကို မွီဝဲရမယ္၊
(၂) ထိုပုဂၢိဳလ္ထံမွာ တရားကို နာယူရမယ္၊
(၃) ထိုတရားကို ရိုရိုေသေသ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ ပြားမ်ား အားထုတ္ရမယ္၊
(၄) ခႏၶာငါးပါး၏ ျဖစ္ပုံ ပ်က္ပုံ သနစ္စုံကို ပုံမွန္အတိုင္း ျမင္ေအာင္ အားထုတ္၍ ေလာကုတၱရာတရားအား ေလ်ာ္ေအာင္ က်င့္ရမယ္၊
ဒီေလးမ်ိဳးမွာ အထက္က သုံးမ်ိဳးက ရွင္းတယ္၊
(၄) နံပါတ္က ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိလို႔ ေခၚတယ္၊
ဓမၼက... ခႏၶာငါးပါးအား၊ အႏုက... ေလ်ာ္ေသာ...
(ဝါ) ခႏၶာငါးပါး၏ ျဖစ္ပ်က္ပုံ သနစ္စုံကို ပုံမွန္အတိုင္း ျမင္ေအာင္လုပ္၍ဟု အဓိပၸါယ္ရတယ္၊
ဓမၼပဋိပတၱိ... ေလာကုတၱရာ တရားအားေလ်ာ္ေအာင္က်င့္၏ဟု အဓိပၸါယ္ရတယ္၊
စကားႏွစ္ရပ္ေပါင္းလိုက္ရင္ ...
ခႏၶာငါးပါး၏ ျဖစ္ပုံ ပ်က္ပုံသနစ္စုံကို ျမင္ေအာင္ လုပ္တာသည္ပင္ ေလာကုတၱရာအားေလ်ာ္ေအာင္ က်င့္ေတာ့တာပဲ၊
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျဖစ္မႈပ်က္မႈကို ျမင္လွ်င္ အနိစၥ-ဒုကၡ-အနတၱကို ျမင္ေတာ့တာပဲ၊
၎ အနိစၥ-ဒုကၡ-အနတၱသည္ ကိေလသာ၏ အာ႐ုံမဟုတ္၊ သံေဝဂ၏ အာ႐ုံသာျဖစ္တယ္၊
သံေဝဂသည္ နိဗၺာန္၏ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္တဲ့အတြက္
ခႏၶာငါးပါးတို႔၏ ျဖစ္မႈပ်က္မႈကို ျမင္ေအာင္ ရႈတာသည္ပင္ (၄) နံပါတ္ျဖစ္တဲ့ 'ဓမၼာႏု ဓမၼပဋိပတၱိ' ျဖစ္ေတာ့တာေပါ့ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွန္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ေအး... ဒါေၾကာင့္ ...
ဓမၼာႏု ဓမၼပဋိပတၱိ ျဖစ္ေသာ ခႏၶာငါးပါးတို႔၏ ျဖစ္မႈပ်က္မႈကို ျမင္ေအာင္ ဉာဏ္ျဖင့္ ရႈ၍
သံေဝဂဉာဏ္အျမင္သန္ကာ
နိဗၺာန္ကို လ်င္ျမန္စြာ ရလြယ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
ပရိတ္သတ္။ ။ သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓု။
နမၼားျမိဳ႕ သိရီမဂၤလာျမိဳ႕မေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဉာဏ
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' က်မ္းစာမွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' က်မ္းစာ ... အပိုင္း-၁မွ ၁၄အထိ
ဤတြင္ ၿပီးဆံုးပါၿပီ။
မံုလယ္ဇ
Saturday, August 27, 2016
ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္-၈
နမၼားျမိဳ႕ သိရီမဂၤလာျမိဳ႕မေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဉာဏ ။
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' က်မ္းစာမွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
**************************************
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' အပိုင္း ( ၁၂ )
ဦးျဖဴ ။ ။ သစၥာေလးပါးႏွင့္ကိုက္ၿပီး ျပေစလိုပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ ။ ။ ခႏၶာငါးပါးသည္ မခိုင္ၿမဲပါကလား၊
ဘာမွ အႏွစ္သာရ မရွိပါကလား၊
အၿမဲတမ္း ဇရာမီး မရဏမီး အေလာင္ခံေနရေသာ ဒုကၡအစုပါကလားလို႔
ပုံမွန္အတိုင္း ျမင္တာသည္ ....ဒုကၡသစၥာကို ပိုင္းျခား၍ သိသည္မည္တယ္၊
အဲဒီလို ပုံမွန္အတိုင္း ျမင္သည့္အတြက္ ...
သကၠာယဒိ႒ိ ခ်ဳပ္သြားတာသည္ ...သမုဒယသစၥာ ကြာသည္မည္တယ္၊
အမွားေပ်ာက္၍ အမွန္ေရာက္ကာ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ၿပီး မေမွာင္ဘဲ
အၿမဲလင္းေနမႈသည္ နိေရာဓသစၥာကို မ်က္ေမွာက္ျပဳသည္ မည္တယ္၊
အမွန္ကို ျမင္တဲ့ဉာဏ္သည္ မဂၢသစၥာကို ပြားတာပဲ၊
အျမင္ရွင္းေတာ့ ေပ်ာ္သလိုလို ခ်မ္းသာသလိုလို ျဖစ္တာကေတာ့ ...
ဖိုလ္ေဇာေတြ ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္တာပဲ၊
သစၥာေလးပါး၏ ကိစၥႀကီးေတြ တစ္ခါတည္း ၿပီးစီးသြားေတာ့တာပဲ၊
အဲဒီလို သစၥာေလးပါးကို သိလိုက္ေတာ့ ... သစၥာေလးပါးကို အၿမဲတမ္း ဖုံးကြယ္တဲ့ အဝိဇၨာေသတယ္၊
အဝိဇၨာေသေတာ့ .... တစ္သံသရာလုံးက တင္ရွိခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ သခၤါရေႂကြးေတြ ေက်ကုန္တာေပါ့၊
အကုသိုလ္ သခၤါရေႂကြးေက်ေတာ့ ... အပါယ္ ပဋိသေႏၶ ဝိညာဏ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊
အပါယ္ ပဋိသေႏၶ မျဖစ္ရင္ ... အပါယ္ နာမ္႐ုပ္ မျဖစ္၊
အပါယ္ နာမ္႐ုပ္ မျဖစ္လွ်င္ အပါယ္ သဠာယတန မျဖစ္၊
၎မျဖစ္လွ်င္ အပါယ္ ဖႆ မ ျဖစ္၊
ဖႆ မျဖစ္လွ်င္ ေဝဒနာမျဖစ္၊
ေဝဒနာမျဖစ္လွ်င္ တဏွာမျဖစ္၊
တဏွာမျဖစ္လွ်င္ ဥပါဒါန္မျဖစ္၊
ဥပါဒါန္မျဖစ္လွ်င္ ဘဝမျဖစ္၊
ဘဝမျဖစ္လွ်င္ ဇာတိမျဖစ္၊
ဇာတိမျဖစ္လွ်င္ ဇရာ မရဏ မျဖစ္ဘဲ ....
အပါယ္ေလးပါး သံသရာ စက္ရဟတ္ႀကီး ပ်က္စီးသြားတာေပါ့၊
အဲဒီလို အပါယ္ ဒုကၡမွ အၿမဲတမ္း စိတ္ခ်ရတာကိုပင္ ....
ပထမနိဗၺာန္ကို ရသည္မည္ပါတယ္၊ သေဘာေပါက္ၾကရဲ႕လား။
ဦးျဖဴ ။ ။ ေပါက္ပါၿပီ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒီလို ခႏၶာငါးပါးကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတဲ့အတိုင္း ျမင္ေတာ့...
ျမတ္စြာဘုရားအေပၚမွာ မတုန္မလႈပ္ ယုံၾကည္တဲ့ သဒၶါတရားျဖစ္တာေပါ့၊
တရားေတာ္၏ အေပၚမွာလည္း မတုန္လႈပ္ေသာ ယုံၾကည္မႈျဖစ္တာေပါ့၊
ဒီတရားအတိုင္း က်င့္တဲ့ သံဃာအေပၚမွာလည္း မတုန္လႈပ္ေသာ ယုံၾကည္မႈ ျဖစ္တာေပါ့၊
ပုထုဇဥ္ သူေတာ္ေကာင္းေတာင္ ငါးပါးသီလ လုံၿခဳံရင္ ...
ဒီလိုအျမင္မွန္ရတဲ့ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္း ဘာေျပာစရာ ရွိေတာ့မလဲ၊ ပိုၿပီး ၿမဲေတာ့တာေပါ့၊
ကိုင္း... ေသာတာပန္ အဂၤါေလးပါးႏွင့္ မျပည့္စုံေသးဘူးလား ငျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ ျပည့္စုံပါၿပီဘုရား။
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' က်မ္းစာမွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
**************************************
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' အပိုင္း ( ၁၂ )
ဦးျဖဴ ။ ။ သစၥာေလးပါးႏွင့္ကိုက္ၿပီး ျပေစလိုပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ ။ ။ ခႏၶာငါးပါးသည္ မခိုင္ၿမဲပါကလား၊
ဘာမွ အႏွစ္သာရ မရွိပါကလား၊
အၿမဲတမ္း ဇရာမီး မရဏမီး အေလာင္ခံေနရေသာ ဒုကၡအစုပါကလားလို႔
ပုံမွန္အတိုင္း ျမင္တာသည္ ....ဒုကၡသစၥာကို ပိုင္းျခား၍ သိသည္မည္တယ္၊
အဲဒီလို ပုံမွန္အတိုင္း ျမင္သည့္အတြက္ ...
သကၠာယဒိ႒ိ ခ်ဳပ္သြားတာသည္ ...သမုဒယသစၥာ ကြာသည္မည္တယ္၊
အမွားေပ်ာက္၍ အမွန္ေရာက္ကာ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ၿပီး မေမွာင္ဘဲ
အၿမဲလင္းေနမႈသည္ နိေရာဓသစၥာကို မ်က္ေမွာက္ျပဳသည္ မည္တယ္၊
အမွန္ကို ျမင္တဲ့ဉာဏ္သည္ မဂၢသစၥာကို ပြားတာပဲ၊
အျမင္ရွင္းေတာ့ ေပ်ာ္သလိုလို ခ်မ္းသာသလိုလို ျဖစ္တာကေတာ့ ...
ဖိုလ္ေဇာေတြ ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္တာပဲ၊
သစၥာေလးပါး၏ ကိစၥႀကီးေတြ တစ္ခါတည္း ၿပီးစီးသြားေတာ့တာပဲ၊
အဲဒီလို သစၥာေလးပါးကို သိလိုက္ေတာ့ ... သစၥာေလးပါးကို အၿမဲတမ္း ဖုံးကြယ္တဲ့ အဝိဇၨာေသတယ္၊
အဝိဇၨာေသေတာ့ .... တစ္သံသရာလုံးက တင္ရွိခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ သခၤါရေႂကြးေတြ ေက်ကုန္တာေပါ့၊
အကုသိုလ္ သခၤါရေႂကြးေက်ေတာ့ ... အပါယ္ ပဋိသေႏၶ ဝိညာဏ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊
အပါယ္ ပဋိသေႏၶ မျဖစ္ရင္ ... အပါယ္ နာမ္႐ုပ္ မျဖစ္၊
အပါယ္ နာမ္႐ုပ္ မျဖစ္လွ်င္ အပါယ္ သဠာယတန မျဖစ္၊
၎မျဖစ္လွ်င္ အပါယ္ ဖႆ မ ျဖစ္၊
ဖႆ မျဖစ္လွ်င္ ေဝဒနာမျဖစ္၊
ေဝဒနာမျဖစ္လွ်င္ တဏွာမျဖစ္၊
တဏွာမျဖစ္လွ်င္ ဥပါဒါန္မျဖစ္၊
ဥပါဒါန္မျဖစ္လွ်င္ ဘဝမျဖစ္၊
ဘဝမျဖစ္လွ်င္ ဇာတိမျဖစ္၊
ဇာတိမျဖစ္လွ်င္ ဇရာ မရဏ မျဖစ္ဘဲ ....
အပါယ္ေလးပါး သံသရာ စက္ရဟတ္ႀကီး ပ်က္စီးသြားတာေပါ့၊
အဲဒီလို အပါယ္ ဒုကၡမွ အၿမဲတမ္း စိတ္ခ်ရတာကိုပင္ ....
ပထမနိဗၺာန္ကို ရသည္မည္ပါတယ္၊ သေဘာေပါက္ၾကရဲ႕လား။
ဦးျဖဴ ။ ။ ေပါက္ပါၿပီ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒီလို ခႏၶာငါးပါးကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတဲ့အတိုင္း ျမင္ေတာ့...
ျမတ္စြာဘုရားအေပၚမွာ မတုန္မလႈပ္ ယုံၾကည္တဲ့ သဒၶါတရားျဖစ္တာေပါ့၊
တရားေတာ္၏ အေပၚမွာလည္း မတုန္လႈပ္ေသာ ယုံၾကည္မႈျဖစ္တာေပါ့၊
ဒီတရားအတိုင္း က်င့္တဲ့ သံဃာအေပၚမွာလည္း မတုန္လႈပ္ေသာ ယုံၾကည္မႈ ျဖစ္တာေပါ့၊
ပုထုဇဥ္ သူေတာ္ေကာင္းေတာင္ ငါးပါးသီလ လုံၿခဳံရင္ ...
ဒီလိုအျမင္မွန္ရတဲ့ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္း ဘာေျပာစရာ ရွိေတာ့မလဲ၊ ပိုၿပီး ၿမဲေတာ့တာေပါ့၊
ကိုင္း... ေသာတာပန္ အဂၤါေလးပါးႏွင့္ မျပည့္စုံေသးဘူးလား ငျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ ျပည့္စုံပါၿပီဘုရား။
Friday, August 26, 2016
ဥ ေပ ကၡာ ေယာင္ ေယာင္ ... ေမာ ဟ ေဆာင္။
#############################
ေမာ ဟ ဆို တဲ့ တ ရား ဟာ... သိ ခဲ ျမင္ ခဲ တဲ့ အ ေၾကာင္း...။
လူ ႏွစ္ ေယာက္ ရန္ ေတြ႕ ၾက တာ...။ သူ႔ သား ကိုယ့္ သား ။
လူ တစ္ ေယာက္ က တ ရား သ မား တစ္ ေယာက္ ကို ...
သူ႔ သား က ရန္ ေတြ႕ လို႔ ေခါင္း ေတြ ၿပဲ ေန တယ္။
ေသြး ေတြ ထြက္ ေန တယ္။
ဟို မွာ ရန္ ေတြ႕ လို႔ ေခါင္း ေတြ ၿပဲ ေန ၿပီ ။ ေသြး ေတြ ထြက္ ...ၿပီ ။
ျဖစ္ တဲ့ လူ က ...အဲ ဒါ ငါ ဥ ေပ ကၡာ ထား လိုက္ ၿပီး ၿပီ တဲ့။
အဲ ဒါ ေၾကာင့္ မို႔ လို႔ ...ဥ ေပ ကၡာ မ ဟုတ္ ဘူး တဲ့ ။ ဒီဟာ...။
ဥ ေပ ကၡာ ထား တယ္ ဆို တာ...
လူ ႏွစ္ ေယာက္ ရဲ႕ ရန္ ေတြ႕ တယ္ ဆို တာ ...
ဘယ္ က စ တာ လဲ လို႔ အ စ ကို မ ေမး ရ ေပ ဘူး လား။
သူ တို႔ အ က်ိဳး အ ျပစ္ ေတြ ကို မ ေမး ရ ေပ ဘူး လား။
အ က်ိဳး အ ျပစ္ ေတြ ကို သိ တဲ့ အ ခါ က် မွ ... ဥ ေပ ကၡာ ( ေဝ ဒ နာ )ထား ရ တာ။
အဲ ဒါ ေၾကာင့္ ...
"ဥ ေပ ကၡာ ေယာင္ ေယာင္ ... ေမာ ဟ ေဆာင္။"လို႔ မ ေဟာ ဘူး လား။
ငါ ပစ္ ထား ၿပီး ၿပီ ဆို ေတာ့... အ က်ိဳး အ ျပစ္ မ သိ ဘဲ နဲ႔ ဆို ေတာ့ ကာ
ဥ ေပ ကၡာ ျဖစ္ ပါ မ လား။
ေအး... အဲ ဒါ လို တာ ဗ်ာ့။
အဲ ဒါ သိ ဖို႔ လို တယ္။ သ ေဘာ ေပါက္ ဖို႔ လို တယ္။
ဒါ ေၾကာင့္" ေမ တၱာ ေယာင္ ေယာင္ ... ရာ ဂ ေဆာင္ သည္ "တဲ့။
ေမ တၱာ လို႔ သာ ေျပာ ၾက တယ္။
အဲ ဒါ ကိုယ့္ သား သ မီး ခ်စ္ တဲ့ အ ခ်စ္ မ်ိဳး နဲ႔ ယွဥ္ ၾကည့္ တဲ့ အ ခါ...
ကဲ သူ နဲ႔ ပတ္ သက္ တာ ... ပ စၥည္း လို လို႔ ပတ္ သက္ ခ်င္ တာ။
လူ လို လို႔ ဆက္ စပ္ ခ်င္ တာ ဆို ေတာ့ ေမ တၱာ ဟုတ္ ပါ မ လား။
ဒါ..." ေမ တၱာ ေယာင္ ေယာင္... ရာ ဂ ေဆာင္ တယ္ "တဲ့။
အ ဘိုး ႀကီး အ ဘြား ႀကီး... လူ မ မာ တစ္ ေယာက္ ေန႔ ရွည္ ရက္ မ်ား ခံ ေန ရ တာ။
သူ႔ ေစာင့္ ေရွာက္ ရ တာ... ေစာင့္ ေရွာက္ ရ တဲ့ သူ မ ပင္ ပန္း ဘူး လား။
မ ေတာ္ လို႔ ေရာ ဂါ ေပ်ာက္ ေစ ကာ မူ လူ စင္ မ မီ ေတာ့ ဘူး ေပါ့။
လူ စင္ မ မီ ရင္ သြား လို႔ လာ လို႔ ေန လို႔ ထိုင္ လို႔ အ မ်ား နဲ႔ ေျပ ပါ မ လား။
ဒါ ေတာ့ သူ႔ ဘ ဝ မွာ... စိတ္ ထဲ က... ဒီ လို ေန မည့္ အ စား
ေသ တာ က ေကာင္း ပါ တယ္ လို႔ အဲ လို ႏွ လံုး သြင္း တဲ့ လူ ေတြ မ ရွိ ဘူး လား။
ဒါ... "က ႐ု ဏာ ေယာင္ ေယာင္ ေဒါ သ ေဆာင္ သည္ "တဲ့။
က ႐ု ဏာ အ စစ္ မ ဟုတ္ ဘူး တဲ့။
က ႐ု ဏာ ဆို တာ သူ ဒါ သူ ၾကည့္ ရ မည့္ တာ ဝန္ ရွိ တယ္ တဲ့။
ဒါ... သူ႔ တာ ဝန္... ၾကည့္ ဖို႔ ျပဳ ဖို႔ ရာ သာ လို တာ တဲ့။
ဟို မွာ သူ႔ အ က်ိဳး အ ျပစ္ ေတြ ေန ေကာင္း တာ မ ေကာင္း တာ လႈပ္ ႏိုင္ တာ မ လႈပ္ ႏိုင္ တာ ....
ကိုယ္ နဲ႔ မ ဆိုင္ ဘူး တဲ့။
ကိုယ့္ တာ ဝန္ ေက် ေအာင္ သာ ေစာင့္ ေရွာက္ တဲ့။
အဲ ဒါ မွ က ႐ု ဏာ။
ဒီ လို ေန မည့္ အ စား ေတာ့ ေသ တာ ေကာင္း ပါ တယ္ ဆို ေတာ့
"က ႐ု ဏာ ေယာင္ ေယာင္ ေဒါ သ ေဆာင္ တယ္။ "ၾကား လား။
တ ခု က သိန္း ထီ ေပါက္ တာ ေတြ အ လုပ္ ေအာင္ ျမင္ တယ္ ျမတ္ တာ ေတြ ...။
အဲ ဒါ မု ဒိ တာ ေတြ ေပါ့။ ကဲ
"မု ဒိ တာ ေယာင္ ေယာင္ ေလာ ဘ ေဆာင္ သည္ "တဲ့။
သူ႔ ပ စၥည္း ရ ခ်င္ တာ ေတြ ေပါ့။
အ ခု လည္း မိ မိ က ေမာ ဟ ဆို တဲ့ တ ရား က
က်ဳပ္ က ဥ ေပ ကၡာ ထား လိုက္ ၿပီး ၿပီ။
အ က်ိဳး အ ျပစ္ ကို မ စိ စစ္ ဘဲ နဲ႔ ဥ ေပ ကၡာ ထား တယ္ ဆို တာ ဟုတ္ ပါ မလား။
အ က်ိဳး အ ျပစ္ ကို သိ ကာ မွ...
ဪ အ ေၾကာင္း ရွိ လို႔ အ က်ိဳး တ ရား ေတြ ေပၚ တာ ကိုး ဆို ေတာ့
အဲ ဒီ အ ခါ မွ ဥ ေပ ကၡာ ထား ရ တာ။
အဲ သ လို လို တာ ကြဲ႕။ ဒါ ... လို တာ။
ေက်း ဇူး ေတာ္ ရွင္ မံု လယ္ ဆ ရာ ေတာ္ ဘု ရား ႀကီး။
အ ဂၢ မ ဟာ က မၼ ႒ာ နာ စ ရိ ယ ဘ ဒၵ ႏၲ သံ ဝ ရ။
ပဲ ခူး ဆယ္ မိုင္ ကုန္း မံု လယ္ ေတာ ရ စံ ေက်ာင္း ေဆာင္ တြင္
တ ပည့္ မ်ား အား မိန္႔ ၾကား ေသာ ၾသ ဝါ ဒ အ သံ ဖိုင္ 0018 မွ မွတ္ တမ္း ျပဳ
စာ စီ ပူ ေဇာ္ ပါ သည္။
အ ရွင္ ေတ ဇ နိ ယ မံု လယ္ ဇ.။
Thursday, August 25, 2016
ေယာဆရာေတာ္-အဆင္းအတက္ လမ္းႏွစ္ဖက္
တိပိဋကဓရ--ဓမၼဘ႑ာဂါရိက (ေယာ)ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၏
အဆင္းအတက္ လမ္းႏွစ္ဖက္ တရားေတာ္
*******************************
"သတၱဝါေတြ ဆင္းရဲျပီး ေနၾကတာ အမွန္ေတာ့ အဆင္းရဲလြန္းလို ့ ဆင္းရဲတာ
မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြမွာ အဆင္းရဲလြန္းလို ့ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္
မထိမ္းသိမ္းပဲနဲ႔ လြတ္ထားၾကလို ့ အဆင္းေတြရဲလြန္းလို ့ ဆင္းရဲတာ ။"
ေလာကၾကီးထဲမွာ လမ္းဟာ အတိုခ်ံဴ းလိုက္ရင္ (၂) လမ္းပဲရွိပါတယ္ ၊ အဆင္းက
တလမ္း၊ အတက္က တလမ္း၊ ပရိသတ္အေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းေတြ သြားေန
ၾကတာက အတက္လမ္း ၊ သာသနာဆိုတာကလဲ အတက္လမ္းပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္
အဆင္းအတက္ လမ္းႏွစ္ဖက္တရား။
ေယေကစိ အကုသလာဓမၼာ ၊ သေဗၺေတ အေဓာဘာဂဂၤမနိယာ၊
ေယေကစိ ကုသလာဓမၼာ ၊ သေဗၺေတ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ။
ေယေကစိ၊ ခပ္သိမ္းဥႆ ံု အလံုးစုံကုန္ေသာ ၊ အကုသလာ ၊ အျပစ္ႏွင့္တကြ
မေကာင္းက်ိဴ းကို ေပးတတ္ေသာ ၊ ဓမၼ--အကုသိုလ္တရားတို ့သည္ သႏၲိ--ရွိၾက
ပါေပကုန္၏။
သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလံုးစုံကုန္ေသာ ၊ ေတ--ထိုအကုသိုလ္တရားတို ့
သည္ အေဓာဘာဂဂၤမနိယာ--ေအာက္တန္းတို ့သာ သက္ဆင္းေစၾကပါေပကုန္
သည္ ၊ ေဟာႏၲိ--မုခ်မေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္၏။
ေယေကစိ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလံုးစုံကုန္ေသာ ကုသလာ--အျပစ္မရွိ ေကာင္းက်ိဴ းကို ေပးတတ္ကုန္ေသာ၊ ဓမၼာ--ေကာင္းမႈကုသိုလ္တရားတို ့သည္
သႏၲိ--ရွိၾကပါေပကုန္၏။
သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံအလံုးစုံကုန္ေသာ၊ ေတ--ထိုေကာင္းမႈကုသိုလ္တရားတို ့
သည္၊ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ--အထက္တန္းသို ့သာ ေရာက္ေစတတ္ကုန္သည္၊
ေဟာႏၲိ--မုခ်မေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္သတည္း။
************************************
{ ကံအေကာင္းဆံုးလူ}
ေလာကမွာ ကံအေကာင္းဆံုးလူဆိုတာ ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳ တဲ႔လူျဖစ္တယ္။
ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳ ခြင့္ရေတာ့ လမ္းေၾကာင္းၾကီး ျပတ္ျပတ္သားသား ေတြ႕
ခြင့္ရတယ္။ * ေရွာင္ရမယ့္ လမ္းလဲသိသြားတယ္၊ သြားရမယ့္ လမ္းကိုလဲ ျပတ္
ျပတ္ထင္ထင္ သိျမင္ခြင့္ရသြားတယ္ *။
{ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္}
* အဆင္း အတက္၊ လမ္းႏွစ္ဖက္၊ ကြက္ကြက္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ ။
ကုသိုလ္ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္နိုင္လို ့ရတာ၊ ကိုယ္အေပၚ ၾသဇာေညာင္းလို ့ရရွိ
လာတဲ႔ စိတ္တန္ခိုးကို ကုသိုလ္လို ့ ေခါ ္တယ္။
အကုသိုလ္တရားဆိုတာ စိတ္မနိုင္လို ့ရတာ၊ ကိုယ္အေပၚ ၾသဇာမေညာင္းလို ့
ရတာ။ အကုသိုလ္ဆိုတာ အဆင္းလမ္း၊ ကုသိုလ္ဆိုတာ အတက္လမ္း၊ ဒါေၾကာင့္ အဆင္းရယ္ အတက္ရယ္လို ့ လမ္းႏွစ္ဖက္ရွိတယ္။ မိမိတို ့တေတြဘဝ
သံသရာတစ္ေလ်ွ ာက္ လမ္းႏွစ္ဖက္ရွိတဲ႔အခါ လမ္းမွား၊ မွားျပီးေတာ့ အဝိဇၨာအ
ေမွာင္ထဲ စမ္းတဝါးဝါး သြားမိခဲ႔လို ့သြားတာက အထက္ကို၊ ေအာက္ေရာက္ခဲ႔တာ
က်ြ မ္းထိုးေမွာက္ခုံ လိမ့္ခဲ႔ရတာ အမ် ားၾကီး။ အေပါ ္ကို ရည္မွန္းျပီး တက္ေပမယ့္
လမ္းမွားျပီး ေအာက္ကိုလိမ့္က် ခဲ့ရတာေတြ ၊ ေရွ႕ကိုတိုးေပမယ့္ အဝိဇၨာအေမွာင္
ထဲ စမ္းတဝါးဝါး လမ္းမွားခဲ႔လို ့ ေနာက္ကိုျပန္ေရာက္ ခဲ႔ရတာေတြ၊ ျဖစ္ခ် င္သလို
ျဖစ္ေနၾကရတာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္မွာရွိသလို ျဖစ္ေနၾကရတာေတြ။
********************
{ျဖတ္လမ္းကလာသူ}
သာသနာက ဉာဏ္အလင္းေရာင္ ညိွထြန္းေပးတုန္းေလး ေသေသခ် ာခ် ာၾကည့္
ထား၊ ကုသိုလ္ကို ထုံေနေအာင္ လုပ္ထားရမွာဗ် ။
တခ်ိဴ ႕ပုဂၢိဳ လ္ေတြ သုဂတိဘုံဘဝ ေရာက္လာတာ ၊ ျဖတ္လမ္းေရာက္လာတဲ႔
ပုဂၢိဳ လ္ေတြရွိတယ္ ၊ ျဖတ္လမ္းက ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ(ဆိုၾကပါစုိ ့ဗ် ာ)ဘဝတစ္
ခုမွာ တစ္ဘဝလံုး အကုသိုလ္ေတြၾကီးလုပ္ ၊ အကုသိုလ္အပူ အခိုးအေငြ႕ေတြၾကီး
လုပ္၊ ေသခါနီးေလးက် မွ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြက သနားတာနဲ႔ သူသတိရ
တုန္းေလး ဒါနလုပ္ခြင့္ရေအာင္ ကူညီေပးလိုက္တယ္၊ သီလက် င့္ခြင့္ရေအာင္ ကူ
ညီေပးလိုက္တယ္၊ တရားနာၾကားခြင့္ရေအာင္ ကူညီေပးလိုက္တယ္။(အာသႏၷကံ
ေခါ ္တာေပါ့)။
ေသခါနီးေလးမွာ ကူညီေပးလိုက္တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ အပါယ္ကိုမ
ေရာက္ဘဲ လူဘုံ လူ ့ျပည္၊ လူ ့ဘဝကို ေရာက္လာတာ ၊ ဒါမ်ိဴ းကို ျဖတ္လမ္းက
ေရာက္လာတယ္လို ့ ေခါ ္တယ္။
ျဖတ္လမ္းက လူျဖစ္လာတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္မ် ားဟာ အထံုပါရမီ အင္မတန္ နည္း
တတ္ပါတယ္၊ ကုသိုလ္အထံု သိပ္နည္းတယ္၊ ဉာဏ္အထံု သိပ္နည္းတယ္၊ ဘယ္
ဟာျဖစ္ျဖစ္ သူမ် ားက ေနာက္ကခိုင္းမွ ေတာ္ကာက်၊ ၊ ေျပာနိုင္မွ ေတာ္ကာက်
တယ္၊ လာဒ္မျမင္ဘူး။ စြမ္းအားကို အကြက္ေစ့ေအာင္ မယူတတ္ ၊ ကုသိုလ္လုပ္
ေတာ့လဲ တက္တက္ၾကြၾကြ ထက္ထက္သန္သန္ တယ္မရွိလွ လာခဲ႔တာ သူကအ
ထံုနဲ႔လာခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး။ ျဖတ္လမ္းက ဝင္လာခဲ႔တာ။ အဲသလို ျဖတ္လမ္းက
ဝင္လာခဲ႔တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ဆိုရင္( အထံုနည္းေတာ့) ေရွ႕သြားေတာ့လဲ တယ္မေသခ် ာလွ
ဘူးဗ် ။ အျမဲတမ္း သူမ် ားဆီက တြန္းအား အကူအညီေတြ ေပးနိုင္မွ ၊ ေရွ႕ကို တ
ေရႊ႕ေရႊ႕နဲ႔ သူတက္နိုင္မွာ။
************************
{အထံုနဲ႔လာသူ}
အခ်ိဴ ႕ပုဂၢိဳ လ္ေတြက်ေတာ့ အထံုနဲ႔ကို လာခဲ႔တာဗ် ။ ကုသိုလ္လုပ္ရတာ ေပ် ာ္
လို ့၊ မေကာင္းတဲ႔ အကုသိုလ္ေတြ ေရွာင္လို ့၊ ေကာင္းေသာကုသိုလ္ေတြကို ေန ့စဥ္ပုံမွန္ ဝတ္ထားလို ့။ * ဒီအခ် ိန္ ဘုရားရွိခိုးရမယ့္ အခ် ိန္ဟဲ႔ ၊ အားအား မအား
အား ေန ့စဥ္လုပ္ရမွာဟဲ႔ ၊ * ဒီအခ် ိန္ ေမတၱာပို ့ရမယ့္အခ် ိန္ ၊*ဒီအခ် ိန္က ပ႒ာန္း
ပရိတ္ေတြ ရြတ္ရမယ့္အခ်ိ န္ ၊* ဒီအခ် ိန္က ခႏၶာဉာဏ္စိုက္ ဝိပႆ နာပြားရမယ့္
အခ် ိန္ဆိုျပီး ေန့စဥ္ပုံမွန္ ဝတ္ထားျပီး ၾကိဳ းစားသြားတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ ၊ အထံုေတြက
သိပ္အားေကာင္း ။
အဲသလို အထံုစြမ္းအားေတြနဲ႔ လူျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြက် ေတာ့ (ဘယ္ေန
မဆိုေပါ့ဗ် ာ) အစစအရာရာ သာလြန္ၾကတယ္ ၊ ေရွ႕ကခ် ည္းပဲ ၊ ကုသိုလ္ေရးကိစၥ
မွာလဲ သူမ် ားက တယ္ျပီးတိုက္တြန္းရတယ္ မရွိလွဘူးဗ် ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အသိ
ကေလးေတြနဲ႔ တက္တက္ၾကြၾကြ ထက္ထက္သန္သန္ ၾကိဳ းၾကိဳ းစားစား အား
ထုတ္တတ္တယ္၊ ျပဳလုပ္တတ္တယ္ဗ်။
ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြက လမ္းညႊန္ေပးရံုေလးပဲ၊ တကယ္အလုပ္ပိုင္း
က် ေတာ့ ခိုင္းမေနရဘူး ၊ တက္ၾကြစြာ ျပဳ လုပ္အားထုတ္တတ္တယ္၊ လုပ္တိုင္း
လုပ္တိုင္းလဲ စိတ္ပါလက္ပါခ် ည္း လုပ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျဖတ္လမ္းက လူျဖစ္လာ
တဲ႔ လူနဲ႔ ၊ အထံုနဲ႔ လူျဖစ္ခဲ႔တဲ႔လူေတာင္မွ ကြာၾကတယ္ ။ အဲဒီလို မိမိတို ့သာသ
နာ့လမ္းေၾကာင္းၾကီး ေတြ႕တုန္းမွာေတာ့ "အထံု" ေတြရေအာင္ ေန့စဥ္ပုံမွန္ ၾကိဳ း
စားအားထုတ္ ၾကရေပလိမ့္မယ္။
******************************
{ အဆင္းႏွင့္အတက္}
အဆင္းေခါ ္ဆို ၊ အကုသိုလ္၊
ကုသိုလ္ အတက္သိ ၊
အဆင္းဆိုတာ အကုသိုလ္တရားကို ေျပာတာ၊ အတက္ဆိုတာက ကုသိုလ္တရား
ကိုေျပာတာ ။ အဆင္းဆိုတာ စိတ္ကိုမနိုင္ပဲ လြတ္ခ် လိုက္လို ့ စိတ္ေတြေပါက္ကြဲ
ျပီး က် သြားတာကို အဆင္းလို ့ ေခါ ္တယ္။
အတက္ဆိုတာ ကိုယ္စိတ္ ကိုယ္နိုင္လို ့ ကိုယ္စိတ္ေလးကို အစီအစဥ္ေလ
နဲ႔ ထိန္းသိမ္းျပီးေတာ့ * ရည္ရြယ္ခ် က္ပါတယ္ ။ * လမ္းေၾကာင္းပါတယ္ ။ * အစီ
အစဥ္ပါတယ္ ။ အစီအစဥ္ေလးနဲ႔ ထိန္းသိမ္းျပီးေတာ့ စြမ္းအားထုတ္လုပ္လို ့ ေပါ ္
လာတဲ႔ စြမ္းအားကို ကုသိုလ္လို ့ ေခါ ္တယ္ ။ အဲဒါ အတက္လမ္း။
{ အဆင္းရဲလြန္းလို ့}
အဆင္းရဲက ဆင္းရဲ ၊
ေအာက္က် မည္ဟုသိ။
သတၱဝါေတြ ဆင္းရဲျပီးေနၾကတာ အမွန္ေတာ့ အဆင္းရဲလြမ္းလို ့ဆင္းရဲတာ ၊
မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြမွာ အဆင္းရဲၾကလြန္းလို ့ ကိုယ္စိတ္
ကိုယ္ မထိန္းသိမ္းပဲနဲ႔ ပစၥလက္ခတ္ လြတ္ျပီးထားၾကလို ့ အဆင္းေတြရဲလြန္းလို ့
သတၱဝါေတြ ဆင္းရဲေနၾကတာ။
အဆင္းရဲလြန္းရင္ ဆင္းရဲမယ္၊ ေအာက္က် ေနာက္က် ျဖစ္မယ္၊ ဘယ္ေနရာမွ
အဆင့္မမီဘူး။
ဘယ္လမ္းလိုက္မလဲ
***************
ကုသိုလ္ကိုကိုင္ ၊ တက္ေရာက္နိုင္ ၊ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားရွိ။
ကုသိုလ္ကိုကိုင္တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ တက္ေရာက္နိုင္ၾကတယ္၊ ခႏၶာရဲ႕အႏွစ္ ၊ ပစၥည္း
ဥစၥာေတြရဲ႕အႏွစ္ ၊ အကုန္လံုးအကြက္ေစ့ေအာင္ ၊ယူနိုင္ၾကတယ္ဗ် ။ ပစၥည္းကလဲ
ခႏၶာလိုပါပဲ ၊ လက္ထဲေရာက္လာရင္ စကားသုံးခြန္းေမးတယ္။ ခႏၶာကေမးတဲ႔ စ
ကားသုံးခြန္းကေတာ့ ၁ ။ က်ြန္ေတာ္ကို အဖိုးတန္ေအာင္ သုံုးမွာလားဗ် ၊
၂ ။ က်ြန္ေတာ့္ကို အလကား ျဖဳ န္းပစ္မွာလားဗ် ။ ၃ ။ က်ြန္ေတာ္ႏွိပ္စက္ေနတာ
ကို အခ် ိန္ျပည့္ ခံေနမွာလားဗ် ။
ခႏၶာက စကားသုံးခြန္းေမးသလို ပစၥည္းကလဲ (၃) ခြင္းေမးပါတယ္။
၁ ။ က်ြန္ေတာ္တို ့ကို အဖိုးတန္ေအာင္ သုံးမွာလားဗ် (သုံးနိုင္တဲ႔ စြမ္းအင္ေကာ ရွိရဲ႕လားဗ် ။ (၂) က်ြ န္ေတာ္တို ့ကို အလကားျဖဳ န္းပစ္မွာလားဗ် ။(၃) က်ြန္ေတာ္တို ့
ႏွိပ္စက္ေနတာကို အခ် ိန္ျပည့္ ခံေနမွာလားဗ် ။
ခႏၶာနဲ႔ ပစၥည္းက တရားသေဘာအားျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္တယ္။ဆိုလိုတာ
ကေတာ့ ခႏၶာ နဲ႔ ပစၥည္းကို အေၾကာင္းျပဳ ျပီး ခင္ဗ် ားေအာက္ဆင္းမွာလားဗ် ၊
ေဟာဒီ ခႏၶာ နဲ႔ ပစၥည္းကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ခင္ဗ် ားအေပါ ္တက္မွာလားဗ် ။ ဘယ္
လမ္းကို ခင္ဗ် ားလိုက္မလဲလို ့ တရားသေဘာ အားျဖင့္ေမးေနတာ။
ဉာဏ္မ် က္လံုး ေကာင္းတဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ေတြက် ေတာ့ ခႏၶာကိုလဲ အဖိုးတန္ေအာင္
သုံးမယ္ ၊ လက္ထဲေရာက္လာတဲ႔ ဥစၥာပစၥည္းေတြကိုလဲ အဖိုးတန္ေအာင္ သုံးမယ္
ကုန္သြားတဲ႔ အထဲက မကုန္တဲ႔တရားစြမ္းအားေတြ က် န္ေအာင္ယူမယ္။
ဒါေၾကာင့္မို ့ ယခု သုမနဓမၼဗိမာန္ မလြန္ဆန္လွဴ သင္းေထာက္ ဒကာ ဒကာမအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းေတြ ကုသိုလ္လုပ္ရတာ ေပ် ာ္ေနၾကတာ ၊ဒါဟာ
အတက္လမ္းမွန္းသိလို ့ ေပ် ာ္ၾကတာ ၊ သာသနာ့ မ် က္လံုးေကာင္းေကာင္း ရျပီး
ေတာ့ေနလို ့ ေပ် ာ္ေနၾကတာပါ။
အဆင္းအတက္လမ္းႏွစ္ဖက္ ကြက္ကြက္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ ။
အဆင္းေခါ ္ဆိုအကုသိုလ္ ကုသိုလ္အတက္သိ ။
အဆင္းရဲက ဆင္းရဲရ ၊ ေအာက္က် မည္ဟုသိ။
ကုသိုလ္ကိုကိုင္ ၊ တက္ေရာက္နိုင္ ၊ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားရွိ။
ဒါေၾကာင့္ သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလံုးစုံကုန္ေသာ ၊ ေတ--ထိုေကာင္းမႈ ကုသိုလ္
တရားတို ့သည္ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ အထက္တန္းသို ့သာ တက္ေရာက္နိုင္ကုန္
သည့္ ၊ ေဟာႏၲိ--မုခ် မေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္သတည္း။
စိတ္နိုင္သူ ႏွင့္ စိတ္မနိုင္သူ
*********************
သာသနာေက် းဇူးေၾကာင့္ အဆင္းလမ္းရယ္ အတက္လမ္းရယ္လို ့ လမ္းႏွစ္ဖက္
(လမ္းႏွစ္ခု) ျပတ္သားစြာ သိျမင္ေနရျပီ ၊ လမ္းကေတာ့ ႏွစ္လမ္းရွိတယ္ ၊ အဲဒီ လမ္း(၂)လမ္းကို သြားတဲ႔ သတၱဝါေတြ ခ် ိန္ၾကည့္ ယွဥ္ၾကည့္ပါ။ လမ္းၾကီး(၂)
လမ္းကို သြားေနတဲ႔ သတၱဝါေတြ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါ အဆင္းလမ္းသြားတာ
ပိုမ် ားတယ္။( လြယ္တာကိုး ေလ်ွ ာခ် ရံုေလးပဲ)။
အတက္လမ္းကိုသြားတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္သတၱဝါေတြ သိပ္နည္းေနတယ္ ။ သူက ၾကိဳ းၾကိဳ းစားစား တက္ရတာဆိုေတာ့ စိတ္မနိုင္သူေတြ ေတာ္ေတာ္ခက္ၾကတာပဲ။
စိတ္မနိုင္သူေတြ အဆင္းလမ္းကိုသာ လိုက္ေနၾကတယ္၊ စိတ္နိုင္တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ
သာ အတက္လမ္းကို တက္နိုင္ၾကတယ္။
လက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ႏွင့္ မဟာပထဝီေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့
************************************************
ဘုရားေပးတဲ႔ ဥပမာေလးတစ္ခု---တစ္ခ် ိန္က ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္သဲခြန္
ေပါ ္မွာ ေျမမႈန့္ေလးေတြ တင္ျပတယ္ ။ * ခ် စ္သား ရဟန္းတို ့ခ် စ္သားတို ့ ခ် စ္
သမီးတို ့ ေဟာဒီလက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလးျမင္ရဲ႕လား-? မွန္ပါ ျမင္
ေၾကာင္းပါဘုရား ။ ဒီလက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလးေတြနဲ႔ ေဟာဟို မဟာ
ပထဝီ ေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေတြ ဘယ္ေျမမႈန္ ့က မ် ားသလဲကြဲ႔ ?။ ျမတ္စြာဘု
ရား---နိႈင္းယွဥ္လို ့ မရနိုင္ေအာင္ ကြာျခားလွေၾကာင္းပါဘုရား ။ လက္သည္းခြံေပါ ္
က ေျမမႈန္ ့ေလးေတြဆိုတာ ေဟာဟို မဟာပထဝီေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့နဲ႔သာ
ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေရအတြက္ေတာင္ မျပဳ လုပ္ေလာက္ေအာင္ နည္းလွ
ေၾကာင္းပါဘုရား ၊ ေဟာဟို မဟာပထဝီ ေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ဆိုတာက တိုင္း
တာ ကန့္သတ္လို ့မရေအာင္ အလြန္ ့အလြန္ မ် ားလွေၾကာင္းပါဘုရား ။
ေအး---ဒီအတိုင္းပဲကြဲ႔ ၊ ဘဝသံသရာမွာ အဆင္းလမ္းရယ္ အတက္လမ္း
ရယ္လို ့ လမ္းႏွစ္သြယ္ ရွိတဲ႔ေနရာမွာ အဆင္းလမ္းကို လိုက္ေနၾကတဲ႔ သတၱဝါ
ေတြဆိုတာက မဟာပထဝီေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလာက္မ် ားတာ ၊ အတက္လမ္း
ကို လိုက္ေနတဲ႔ သတၱဝါေတြဆိုတာက လက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလာက္
ေလးသာ ရွိတာဆိုေတာ့ သိပ္ကြာျခားသြားျပီ ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ပရိသတ္အေပါင္း
သူေတာ္ေကာင္းေတြ လက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလးေတြဗ် ။
အေကာင္းမွန္္ရင္ နည္းတာၾကီးပဲ
*************************
ရွားရွားပါးပါးဆိုတာနဲ႔ အားငယ္ရမွာလား အားမငယ္ရပါဘူး ၊ ဘာလို ့တုန္းဆိုေတာ့
ေလာကမွာ အေကာင္းမွန္ရင္ နည္းတာခ် ည္းပဲ ၊ မေကာင္းတာဆို မ် ားတာခ် ည္း
ပဲ။ အဆိုးမ် ားေပမယ့္ အဆိုးသည္ အားမကိုးရပါ (စြမ္းအားမပါလို ့ အားမကိုးရပါ)
အေကာင္းသည္ နည္းေသာ္လဲ စြမ္းအားပါလို ့ အားကိုးရပါတယ္။
ေလာကမွာ ၾကည့္စမ္းပါ ၊ * ဘုရားသည္ တစ္ခါပြင့္ရင္ တစ္ဆူတည္းပဲ
ပြင့္ပါတယ္ ၊ ကမ႓ာေပါင္းေျမာက္မ် ားစြာ အၾကာၾကီးလဲ ေစာင့္ရတယ္။
အၾကာၾကီးလဲ ေစာင့္ရတယ္ ၊ ပြင့္လာေတာ့ တစ္ဆူတည္းပြင့္လို ့ ဘုရားဟာ နည္း
လွခ် ည္လားလို ့ အားငယ္စရာမလိုပါဘူး။ ဘုရားတစ္ဆူ တစ္ဆူရဲ႕ စြမ္းအားဆို
တာ သတၱဝါအနႏၲေတြ ခိုလႈံလို ့၊ စြမ္းအားကိုယူလို ့ မကုန္နိုင္ေအာင္ စြမ္းအား
ေတြ အနႏၲျပည့္စုံပါတယ္ ။
နည္းေပမယ့္ အင္အားေကာင္းတယ္ ၊ နည္းေပမယ့္ အားကိုးရေလာက္
ေအာင္ စြမ္းအားျပည့္တယ္ ။ မေကာင္းတဲ႔ အဆိုးေတြဆိုတာက မ် ားေပမယ့္ စြမ္း
အားကမပါလို ့ အားမကိုးရပါ ၊ အဆင္းလမ္းမွာ သြားေနၾကတဲ႔ သတၱဝါေတြ မ် ား
ေပမယ့္ အားမကိုးရပါ။
အတက္လမ္းမွာ သြားေနၾကတဲ႔ သတၱဝါေတြ အေရအတြက္အားျဖင့္ အ
လြန္ ့အလြန္နည္းေသာ္လဲပဲ စြမ္းအားက ပါတဲ႔အတြက္ အားကိုးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ယခု သုခုမဓမၼဗိမာန္ မလြန္ဆန္လွဴ သင္းေထာက္ ဒကာ ဒကာမအေပါင္း သူ
ေတာ္ေကာင္းေတြ သဒၶါ ၊ ပညာ ၊ ေမတၱာ ဆိုတဲ႔ အေကာင္းစိတ္ေတြ ကိုယ္
သႏၲာန္မွာ ေပါ ္လာေတာ့ အတက္လမ္းက သြားနိုင္ၾကတယ္။
သာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးကိုလဲ ၾကာၾကာၾကီးတည္ေအာင္ ခ် ီးေျမာက္နိုင္
ၾကတယ္၊ ေစာင့္ေရွာက္နိုင္ၾကတယ္ ၊ အားေပးနိုင္ၾကတယ္။
အဆုိးဘက္ကို ပါသြားတယ္။
********************
* ဆင္းၾကသူငါ ၊ မ် ားလွစြာ ၊ ေျမမွာရွိတဲ႔ ေျမမႈန္ ့လို။
အဆင္းလမ္းလိုက္တဲ႔ သတၱဝါေတြက မဟာပထဝီ ေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေတြ
ေလာက္ အလြန္မ် ားတယ္တဲ႔။
* တက္နိုင္သည့္ဇြဲ ၊ အလြန္နည္း၊ လက္သည္းေပါ ္က ေျမမႈန္ ့လို။
အေပါ ္ကိုတက္နိုင္တဲ႔ သတၱဝါက နည္းလြန္းအားၾကီးပါတယ္၊ လက္သည္းခြန္ေပါ ္
က ေျမမႈန္ ့ေလးေလာက္ပဲရွိတယ္ ၊ အေရအတြက္ အားျဖင့္သိပ္နည္းတယ္။ ကိုယ္
ဟာကိုယ္ပဲ ယွဥ္ၾကည့္တြက္ၾကည့္ပါ ၊ (၅)မိနစ္ေလာက္ပဲ တြက္ၾကည့္စမ္းပါ၊ (၅)
မိနစ္ အခ် ိန္အတြင္းမွာ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္နိုင္တာ ဘယ္ေလာက္ပါလိုလ့လဲ။ ကိုယ္
စိတ္ကိုယ္မနိုင္ဘဲ လႊတ္ခ် လိုက္ရတာ ဘယ္ေလာက္ပါသလဲလို ့(၅)မိနစ္ေလာက္
စမ္းၾကည့္ပါ။
တစ္ခါတစ္ရံ သတိထားလြန္းလို ့(၁)မိနစ္ ေလာက္ဖမ္းမိတယ္၊ (၄)မိနစ္က
လႊတ္လိုက္ရတယ္ ။ အတက္ဖက္ကို (၁)မိနစ္ေလာက္ပါတယ္ ၊ အဲသလို စသည္ျဖင့္
ေပါ့ဗ် ာ၊ { သတိစိုက္ျပီး ၾကိဳ းၾကိဳ းစားစား ယူနိုင္တာေတာင္မွ အခ် ိန္အားျဖင့္ တိုင္းတာၾကည့္ရင္ အဆိုးဘက္ကို အေတာ္မ် ားမ် ား ပါ-ပါသြားတယ္၊ အေကာင္း
ဘက္ကို ေရာက္ေအာင္ အေတာ္ၾကိဳ းစားၾကရပါတယ္။ အထံုဓာတ္ေတြ မ် ားျပီး
ေတာ့လာမွ အေကာင္းဓာတ္ေတြ မ် ားလာတာ။ ဒါေၾကာင့္မို ့ အဆင္းအတက္
မွာ အဆင္းကမ် ားတယ္ ၊( သို ့ေသာ္ အားမကိုးရ ) အတက္က နည္းတယ္။
သို ့ေသာ္အားကိုးရတယ္( စြမ္းအားက ပါတာကိုး။
)
ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရႈံးေပးရတဲ႔ပြဲ။
***********************
* စိတ္ကိုမနိုင္ ၊ စြမ္းအားယိုင္၊ ေငးမိႈင္ေလ်ွ ာက် ၊ ေအာက္လမ္းကို။
စိတ္မနိုင္တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ တစ္ခါတည္း ေငးမိႈင္ျပီး ေအာက္ကို ေလ် ာက်သြားရ
တယ္၊ စိတ္မနိုင္ဘူးဗ် ာ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ျပီးေတာ့မွ လိမ့္က်သြားၾကတယ္၊
ေအာက္တန္းကို ေရာက္သြားၾကတယ္။ * ဒါနလုပ္မယ္လို ့ စိတ္ထဲ အားခဲထား
တယ္၊ စိတ္မနိုင္တာနဲ႔ဘဲ အို-- ေနာက္မွလုပ္ေတာ့မယ္၊( စိတ္ကို ေအာက္ေလ် ာခ်
လိုက္တာ) ၊ ဒီေန့ ဥပုသ္ေစာင့္မယ္လို ့ အားခဲထားတယ္။ ေဟ---ေနာက္မွ--၊ စိတ္
မနိုင္ျပန္ေတာ့ဘူး။ေစာေစာက ဘုရားရွိခိုးမလို ့ ေနာက္ေတာ့ ေနာက္မွပဲ ရွိခိုး
ေတာ့မယ္၊ ေစာေစာက ဒီေန့ ေမတၱာေတြ နာရီဝက္ေလာက္ ပို ့ပြားေနမလို ့၊
ေဟ---ေနာက္မွပဲ လုပ္ေတာ့မယ္၊ ေစာေစာက ခႏၶာဉာဏ္စိုက္ျပီး ဝိပႆ နာအ
နည္းဆံုး (၁) နာရီေလာက္ အားထုတ္မယ္လို ့ အားခဲထားပါတယ္၊ (၁)မိနစ္ေတာင္
မလုပ္ျဖစ္ဘူး၊ ေဟ--ေနာက္မွပဲ လုပ္ပါေတာ့မယ္၊ ( အဆင္းစိတ္ေတြခ် ည္း)။
အဲသလိုခ် ည္း ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္ ၊ စိတ္မနိုင္တာက မ် ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ အရႈံးေပးရတဲ႔ ရႈံးပြဲသာ အနစ္နာဆံုး၊ * သူမ် ားအရံႈး
ေပးရတာ အပါယ္မက် ပါဘူး၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာက အပါယ္က်တယ္
ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာ အနစ္နာဆံုး၊* ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာ
က် က္သေရ အယုတ္ဆံုး ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာ ေအာက္တန္းအက်
ဆံုး၊ * စိတ္ကိုမနိုင္၊ စြမ္းအားယိုင္ ၊ ေငးမိႈင္ေလ် ာက် ေအာက္လမ္းကို *၊ ေအာက္ကိုဆင္းခ် င္လို ့ ဆင္းၾကရတာမွ မဟုတ္ပဲဗ် ၊ စိတ္မနိုင္လို ့ ဆင္းၾကရတာ
* စိတ္ကိုနိုင္မွ တက္နိုင္က် ၊ ေရာက္ရ အထက္ကို ၊
အထက္ဆိုတာ ေရာက္ေစသတည္းလို ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္က တြန္းပို ့လဲ ေရာက္
တာမဟုတ္ဘူး ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ေရာက္ခ် င္ရံုေလးနဲ႔လဲ ေရာက္ရတာ မဟုတ္ဘူး
* စိတ္နိုင္သူေတြသာ ေရာက္တာ ။** ဒါနနဲ႔ တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္၊
ဒါနအလုပ္ လုပ္နိုင္ၾကတယ္ ။--သီလနဲ႔ တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ ၊ သီလ
က် င့္သုံးနိုင္တယ္ ၊ သမာဓိနဲ႔တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ သမာဓိပြားနိုင္တယ္။
ဝိပႆ နာနဲ႔တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ ဝိပႆ နာပြားနိုင္ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ * ေလာကရံႈးပြဲ ဟူသမ်ွတို ့မွာ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတဲ႔ပြဲ
သာ အနစ္နာဆံုး ၊ ေလာကေအာင္ပြဲ မွန္သမ်ွ တို ့တြင္ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အနိုင္ယူ
တဲ႔ေအာင္ပြဲသာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးပါ ။* သူမ် ားကို အနိုင္ယူရတဲ႔ ေအာင္ပြဲက သုဂတိ
ေရာက္ေအာင္ ပို ့ခ် င္မွ ပို ့နိုင္မွာပါ ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အနိုင္ယူရတဲ႔ ေအာင္ပြဲက
သာ သုဂတိနိဗၺာန္ေရာက္ဖို ့ ေသခ် ာေပါက္လမ္းၾကီး ၊ ေသခ် ာေပါက္ စြမ္းအားၾကီ
* ဆင္းၾကသူငါ ၊ မ် ားလွစြာ ၊ ေျမမွာရွိတဲ႔ ေျမမႈန္ ့လို၊
* တက္နိုင္သည့္ဇြဲ ၊ အလြန္နည္း ၊ လက္သည္းေပါ ္က ေျမမႈန္ ့လို၊
* စိတ္ကိုမနိုင္ ၊ စြမ္းအားယိုင္ ၊ ေငးမိႈင္ေလ်ွ ာက် ေအာက္လမ္းကို ၊
* စိတ္ကိုနိုင္မွ ၊ တက္နိုင္ၾက ၊ ေရာက္ရ အထက္ကို။
ဒါေၾကာင့္ သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလုံးစုံေသာ ၊ ေတ--ထိုေကာင္းမႈ ကုသိုလ္တ
ရားတို ့သည္ ၊ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ--လူနတ္နိဗၺာန္သုံးတန္ ခ် မ္းသာ ေကာင္းစြာရ
ေအာင္ ၊ အထက္တန္းသို ့သာ ေရာက္ရွိေစတတ္ ၾကကုန္သည္၊ ေဟာႏၲိ--မုခ် မ
ေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္သတည္း။
သံသရာၾကိဳ းၾကီး(၂)ေခ် ာင္း
********************
စိတ္မနိုင္သူေတြ ေအာက္ဆင္းၾကရတာပဲ ၊ ဘဝသံသရာၾကီး တစ္ခုလံုးဆိုတာ
အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ(၂)ပါး ထိန္းခ်ဴ ပ္ထားတာဗ် ၊ သံသရာ ၾကိဳ းၾကီး(၂)ေခ် ာင္းဆို
တာ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ။
အသိပညာ အားနည္းရင္ အလွဴ ေလးလုပ္တာေတာင္ သူတို ့က ေရွ႕ကကန္ ့လန္ ့၊ ကန္ ့လန္ ့ တရားအားထုတ္တဲ႔ အလုပ္ေလးလုပ္တာေတာင္မွ သူတို ့က
ကန္ ့လန္ ့ ၊ ကန္ ့လန္ ့လုပ္ခ် င္ေသးတယ္ ၊ အဝိဇၨာနဲ႔တဏွာဟာ သံသရာမွာ ခ်ဴ ပ္
ကိုင္ထားတဲ႔ ၾကိဳ း(၂)ေခ် ာင္း။
အဝိဇၨာဆိုတာ ဆင္းရဲဒုကၡ အပူတည္ေဆာက္ေရး အဖြဲ႕ၾကီးရဲ႕ ဥကၠ႒လို ေခါ ္တယ္ ၊ တဏွာဆိုတဲ႔ ေလာဘက ဆင္းရဲဒုကၡ အပူတည္ေဆာက္ေရး အဖြဲ႔ၾကီ
ရဲ႕ အက်ိဴ းေဆာင္ အတြင္းေရးမႈးခ်ဴ ပ္ၾကီး ။ သူတို ့(၂)ပါးက ခ် ယ္လွယ္ေနပါတယ္။
သူတို ့(၂)ပါး အျဖစ္မ် ားလာရင္ ကုသိုလ္ေတြ တစ္စ တစ္စ အားနည္းေပ် ာက္
ကြယ္သြားတယ္ ။
--တစ္ခါတစ္ရံ စေတာင္ မစျဖစ္ဘူး ၊ အစေလးကို ေပါ ္မလာဘူး။
-- တစ္ခါတစ္ရံ လုပ္မယ္လို ့ အားခဲျပီးေတာ့ အစေလးေဖါ ္ ေပးလိုက္တယ္
မၾကာခင္ ၊ အစေဖ် ာက္ပစ္လိုက္တယ္။
-- တစ္ခါတစ္ရံ စလိုက္တယ္ ၊ နည္းနည္းေလး လုပ္မိတယ္ ၊ လမ္းဆံုးမေရာက္ဖူ
လမ္းတစ္ဝက္တင္ ျပတ္သြားတယ္ ။
-- တစ္ခါတစ္ရံ ျပီးကာနီးေလးမွာ ျပတ္သြားတယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ ့။
သံသရာထိန္းၾကိဳ းၾကီး(၂)ေခ် ာင္းရဲ႕ အစြမ္းေၾကာင့္ စိတ္ကို မနိုင္ၾကဘူး ၊ ကိုယ္
လိုခ် င္တဲ႔ စြမ္းအားေတြ လိုခ် င္လ် က္သားနဲ႔ လက္လြတ္ဆံုးရံႈး ခံၾကရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာက ၾကိဳ းခ်ဴ ပ္ကိုင္ထားတာ ၊ သံသရာလည္
ေနၾကတာ ၊ အမွန္ေတာ့ သူတို ့(၂) ပါးေၾကာင့္။
သံသရာဆိုတာ
************
* ခႏၶာအာဓာတ္ ၊ ခ် ားရဟတ္သို ့ မျပတ္ျဖစ္ေပ ၊ ဆက္စပ္ေန ၊ မွတ္ေလသံသရာ။
သံသရာဟာ တျခားမွာ ေဘးမွာလို ့ မထင္နဲ႔၊ ဒီခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို သံသရာလို ့ေခါ တာ၊ ခႏၶာေတြ ၊ ဓာတ္ေတြ ၊ ရုပ္ေတြ ၊ နာမ္ေတြ ၊ ခ် ားရဟတ္လို လည္ပတ္ျပီးေန
သကဲ႔သို ့ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္လိုက္ ပ် က္လိုက္ ၊ အိုလိုက္ ၊ နာလိုက္ ၊ ေသလိုက္
ဆင္းလိုက္၊ တက္လိုက္ နဲ႔ သံသရာၾကီးမွာ ခႏၶာခ် င္း စပ္ျပီး လည္ပတ္လို ့သြား
ေနၾကတာ အဲဒါ သံသရာ ေခါ ္တယ္။
* အဝိဇၨာေမွာင္ ၊ ကင္းေအာင္မပြား ၊ မၾကိဳ းစားလတ္ ၊ခန္အာဓာတ္ ၊ ေနာက္ထပ္ျဖစ္
အုန္မွာ ။ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာကင္းေအာင္ ဆင္းရဲ ဒုကၡအပူ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕
ၾကီးရဲ႕ဥကၠ႒ အဝိဇၨာဆိုတဲ႔ ေမာဟအေမွာင္ ကင္းေအာင္ အားမထုတ္နိုင္ေသးဘူး
ဆိုရင္ (လာမွာေပါ ့) အက်ိဴ းေဆာင္ အတြင္းေရးမႈးခ်ဴ ပ္ၾကီး တဏွာက လာေနမွာပဲ
ပြားမ် ားအားထုတ္ျခင္း ၊ အထက္ကိုတက္နိုင္တဲ႔ တရားစြမ္းအားေတြ ရေအာင္ယူ
နိုင္ျခင္း မရွိေသးရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ခႏၶာေတြ လာအုန္းမွာပဲ ။
* ျဖစ္လာျပန္က ပ် က္စီးရ ၊ မုခ် ဆင္းရဲပါ ။
ျဖစ္လာျပန္ေတာ့ ဘာထူးလဲ ၊ ပ် က္ရမယ့္အမ်ိဴ းပဲ ျဖစ္လာဦးမွာေပါ့ ၊ တစ္ခါ တစ္ရံ
အပါယ္ကိုက်သြားမယ္ ၊(ေအာက္ကို ေရာက္သြားမယ္) တစ္ခါ တစ္ရံ ကုသိုလ္အထံု
ေလးပါလာလို ့ သုဂတိဘုံဘဝ ေရာက္တယ္ပဲထားဦးေတာ့ ၊ ပ် က္မယ့္အမ်ိဴ းပဲရမွာ
အခ် ိန္တန္ ပ် က္ဦးမွာပဲ။
အစုန္ႏွင့္အဆန္ အဆင္းႏွင့္အတက္
***************************
* အဝိဇၨာမိုက္ ၊ တဏွာၾကိဳ က္ေၾကာင့္ ၊ ေမာဟိုက္မဆံုး ၊ အပူတံုးျဖင့္၊ နိမ့္ျပန္ ျမင့္ျပန္
အဖန္ဖန္ ၊ စုန္ဆန္ ေမ် ာရပါ ။
အစုန္ နဲ႔ အဆန္၊ အဆင္း နဲ႔ အတက္ ဆိုတာ အမွန္ေတာ့ သူတို ့(အဝိဇၨာနဲ႔တဏွာ
ေၾကာင့္ပါ ၊) သူတို ့ကို ပယ္ခြါမႈနည္းသေလာက္ အဆင္းေနာက္ကို ပါရတာပဲ ။
သူတို ့ကို ပယ္ခြါမႈအားေကာင္းရင္ ေကာင္းသေလာက္ အတက္ေနာက္ကို ပါၾကရ
မွာပဲ ။ ဆင္းတာနဲ႔ တက္တာ ဆင္းတာကမ် ား၊ ဆန္တာက တစ္ခါတစ္ရံေလးပါ ၊
စိတ္နိုင္တဲ႔ အခ် ိန္ တစ္ခါ တစ္ရံေလးေလာက္ပဲ ဆန္နိုင္တက္နိုင္ ၾကတယ္။
အဝိဇၨာက အရမ္းမိုက္ေတာ့ တဏွာက အရမ္းၾကိဳ က္၊ ခႏၶာေတြအရမ္းလိုခ် င္
စည္းမရွိ ကမ္းမရွိလက္ခံ ၊ ေနာက္ေတာ့ ေမာဟိုက္ပင္ပန္းျပီး နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ ၊
ဆင္းလိုက္ တက္လိုက္၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ထိန္းနိုင္စြမ္း သိမ္းနိုင္စြမ္း လုံးဝမရွိ ၊ေမ် ာ
ခ် င္သလို ေမ် ာျပီးေတာ့ သြားရမယ့္ သံသရာခရီးၾကီး ။ အဲသလိုဆို မိမိတို ့က
အမွတ္တမဲ႔ေနလို ့ မျဖစ္ေပဘူးေလ ၊ သာသနာ့လမ္းေၾကာင္းၾကီး ေတြ႕တုန္းေတာ့
ကံထိန္းခလုတ္ အသိဉာဏ္ စနစ္တက် တပ္ဆင္ျပီးေတာ့ နိဗၺာန္ေရာက္သည္အ
ထိ ေသခ် ာေပါက္ အလုပ္ကိုေတာ့ လုပ္ထားမွ ေတာ္ေပလိမ့္မယ္။
* အဝိဇၨာေမွာင္ ၊ ကင္းေအာင္ျဖိဳ ခြင္း ၊ ဉာဏ္အလင္း ၊ ထည့္သြင္းျမတ္ပညာ။
အဝိဇၨာဆိုတာ ကင္းေအာင္လုပ္နိုင္မွ ဉာဏ္အလင္းဆိုတာ ေပါ ္လာမယ္၊ ကံကို
ထိန္းခ်ဴ ပ္ေပးနိုင္တဲ႔ စစ္မွန္တဲ႔ ဉာဏ္အလင္းရမွ ကိုယ္လမ္းကိုယ္ ရွင္းနိုင္ၾကမွာ ။
{ ပစၥဳ ပၸန္ အေရးအၾကီးဆံုး}
* ဗုဒၶညႊန္ၾကား ၊ ျမတ္တရားေၾကာင့္ ၊ အမွားကင္းစင္ ၊ စိတ္ၾကည္လင္ ၊ အျမင္ရွင္း
၍လာ ။
ဘုရားသာသနာ ေက် းဇူးေၾကာင့္ ကိုယ္သြားရမယ့္ လမ္းၾကီး ျပတ္ျပတ္သားသား
သိၾကျပီ ၊ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြသိၾကျပီ ၊ သိတုန္းေလး ၾကိဳ းစားအားထုတ္
ၾကရမွာေပါ့။ * သာသနာကေတာ့ ပစၥဳ ပၸါန္ အေရးၾကီးဆံုးပါ ၊ မနက္ျဖန္ထက္ ဒီေန ့က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ ေနာက္နွစ္ထက္ ဒီႏွစ္က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္ ၊ ေနာက္
ဘဝထက္ အခုဘဝက ပိုအေရးၾကီးပါတယ္ ၊ ဒီလို ပစၥဳ ပၸန္အေရးၾကီးဆံုး ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ပစၥဳ ပၸန္အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံဘဲ ၾကိဳ းစားပါ။
* ခႏၶာအာဓာတ္ ၊ ခ် ားရဟတ္လို ၊ မျပတ္ျဖစ္ေပ ၊ ဆက္စပ္ေန မွတ္ေလသံသရာ
* အဝိဇၨာေမွာင္ ကင္းေအာင္မပြား မၾကိဳ းစားလတ္ ခန္အာဓာတ္ ေနာက္ထပ္
ျဖ စ္အုံးမွာ။
* ျဖစ္လာျပန္က ၊ ပ် က္စီးရ ၊ မုခ် ဆင္းရဲပါ ။
* အဝိဇၨာမိုက္ ၊ တဏွာၾကိဳ က္ေၾကာင့္ ၊ ေမာဟိုက္မဆံုး ၊ အပူတံုးျဖင့္ ၊ နိမ့္ျပန္
ျမင့္ျပန္ ၊ အဖန္ဖန္ ၊ စုန္ဆန္ေမ် ာရပါ ။
* အဝိဇၨာေမွာင္ ၊ ကင္းေအာင္ျဖိဳ ခြင္း ၊ ဉာဏ္အလင္း ၊ ထည့္သြင္းျမတ္ပညာ ။
* ဗုဒၶညႊန္ၾကား ျမတ္တရားေၾကာင့္ ၊ အမွားကင္းစင္ ၊ စိတ္ၾကည္လင္ ၊
အျမင္ရွင္း၍လာ။
* ခႏၶာ အာ ဓာတ္ ခ် ားရဟတ္လို မျပတ္ျဖစ္ေပ ဆက္စပ္ေန မွတ္ေလသံသရာ
အဲသလို လမ္းေၾကာင္းၾကီး ေတြ႕တံုးၾကိဳ းစား ၾကရမယ္ ၊ ကိုယ္ကို လမ္းေၾကာင္း
ေဖာ္ေပးေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာေတာ္ၾကီးကိုလဲပဲ အဖိုးတန္လြန္းလွခ် ည္လား
ဆိုျပီးေတာ့ ၾကာၾကာတည္ေစခ် င္တယ္ ျပန္ ့ပြားေစခ် င္တယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ ယခု ဒကာ ဒကာမအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းေတြ စစ္မွန္ေသာ
သဒၶါ ၊ ပညာ ၊ ေမတၱာ နဲ႔ စုေပါင္းျပီး ခ်ီ းေျမွာက္အားေပး ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္း
ေနၾကတာပဲ ။
ဘယ္အေပ် ာ္နဲ႔မွ ယွဥ္လို ့မရ
**********************
ဘုရားလက္ထက္တုန္းက သာဝတၳိျမိဳ႕မွာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး ရွိခဲ႔ဘူးတယ္ ျမန္မာလို
ေတာ့ ကိုလံုးနဲ႔ မျပံဳးလို ့ေခါ ္ရမွာေပါ့ ။ သဒၶါတရား အင္မတန္ေကာင္းၾကပါတယ္ ၊
ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ေတြ႔ဆုံခြင့္ ရၾကေတာ့ ( လမ္းေၾကာင္းေလး
ေတြ႕ခိုက္ေတာ့) ေကာင္းတဲ႔လမ္းပဲ လိုက္ေတာ့မယ္ ၊ အစြမ္းကုန္ကုသိုလ္ပဲ အား
ထုတ္မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္ျပီးေတာ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ(၂)ေယာက္ ေန ့တိုင္း ပုံမွန္ဝတ္ထား
ျပီး ဆြမ္းေတြေလာင္းလွဴ ၊ အလွဴ ဒါနေတြ ေန ့စဥ္လုပ္ ၊* မိသားစုအခ် င္းခ် င္း ေက်ြ
တာေတာင္ အလွဴ ပြဲၾကီးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ၊စစ္မွန္တဲ႔ သဒၶါ ပညာ ေမတၱာေတြနဲ႔
ၾကိဳ းစားအားထုတ္ၾကတယ္ ။
သီလကိုလည္း လုံေအာင္ေစာင့္ထိန္းလို ့ ဥပုသ္ေန ့အခါမွာ ဥပုသ္ေတြလဲ
ေစာင့္သုံးလို ့ ေန ့စဥ္ေမတၱာေတြပြား တရားစြမ္းအားေတြ ယူလို ့ ေပ် ာ္ရႊင္ခ် မ္းေျမ ့စြာ ေနထိုင္ၾကတယ္။ * ဒို ့ေလာက္ အရေတာ္တဲ႔သူ ရွိေသးလို ့လားဟယ္ * ဒီလို
ေတာင္ စိတ္ထဲမွာ အားတက္ၾကတယ္ အားရၾကတယ္ဗ် ။ ဗုဒၶ ဓမၼ သံဃ ဆိုတဲ႔
ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ေတြ႕တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ဆိုတာ ေလာကမွာ ဘာရွိတာနဲ႔မွ မတူဘူးေလ ၊
ပိုက္ဆံရွိတဲ႔လူ ေပ် ာ္တာနဲ႔လဲ ယွဥ္လို ့မရပါဘူး ၊ ပစၥည္းေပါတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြေပ် ာ္
တဲ႔ အေပ် ာ္နဲ႔လဲ ယွဥ္လို ့မရပါဘူး ၊ ဘာေပါတာနဲ႔လဲ ယွဥ္လို ့မရပါဘူး။
ဗုဒၶ ဓမၼ သံဃ ဆိုတဲ႔ ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ေတြ႕တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္သာ တရားေပါမွာ
ေပါ ့၊ အတက္လမ္းကို လိုက္နိုင္မွာေပါ ့၊ အဲဒါနဲ႔ * သဒၶါတရား ေကာင္းမြန္စြာနဲ႔
ဉာဏ္ပညာပါ တြဲ၍ ၾကီးမားတဲ႔ ေမတၱာေစတနာေတြနဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို
ေပ် ာ္ေပ် ာ္ၾကီး အားထုတ္ျပဳ လုပ္ေနၾကတယ္ ။ တစ္အိမ္လံုးလဲ စိတ္ခ် မ္းသာလို ့
ေပ် ာ္လို ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာဆိုလဲ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ပါမွ ကိစၥျပီးတယ္၊ ကုသိုလ္
ေရးကိစၥေတြမွာ ေနရာတိုင္းသူတို ့က မ်က္ႏွာပန္းလွလို ့။ သဒၶါတရား ေမတၱာတ
ရား အားၾကီးေတာ့ ဟိုနား ဒီနားဆိုလဲ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ပါမွ ဘယ္ေနရာမဆို
သူတို ့က ကုသိုလ္တရားကို ထက္ထက္သန္သန္ ျပဳ လုပ္အားထုတ္ၾကတယ္၊အ
တက္လမ္းကို ရဲရဲၾကီး လိုက္ေနၾကတဲ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ပါ။
အခ် ိန္ကို မျဖံဳ းဘူး
***************
တေန့ေသာအခါ မွာ သူတို ့အိမ္ေရွ႕ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ဆြမ္းခံၾကြလာတယ္ ၊ ဆရာေတာ္ဘြဲ႕အမည္က ဦးတိႆ တဲ႔ ။ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ သူတို ့အိမ္ေရွ႕
အိေျႏၵသိကၡာ တည္ျငိမ္ရင့္က် က္စြာနဲ႔ လမ္းသြားတာေတာင္မွ အမွတ္တမဲ႔မသြား
ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္ ၊ ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္ ၊နဲ႔ အခ် ိန္ကို
မျဖဳ န္းဘူး ။ သာသနာတြင္း လူျဖစ္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ဟာ * ျဖဳ န္းရမယ့္ အခ် ိန္ လံုးဝမပါ
ဘူးေလ ၊ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ ဝင္ရႈပ္လို ့သာ ျဖဳ န္းမိၾကတာကိုးဗ် * သတိပညာ အား
ေကာင္းတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ ျဖဳ န္းရမယ့္အခ် ိန္လံုးဝမပါ ။
စားခ် ိန္လဲ စားခ် ိန္မို ့သုံးရမွာပဲ ၊ ခ် က္ျပဳ တ္ခ် ိန္လဲ ခ် က္ျပဳတ္ခ် န္မို ့ သုံးရ
မွာပဲ ၊ ေရာင္းဝယ္ခ် ိန္လဲ ေရာင္းဝယ္ခ် ိန္မို ့ သုံးရမွာပဲ ။ ဘယ္အခ် ိန္မွ ျဖဳ န္းပစ္ရ
မယ့္ အခ် ိန္ကမပါဘူး၊ * တရားသေဘာ နားလည္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔
အခ် ိန္ဘယ္ျဖဳ န္းရက္ေတာ့မလဲ၊* ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ လမ္းသြားတာ
ေတာင္မွ အမွတ္တမဲ႔မသြား ၊ ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္နဲ႔ တရားမွတ္ေလး
နဲ႔ၾကြ အိေျႏၵသိကၡာၾကီးစြာနဲ႔ၾကြ ေမတၱာေတြ လြမ္းျခံဳ လို ့လဲၾကြ *။
ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ အိမ္ေရွ႕ကိုၾကြ ဆြမ္းရပ္ေတာ္မူေတာ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ(၂)
ေယာက္စလုံးမွာ သဒၶါတရား တကယ္ေကာင္းတာကိုး (၂)ေယာက္စလံုး အတူ
တူပဲ ေျပးလာ * အရွင္ဘုရား-အရွင္ဘုရား ၊ ၾကြပါဦးဘုရား ၾကြပါဦးဘုရား* ဆြမ္း
မ် ားေလာင္းလွဴ ၊ ဝမ္းသာအားရ ေလာင္းလွဴ ၊ ေနာက္ေန ့လဲ ဒီလိုပဲၾကြလာ ၊ဇနီး
ေမာင္ႏွံ(၂)ေယာက္ ေပ် ာ္ေပ် ာ္ရႊင္ရႊင္ေလာင္းလွဴ အဲဒါနဲ႔ ရက္ကေလးအေတာ္
ၾကာလာေတာ့ သဒၶါတရားေတြ တဖြားဖြားျဖစ္လာတယ္။
{ ေၾသာ္--အရွင္ျမတ္ေတြ အခ် ိန္မျဖဳ န္းၾကဘူးေနာ္ မိမိခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို
အဖိုးတန္ေအာင္ သုံးျပီးေတာ့မွ တရားထဲမွာ ႏွစ္ျမွဳ ပ္ထားၾကတာပဲ၊ ရသမ်ွအခ် ိန္
ဟာ တရားအတြက္ခ် ည္းပါလား ၊ သာသနာအတြက္ ခ် ည္းပါလား။}*
* သဒၶါတရားေတြ ပိုျပီးေတာ့တိုး ၊ ေမတၱာတရားေတြ ပိုျပီးေတာ့အားၾကီး
အသိပညာေတြ ပိုျပီးေတာ့အားေကာင္းလာေတာ့ ဆြမ္းေလာင္းလွဴ ျပီးရင္ (၂)
ေယာက္စလံုး ေလ်ွ ာက္ၾကတယ္ *။
သဒၶါ ပညာ ေမတၱာေပါလို ့
**********************
*( ဆရာေတာ္ဘုရား မနက္ျဖန္ကစျပီး တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မတို ့အိမ္ကို
ဆြမ္းဘုန္းေပး ၾကြပါဘုရား ၊ ရာသက္ပန္ပါ ဘုရား ၊ ဘယ္အိမ္ကိုမွ ဆြမ္းခံၾကြဖို ့
မလိုေတာ့ပါဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မတို ့ အိမ္တစ္အိမ္ထဲကို ၾကြရံု
ေလးပါဘုရား ၊ ဆရာေတာ္ဘုရား တစ္ပါးတည္းကို တပည့္ေတာ္တို ့အိမ္ကအကုန္
တာဝန္ယူနိုင္ပါတယ္ဘုရား၊ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးခ် ိန္က် ရင္ ၾကြလာရံုေလးပါ ေန့တိုင္းပုံ
မွန္ ၾကြေတာ္မူပါဘုရား။)*
သဒၶါ ပညာ ေမတၱာေတြက (၂)ေယာက္လံုး ေကာင္းေနၾကေတာ့ ဒို ့ႏွစ္
ေယာက္စလံုး အတက္လမ္းကို လိုက္ေတာ့မယ္လို ့ဆံုးျဖတ္ထားတဲ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ
(၂)ေယာက္ စိတ္တူဆႏၵတူ ဆရာေတာ္ကို ဝိုင္းေလ်ွ ာက္ၾကလို ့ ဆရာေတာ္က
လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေန့ကစျပီး ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကိုလံုးတို ့မျပံဳ းတို ့
အိမ္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရမယ့္ အခ် ိန္ေရာက္ေတာ့ ၾကြျပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရံုေလးရယ္။
ဘယ္အိမ္မွ ၾကြစရာမလိုေတာ့ဘူး ။ ပစၥည္းေပါလို ့ မဟုတ္ဘူးေလ၊ သဒၶါ ပညာ
ေမတၱာေပါလို ့ သာသနာေပါ ္မွာ အၾကြင္းမဲ႔ သက္ဝင္ယုံၾကည္လို ့။
တရားစြမ္းအား ဘယ္ေလာက္ အားကိုးရတယ္ဆိုတာ သိျမင္ေနၾကလို ့
ကိုယ္ရွိတဲ႔ ပစၥည္းေလး ထုတ္ျပီးေတာ့ လဲလွယ္ၾကတာပါ ၊* ဒို ့ကိုလမ္းေၾကာင္း
ေဖါ ္ေပးတဲ႔ သာသနာေတာ္ၾကီးကိုလဲ တတ္နိုင္တဲ႔ဘက္က ခ်ီ းေျမွ ာက္ေစာင့္
ေရွာက္ရမွာပဲ ဆိုတဲ႔( တာဝန္ကိုသိတဲ႔ ) အသိစိတ္ေလးပါၾကတယ္။
အလွဴ ခံပုဂၢိဳ လ္ဆိုတာ
***************
{ သူမ် ားပစၥည္း အလွဴ ခံတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ဆိုတာ လွဴ သူအက်ိဴ းရွိေအာင္ ၾကိဳ းစားရပါ
တယ္ ၊ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ လဲ သူကိုေန ့စဥ္ လွဴ ဒါန္းေနသူမ် ား အက်ိဴ းရွိေအာင္
ငါက်ိဴ းစားမွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ကိုတင္းျပီးေတာ့ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့လဲ အက်ိဴ း
ရွိေအာင္ သာသနာလဲ ခ်ီ းေျမွာက္ရာေရာက္ေအာင္ ငါလဲပဲ ဘဝေကာင္း ရက်ိဴ း
နပ္ေအာင္ * အတက္လမ္းကို လမ္းဆံုးထိ လိုက္ေတာ့မယ္ဟဲ႔လို ့* အဆင္းနဲ႔အ
တက္ လမ္းႏွစ္ဖက္မွာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကေတာ့ ပန္းတိုင္အထိ ဒီဘဝမွာ
တင္ အေရာက္တက္မယ္ ဆံုးျဖတ္ျပီးေတာ့ ပစၥည္းေလးပါး ျပည့္စုံစြာရေနခိုက္
သပၸါယျပည့္စုံမ်ွတေနခိုက္မွာ ငါၾကိဳ းစားမွ ျဖစ္မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္တယ္ }
*( ေက် ာင္းေရာက္ရင္ အလကားမေနဘူး အိမ္ကေန ေက် ာင္းျပန္ရင္ ဘယ္လွမ္း
တယ္ ညာလွမ္းတယ္ ကစျပီး အကုန္လံုးမွတ္ ေက် ာင္းေရာက္ေတာ့လဲ အခ် ိန္
ေတြယူ အိပ္ခ် ိန္ေလ်ွ ာ့ ကိေလသာနဲ႔ အခ် ိန္ျဖဳ န္းဖို ့ အစြမ္းကုန္ေလ်ွ ာ့ ၊ ေန ့တိုင္း
အတက္လမ္းကို လိုက္လိုက္ေတာ့ သဒၶါတရားကလဲ ေကာင္း သတိကလဲ အား
ေကာင္း ဝီရိယစိတ္ကလဲ အစြမ္းကုန္တင္ထား အသိဉာဏ္ ပညာမ် က္လံုးကို အ
စြမ္းကုန္ ဖြင့္ျပီးေတာ့ ၾကိဳ းစားအားထုတ္လိုက္တာ မၾကာခင္ ရဟႏၲာျဖစ္သြား
တယ္)* ေၾသာ္--ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ ဆြမ္းလွဴ ရက်ိဴ း နပ္ၾကတာေပါ ့ေလ။ ဆရာ
ေတာ္ ဦးတိႆ လဲပဲ ဆုံးျဖတ္ခ် က္ရွိတဲ႔အတိုင္း ပန္းတိုင္ေရာက္သြားေတာ့ ရဟန္းျပဳ ရက်ိဴ း သာသနာနဲ႔ေတြ႕ရက်ိဴ း နပ္တာေပါ ့။
အလွဴ ဒကာ အလွဴ အစ္မေတြအေနနဲ႔ ဝမ္းသာစရာေပါ ့ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ
အေနနဲ႔လဲ ဂုဏ္ယူစရာေပါ ့။
အရေတာ္လိုက္တာ
****************
ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားတဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ လဲ ကိုလံုး မျပံဳးတို ့အိမ္ ဆက္ျပီးေတာ့ အ
ခ် ိန္တန္ၾကြ ဆြမ္းဘုန္းေပး အလွဴ ခံေနလိုက္တာ (၁၂)ႏွစ္ေတာင္ ၾကာသြားပါ
တယ္တဲ႔ ။ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳးတို ့ကလဲ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကို ဖခင္အရင္းလိုပဲ ခ် စ္
ျမတ္နိူးတာလဲပါတယ္ ၊ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္လို ေလးစားတယ္ဆိုတာလဲပါတယ္
ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မ တို ့ကိုသားအရင္း သမီးအရင္း
လို သေဘာထားျပီး ဆံုးမေတာ္မူပါဘုရား ၊ မေတာ္တာေတြ႕လဲ သြန္သင္ေတာ္မူ
ပါ တားျမစ္ေတာ္မူပါ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္လဲ ညႊန္ၾကားေတာ္မူပါဘုရား။
ေန့တိုင္းဆရာေတာ္ကို ဆံုးမဖို ့ လမ္းညႊန္ဖို ့ ေလ်ွ ာက္ၾက *{ ဆရာေတာ္
ဦးတိႆ ကလဲ အခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို ဘဝေနနည္းေတြ ဘဝအသုံုးခ် နည္း
ေတြ အခ် ိန္ကိုမျဖဳ န္းဘဲနဲ႔ ဘဝကိုအဖိုးတန္ေအာင္ သုံးနည္းေတြ အဆင္းလမ္းကို
မပါဘဲ အတက္လမ္းကိုပါေအာင္ သြားပုံေလးေတြ အခါအားေလ်ွ ာ္စြာ တရားစ
ကားေတြေျပာျပီး လမ္းညႊန္ေပးေတာ္မူတယ္ }* အဲဒါနဲ႔(၁၂)ႏွစ္ေတာင္ ၾကာသြား
တယ္ ကိုလုံးတို ့ မျပံဳ းတို ့ကလဲ *{ ဒို ့မ် ားအရေတာ္လိုက္တာ ဖခင္အရင္းပမာ
ေမတၱာ ကရုဏာအားၾကီးေတာ္မူတဲ႔ ဆရာေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ရေပတယ္ ၊ တရားလမ္း
ေကာင္း လမ္းမွန္ေတြ ညႊန္ျပေပးေတာ္မူတဲ႔ ဆရာသမားေကာင္းၾကီးနဲ႔ ေတြ႕ရတာ
ဒို ့မ် ားအရေတာ္လိုက္တာ }* ဆိုျပီး ဝမ္းသာဂုဏ္ယူမဆံုးၾကပါဘူး။
ေလာကရတနာ
***********
(၁၂)ႏွစ္ ျပည့္ျပီးတဲ႔ေနာက္ တစ္ေန့ေသာအခါ ေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ
က မနက္ပိုင္း ဆြမ္းဘုဥ္းေပး ရမယ့္အခ်ိ န္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ကိုၾကြလာ ခင္းထား
တဲ႔ေနရာမွာ သီတင္းသုံးေနပါျပီ ။ မျပံဳ းက ဆြမ္းကပ္ဖို ့ စီမံတုန္း ကိုလံုးကဆရာ
ေတာ္ဦးတိႆ နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ စင္းတီတံုးေပါ ္ အမဲသားေတြ စင္းခုတ္လို ့ေန
ပါတယ္၊ အဲဒီအခ် ိန္မွာ သာဝတိၱျပည့္ရွင္ ပေသနဒီေကာသလမင္းၾကီးက ကိုလံုး
တစ္ေယာက္ ပတၱျမားေသြးတတ္တယ္ ထြင္းတတ္ ေဖာက္တတ္တဲ႔ အရာမွာ
က်ြ မ္းက် င္တယ္ဆိုတာ သိထားတာျဖစ္လို ့ ပတၱျမားတစ္လံုးကို ထြင္းဖို ့ ေဖာက္ဖို ့ေသြးဖို ့ မင္းခ် င္းေယာက် ္ား တစ္ေယာက္ကို လႊတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒီပတၱျမားကို ေမာင္လံုးထံ ခပ္ျမန္ျမန္ေျပးျပီး သြားေပးစမ္း ၊ ေဟာဒီလို
ေဟာဒီလို ေသြးပါလို ့ ေျပာေနာ္ ၊ ေဟာဒီေနရာက ဒီလို ဒီလို ေဖာက္ပါလို႕လဲ
ေျပာေခ် ။)( မွန္ပါ ဘုရင္မင္းတရား အမိန္ ့ေတာ္အတိုင္းပါ) မင္းခ် င္းေယာက် ္ား
က ပတၱျမားလုံးယူ ကိုလံုးတို ့မျပံဳ းတို ့အိမ္ ခပ္သုတ္သုတ္ ေျပးေတာ့တာပဲ ၊
ေရာက္ျပီ ၊ ကိုလံုးတစ္ေယာက္ အလုပ္ေတြရႈပ္လို ့ အမဲသားေတြ စင္းခုတ္ေနတယ္
မင္းခ် င္းေယာက် ္ားက လက္ထဲမွာပါလာတဲ႔ ပတၱျမားကို ကိုလံုးရဲ႕လက္ထဲ အပ္
တယ္ ( ဒီမွာကိုလံုးခင္ဗ် ား ဘုရင္မင္းတရားၾကီးက အမိန္ ့ေတာ္ရွိလိုက္ပါတယ္ ၊
ေဟာဒီပတၱျမားလုံးကို ေဟာဒီလို ေဟာဒီလို ေသြးပါတဲ႔ ၊ ဒီေနရာက ေဟာဒီလို
ေဟာဒီလို ေဖာက္ပါတဲ႔ ၊ ဘယ္ႏွစ္ရက္အတြင္း ျပီးေအာင္လဲ လုပ္ပါတဲ႔ခင္ဗ် ာ) ဆိုျပီးေျပာေတာ့ ကိုလံုးကလဲ အမဲသား စင္းေနတုန္းဆိုေတာ့ လက္ေဆးဖို ့သတိ
မရဘူး ေသြးစြန္းေနတဲ႔လက္နဲ႔ ပတၱျမားလုံးကို လွမ္းယူထားလိုက္တယ္ မင္းခ် င္း
ေယာက် ္ားကလဲ နန္းေတာ္ကို ျပန္သြားျပီ ကိုလံုးလက္ထဲမွာ ပတၱျမားေရာက္ေန
ျပီ ၊ * ပတၱျမားဆိုတာ ေလာကရဲ႕ ရတနာလို ့ ေျပာၾကတယ္ ၊ သို ့ေသာ္ကိုလံုးအ
တြက္ေတာ့ ရတနာျဖစ္ခ် င္မွ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ၊ ေသြးစြန္းေနတဲ႔ လက္နဲ႔ ပတၱျမားကိုင္
ကတည္းက ရတာနာျဖစ္လိမ့္မယ္နဲ႔ တူတယ္။
အသိကို ထိန္းတာသတိ
*******************
* သတိမပါ သိစရာ ရွိတာမျပည့္ဝ သတိတြဲကာ အသိပါ ရွိတာအျပည့္ရ ။
အသိတရားကို ထိန္းထားတာက သတိဗ် ၊ သတိလြတ္သြားရင္ အသိျပတ္သြား
တယ္ ၊ အသိဟာ ေမွာင္သြားတယ္။ ကိုလံုးကို ၾကည့္ပါဦး ေသြးစြန္းတဲ႔ လက္နဲ႔
ပတၱျမားလုံးကို ယူထားလိုက္တယ္ ျပီးေတာ့မွ ၾကဳ တ္ကေလး အုပ္ကေလးတစ္ခု
ေပါ ္တင္ထားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွ လက္ေဆးဖို ့ ေရရွိတဲ႔ေနရာကို ထသြားတယ္
ေဟာဒီေနရာမွာ သတိလြတ္သြား ေဆးရမွာက လက္ေဆးရမွာ မဟုတ္ဘဲ
ပတၱျမားလံုးမွာ ေသြးစြန္းေနပါျပီေကာ ပတၱျမားလံုးပါေဆးရမွာကို သတိလြတ္သြား
တယ္ ၊ အဲဒီအခ် ိန္မွာ သူတို ့အိမ္မွာ ေမြးထားတဲ႔ ၾကိဳ းၾကာငွက္ကလဲ ၾကာလွျပီ
တဲ႔ဗ်် ာ ၊ ရင္းႏွီးယဥ္ပါးျပီး( သားရင္းလို)ေနတာ ၊ ကိုလံုး အမဲသားစင္းတဲ႔နားမွာ ၾကိဳ း
ၾကာငွက္က ေရာက္ေနတယ္၊ ၾကဳ တ္ကေလးေပါ ္ တင္ထားတဲ႔ (ေသြးစြန္းေနတဲ႔)
ပတၱျမားလံုးကလဲ ေသြးေတြေပက်ံေနေတာ့ ပတၱျမားလို ့ မထင္ရ ၊ အသားလုံးလို ့ရ ။ အသားလုံးလို ့ ထင္ေတာ့ ၾကိဳ းၾကာငွက္က ေသြးနံ႔နဲ႔ အသားတုံးမွတ္ျပီး ပတၱ
ျမားလုံးကို ကျပာကရာမ်ိဴ ခ် လိုက္ပါေရာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ျမင္လိုက္တယ္ဗ်
*( ျမင္ေပမယ့္ ရဟႏၲာမ် ားဟာ ကိုယ္တာအေသခံမွာ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး)*
ရတာနာ
*******
လက္ေဆးျပီးလို ့ ကိုလံုးက ပတၱျမားလုံးရွိတဲ႔ေနရာ ျပန္လာခဲ႔ျပီ ၊ သို ့ေသာ္ပတၱျမာ
လံုးမရွိေတာ့ဘူး ၊ ပတၱျမားရတနာေၾကာင့္ ကိုလံုးတို ့မိသားစု ရတာနာ ျဖစ္ကုန္
ေတာ့မယ္ ၊ ပတၱျမား ဝင္မလာရင္ရွင္းေနသား ၊ ပတၱျမားဝင္လာတာ သူတို ့အေႏွာင့္
အယွက္ အႏၲရာယ္ျဖစ္ဖို ့နဲ႔ တူတယ္၊ ရတနာျဖစ္ဖို ့ေတာ့ ဟုတ္ပုံမေပါ ္ဘူး ၊
( ရတာနာ )ေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မယ္။ ပတၱျမားလုံး လာၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ဘူး။
သူ ့ဇနီး လွမ္းေမးရတယ္ ( ဟဲ႔---မျပံဳ း၊ ဒီကပတၱျမား မင္းယူလား)(ဟာ ကိုလံုးက
လဲ ဘယ္လိုလုပ္ က်ြ န္မယူရမွာလဲ ပတၱျမားလံုးရွိမွန္း ဘယ္လိုလုပ္သိရမွာလဲ)။
အဲဒါနဲ႔ တစ္အိမ္လံုး ဟိုလူေမး ဒီလူေမး ဘယ္သူမွမယူ ၊ ပတၱျမားလံုး ဘယ္နား
ေရာက္တယ္ဆိုတာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ပဲ သိတယ္။ သို ့ေသာ္ ေျပာမွာမဟုတ္
ဘူး ။ သူေျပာလိုက္ရင္ ၾကိဳ းၾကာငွက္ကို ဟိုကသတ္မွာေလ *{ ရဟႏၲာမ် ားဟာ
ကိုယ္တာအေသခံမယ္ ကိုယ္ေၾကာင့္ သူမ် ားေသေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္
ဘူး}*။ ကိုလံုးရဲ႕ ေခါင္းေတြ ထူပူလာျပီဗ် ၊ *{ အသိလြတ္သြားေတာ့ ဉာဏ္ေတြ
လဲ ေမွာင္သြား ၊ ဉာဏ္ေတြေမွာင္သြားေတာ့ အသိစိတ္ေတြက ပူေလ ထူေလ
ထူေလ ပူေလ ပူေလ ထူေလ ။ စဥ္းစားဉာဏ္ေတြ အသိေတြ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး
လမ္းေပ် ာက္ကုန္ျပီ ၊ အဲဒါနဲ႔ မျပံဳ းအနားကပ္ျပီးေတာ့ ေျပာတယ္။
( ငါထင္တယ္ကြာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ယူတယ္လို ့ ထင္တယ္)( ကိုလုံးကလဲ မေျပာေကာင္း ေျပာေကာင္း ၊ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ က ဒီပတၱျမား
ယူပမလား၊ ဒီအိမ္မွာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနတာ(၁၂)ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီေကာ ၊ ဘယ္တုန္က
မ် ား အျပစ္အနာအဆာ ေတြ႕ဖူးလဲ မေျပာေကာင္းတာ ကိုလံုးရယ္မေျပာပါနဲ႔)
(ဘုန္းၾကီးလဲ မယုံရဘူးကြ၊ စိတ္ခ် ရတာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့အထင္ေတာ့ ဒီနားမွာ ဒီ
ဘုန္းၾကီးပဲရွိတာ သူယူလိမ့္မယ္လို ့ ငါ့စိတ္ထဲက ထင္တယ္ )( မေျပာေကာင္းတာ
ကိုလံုးရယ္ ဆရာေတာ္က ဘာျဖစ္လို႕ယူမလဲ ၊ ကိုလံုးအထားမွားတာမ် ားလား။)
(မမွားဘူး ငါဒီနားမွာ ထားတာ) ။ အဲဒါနဲ႔ စိတ္ေတြမွာ သတိေတြ ပညာေတြ ကင္း
ေပ် ာက္လာေတာ ့ ေမွာင္ျပီး ပူေလာင္လာတယ္။ မျပံဳ းတားဆီးတာလဲမရ ၊ မေမးဖို
ေျပာလဲမရ။ ( မေမးလို႔ မျဖစ္ဘူး ၊ ငါ ့ပတၱျမားဆိုရင္ ကိစၥမရွိဘူး ၊ ဒီပတၱျမားက
ရွင္ဘုရင္ပစၥည္း ပတၱျမားေပ် ာက္ရင္ ငါအသတ္ခံရမွာ) အဲဒါနဲ႔ သြားေမးတယ္ ၊
( အရွင္ဘုရား ဒီနားက ပတၱျမားအရွင္ဘုရား ယူသလားဘုရား)
တရားရတနာ ရွိတယ္
****************
(ေမာင္လံုး ဘုန္းၾကီးက ပတၱျမားဘာလုပ္မွာတုန္း မယူပါဘူး)( ယူရင္ေပးပါ ရွင္
ဘုရင္ပစၥည္း တပည့္ေတာ္ပစၥည္း မဟုတ္ဘူးဘုရား)( ေမာင္လံုး ငါမယူဘူး ပတၱ
ျမားကို ဘုန္းၾကီးက ဘာလုပ္ရမွာတုန္း ဘုန္းၾကီးမွာ သီလ သမာဓိ ဝိပႆ နာ
ပညာ တရားရတနာေတြ အကုန္ရွိတယ္ ၊ အျပင္ဘက္က ေလာကရတနာနဲ႔ ဘုန္
ၾကီးက အလွမဆင္ပါဘူး ၊ ဘုန္းၾကီးမွာ အဇၨတၱရတနာ အင္အားေတြ အကုန္ရွိ
တယ္ ၊ ပတၱျမားဟာ ဘုန္းၾကီးအတြက္ ဘာမွအသုံးမက်လို႔ မယူပါဘူး)
( မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဒီနားမွာ ကိုယ္ေတာ္ပဲ ရွိတာေနာ္) အရွင္ဘုရားကေန ကိုယ္
ေတာ္ျဖစ္ျပီ ။( ဘယ္သူမွ ဒီနားမရွိဘူး ၊ ကိုယ္ေတာ္ယူတာပဲ ျဖစ္မယ္ ၊ ေပးပါ )
ဆိုျပီး ေပးပါလို႔ တေပးေပးလုပ္ေနေတာ့--( ရွိရင္ေပးမွာေပါ့ ယူရင္ေပးမွာေပါ့ ငါမ
ယူပါဘူး) လို ့ဘယ္လိုမွ ေျပာမရ သတိ ပညာေတြ ကင္းေပ် ာက္ေနျပီ ၊ကိုလံုး
တစ္ေယာက္ သတိလြတ္ေနျပီ ၊ ေစာေစာက သဒၶါတရားေကာင္းလိုက္တာ သတိ
ပညာေကာင္းလိုက္တာ အတက္လမ္းကို လိုက္ေတာ့မယ္ အားခဲေနတဲ႔ ကိုလံုး
တစ္ေယာက္ အဆင္းသြားဖို ့ ေျခလွမ္းေနျပီ ၊ စိတ္ေတြပူထူေနျပီ ။ ကိုယ္ေတာ္ေပး
မွာလား ၊ မေပးဘူးလား တစ္ခြန္းထဲေျပာ (ငါ မယူဘဲ)( အို--သိရမွာေပါ့ ) အဲသလို
ဆိုျပီး ကျပာကရာ က်ြဲ ေတြ ႏြားေတြ ခ် ည္တဲ႔ ၾကိဳ းၾကီးသြားယူ ၊ က်ြဲ ေတြ ႏြား
ေတြရိုက္တဲ႔ တုတ္ၾကီးသြားယူ *( စိတ္ေတြေနာ္ အရမ္းေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းတယ္
သဒၶါေတြ ပညာေတြ သတိေတြ လြတ္သြားျပန္ေတာ့ ပုထုဇဥ္စိတ္မ် ား သိပ္ျပီး
ေတာ့ေၾကာက္ဖို ့ ေကာင္းတယ္)*။
ၾကိဳ းၾကီးယူလာခဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကိုခ် ည္တုတ္ျပီဗ် ၊ တိုင္မွာခ်ီ ျပီး
က်ြဲ ႏြား ရိုက္တဲ႔ တုတ္ၾကီးနဲ႔ ရိုက္ျပီ ၊ ေခါင္း နားရြက္ ပါးစပ္ မ်က္ႏွာ ခႏၶာအႏွံ႕
အျပား ရိုက္ေပမယ့္ ဟိုကရဟႏၲာဆိုေတာ့ ေအာ္လဲမေအာ္ပါဘူး ကိုယ္ေဝဒနာ
ကိုယ္ရႈမွတ္ျပီးေတာ့ ေနတာပါပဲ။ *{ ရဟႏၲာမ် ားဟာ ခႏၶာႏွိပ္စက္တာ မခံဘူး ၊
ခႏၶာကို အသုံ းခ် တဲ႔အပိုင္းပဲ လုပ္တယ္ }* ရိုက္လိုက္တာ နားထဲ ႏွာေခါင္းထဲ ပါးစပ္ထဲက ေသြးေတြထြက္ ေခါင္းကလဲ ေပါက္ကြဲျပီး ေသြးေတြက် မ် က္လုံးေတြ
သြားေတြလဲ ၾကည့္မေကာင္း ရႈမေကာင္း ။ မျပံဳ းကအတန္တန္ ငိုျပီးေတာင္းပန္
တယ္မရ ၊ ဒါနဲ႔ ရိုက္ဖန္မ် ားေတာ့ မူးျပီးေခါင္းငိုက္စိုက္ က် သြားတယ္ ၊ ေသြးေတြ
ကကေတာ့ ၾကိဳ းၾကာကတိရစၧာန္ဆိုေတာ့ တိရ စၧာန္ေလာက္ပဲ သိတာေပါ ့။
ေသြးေတြကို လာေသာက္တယ္ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကို စိတ္ဆိုးေနတဲ႔ ကိုလံုး
က( နင္က ဘာလုပ္တာလဲဟဲ႔)ဆိုျပီး ၾကိဳ းၾကာကို စိတ္ဆိုး တအားေဆာင့္ကန္
ရိုက္ခ် သတ္လိုက္တာ ၾကိဳ းၾကာေသေရာဗ် ။
သံသရာဝဋ္ ဆင္းရဲရဲ႕အျပစ္
*********************
ၾကိဳ းၾကာေသသြားေတာ့ ေခါင္းငုိက္စိုက္မူးေနတဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ က *( ေမာင္
လုံး ၾကိဳ းေလးနည္းနည္း ေလ်ွ ာ့စမ္းကြယ္ ၾကိဳ းၾကာေသျပီလား မေသေသးဘူး
လား ၾကည့္လိုက္စမ္းပါကြယ္ )*( ေသျပီကိုယ္ေတာ္ ကိုယ္ေတာ့္ကိုလဲ ေသေအာင္
အေသသတ္ေနတာ မဟုတ္လား)( ဟုတ္ပါဘူးကြယ္ မင္းအခု ေဒါင္းေတာက္
ေအာင္ရွာေနတဲ႔ ပတၱျမားလုံးက ေဟာဒီၾကိဳ းၾကာငွက္ မ်ိဴ ခ် သြားျပီ ၊ သူ ့ဗိုက္ထဲ
ေရာက္ေနတယ္ မယုံရင္ ခြဲၾကည့္ မေသေသးရင္ ငါမေျပာပါဘူး ေသျပီဆိုရင္
ေတာ့ ငါေျပာတယ္ ၊ ကိုလံုးဟာ ေသသြားတဲ႔ ၾကိဳ းၾကာငွက္ကို ခြဲၾကည့္လိုက္
ေတာ့ ေတြ႕ပါျပီ ပတၱျမားလုံး ၊ အို--ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္
မိ အငိုငို အယိုယိုနဲ႔။ ( ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ မွားပါျပီ သည္းခံခြင့္လႊတ္
ေတာ္မူပါ တပည့္ေတာ္ အမိုက္ေကာင္ၾကီးမွားပါျပီ )ဆိုျပီးေတာ့ ေတာင္းပန္ငုိယို
နဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ က *( ေမာင္လံုး ငါသည္းခံပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ဒီ
ကိစၥမွာ ငါအျပစ္လဲမဟုတ္ဘူး မင္းအျပစ္လဲမဟုတ္ဘူး ၊ တကယ္ေတာ့ သံသရာ
ဝဋ္ဆင္းရဲရဲ႕ အျပစ္ၾကီးပါ { ပညာရွိမ် ား ေျပာတတ္တယ္ဗ် })*( ဆရာေတာ္ဘုရား
ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုရင္ ခါတိုင္းလိုပဲ ဘုရားတပည့္ေတာ္တို ့ အိမ္ကို ဆြမ္းဘုဥ္းေပး
ၾကြေတာ္မူပါဘုရား){ ေမာင္လံုးငါအခု အိမ္ထဲဆြမ္းခံၾကြလို႔ ဒီကိစၥေတြ ေပါ ္လာ
တာ မဟုတ္လား ၊ ဒီေန ့ကစျပီး အိမ္ထဲမဝင္ေတာ့ပါဘူး ၊ အိမ္အျပင္ကသာ ဆြမ္း
ရပ္ေတာ့မယ္ ၊ ဆြမ္းခံၾကြေတာ့မယ္ ၊အိမ္ထဲဘယ္ေတာ့မွ မဝင္ပါဘူး} ေျပာသာ
ေျပာရ ဒီဒဏ္ရာနဲ႔ပဲ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူရတယ္ဗ် ။
ကိုလံုးတစ္ေယာက္ ေျပာတုန္းက အတက္လမ္းလိုက္မယ္တဲ႔ ၊ အခု
ေတာ့ မထိန္းနိုင္ မသိမ္းနိုင္ စိတ္ေတြ ကေယာင္ေခ် ာက္ ျခားေတြျဖစ္လို ့ အလြဲ
ေတြ အမွားေတြလုပ္မိေတာ့ သူ ့ချမာ ကြယ္လြန္သြားတဲ႔အခါ ငရဲကိုေရာက္သြား
ရွာတယ္ဗ် ၊( အေပါ ္ကိုမတက္ေတာ့ဘူး ၊ ေအာက္ဆင္းသြားတယ္) ၾကိဳ းၾကာငွက္
ကေတာ့ ရိုက္သတ္ခံရတာေတာင္မွ စိတ္မဆိုးရွာဘဲ ခ် စ္ခင္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ေသသြား
တာျဖစ္တာေၾကာင့္ မျပံဳ းရဲ႕ ဝမ္းထဲမွာ လူကေလးျဖစ္တယ္တဲ႔ ။( သူကေတာ့ တက္သြားတယ္ဗ် ) မျပံဳ းတစ္ေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုသြား
ၾကေပမယ့္ *{ သတိ ပညာ ၾကီးစြာထားျပီး အတက္လမ္းကို လိုက္ေတာ့မယ္လို႔
ၾကိဳ းစားအားထုတ္ သြားတဲ႔အတြက္ စုေသျပတ္ေၾကြ ကြယ္လြန္သြားေတာ့ နတ္
ျပည္ကို ေရာက္တယ္တဲ႔။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ပရိနိဗၺာန္စံသြားျပီ ၊ သံ
သရာလမ္း ဆံုးသြားျပီ ၊ အေပါ ္ကိုတက္မယ့္ ကိုလံုးတစ္ေယာက္ လမ္းမွားျပီး ငရဲ
ကိုေရာက္ေနရွာျပီ ေအာက္တန္းေရာက္တဲ႔ တိရ စၧာန္ေလးက လူျဖစ္တယ္၊ သဒၶါ
တရားေကာင္းတဲ႔ မျပံဳ းကနတ္ျပည္ကို တက္သြားတယ္ (တစ္လမ္းစီေပါ ့)။
ဒါေၾကာင့္ ကတပုညတံ--ျပဳ အပ္ျပီးေသာ ေကာင္းမႈရွိသည္၏အျဖစ္ကို
ကတပုညတံ--အဆင္းအတက္လမ္းႏွစ္ဖက္ေၾကာင့္ ျမင့္တက္ထူးဆန္း ေကာင္းမႈ
စြမ္းကို ပ႑ိတာ--ဘုရားအစရွိေသာ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို ့သည္ ပသံသႏၲိ
ေကာင္းစြာမေသြ ခ်ီ းမြမ္းေတာ္မူၾကေလကုန္သတည္း။
*{ ဤသို ့ အဆင္းအတက္ လမ္းႏွစ္ဖက္တရား နာၾကားၾကရတဲ႔ ဓမၼသဝ
နာမဂၤလာနဲ႔ ေကာင္းမႈစြမ္းအား ျမတ္တရားေတြေၾကာင့္ ေဘးရန္အပူခပ္သိမ္း
လြတ္ျငိမ္းၾက၍ ေကာင္းက်ိဴ းခ် မ္းသာ မဂၤလာမ် ားၾကီးပြားတိုးတက္ ျပည့္စုံၾကျပီး
လ်ွ င္ သူေတာ္ေကာင္းတရား တိုးပြားေအာင္ ၾကိဳ းစားနိုင္လြယ္ၾကျပီး ေဘးရန္ခပ္
သိမ္း လြတ္ျငိမ္းရာ အသခၤတဓာတ္ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ျမတ္ကို လြယ္ကူေသာအက် င့္
လ်ွ င္ျမန္ေသာ အသိဉာဏ္ျဖင့္ အရဟတၱဖိုလ္ေပါက္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလြယ္ ရလြယ္
နိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း}*။
ကုသိုလ္ အမ်ွ အမ်ွ အမ်ွ
စာစီကုသိုလ္ျပဳ ပူေဇာ္ပါသည္။
ရႊင္လန္းခ် မ္းေျမ ့ၾကပါေစ။
ေဒၚၫြန္႔ ပခုကၠဴ ။
အဆင္းအတက္ လမ္းႏွစ္ဖက္ တရားေတာ္
*******************************
"သတၱဝါေတြ ဆင္းရဲျပီး ေနၾကတာ အမွန္ေတာ့ အဆင္းရဲလြန္းလို ့ ဆင္းရဲတာ
မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြမွာ အဆင္းရဲလြန္းလို ့ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္
မထိမ္းသိမ္းပဲနဲ႔ လြတ္ထားၾကလို ့ အဆင္းေတြရဲလြန္းလို ့ ဆင္းရဲတာ ။"
ေလာကၾကီးထဲမွာ လမ္းဟာ အတိုခ်ံဴ းလိုက္ရင္ (၂) လမ္းပဲရွိပါတယ္ ၊ အဆင္းက
တလမ္း၊ အတက္က တလမ္း၊ ပရိသတ္အေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းေတြ သြားေန
ၾကတာက အတက္လမ္း ၊ သာသနာဆိုတာကလဲ အတက္လမ္းပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္
အဆင္းအတက္ လမ္းႏွစ္ဖက္တရား။
ေယေကစိ အကုသလာဓမၼာ ၊ သေဗၺေတ အေဓာဘာဂဂၤမနိယာ၊
ေယေကစိ ကုသလာဓမၼာ ၊ သေဗၺေတ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ။
ေယေကစိ၊ ခပ္သိမ္းဥႆ ံု အလံုးစုံကုန္ေသာ ၊ အကုသလာ ၊ အျပစ္ႏွင့္တကြ
မေကာင္းက်ိဴ းကို ေပးတတ္ေသာ ၊ ဓမၼ--အကုသိုလ္တရားတို ့သည္ သႏၲိ--ရွိၾက
ပါေပကုန္၏။
သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလံုးစုံကုန္ေသာ ၊ ေတ--ထိုအကုသိုလ္တရားတို ့
သည္ အေဓာဘာဂဂၤမနိယာ--ေအာက္တန္းတို ့သာ သက္ဆင္းေစၾကပါေပကုန္
သည္ ၊ ေဟာႏၲိ--မုခ်မေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္၏။
ေယေကစိ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလံုးစုံကုန္ေသာ ကုသလာ--အျပစ္မရွိ ေကာင္းက်ိဴ းကို ေပးတတ္ကုန္ေသာ၊ ဓမၼာ--ေကာင္းမႈကုသိုလ္တရားတို ့သည္
သႏၲိ--ရွိၾကပါေပကုန္၏။
သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံအလံုးစုံကုန္ေသာ၊ ေတ--ထိုေကာင္းမႈကုသိုလ္တရားတို ့
သည္၊ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ--အထက္တန္းသို ့သာ ေရာက္ေစတတ္ကုန္သည္၊
ေဟာႏၲိ--မုခ်မေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္သတည္း။
************************************
{ ကံအေကာင္းဆံုးလူ}
ေလာကမွာ ကံအေကာင္းဆံုးလူဆိုတာ ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳ တဲ႔လူျဖစ္တယ္။
ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳ ခြင့္ရေတာ့ လမ္းေၾကာင္းၾကီး ျပတ္ျပတ္သားသား ေတြ႕
ခြင့္ရတယ္။ * ေရွာင္ရမယ့္ လမ္းလဲသိသြားတယ္၊ သြားရမယ့္ လမ္းကိုလဲ ျပတ္
ျပတ္ထင္ထင္ သိျမင္ခြင့္ရသြားတယ္ *။
{ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္}
* အဆင္း အတက္၊ လမ္းႏွစ္ဖက္၊ ကြက္ကြက္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ ။
ကုသိုလ္ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္နိုင္လို ့ရတာ၊ ကိုယ္အေပၚ ၾသဇာေညာင္းလို ့ရရွိ
လာတဲ႔ စိတ္တန္ခိုးကို ကုသိုလ္လို ့ ေခါ ္တယ္။
အကုသိုလ္တရားဆိုတာ စိတ္မနိုင္လို ့ရတာ၊ ကိုယ္အေပၚ ၾသဇာမေညာင္းလို ့
ရတာ။ အကုသိုလ္ဆိုတာ အဆင္းလမ္း၊ ကုသိုလ္ဆိုတာ အတက္လမ္း၊ ဒါေၾကာင့္ အဆင္းရယ္ အတက္ရယ္လို ့ လမ္းႏွစ္ဖက္ရွိတယ္။ မိမိတို ့တေတြဘဝ
သံသရာတစ္ေလ်ွ ာက္ လမ္းႏွစ္ဖက္ရွိတဲ႔အခါ လမ္းမွား၊ မွားျပီးေတာ့ အဝိဇၨာအ
ေမွာင္ထဲ စမ္းတဝါးဝါး သြားမိခဲ႔လို ့သြားတာက အထက္ကို၊ ေအာက္ေရာက္ခဲ႔တာ
က်ြ မ္းထိုးေမွာက္ခုံ လိမ့္ခဲ႔ရတာ အမ် ားၾကီး။ အေပါ ္ကို ရည္မွန္းျပီး တက္ေပမယ့္
လမ္းမွားျပီး ေအာက္ကိုလိမ့္က် ခဲ့ရတာေတြ ၊ ေရွ႕ကိုတိုးေပမယ့္ အဝိဇၨာအေမွာင္
ထဲ စမ္းတဝါးဝါး လမ္းမွားခဲ႔လို ့ ေနာက္ကိုျပန္ေရာက္ ခဲ႔ရတာေတြ၊ ျဖစ္ခ် င္သလို
ျဖစ္ေနၾကရတာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္မွာရွိသလို ျဖစ္ေနၾကရတာေတြ။
********************
{ျဖတ္လမ္းကလာသူ}
သာသနာက ဉာဏ္အလင္းေရာင္ ညိွထြန္းေပးတုန္းေလး ေသေသခ် ာခ် ာၾကည့္
ထား၊ ကုသိုလ္ကို ထုံေနေအာင္ လုပ္ထားရမွာဗ် ။
တခ်ိဴ ႕ပုဂၢိဳ လ္ေတြ သုဂတိဘုံဘဝ ေရာက္လာတာ ၊ ျဖတ္လမ္းေရာက္လာတဲ႔
ပုဂၢိဳ လ္ေတြရွိတယ္ ၊ ျဖတ္လမ္းက ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ(ဆိုၾကပါစုိ ့ဗ် ာ)ဘဝတစ္
ခုမွာ တစ္ဘဝလံုး အကုသိုလ္ေတြၾကီးလုပ္ ၊ အကုသိုလ္အပူ အခိုးအေငြ႕ေတြၾကီး
လုပ္၊ ေသခါနီးေလးက် မွ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြက သနားတာနဲ႔ သူသတိရ
တုန္းေလး ဒါနလုပ္ခြင့္ရေအာင္ ကူညီေပးလိုက္တယ္၊ သီလက် င့္ခြင့္ရေအာင္ ကူ
ညီေပးလိုက္တယ္၊ တရားနာၾကားခြင့္ရေအာင္ ကူညီေပးလိုက္တယ္။(အာသႏၷကံ
ေခါ ္တာေပါ့)။
ေသခါနီးေလးမွာ ကူညီေပးလိုက္တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ အပါယ္ကိုမ
ေရာက္ဘဲ လူဘုံ လူ ့ျပည္၊ လူ ့ဘဝကို ေရာက္လာတာ ၊ ဒါမ်ိဴ းကို ျဖတ္လမ္းက
ေရာက္လာတယ္လို ့ ေခါ ္တယ္။
ျဖတ္လမ္းက လူျဖစ္လာတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္မ် ားဟာ အထံုပါရမီ အင္မတန္ နည္း
တတ္ပါတယ္၊ ကုသိုလ္အထံု သိပ္နည္းတယ္၊ ဉာဏ္အထံု သိပ္နည္းတယ္၊ ဘယ္
ဟာျဖစ္ျဖစ္ သူမ် ားက ေနာက္ကခိုင္းမွ ေတာ္ကာက်၊ ၊ ေျပာနိုင္မွ ေတာ္ကာက်
တယ္၊ လာဒ္မျမင္ဘူး။ စြမ္းအားကို အကြက္ေစ့ေအာင္ မယူတတ္ ၊ ကုသိုလ္လုပ္
ေတာ့လဲ တက္တက္ၾကြၾကြ ထက္ထက္သန္သန္ တယ္မရွိလွ လာခဲ႔တာ သူကအ
ထံုနဲ႔လာခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး။ ျဖတ္လမ္းက ဝင္လာခဲ႔တာ။ အဲသလို ျဖတ္လမ္းက
ဝင္လာခဲ႔တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ဆိုရင္( အထံုနည္းေတာ့) ေရွ႕သြားေတာ့လဲ တယ္မေသခ် ာလွ
ဘူးဗ် ။ အျမဲတမ္း သူမ် ားဆီက တြန္းအား အကူအညီေတြ ေပးနိုင္မွ ၊ ေရွ႕ကို တ
ေရႊ႕ေရႊ႕နဲ႔ သူတက္နိုင္မွာ။
************************
{အထံုနဲ႔လာသူ}
အခ်ိဴ ႕ပုဂၢိဳ လ္ေတြက်ေတာ့ အထံုနဲ႔ကို လာခဲ႔တာဗ် ။ ကုသိုလ္လုပ္ရတာ ေပ် ာ္
လို ့၊ မေကာင္းတဲ႔ အကုသိုလ္ေတြ ေရွာင္လို ့၊ ေကာင္းေသာကုသိုလ္ေတြကို ေန ့စဥ္ပုံမွန္ ဝတ္ထားလို ့။ * ဒီအခ် ိန္ ဘုရားရွိခိုးရမယ့္ အခ် ိန္ဟဲ႔ ၊ အားအား မအား
အား ေန ့စဥ္လုပ္ရမွာဟဲ႔ ၊ * ဒီအခ် ိန္ ေမတၱာပို ့ရမယ့္အခ် ိန္ ၊*ဒီအခ် ိန္က ပ႒ာန္း
ပရိတ္ေတြ ရြတ္ရမယ့္အခ်ိ န္ ၊* ဒီအခ် ိန္က ခႏၶာဉာဏ္စိုက္ ဝိပႆ နာပြားရမယ့္
အခ် ိန္ဆိုျပီး ေန့စဥ္ပုံမွန္ ဝတ္ထားျပီး ၾကိဳ းစားသြားတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ ၊ အထံုေတြက
သိပ္အားေကာင္း ။
အဲသလို အထံုစြမ္းအားေတြနဲ႔ လူျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြက် ေတာ့ (ဘယ္ေန
မဆိုေပါ့ဗ် ာ) အစစအရာရာ သာလြန္ၾကတယ္ ၊ ေရွ႕ကခ် ည္းပဲ ၊ ကုသိုလ္ေရးကိစၥ
မွာလဲ သူမ် ားက တယ္ျပီးတိုက္တြန္းရတယ္ မရွိလွဘူးဗ် ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အသိ
ကေလးေတြနဲ႔ တက္တက္ၾကြၾကြ ထက္ထက္သန္သန္ ၾကိဳ းၾကိဳ းစားစား အား
ထုတ္တတ္တယ္၊ ျပဳလုပ္တတ္တယ္ဗ်။
ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြက လမ္းညႊန္ေပးရံုေလးပဲ၊ တကယ္အလုပ္ပိုင္း
က် ေတာ့ ခိုင္းမေနရဘူး ၊ တက္ၾကြစြာ ျပဳ လုပ္အားထုတ္တတ္တယ္၊ လုပ္တိုင္း
လုပ္တိုင္းလဲ စိတ္ပါလက္ပါခ် ည္း လုပ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျဖတ္လမ္းက လူျဖစ္လာ
တဲ႔ လူနဲ႔ ၊ အထံုနဲ႔ လူျဖစ္ခဲ႔တဲ႔လူေတာင္မွ ကြာၾကတယ္ ။ အဲဒီလို မိမိတို ့သာသ
နာ့လမ္းေၾကာင္းၾကီး ေတြ႕တုန္းမွာေတာ့ "အထံု" ေတြရေအာင္ ေန့စဥ္ပုံမွန္ ၾကိဳ း
စားအားထုတ္ ၾကရေပလိမ့္မယ္။
******************************
{ အဆင္းႏွင့္အတက္}
အဆင္းေခါ ္ဆို ၊ အကုသိုလ္၊
ကုသိုလ္ အတက္သိ ၊
အဆင္းဆိုတာ အကုသိုလ္တရားကို ေျပာတာ၊ အတက္ဆိုတာက ကုသိုလ္တရား
ကိုေျပာတာ ။ အဆင္းဆိုတာ စိတ္ကိုမနိုင္ပဲ လြတ္ခ် လိုက္လို ့ စိတ္ေတြေပါက္ကြဲ
ျပီး က် သြားတာကို အဆင္းလို ့ ေခါ ္တယ္။
အတက္ဆိုတာ ကိုယ္စိတ္ ကိုယ္နိုင္လို ့ ကိုယ္စိတ္ေလးကို အစီအစဥ္ေလ
နဲ႔ ထိန္းသိမ္းျပီးေတာ့ * ရည္ရြယ္ခ် က္ပါတယ္ ။ * လမ္းေၾကာင္းပါတယ္ ။ * အစီ
အစဥ္ပါတယ္ ။ အစီအစဥ္ေလးနဲ႔ ထိန္းသိမ္းျပီးေတာ့ စြမ္းအားထုတ္လုပ္လို ့ ေပါ ္
လာတဲ႔ စြမ္းအားကို ကုသိုလ္လို ့ ေခါ ္တယ္ ။ အဲဒါ အတက္လမ္း။
{ အဆင္းရဲလြန္းလို ့}
အဆင္းရဲက ဆင္းရဲ ၊
ေအာက္က် မည္ဟုသိ။
သတၱဝါေတြ ဆင္းရဲျပီးေနၾကတာ အမွန္ေတာ့ အဆင္းရဲလြမ္းလို ့ဆင္းရဲတာ ၊
မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြမွာ အဆင္းရဲၾကလြန္းလို ့ ကိုယ္စိတ္
ကိုယ္ မထိန္းသိမ္းပဲနဲ႔ ပစၥလက္ခတ္ လြတ္ျပီးထားၾကလို ့ အဆင္းေတြရဲလြန္းလို ့
သတၱဝါေတြ ဆင္းရဲေနၾကတာ။
အဆင္းရဲလြန္းရင္ ဆင္းရဲမယ္၊ ေအာက္က် ေနာက္က် ျဖစ္မယ္၊ ဘယ္ေနရာမွ
အဆင့္မမီဘူး။
ဘယ္လမ္းလိုက္မလဲ
***************
ကုသိုလ္ကိုကိုင္ ၊ တက္ေရာက္နိုင္ ၊ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားရွိ။
ကုသိုလ္ကိုကိုင္တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ တက္ေရာက္နိုင္ၾကတယ္၊ ခႏၶာရဲ႕အႏွစ္ ၊ ပစၥည္း
ဥစၥာေတြရဲ႕အႏွစ္ ၊ အကုန္လံုးအကြက္ေစ့ေအာင္ ၊ယူနိုင္ၾကတယ္ဗ် ။ ပစၥည္းကလဲ
ခႏၶာလိုပါပဲ ၊ လက္ထဲေရာက္လာရင္ စကားသုံးခြန္းေမးတယ္။ ခႏၶာကေမးတဲ႔ စ
ကားသုံးခြန္းကေတာ့ ၁ ။ က်ြန္ေတာ္ကို အဖိုးတန္ေအာင္ သုံုးမွာလားဗ် ၊
၂ ။ က်ြန္ေတာ့္ကို အလကား ျဖဳ န္းပစ္မွာလားဗ် ။ ၃ ။ က်ြန္ေတာ္ႏွိပ္စက္ေနတာ
ကို အခ် ိန္ျပည့္ ခံေနမွာလားဗ် ။
ခႏၶာက စကားသုံးခြန္းေမးသလို ပစၥည္းကလဲ (၃) ခြင္းေမးပါတယ္။
၁ ။ က်ြန္ေတာ္တို ့ကို အဖိုးတန္ေအာင္ သုံးမွာလားဗ် (သုံးနိုင္တဲ႔ စြမ္းအင္ေကာ ရွိရဲ႕လားဗ် ။ (၂) က်ြ န္ေတာ္တို ့ကို အလကားျဖဳ န္းပစ္မွာလားဗ် ။(၃) က်ြန္ေတာ္တို ့
ႏွိပ္စက္ေနတာကို အခ် ိန္ျပည့္ ခံေနမွာလားဗ် ။
ခႏၶာနဲ႔ ပစၥည္းက တရားသေဘာအားျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္တယ္။ဆိုလိုတာ
ကေတာ့ ခႏၶာ နဲ႔ ပစၥည္းကို အေၾကာင္းျပဳ ျပီး ခင္ဗ် ားေအာက္ဆင္းမွာလားဗ် ၊
ေဟာဒီ ခႏၶာ နဲ႔ ပစၥည္းကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ခင္ဗ် ားအေပါ ္တက္မွာလားဗ် ။ ဘယ္
လမ္းကို ခင္ဗ် ားလိုက္မလဲလို ့ တရားသေဘာ အားျဖင့္ေမးေနတာ။
ဉာဏ္မ် က္လံုး ေကာင္းတဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ေတြက် ေတာ့ ခႏၶာကိုလဲ အဖိုးတန္ေအာင္
သုံးမယ္ ၊ လက္ထဲေရာက္လာတဲ႔ ဥစၥာပစၥည္းေတြကိုလဲ အဖိုးတန္ေအာင္ သုံးမယ္
ကုန္သြားတဲ႔ အထဲက မကုန္တဲ႔တရားစြမ္းအားေတြ က် န္ေအာင္ယူမယ္။
ဒါေၾကာင့္မို ့ ယခု သုမနဓမၼဗိမာန္ မလြန္ဆန္လွဴ သင္းေထာက္ ဒကာ ဒကာမအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းေတြ ကုသိုလ္လုပ္ရတာ ေပ် ာ္ေနၾကတာ ၊ဒါဟာ
အတက္လမ္းမွန္းသိလို ့ ေပ် ာ္ၾကတာ ၊ သာသနာ့ မ် က္လံုးေကာင္းေကာင္း ရျပီး
ေတာ့ေနလို ့ ေပ် ာ္ေနၾကတာပါ။
အဆင္းအတက္လမ္းႏွစ္ဖက္ ကြက္ကြက္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ ။
အဆင္းေခါ ္ဆိုအကုသိုလ္ ကုသိုလ္အတက္သိ ။
အဆင္းရဲက ဆင္းရဲရ ၊ ေအာက္က် မည္ဟုသိ။
ကုသိုလ္ကိုကိုင္ ၊ တက္ေရာက္နိုင္ ၊ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားရွိ။
ဒါေၾကာင့္ သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလံုးစုံကုန္ေသာ ၊ ေတ--ထိုေကာင္းမႈ ကုသိုလ္
တရားတို ့သည္ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ အထက္တန္းသို ့သာ တက္ေရာက္နိုင္ကုန္
သည့္ ၊ ေဟာႏၲိ--မုခ် မေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္သတည္း။
စိတ္နိုင္သူ ႏွင့္ စိတ္မနိုင္သူ
*********************
သာသနာေက် းဇူးေၾကာင့္ အဆင္းလမ္းရယ္ အတက္လမ္းရယ္လို ့ လမ္းႏွစ္ဖက္
(လမ္းႏွစ္ခု) ျပတ္သားစြာ သိျမင္ေနရျပီ ၊ လမ္းကေတာ့ ႏွစ္လမ္းရွိတယ္ ၊ အဲဒီ လမ္း(၂)လမ္းကို သြားတဲ႔ သတၱဝါေတြ ခ် ိန္ၾကည့္ ယွဥ္ၾကည့္ပါ။ လမ္းၾကီး(၂)
လမ္းကို သြားေနတဲ႔ သတၱဝါေတြ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါ အဆင္းလမ္းသြားတာ
ပိုမ် ားတယ္။( လြယ္တာကိုး ေလ်ွ ာခ် ရံုေလးပဲ)။
အတက္လမ္းကိုသြားတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္သတၱဝါေတြ သိပ္နည္းေနတယ္ ။ သူက ၾကိဳ းၾကိဳ းစားစား တက္ရတာဆိုေတာ့ စိတ္မနိုင္သူေတြ ေတာ္ေတာ္ခက္ၾကတာပဲ။
စိတ္မနိုင္သူေတြ အဆင္းလမ္းကိုသာ လိုက္ေနၾကတယ္၊ စိတ္နိုင္တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ
သာ အတက္လမ္းကို တက္နိုင္ၾကတယ္။
လက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ႏွင့္ မဟာပထဝီေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့
************************************************
ဘုရားေပးတဲ႔ ဥပမာေလးတစ္ခု---တစ္ခ် ိန္က ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္သဲခြန္
ေပါ ္မွာ ေျမမႈန့္ေလးေတြ တင္ျပတယ္ ။ * ခ် စ္သား ရဟန္းတို ့ခ် စ္သားတို ့ ခ် စ္
သမီးတို ့ ေဟာဒီလက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလးျမင္ရဲ႕လား-? မွန္ပါ ျမင္
ေၾကာင္းပါဘုရား ။ ဒီလက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလးေတြနဲ႔ ေဟာဟို မဟာ
ပထဝီ ေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေတြ ဘယ္ေျမမႈန္ ့က မ် ားသလဲကြဲ႔ ?။ ျမတ္စြာဘု
ရား---နိႈင္းယွဥ္လို ့ မရနိုင္ေအာင္ ကြာျခားလွေၾကာင္းပါဘုရား ။ လက္သည္းခြံေပါ ္
က ေျမမႈန္ ့ေလးေတြဆိုတာ ေဟာဟို မဟာပထဝီေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့နဲ႔သာ
ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေရအတြက္ေတာင္ မျပဳ လုပ္ေလာက္ေအာင္ နည္းလွ
ေၾကာင္းပါဘုရား ၊ ေဟာဟို မဟာပထဝီ ေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ဆိုတာက တိုင္း
တာ ကန့္သတ္လို ့မရေအာင္ အလြန္ ့အလြန္ မ် ားလွေၾကာင္းပါဘုရား ။
ေအး---ဒီအတိုင္းပဲကြဲ႔ ၊ ဘဝသံသရာမွာ အဆင္းလမ္းရယ္ အတက္လမ္း
ရယ္လို ့ လမ္းႏွစ္သြယ္ ရွိတဲ႔ေနရာမွာ အဆင္းလမ္းကို လိုက္ေနၾကတဲ႔ သတၱဝါ
ေတြဆိုတာက မဟာပထဝီေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလာက္မ် ားတာ ၊ အတက္လမ္း
ကို လိုက္ေနတဲ႔ သတၱဝါေတြဆိုတာက လက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလာက္
ေလးသာ ရွိတာဆိုေတာ့ သိပ္ကြာျခားသြားျပီ ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ပရိသတ္အေပါင္း
သူေတာ္ေကာင္းေတြ လက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလးေတြဗ် ။
အေကာင္းမွန္္ရင္ နည္းတာၾကီးပဲ
*************************
ရွားရွားပါးပါးဆိုတာနဲ႔ အားငယ္ရမွာလား အားမငယ္ရပါဘူး ၊ ဘာလို ့တုန္းဆိုေတာ့
ေလာကမွာ အေကာင္းမွန္ရင္ နည္းတာခ် ည္းပဲ ၊ မေကာင္းတာဆို မ် ားတာခ် ည္း
ပဲ။ အဆိုးမ် ားေပမယ့္ အဆိုးသည္ အားမကိုးရပါ (စြမ္းအားမပါလို ့ အားမကိုးရပါ)
အေကာင္းသည္ နည္းေသာ္လဲ စြမ္းအားပါလို ့ အားကိုးရပါတယ္။
ေလာကမွာ ၾကည့္စမ္းပါ ၊ * ဘုရားသည္ တစ္ခါပြင့္ရင္ တစ္ဆူတည္းပဲ
ပြင့္ပါတယ္ ၊ ကမ႓ာေပါင္းေျမာက္မ် ားစြာ အၾကာၾကီးလဲ ေစာင့္ရတယ္။
အၾကာၾကီးလဲ ေစာင့္ရတယ္ ၊ ပြင့္လာေတာ့ တစ္ဆူတည္းပြင့္လို ့ ဘုရားဟာ နည္း
လွခ် ည္လားလို ့ အားငယ္စရာမလိုပါဘူး။ ဘုရားတစ္ဆူ တစ္ဆူရဲ႕ စြမ္းအားဆို
တာ သတၱဝါအနႏၲေတြ ခိုလႈံလို ့၊ စြမ္းအားကိုယူလို ့ မကုန္နိုင္ေအာင္ စြမ္းအား
ေတြ အနႏၲျပည့္စုံပါတယ္ ။
နည္းေပမယ့္ အင္အားေကာင္းတယ္ ၊ နည္းေပမယ့္ အားကိုးရေလာက္
ေအာင္ စြမ္းအားျပည့္တယ္ ။ မေကာင္းတဲ႔ အဆိုးေတြဆိုတာက မ် ားေပမယ့္ စြမ္း
အားကမပါလို ့ အားမကိုးရပါ ၊ အဆင္းလမ္းမွာ သြားေနၾကတဲ႔ သတၱဝါေတြ မ် ား
ေပမယ့္ အားမကိုးရပါ။
အတက္လမ္းမွာ သြားေနၾကတဲ႔ သတၱဝါေတြ အေရအတြက္အားျဖင့္ အ
လြန္ ့အလြန္နည္းေသာ္လဲပဲ စြမ္းအားက ပါတဲ႔အတြက္ အားကိုးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ယခု သုခုမဓမၼဗိမာန္ မလြန္ဆန္လွဴ သင္းေထာက္ ဒကာ ဒကာမအေပါင္း သူ
ေတာ္ေကာင္းေတြ သဒၶါ ၊ ပညာ ၊ ေမတၱာ ဆိုတဲ႔ အေကာင္းစိတ္ေတြ ကိုယ္
သႏၲာန္မွာ ေပါ ္လာေတာ့ အတက္လမ္းက သြားနိုင္ၾကတယ္။
သာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးကိုလဲ ၾကာၾကာၾကီးတည္ေအာင္ ခ် ီးေျမာက္နိုင္
ၾကတယ္၊ ေစာင့္ေရွာက္နိုင္ၾကတယ္ ၊ အားေပးနိုင္ၾကတယ္။
အဆုိးဘက္ကို ပါသြားတယ္။
********************
* ဆင္းၾကသူငါ ၊ မ် ားလွစြာ ၊ ေျမမွာရွိတဲ႔ ေျမမႈန္ ့လို။
အဆင္းလမ္းလိုက္တဲ႔ သတၱဝါေတြက မဟာပထဝီ ေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေတြ
ေလာက္ အလြန္မ် ားတယ္တဲ႔။
* တက္နိုင္သည့္ဇြဲ ၊ အလြန္နည္း၊ လက္သည္းေပါ ္က ေျမမႈန္ ့လို။
အေပါ ္ကိုတက္နိုင္တဲ႔ သတၱဝါက နည္းလြန္းအားၾကီးပါတယ္၊ လက္သည္းခြန္ေပါ ္
က ေျမမႈန္ ့ေလးေလာက္ပဲရွိတယ္ ၊ အေရအတြက္ အားျဖင့္သိပ္နည္းတယ္။ ကိုယ္
ဟာကိုယ္ပဲ ယွဥ္ၾကည့္တြက္ၾကည့္ပါ ၊ (၅)မိနစ္ေလာက္ပဲ တြက္ၾကည့္စမ္းပါ၊ (၅)
မိနစ္ အခ် ိန္အတြင္းမွာ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္နိုင္တာ ဘယ္ေလာက္ပါလိုလ့လဲ။ ကိုယ္
စိတ္ကိုယ္မနိုင္ဘဲ လႊတ္ခ် လိုက္ရတာ ဘယ္ေလာက္ပါသလဲလို ့(၅)မိနစ္ေလာက္
စမ္းၾကည့္ပါ။
တစ္ခါတစ္ရံ သတိထားလြန္းလို ့(၁)မိနစ္ ေလာက္ဖမ္းမိတယ္၊ (၄)မိနစ္က
လႊတ္လိုက္ရတယ္ ။ အတက္ဖက္ကို (၁)မိနစ္ေလာက္ပါတယ္ ၊ အဲသလို စသည္ျဖင့္
ေပါ့ဗ် ာ၊ { သတိစိုက္ျပီး ၾကိဳ းၾကိဳ းစားစား ယူနိုင္တာေတာင္မွ အခ် ိန္အားျဖင့္ တိုင္းတာၾကည့္ရင္ အဆိုးဘက္ကို အေတာ္မ် ားမ် ား ပါ-ပါသြားတယ္၊ အေကာင္း
ဘက္ကို ေရာက္ေအာင္ အေတာ္ၾကိဳ းစားၾကရပါတယ္။ အထံုဓာတ္ေတြ မ် ားျပီး
ေတာ့လာမွ အေကာင္းဓာတ္ေတြ မ် ားလာတာ။ ဒါေၾကာင့္မို ့ အဆင္းအတက္
မွာ အဆင္းကမ် ားတယ္ ၊( သို ့ေသာ္ အားမကိုးရ ) အတက္က နည္းတယ္။
သို ့ေသာ္အားကိုးရတယ္( စြမ္းအားက ပါတာကိုး။
)
ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရႈံးေပးရတဲ႔ပြဲ။
***********************
* စိတ္ကိုမနိုင္ ၊ စြမ္းအားယိုင္၊ ေငးမိႈင္ေလ်ွ ာက် ၊ ေအာက္လမ္းကို။
စိတ္မနိုင္တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ တစ္ခါတည္း ေငးမိႈင္ျပီး ေအာက္ကို ေလ် ာက်သြားရ
တယ္၊ စိတ္မနိုင္ဘူးဗ် ာ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ျပီးေတာ့မွ လိမ့္က်သြားၾကတယ္၊
ေအာက္တန္းကို ေရာက္သြားၾကတယ္။ * ဒါနလုပ္မယ္လို ့ စိတ္ထဲ အားခဲထား
တယ္၊ စိတ္မနိုင္တာနဲ႔ဘဲ အို-- ေနာက္မွလုပ္ေတာ့မယ္၊( စိတ္ကို ေအာက္ေလ် ာခ်
လိုက္တာ) ၊ ဒီေန့ ဥပုသ္ေစာင့္မယ္လို ့ အားခဲထားတယ္။ ေဟ---ေနာက္မွ--၊ စိတ္
မနိုင္ျပန္ေတာ့ဘူး။ေစာေစာက ဘုရားရွိခိုးမလို ့ ေနာက္ေတာ့ ေနာက္မွပဲ ရွိခိုး
ေတာ့မယ္၊ ေစာေစာက ဒီေန့ ေမတၱာေတြ နာရီဝက္ေလာက္ ပို ့ပြားေနမလို ့၊
ေဟ---ေနာက္မွပဲ လုပ္ေတာ့မယ္၊ ေစာေစာက ခႏၶာဉာဏ္စိုက္ျပီး ဝိပႆ နာအ
နည္းဆံုး (၁) နာရီေလာက္ အားထုတ္မယ္လို ့ အားခဲထားပါတယ္၊ (၁)မိနစ္ေတာင္
မလုပ္ျဖစ္ဘူး၊ ေဟ--ေနာက္မွပဲ လုပ္ပါေတာ့မယ္၊ ( အဆင္းစိတ္ေတြခ် ည္း)။
အဲသလိုခ် ည္း ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္ ၊ စိတ္မနိုင္တာက မ် ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ အရႈံးေပးရတဲ႔ ရႈံးပြဲသာ အနစ္နာဆံုး၊ * သူမ် ားအရံႈး
ေပးရတာ အပါယ္မက် ပါဘူး၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာက အပါယ္က်တယ္
ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာ အနစ္နာဆံုး၊* ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာ
က် က္သေရ အယုတ္ဆံုး ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာ ေအာက္တန္းအက်
ဆံုး၊ * စိတ္ကိုမနိုင္၊ စြမ္းအားယိုင္ ၊ ေငးမိႈင္ေလ် ာက် ေအာက္လမ္းကို *၊ ေအာက္ကိုဆင္းခ် င္လို ့ ဆင္းၾကရတာမွ မဟုတ္ပဲဗ် ၊ စိတ္မနိုင္လို ့ ဆင္းၾကရတာ
* စိတ္ကိုနိုင္မွ တက္နိုင္က် ၊ ေရာက္ရ အထက္ကို ၊
အထက္ဆိုတာ ေရာက္ေစသတည္းလို ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္က တြန္းပို ့လဲ ေရာက္
တာမဟုတ္ဘူး ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ေရာက္ခ် င္ရံုေလးနဲ႔လဲ ေရာက္ရတာ မဟုတ္ဘူး
* စိတ္နိုင္သူေတြသာ ေရာက္တာ ။** ဒါနနဲ႔ တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္၊
ဒါနအလုပ္ လုပ္နိုင္ၾကတယ္ ။--သီလနဲ႔ တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ ၊ သီလ
က် င့္သုံးနိုင္တယ္ ၊ သမာဓိနဲ႔တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ သမာဓိပြားနိုင္တယ္။
ဝိပႆ နာနဲ႔တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ ဝိပႆ နာပြားနိုင္ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ * ေလာကရံႈးပြဲ ဟူသမ်ွတို ့မွာ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတဲ႔ပြဲ
သာ အနစ္နာဆံုး ၊ ေလာကေအာင္ပြဲ မွန္သမ်ွ တို ့တြင္ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အနိုင္ယူ
တဲ႔ေအာင္ပြဲသာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးပါ ။* သူမ် ားကို အနိုင္ယူရတဲ႔ ေအာင္ပြဲက သုဂတိ
ေရာက္ေအာင္ ပို ့ခ် င္မွ ပို ့နိုင္မွာပါ ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အနိုင္ယူရတဲ႔ ေအာင္ပြဲက
သာ သုဂတိနိဗၺာန္ေရာက္ဖို ့ ေသခ် ာေပါက္လမ္းၾကီး ၊ ေသခ် ာေပါက္ စြမ္းအားၾကီ
* ဆင္းၾကသူငါ ၊ မ် ားလွစြာ ၊ ေျမမွာရွိတဲ႔ ေျမမႈန္ ့လို၊
* တက္နိုင္သည့္ဇြဲ ၊ အလြန္နည္း ၊ လက္သည္းေပါ ္က ေျမမႈန္ ့လို၊
* စိတ္ကိုမနိုင္ ၊ စြမ္းအားယိုင္ ၊ ေငးမိႈင္ေလ်ွ ာက် ေအာက္လမ္းကို ၊
* စိတ္ကိုနိုင္မွ ၊ တက္နိုင္ၾက ၊ ေရာက္ရ အထက္ကို။
ဒါေၾကာင့္ သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလုံးစုံေသာ ၊ ေတ--ထိုေကာင္းမႈ ကုသိုလ္တ
ရားတို ့သည္ ၊ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ--လူနတ္နိဗၺာန္သုံးတန္ ခ် မ္းသာ ေကာင္းစြာရ
ေအာင္ ၊ အထက္တန္းသို ့သာ ေရာက္ရွိေစတတ္ ၾကကုန္သည္၊ ေဟာႏၲိ--မုခ် မ
ေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္သတည္း။
သံသရာၾကိဳ းၾကီး(၂)ေခ် ာင္း
********************
စိတ္မနိုင္သူေတြ ေအာက္ဆင္းၾကရတာပဲ ၊ ဘဝသံသရာၾကီး တစ္ခုလံုးဆိုတာ
အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ(၂)ပါး ထိန္းခ်ဴ ပ္ထားတာဗ် ၊ သံသရာ ၾကိဳ းၾကီး(၂)ေခ် ာင္းဆို
တာ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ။
အသိပညာ အားနည္းရင္ အလွဴ ေလးလုပ္တာေတာင္ သူတို ့က ေရွ႕ကကန္ ့လန္ ့၊ ကန္ ့လန္ ့ တရားအားထုတ္တဲ႔ အလုပ္ေလးလုပ္တာေတာင္မွ သူတို ့က
ကန္ ့လန္ ့ ၊ ကန္ ့လန္ ့လုပ္ခ် င္ေသးတယ္ ၊ အဝိဇၨာနဲ႔တဏွာဟာ သံသရာမွာ ခ်ဴ ပ္
ကိုင္ထားတဲ႔ ၾကိဳ း(၂)ေခ် ာင္း။
အဝိဇၨာဆိုတာ ဆင္းရဲဒုကၡ အပူတည္ေဆာက္ေရး အဖြဲ႕ၾကီးရဲ႕ ဥကၠ႒လို ေခါ ္တယ္ ၊ တဏွာဆိုတဲ႔ ေလာဘက ဆင္းရဲဒုကၡ အပူတည္ေဆာက္ေရး အဖြဲ႔ၾကီ
ရဲ႕ အက်ိဴ းေဆာင္ အတြင္းေရးမႈးခ်ဴ ပ္ၾကီး ။ သူတို ့(၂)ပါးက ခ် ယ္လွယ္ေနပါတယ္။
သူတို ့(၂)ပါး အျဖစ္မ် ားလာရင္ ကုသိုလ္ေတြ တစ္စ တစ္စ အားနည္းေပ် ာက္
ကြယ္သြားတယ္ ။
--တစ္ခါတစ္ရံ စေတာင္ မစျဖစ္ဘူး ၊ အစေလးကို ေပါ ္မလာဘူး။
-- တစ္ခါတစ္ရံ လုပ္မယ္လို ့ အားခဲျပီးေတာ့ အစေလးေဖါ ္ ေပးလိုက္တယ္
မၾကာခင္ ၊ အစေဖ် ာက္ပစ္လိုက္တယ္။
-- တစ္ခါတစ္ရံ စလိုက္တယ္ ၊ နည္းနည္းေလး လုပ္မိတယ္ ၊ လမ္းဆံုးမေရာက္ဖူ
လမ္းတစ္ဝက္တင္ ျပတ္သြားတယ္ ။
-- တစ္ခါတစ္ရံ ျပီးကာနီးေလးမွာ ျပတ္သြားတယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ ့။
သံသရာထိန္းၾကိဳ းၾကီး(၂)ေခ် ာင္းရဲ႕ အစြမ္းေၾကာင့္ စိတ္ကို မနိုင္ၾကဘူး ၊ ကိုယ္
လိုခ် င္တဲ႔ စြမ္းအားေတြ လိုခ် င္လ် က္သားနဲ႔ လက္လြတ္ဆံုးရံႈး ခံၾကရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာက ၾကိဳ းခ်ဴ ပ္ကိုင္ထားတာ ၊ သံသရာလည္
ေနၾကတာ ၊ အမွန္ေတာ့ သူတို ့(၂) ပါးေၾကာင့္။
သံသရာဆိုတာ
************
* ခႏၶာအာဓာတ္ ၊ ခ် ားရဟတ္သို ့ မျပတ္ျဖစ္ေပ ၊ ဆက္စပ္ေန ၊ မွတ္ေလသံသရာ။
သံသရာဟာ တျခားမွာ ေဘးမွာလို ့ မထင္နဲ႔၊ ဒီခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို သံသရာလို ့ေခါ တာ၊ ခႏၶာေတြ ၊ ဓာတ္ေတြ ၊ ရုပ္ေတြ ၊ နာမ္ေတြ ၊ ခ် ားရဟတ္လို လည္ပတ္ျပီးေန
သကဲ႔သို ့ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္လိုက္ ပ် က္လိုက္ ၊ အိုလိုက္ ၊ နာလိုက္ ၊ ေသလိုက္
ဆင္းလိုက္၊ တက္လိုက္ နဲ႔ သံသရာၾကီးမွာ ခႏၶာခ် င္း စပ္ျပီး လည္ပတ္လို ့သြား
ေနၾကတာ အဲဒါ သံသရာ ေခါ ္တယ္။
* အဝိဇၨာေမွာင္ ၊ ကင္းေအာင္မပြား ၊ မၾကိဳ းစားလတ္ ၊ခန္အာဓာတ္ ၊ ေနာက္ထပ္ျဖစ္
အုန္မွာ ။ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာကင္းေအာင္ ဆင္းရဲ ဒုကၡအပူ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕
ၾကီးရဲ႕ဥကၠ႒ အဝိဇၨာဆိုတဲ႔ ေမာဟအေမွာင္ ကင္းေအာင္ အားမထုတ္နိုင္ေသးဘူး
ဆိုရင္ (လာမွာေပါ ့) အက်ိဴ းေဆာင္ အတြင္းေရးမႈးခ်ဴ ပ္ၾကီး တဏွာက လာေနမွာပဲ
ပြားမ် ားအားထုတ္ျခင္း ၊ အထက္ကိုတက္နိုင္တဲ႔ တရားစြမ္းအားေတြ ရေအာင္ယူ
နိုင္ျခင္း မရွိေသးရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ခႏၶာေတြ လာအုန္းမွာပဲ ။
* ျဖစ္လာျပန္က ပ် က္စီးရ ၊ မုခ် ဆင္းရဲပါ ။
ျဖစ္လာျပန္ေတာ့ ဘာထူးလဲ ၊ ပ် က္ရမယ့္အမ်ိဴ းပဲ ျဖစ္လာဦးမွာေပါ့ ၊ တစ္ခါ တစ္ရံ
အပါယ္ကိုက်သြားမယ္ ၊(ေအာက္ကို ေရာက္သြားမယ္) တစ္ခါ တစ္ရံ ကုသိုလ္အထံု
ေလးပါလာလို ့ သုဂတိဘုံဘဝ ေရာက္တယ္ပဲထားဦးေတာ့ ၊ ပ် က္မယ့္အမ်ိဴ းပဲရမွာ
အခ် ိန္တန္ ပ် က္ဦးမွာပဲ။
အစုန္ႏွင့္အဆန္ အဆင္းႏွင့္အတက္
***************************
* အဝိဇၨာမိုက္ ၊ တဏွာၾကိဳ က္ေၾကာင့္ ၊ ေမာဟိုက္မဆံုး ၊ အပူတံုးျဖင့္၊ နိမ့္ျပန္ ျမင့္ျပန္
အဖန္ဖန္ ၊ စုန္ဆန္ ေမ် ာရပါ ။
အစုန္ နဲ႔ အဆန္၊ အဆင္း နဲ႔ အတက္ ဆိုတာ အမွန္ေတာ့ သူတို ့(အဝိဇၨာနဲ႔တဏွာ
ေၾကာင့္ပါ ၊) သူတို ့ကို ပယ္ခြါမႈနည္းသေလာက္ အဆင္းေနာက္ကို ပါရတာပဲ ။
သူတို ့ကို ပယ္ခြါမႈအားေကာင္းရင္ ေကာင္းသေလာက္ အတက္ေနာက္ကို ပါၾကရ
မွာပဲ ။ ဆင္းတာနဲ႔ တက္တာ ဆင္းတာကမ် ား၊ ဆန္တာက တစ္ခါတစ္ရံေလးပါ ၊
စိတ္နိုင္တဲ႔ အခ် ိန္ တစ္ခါ တစ္ရံေလးေလာက္ပဲ ဆန္နိုင္တက္နိုင္ ၾကတယ္။
အဝိဇၨာက အရမ္းမိုက္ေတာ့ တဏွာက အရမ္းၾကိဳ က္၊ ခႏၶာေတြအရမ္းလိုခ် င္
စည္းမရွိ ကမ္းမရွိလက္ခံ ၊ ေနာက္ေတာ့ ေမာဟိုက္ပင္ပန္းျပီး နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ ၊
ဆင္းလိုက္ တက္လိုက္၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ထိန္းနိုင္စြမ္း သိမ္းနိုင္စြမ္း လုံးဝမရွိ ၊ေမ် ာ
ခ် င္သလို ေမ် ာျပီးေတာ့ သြားရမယ့္ သံသရာခရီးၾကီး ။ အဲသလိုဆို မိမိတို ့က
အမွတ္တမဲ႔ေနလို ့ မျဖစ္ေပဘူးေလ ၊ သာသနာ့လမ္းေၾကာင္းၾကီး ေတြ႕တုန္းေတာ့
ကံထိန္းခလုတ္ အသိဉာဏ္ စနစ္တက် တပ္ဆင္ျပီးေတာ့ နိဗၺာန္ေရာက္သည္အ
ထိ ေသခ် ာေပါက္ အလုပ္ကိုေတာ့ လုပ္ထားမွ ေတာ္ေပလိမ့္မယ္။
* အဝိဇၨာေမွာင္ ၊ ကင္းေအာင္ျဖိဳ ခြင္း ၊ ဉာဏ္အလင္း ၊ ထည့္သြင္းျမတ္ပညာ။
အဝိဇၨာဆိုတာ ကင္းေအာင္လုပ္နိုင္မွ ဉာဏ္အလင္းဆိုတာ ေပါ ္လာမယ္၊ ကံကို
ထိန္းခ်ဴ ပ္ေပးနိုင္တဲ႔ စစ္မွန္တဲ႔ ဉာဏ္အလင္းရမွ ကိုယ္လမ္းကိုယ္ ရွင္းနိုင္ၾကမွာ ။
{ ပစၥဳ ပၸန္ အေရးအၾကီးဆံုး}
* ဗုဒၶညႊန္ၾကား ၊ ျမတ္တရားေၾကာင့္ ၊ အမွားကင္းစင္ ၊ စိတ္ၾကည္လင္ ၊ အျမင္ရွင္း
၍လာ ။
ဘုရားသာသနာ ေက် းဇူးေၾကာင့္ ကိုယ္သြားရမယ့္ လမ္းၾကီး ျပတ္ျပတ္သားသား
သိၾကျပီ ၊ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြသိၾကျပီ ၊ သိတုန္းေလး ၾကိဳ းစားအားထုတ္
ၾကရမွာေပါ့။ * သာသနာကေတာ့ ပစၥဳ ပၸါန္ အေရးၾကီးဆံုးပါ ၊ မနက္ျဖန္ထက္ ဒီေန ့က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ ေနာက္နွစ္ထက္ ဒီႏွစ္က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္ ၊ ေနာက္
ဘဝထက္ အခုဘဝက ပိုအေရးၾကီးပါတယ္ ၊ ဒီလို ပစၥဳ ပၸန္အေရးၾကီးဆံုး ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ပစၥဳ ပၸန္အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံဘဲ ၾကိဳ းစားပါ။
* ခႏၶာအာဓာတ္ ၊ ခ် ားရဟတ္လို ၊ မျပတ္ျဖစ္ေပ ၊ ဆက္စပ္ေန မွတ္ေလသံသရာ
* အဝိဇၨာေမွာင္ ကင္းေအာင္မပြား မၾကိဳ းစားလတ္ ခန္အာဓာတ္ ေနာက္ထပ္
ျဖ စ္အုံးမွာ။
* ျဖစ္လာျပန္က ၊ ပ် က္စီးရ ၊ မုခ် ဆင္းရဲပါ ။
* အဝိဇၨာမိုက္ ၊ တဏွာၾကိဳ က္ေၾကာင့္ ၊ ေမာဟိုက္မဆံုး ၊ အပူတံုးျဖင့္ ၊ နိမ့္ျပန္
ျမင့္ျပန္ ၊ အဖန္ဖန္ ၊ စုန္ဆန္ေမ် ာရပါ ။
* အဝိဇၨာေမွာင္ ၊ ကင္းေအာင္ျဖိဳ ခြင္း ၊ ဉာဏ္အလင္း ၊ ထည့္သြင္းျမတ္ပညာ ။
* ဗုဒၶညႊန္ၾကား ျမတ္တရားေၾကာင့္ ၊ အမွားကင္းစင္ ၊ စိတ္ၾကည္လင္ ၊
အျမင္ရွင္း၍လာ။
* ခႏၶာ အာ ဓာတ္ ခ် ားရဟတ္လို မျပတ္ျဖစ္ေပ ဆက္စပ္ေန မွတ္ေလသံသရာ
အဲသလို လမ္းေၾကာင္းၾကီး ေတြ႕တံုးၾကိဳ းစား ၾကရမယ္ ၊ ကိုယ္ကို လမ္းေၾကာင္း
ေဖာ္ေပးေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာေတာ္ၾကီးကိုလဲပဲ အဖိုးတန္လြန္းလွခ် ည္လား
ဆိုျပီးေတာ့ ၾကာၾကာတည္ေစခ် င္တယ္ ျပန္ ့ပြားေစခ် င္တယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ ယခု ဒကာ ဒကာမအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းေတြ စစ္မွန္ေသာ
သဒၶါ ၊ ပညာ ၊ ေမတၱာ နဲ႔ စုေပါင္းျပီး ခ်ီ းေျမွာက္အားေပး ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္း
ေနၾကတာပဲ ။
ဘယ္အေပ် ာ္နဲ႔မွ ယွဥ္လို ့မရ
**********************
ဘုရားလက္ထက္တုန္းက သာဝတၳိျမိဳ႕မွာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး ရွိခဲ႔ဘူးတယ္ ျမန္မာလို
ေတာ့ ကိုလံုးနဲ႔ မျပံဳးလို ့ေခါ ္ရမွာေပါ့ ။ သဒၶါတရား အင္မတန္ေကာင္းၾကပါတယ္ ၊
ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ေတြ႔ဆုံခြင့္ ရၾကေတာ့ ( လမ္းေၾကာင္းေလး
ေတြ႕ခိုက္ေတာ့) ေကာင္းတဲ႔လမ္းပဲ လိုက္ေတာ့မယ္ ၊ အစြမ္းကုန္ကုသိုလ္ပဲ အား
ထုတ္မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္ျပီးေတာ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ(၂)ေယာက္ ေန ့တိုင္း ပုံမွန္ဝတ္ထား
ျပီး ဆြမ္းေတြေလာင္းလွဴ ၊ အလွဴ ဒါနေတြ ေန ့စဥ္လုပ္ ၊* မိသားစုအခ် င္းခ် င္း ေက်ြ
တာေတာင္ အလွဴ ပြဲၾကီးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ၊စစ္မွန္တဲ႔ သဒၶါ ပညာ ေမတၱာေတြနဲ႔
ၾကိဳ းစားအားထုတ္ၾကတယ္ ။
သီလကိုလည္း လုံေအာင္ေစာင့္ထိန္းလို ့ ဥပုသ္ေန ့အခါမွာ ဥပုသ္ေတြလဲ
ေစာင့္သုံးလို ့ ေန ့စဥ္ေမတၱာေတြပြား တရားစြမ္းအားေတြ ယူလို ့ ေပ် ာ္ရႊင္ခ် မ္းေျမ ့စြာ ေနထိုင္ၾကတယ္။ * ဒို ့ေလာက္ အရေတာ္တဲ႔သူ ရွိေသးလို ့လားဟယ္ * ဒီလို
ေတာင္ စိတ္ထဲမွာ အားတက္ၾကတယ္ အားရၾကတယ္ဗ် ။ ဗုဒၶ ဓမၼ သံဃ ဆိုတဲ႔
ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ေတြ႕တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ဆိုတာ ေလာကမွာ ဘာရွိတာနဲ႔မွ မတူဘူးေလ ၊
ပိုက္ဆံရွိတဲ႔လူ ေပ် ာ္တာနဲ႔လဲ ယွဥ္လို ့မရပါဘူး ၊ ပစၥည္းေပါတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြေပ် ာ္
တဲ႔ အေပ် ာ္နဲ႔လဲ ယွဥ္လို ့မရပါဘူး ၊ ဘာေပါတာနဲ႔လဲ ယွဥ္လို ့မရပါဘူး။
ဗုဒၶ ဓမၼ သံဃ ဆိုတဲ႔ ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ေတြ႕တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္သာ တရားေပါမွာ
ေပါ ့၊ အတက္လမ္းကို လိုက္နိုင္မွာေပါ ့၊ အဲဒါနဲ႔ * သဒၶါတရား ေကာင္းမြန္စြာနဲ႔
ဉာဏ္ပညာပါ တြဲ၍ ၾကီးမားတဲ႔ ေမတၱာေစတနာေတြနဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို
ေပ် ာ္ေပ် ာ္ၾကီး အားထုတ္ျပဳ လုပ္ေနၾကတယ္ ။ တစ္အိမ္လံုးလဲ စိတ္ခ် မ္းသာလို ့
ေပ် ာ္လို ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာဆိုလဲ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ပါမွ ကိစၥျပီးတယ္၊ ကုသိုလ္
ေရးကိစၥေတြမွာ ေနရာတိုင္းသူတို ့က မ်က္ႏွာပန္းလွလို ့။ သဒၶါတရား ေမတၱာတ
ရား အားၾကီးေတာ့ ဟိုနား ဒီနားဆိုလဲ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ပါမွ ဘယ္ေနရာမဆို
သူတို ့က ကုသိုလ္တရားကို ထက္ထက္သန္သန္ ျပဳ လုပ္အားထုတ္ၾကတယ္၊အ
တက္လမ္းကို ရဲရဲၾကီး လိုက္ေနၾကတဲ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ပါ။
အခ် ိန္ကို မျဖံဳ းဘူး
***************
တေန့ေသာအခါ မွာ သူတို ့အိမ္ေရွ႕ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ဆြမ္းခံၾကြလာတယ္ ၊ ဆရာေတာ္ဘြဲ႕အမည္က ဦးတိႆ တဲ႔ ။ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ သူတို ့အိမ္ေရွ႕
အိေျႏၵသိကၡာ တည္ျငိမ္ရင့္က် က္စြာနဲ႔ လမ္းသြားတာေတာင္မွ အမွတ္တမဲ႔မသြား
ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္ ၊ ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္ ၊နဲ႔ အခ် ိန္ကို
မျဖဳ န္းဘူး ။ သာသနာတြင္း လူျဖစ္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ဟာ * ျဖဳ န္းရမယ့္ အခ် ိန္ လံုးဝမပါ
ဘူးေလ ၊ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ ဝင္ရႈပ္လို ့သာ ျဖဳ န္းမိၾကတာကိုးဗ် * သတိပညာ အား
ေကာင္းတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ ျဖဳ န္းရမယ့္အခ် ိန္လံုးဝမပါ ။
စားခ် ိန္လဲ စားခ် ိန္မို ့သုံးရမွာပဲ ၊ ခ် က္ျပဳ တ္ခ် ိန္လဲ ခ် က္ျပဳတ္ခ် န္မို ့ သုံးရ
မွာပဲ ၊ ေရာင္းဝယ္ခ် ိန္လဲ ေရာင္းဝယ္ခ် ိန္မို ့ သုံးရမွာပဲ ။ ဘယ္အခ် ိန္မွ ျဖဳ န္းပစ္ရ
မယ့္ အခ် ိန္ကမပါဘူး၊ * တရားသေဘာ နားလည္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔
အခ် ိန္ဘယ္ျဖဳ န္းရက္ေတာ့မလဲ၊* ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ လမ္းသြားတာ
ေတာင္မွ အမွတ္တမဲ႔မသြား ၊ ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္နဲ႔ တရားမွတ္ေလး
နဲ႔ၾကြ အိေျႏၵသိကၡာၾကီးစြာနဲ႔ၾကြ ေမတၱာေတြ လြမ္းျခံဳ လို ့လဲၾကြ *။
ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ အိမ္ေရွ႕ကိုၾကြ ဆြမ္းရပ္ေတာ္မူေတာ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ(၂)
ေယာက္စလုံးမွာ သဒၶါတရား တကယ္ေကာင္းတာကိုး (၂)ေယာက္စလံုး အတူ
တူပဲ ေျပးလာ * အရွင္ဘုရား-အရွင္ဘုရား ၊ ၾကြပါဦးဘုရား ၾကြပါဦးဘုရား* ဆြမ္း
မ် ားေလာင္းလွဴ ၊ ဝမ္းသာအားရ ေလာင္းလွဴ ၊ ေနာက္ေန ့လဲ ဒီလိုပဲၾကြလာ ၊ဇနီး
ေမာင္ႏွံ(၂)ေယာက္ ေပ် ာ္ေပ် ာ္ရႊင္ရႊင္ေလာင္းလွဴ အဲဒါနဲ႔ ရက္ကေလးအေတာ္
ၾကာလာေတာ့ သဒၶါတရားေတြ တဖြားဖြားျဖစ္လာတယ္။
{ ေၾသာ္--အရွင္ျမတ္ေတြ အခ် ိန္မျဖဳ န္းၾကဘူးေနာ္ မိမိခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို
အဖိုးတန္ေအာင္ သုံးျပီးေတာ့မွ တရားထဲမွာ ႏွစ္ျမွဳ ပ္ထားၾကတာပဲ၊ ရသမ်ွအခ် ိန္
ဟာ တရားအတြက္ခ် ည္းပါလား ၊ သာသနာအတြက္ ခ် ည္းပါလား။}*
* သဒၶါတရားေတြ ပိုျပီးေတာ့တိုး ၊ ေမတၱာတရားေတြ ပိုျပီးေတာ့အားၾကီး
အသိပညာေတြ ပိုျပီးေတာ့အားေကာင္းလာေတာ့ ဆြမ္းေလာင္းလွဴ ျပီးရင္ (၂)
ေယာက္စလံုး ေလ်ွ ာက္ၾကတယ္ *။
သဒၶါ ပညာ ေမတၱာေပါလို ့
**********************
*( ဆရာေတာ္ဘုရား မနက္ျဖန္ကစျပီး တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မတို ့အိမ္ကို
ဆြမ္းဘုန္းေပး ၾကြပါဘုရား ၊ ရာသက္ပန္ပါ ဘုရား ၊ ဘယ္အိမ္ကိုမွ ဆြမ္းခံၾကြဖို ့
မလိုေတာ့ပါဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မတို ့ အိမ္တစ္အိမ္ထဲကို ၾကြရံု
ေလးပါဘုရား ၊ ဆရာေတာ္ဘုရား တစ္ပါးတည္းကို တပည့္ေတာ္တို ့အိမ္ကအကုန္
တာဝန္ယူနိုင္ပါတယ္ဘုရား၊ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးခ် ိန္က် ရင္ ၾကြလာရံုေလးပါ ေန့တိုင္းပုံ
မွန္ ၾကြေတာ္မူပါဘုရား။)*
သဒၶါ ပညာ ေမတၱာေတြက (၂)ေယာက္လံုး ေကာင္းေနၾကေတာ့ ဒို ့ႏွစ္
ေယာက္စလံုး အတက္လမ္းကို လိုက္ေတာ့မယ္လို ့ဆံုးျဖတ္ထားတဲ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ
(၂)ေယာက္ စိတ္တူဆႏၵတူ ဆရာေတာ္ကို ဝိုင္းေလ်ွ ာက္ၾကလို ့ ဆရာေတာ္က
လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေန့ကစျပီး ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကိုလံုးတို ့မျပံဳ းတို ့
အိမ္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရမယ့္ အခ် ိန္ေရာက္ေတာ့ ၾကြျပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရံုေလးရယ္။
ဘယ္အိမ္မွ ၾကြစရာမလိုေတာ့ဘူး ။ ပစၥည္းေပါလို ့ မဟုတ္ဘူးေလ၊ သဒၶါ ပညာ
ေမတၱာေပါလို ့ သာသနာေပါ ္မွာ အၾကြင္းမဲ႔ သက္ဝင္ယုံၾကည္လို ့။
တရားစြမ္းအား ဘယ္ေလာက္ အားကိုးရတယ္ဆိုတာ သိျမင္ေနၾကလို ့
ကိုယ္ရွိတဲ႔ ပစၥည္းေလး ထုတ္ျပီးေတာ့ လဲလွယ္ၾကတာပါ ၊* ဒို ့ကိုလမ္းေၾကာင္း
ေဖါ ္ေပးတဲ႔ သာသနာေတာ္ၾကီးကိုလဲ တတ္နိုင္တဲ႔ဘက္က ခ်ီ းေျမွ ာက္ေစာင့္
ေရွာက္ရမွာပဲ ဆိုတဲ႔( တာဝန္ကိုသိတဲ႔ ) အသိစိတ္ေလးပါၾကတယ္။
အလွဴ ခံပုဂၢိဳ လ္ဆိုတာ
***************
{ သူမ် ားပစၥည္း အလွဴ ခံတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ဆိုတာ လွဴ သူအက်ိဴ းရွိေအာင္ ၾကိဳ းစားရပါ
တယ္ ၊ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ လဲ သူကိုေန ့စဥ္ လွဴ ဒါန္းေနသူမ် ား အက်ိဴ းရွိေအာင္
ငါက်ိဴ းစားမွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ကိုတင္းျပီးေတာ့ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့လဲ အက်ိဴ း
ရွိေအာင္ သာသနာလဲ ခ်ီ းေျမွာက္ရာေရာက္ေအာင္ ငါလဲပဲ ဘဝေကာင္း ရက်ိဴ း
နပ္ေအာင္ * အတက္လမ္းကို လမ္းဆံုးထိ လိုက္ေတာ့မယ္ဟဲ႔လို ့* အဆင္းနဲ႔အ
တက္ လမ္းႏွစ္ဖက္မွာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကေတာ့ ပန္းတိုင္အထိ ဒီဘဝမွာ
တင္ အေရာက္တက္မယ္ ဆံုးျဖတ္ျပီးေတာ့ ပစၥည္းေလးပါး ျပည့္စုံစြာရေနခိုက္
သပၸါယျပည့္စုံမ်ွတေနခိုက္မွာ ငါၾကိဳ းစားမွ ျဖစ္မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္တယ္ }
*( ေက် ာင္းေရာက္ရင္ အလကားမေနဘူး အိမ္ကေန ေက် ာင္းျပန္ရင္ ဘယ္လွမ္း
တယ္ ညာလွမ္းတယ္ ကစျပီး အကုန္လံုးမွတ္ ေက် ာင္းေရာက္ေတာ့လဲ အခ် ိန္
ေတြယူ အိပ္ခ် ိန္ေလ်ွ ာ့ ကိေလသာနဲ႔ အခ် ိန္ျဖဳ န္းဖို ့ အစြမ္းကုန္ေလ်ွ ာ့ ၊ ေန ့တိုင္း
အတက္လမ္းကို လိုက္လိုက္ေတာ့ သဒၶါတရားကလဲ ေကာင္း သတိကလဲ အား
ေကာင္း ဝီရိယစိတ္ကလဲ အစြမ္းကုန္တင္ထား အသိဉာဏ္ ပညာမ် က္လံုးကို အ
စြမ္းကုန္ ဖြင့္ျပီးေတာ့ ၾကိဳ းစားအားထုတ္လိုက္တာ မၾကာခင္ ရဟႏၲာျဖစ္သြား
တယ္)* ေၾသာ္--ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ ဆြမ္းလွဴ ရက်ိဴ း နပ္ၾကတာေပါ ့ေလ။ ဆရာ
ေတာ္ ဦးတိႆ လဲပဲ ဆုံးျဖတ္ခ် က္ရွိတဲ႔အတိုင္း ပန္းတိုင္ေရာက္သြားေတာ့ ရဟန္းျပဳ ရက်ိဴ း သာသနာနဲ႔ေတြ႕ရက်ိဴ း နပ္တာေပါ ့။
အလွဴ ဒကာ အလွဴ အစ္မေတြအေနနဲ႔ ဝမ္းသာစရာေပါ ့ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ
အေနနဲ႔လဲ ဂုဏ္ယူစရာေပါ ့။
အရေတာ္လိုက္တာ
****************
ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားတဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ လဲ ကိုလံုး မျပံဳးတို ့အိမ္ ဆက္ျပီးေတာ့ အ
ခ် ိန္တန္ၾကြ ဆြမ္းဘုန္းေပး အလွဴ ခံေနလိုက္တာ (၁၂)ႏွစ္ေတာင္ ၾကာသြားပါ
တယ္တဲ႔ ။ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳးတို ့ကလဲ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကို ဖခင္အရင္းလိုပဲ ခ် စ္
ျမတ္နိူးတာလဲပါတယ္ ၊ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္လို ေလးစားတယ္ဆိုတာလဲပါတယ္
ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မ တို ့ကိုသားအရင္း သမီးအရင္း
လို သေဘာထားျပီး ဆံုးမေတာ္မူပါဘုရား ၊ မေတာ္တာေတြ႕လဲ သြန္သင္ေတာ္မူ
ပါ တားျမစ္ေတာ္မူပါ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္လဲ ညႊန္ၾကားေတာ္မူပါဘုရား။
ေန့တိုင္းဆရာေတာ္ကို ဆံုးမဖို ့ လမ္းညႊန္ဖို ့ ေလ်ွ ာက္ၾက *{ ဆရာေတာ္
ဦးတိႆ ကလဲ အခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို ဘဝေနနည္းေတြ ဘဝအသုံုးခ် နည္း
ေတြ အခ် ိန္ကိုမျဖဳ န္းဘဲနဲ႔ ဘဝကိုအဖိုးတန္ေအာင္ သုံးနည္းေတြ အဆင္းလမ္းကို
မပါဘဲ အတက္လမ္းကိုပါေအာင္ သြားပုံေလးေတြ အခါအားေလ်ွ ာ္စြာ တရားစ
ကားေတြေျပာျပီး လမ္းညႊန္ေပးေတာ္မူတယ္ }* အဲဒါနဲ႔(၁၂)ႏွစ္ေတာင္ ၾကာသြား
တယ္ ကိုလုံးတို ့ မျပံဳ းတို ့ကလဲ *{ ဒို ့မ် ားအရေတာ္လိုက္တာ ဖခင္အရင္းပမာ
ေမတၱာ ကရုဏာအားၾကီးေတာ္မူတဲ႔ ဆရာေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ရေပတယ္ ၊ တရားလမ္း
ေကာင္း လမ္းမွန္ေတြ ညႊန္ျပေပးေတာ္မူတဲ႔ ဆရာသမားေကာင္းၾကီးနဲ႔ ေတြ႕ရတာ
ဒို ့မ် ားအရေတာ္လိုက္တာ }* ဆိုျပီး ဝမ္းသာဂုဏ္ယူမဆံုးၾကပါဘူး။
ေလာကရတနာ
***********
(၁၂)ႏွစ္ ျပည့္ျပီးတဲ႔ေနာက္ တစ္ေန့ေသာအခါ ေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ
က မနက္ပိုင္း ဆြမ္းဘုဥ္းေပး ရမယ့္အခ်ိ န္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ကိုၾကြလာ ခင္းထား
တဲ႔ေနရာမွာ သီတင္းသုံးေနပါျပီ ။ မျပံဳ းက ဆြမ္းကပ္ဖို ့ စီမံတုန္း ကိုလံုးကဆရာ
ေတာ္ဦးတိႆ နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ စင္းတီတံုးေပါ ္ အမဲသားေတြ စင္းခုတ္လို ့ေန
ပါတယ္၊ အဲဒီအခ် ိန္မွာ သာဝတိၱျပည့္ရွင္ ပေသနဒီေကာသလမင္းၾကီးက ကိုလံုး
တစ္ေယာက္ ပတၱျမားေသြးတတ္တယ္ ထြင္းတတ္ ေဖာက္တတ္တဲ႔ အရာမွာ
က်ြ မ္းက် င္တယ္ဆိုတာ သိထားတာျဖစ္လို ့ ပတၱျမားတစ္လံုးကို ထြင္းဖို ့ ေဖာက္ဖို ့ေသြးဖို ့ မင္းခ် င္းေယာက် ္ား တစ္ေယာက္ကို လႊတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒီပတၱျမားကို ေမာင္လံုးထံ ခပ္ျမန္ျမန္ေျပးျပီး သြားေပးစမ္း ၊ ေဟာဒီလို
ေဟာဒီလို ေသြးပါလို ့ ေျပာေနာ္ ၊ ေဟာဒီေနရာက ဒီလို ဒီလို ေဖာက္ပါလို႕လဲ
ေျပာေခ် ။)( မွန္ပါ ဘုရင္မင္းတရား အမိန္ ့ေတာ္အတိုင္းပါ) မင္းခ် င္းေယာက် ္ား
က ပတၱျမားလုံးယူ ကိုလံုးတို ့မျပံဳ းတို ့အိမ္ ခပ္သုတ္သုတ္ ေျပးေတာ့တာပဲ ၊
ေရာက္ျပီ ၊ ကိုလံုးတစ္ေယာက္ အလုပ္ေတြရႈပ္လို ့ အမဲသားေတြ စင္းခုတ္ေနတယ္
မင္းခ် င္းေယာက် ္ားက လက္ထဲမွာပါလာတဲ႔ ပတၱျမားကို ကိုလံုးရဲ႕လက္ထဲ အပ္
တယ္ ( ဒီမွာကိုလံုးခင္ဗ် ား ဘုရင္မင္းတရားၾကီးက အမိန္ ့ေတာ္ရွိလိုက္ပါတယ္ ၊
ေဟာဒီပတၱျမားလုံးကို ေဟာဒီလို ေဟာဒီလို ေသြးပါတဲ႔ ၊ ဒီေနရာက ေဟာဒီလို
ေဟာဒီလို ေဖာက္ပါတဲ႔ ၊ ဘယ္ႏွစ္ရက္အတြင္း ျပီးေအာင္လဲ လုပ္ပါတဲ႔ခင္ဗ် ာ) ဆိုျပီးေျပာေတာ့ ကိုလံုးကလဲ အမဲသား စင္းေနတုန္းဆိုေတာ့ လက္ေဆးဖို ့သတိ
မရဘူး ေသြးစြန္းေနတဲ႔လက္နဲ႔ ပတၱျမားလုံးကို လွမ္းယူထားလိုက္တယ္ မင္းခ် င္း
ေယာက် ္ားကလဲ နန္းေတာ္ကို ျပန္သြားျပီ ကိုလံုးလက္ထဲမွာ ပတၱျမားေရာက္ေန
ျပီ ၊ * ပတၱျမားဆိုတာ ေလာကရဲ႕ ရတနာလို ့ ေျပာၾကတယ္ ၊ သို ့ေသာ္ကိုလံုးအ
တြက္ေတာ့ ရတနာျဖစ္ခ် င္မွ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ၊ ေသြးစြန္းေနတဲ႔ လက္နဲ႔ ပတၱျမားကိုင္
ကတည္းက ရတာနာျဖစ္လိမ့္မယ္နဲ႔ တူတယ္။
အသိကို ထိန္းတာသတိ
*******************
* သတိမပါ သိစရာ ရွိတာမျပည့္ဝ သတိတြဲကာ အသိပါ ရွိတာအျပည့္ရ ။
အသိတရားကို ထိန္းထားတာက သတိဗ် ၊ သတိလြတ္သြားရင္ အသိျပတ္သြား
တယ္ ၊ အသိဟာ ေမွာင္သြားတယ္။ ကိုလံုးကို ၾကည့္ပါဦး ေသြးစြန္းတဲ႔ လက္နဲ႔
ပတၱျမားလုံးကို ယူထားလိုက္တယ္ ျပီးေတာ့မွ ၾကဳ တ္ကေလး အုပ္ကေလးတစ္ခု
ေပါ ္တင္ထားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွ လက္ေဆးဖို ့ ေရရွိတဲ႔ေနရာကို ထသြားတယ္
ေဟာဒီေနရာမွာ သတိလြတ္သြား ေဆးရမွာက လက္ေဆးရမွာ မဟုတ္ဘဲ
ပတၱျမားလံုးမွာ ေသြးစြန္းေနပါျပီေကာ ပတၱျမားလံုးပါေဆးရမွာကို သတိလြတ္သြား
တယ္ ၊ အဲဒီအခ် ိန္မွာ သူတို ့အိမ္မွာ ေမြးထားတဲ႔ ၾကိဳ းၾကာငွက္ကလဲ ၾကာလွျပီ
တဲ႔ဗ်် ာ ၊ ရင္းႏွီးယဥ္ပါးျပီး( သားရင္းလို)ေနတာ ၊ ကိုလံုး အမဲသားစင္းတဲ႔နားမွာ ၾကိဳ း
ၾကာငွက္က ေရာက္ေနတယ္၊ ၾကဳ တ္ကေလးေပါ ္ တင္ထားတဲ႔ (ေသြးစြန္းေနတဲ႔)
ပတၱျမားလံုးကလဲ ေသြးေတြေပက်ံေနေတာ့ ပတၱျမားလို ့ မထင္ရ ၊ အသားလုံးလို ့ရ ။ အသားလုံးလို ့ ထင္ေတာ့ ၾကိဳ းၾကာငွက္က ေသြးနံ႔နဲ႔ အသားတုံးမွတ္ျပီး ပတၱ
ျမားလုံးကို ကျပာကရာမ်ိဴ ခ် လိုက္ပါေရာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ျမင္လိုက္တယ္ဗ်
*( ျမင္ေပမယ့္ ရဟႏၲာမ် ားဟာ ကိုယ္တာအေသခံမွာ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး)*
ရတာနာ
*******
လက္ေဆးျပီးလို ့ ကိုလံုးက ပတၱျမားလုံးရွိတဲ႔ေနရာ ျပန္လာခဲ႔ျပီ ၊ သို ့ေသာ္ပတၱျမာ
လံုးမရွိေတာ့ဘူး ၊ ပတၱျမားရတနာေၾကာင့္ ကိုလံုးတို ့မိသားစု ရတာနာ ျဖစ္ကုန္
ေတာ့မယ္ ၊ ပတၱျမား ဝင္မလာရင္ရွင္းေနသား ၊ ပတၱျမားဝင္လာတာ သူတို ့အေႏွာင့္
အယွက္ အႏၲရာယ္ျဖစ္ဖို ့နဲ႔ တူတယ္၊ ရတနာျဖစ္ဖို ့ေတာ့ ဟုတ္ပုံမေပါ ္ဘူး ၊
( ရတာနာ )ေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မယ္။ ပတၱျမားလုံး လာၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ဘူး။
သူ ့ဇနီး လွမ္းေမးရတယ္ ( ဟဲ႔---မျပံဳ း၊ ဒီကပတၱျမား မင္းယူလား)(ဟာ ကိုလံုးက
လဲ ဘယ္လိုလုပ္ က်ြ န္မယူရမွာလဲ ပတၱျမားလံုးရွိမွန္း ဘယ္လိုလုပ္သိရမွာလဲ)။
အဲဒါနဲ႔ တစ္အိမ္လံုး ဟိုလူေမး ဒီလူေမး ဘယ္သူမွမယူ ၊ ပတၱျမားလံုး ဘယ္နား
ေရာက္တယ္ဆိုတာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ပဲ သိတယ္။ သို ့ေသာ္ ေျပာမွာမဟုတ္
ဘူး ။ သူေျပာလိုက္ရင္ ၾကိဳ းၾကာငွက္ကို ဟိုကသတ္မွာေလ *{ ရဟႏၲာမ် ားဟာ
ကိုယ္တာအေသခံမယ္ ကိုယ္ေၾကာင့္ သူမ် ားေသေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္
ဘူး}*။ ကိုလံုးရဲ႕ ေခါင္းေတြ ထူပူလာျပီဗ် ၊ *{ အသိလြတ္သြားေတာ့ ဉာဏ္ေတြ
လဲ ေမွာင္သြား ၊ ဉာဏ္ေတြေမွာင္သြားေတာ့ အသိစိတ္ေတြက ပူေလ ထူေလ
ထူေလ ပူေလ ပူေလ ထူေလ ။ စဥ္းစားဉာဏ္ေတြ အသိေတြ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး
လမ္းေပ် ာက္ကုန္ျပီ ၊ အဲဒါနဲ႔ မျပံဳ းအနားကပ္ျပီးေတာ့ ေျပာတယ္။
( ငါထင္တယ္ကြာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ယူတယ္လို ့ ထင္တယ္)( ကိုလုံးကလဲ မေျပာေကာင္း ေျပာေကာင္း ၊ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ က ဒီပတၱျမား
ယူပမလား၊ ဒီအိမ္မွာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနတာ(၁၂)ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီေကာ ၊ ဘယ္တုန္က
မ် ား အျပစ္အနာအဆာ ေတြ႕ဖူးလဲ မေျပာေကာင္းတာ ကိုလံုးရယ္မေျပာပါနဲ႔)
(ဘုန္းၾကီးလဲ မယုံရဘူးကြ၊ စိတ္ခ် ရတာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့အထင္ေတာ့ ဒီနားမွာ ဒီ
ဘုန္းၾကီးပဲရွိတာ သူယူလိမ့္မယ္လို ့ ငါ့စိတ္ထဲက ထင္တယ္ )( မေျပာေကာင္းတာ
ကိုလံုးရယ္ ဆရာေတာ္က ဘာျဖစ္လို႕ယူမလဲ ၊ ကိုလံုးအထားမွားတာမ် ားလား။)
(မမွားဘူး ငါဒီနားမွာ ထားတာ) ။ အဲဒါနဲ႔ စိတ္ေတြမွာ သတိေတြ ပညာေတြ ကင္း
ေပ် ာက္လာေတာ ့ ေမွာင္ျပီး ပူေလာင္လာတယ္။ မျပံဳ းတားဆီးတာလဲမရ ၊ မေမးဖို
ေျပာလဲမရ။ ( မေမးလို႔ မျဖစ္ဘူး ၊ ငါ ့ပတၱျမားဆိုရင္ ကိစၥမရွိဘူး ၊ ဒီပတၱျမားက
ရွင္ဘုရင္ပစၥည္း ပတၱျမားေပ် ာက္ရင္ ငါအသတ္ခံရမွာ) အဲဒါနဲ႔ သြားေမးတယ္ ၊
( အရွင္ဘုရား ဒီနားက ပတၱျမားအရွင္ဘုရား ယူသလားဘုရား)
တရားရတနာ ရွိတယ္
****************
(ေမာင္လံုး ဘုန္းၾကီးက ပတၱျမားဘာလုပ္မွာတုန္း မယူပါဘူး)( ယူရင္ေပးပါ ရွင္
ဘုရင္ပစၥည္း တပည့္ေတာ္ပစၥည္း မဟုတ္ဘူးဘုရား)( ေမာင္လံုး ငါမယူဘူး ပတၱ
ျမားကို ဘုန္းၾကီးက ဘာလုပ္ရမွာတုန္း ဘုန္းၾကီးမွာ သီလ သမာဓိ ဝိပႆ နာ
ပညာ တရားရတနာေတြ အကုန္ရွိတယ္ ၊ အျပင္ဘက္က ေလာကရတနာနဲ႔ ဘုန္
ၾကီးက အလွမဆင္ပါဘူး ၊ ဘုန္းၾကီးမွာ အဇၨတၱရတနာ အင္အားေတြ အကုန္ရွိ
တယ္ ၊ ပတၱျမားဟာ ဘုန္းၾကီးအတြက္ ဘာမွအသုံးမက်လို႔ မယူပါဘူး)
( မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဒီနားမွာ ကိုယ္ေတာ္ပဲ ရွိတာေနာ္) အရွင္ဘုရားကေန ကိုယ္
ေတာ္ျဖစ္ျပီ ။( ဘယ္သူမွ ဒီနားမရွိဘူး ၊ ကိုယ္ေတာ္ယူတာပဲ ျဖစ္မယ္ ၊ ေပးပါ )
ဆိုျပီး ေပးပါလို႔ တေပးေပးလုပ္ေနေတာ့--( ရွိရင္ေပးမွာေပါ့ ယူရင္ေပးမွာေပါ့ ငါမ
ယူပါဘူး) လို ့ဘယ္လိုမွ ေျပာမရ သတိ ပညာေတြ ကင္းေပ် ာက္ေနျပီ ၊ကိုလံုး
တစ္ေယာက္ သတိလြတ္ေနျပီ ၊ ေစာေစာက သဒၶါတရားေကာင္းလိုက္တာ သတိ
ပညာေကာင္းလိုက္တာ အတက္လမ္းကို လိုက္ေတာ့မယ္ အားခဲေနတဲ႔ ကိုလံုး
တစ္ေယာက္ အဆင္းသြားဖို ့ ေျခလွမ္းေနျပီ ၊ စိတ္ေတြပူထူေနျပီ ။ ကိုယ္ေတာ္ေပး
မွာလား ၊ မေပးဘူးလား တစ္ခြန္းထဲေျပာ (ငါ မယူဘဲ)( အို--သိရမွာေပါ့ ) အဲသလို
ဆိုျပီး ကျပာကရာ က်ြဲ ေတြ ႏြားေတြ ခ် ည္တဲ႔ ၾကိဳ းၾကီးသြားယူ ၊ က်ြဲ ေတြ ႏြား
ေတြရိုက္တဲ႔ တုတ္ၾကီးသြားယူ *( စိတ္ေတြေနာ္ အရမ္းေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းတယ္
သဒၶါေတြ ပညာေတြ သတိေတြ လြတ္သြားျပန္ေတာ့ ပုထုဇဥ္စိတ္မ် ား သိပ္ျပီး
ေတာ့ေၾကာက္ဖို ့ ေကာင္းတယ္)*။
ၾကိဳ းၾကီးယူလာခဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကိုခ် ည္တုတ္ျပီဗ် ၊ တိုင္မွာခ်ီ ျပီး
က်ြဲ ႏြား ရိုက္တဲ႔ တုတ္ၾကီးနဲ႔ ရိုက္ျပီ ၊ ေခါင္း နားရြက္ ပါးစပ္ မ်က္ႏွာ ခႏၶာအႏွံ႕
အျပား ရိုက္ေပမယ့္ ဟိုကရဟႏၲာဆိုေတာ့ ေအာ္လဲမေအာ္ပါဘူး ကိုယ္ေဝဒနာ
ကိုယ္ရႈမွတ္ျပီးေတာ့ ေနတာပါပဲ။ *{ ရဟႏၲာမ် ားဟာ ခႏၶာႏွိပ္စက္တာ မခံဘူး ၊
ခႏၶာကို အသုံ းခ် တဲ႔အပိုင္းပဲ လုပ္တယ္ }* ရိုက္လိုက္တာ နားထဲ ႏွာေခါင္းထဲ ပါးစပ္ထဲက ေသြးေတြထြက္ ေခါင္းကလဲ ေပါက္ကြဲျပီး ေသြးေတြက် မ် က္လုံးေတြ
သြားေတြလဲ ၾကည့္မေကာင္း ရႈမေကာင္း ။ မျပံဳ းကအတန္တန္ ငိုျပီးေတာင္းပန္
တယ္မရ ၊ ဒါနဲ႔ ရိုက္ဖန္မ် ားေတာ့ မူးျပီးေခါင္းငိုက္စိုက္ က် သြားတယ္ ၊ ေသြးေတြ
ကကေတာ့ ၾကိဳ းၾကာကတိရစၧာန္ဆိုေတာ့ တိရ စၧာန္ေလာက္ပဲ သိတာေပါ ့။
ေသြးေတြကို လာေသာက္တယ္ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကို စိတ္ဆိုးေနတဲ႔ ကိုလံုး
က( နင္က ဘာလုပ္တာလဲဟဲ႔)ဆိုျပီး ၾကိဳ းၾကာကို စိတ္ဆိုး တအားေဆာင့္ကန္
ရိုက္ခ် သတ္လိုက္တာ ၾကိဳ းၾကာေသေရာဗ် ။
သံသရာဝဋ္ ဆင္းရဲရဲ႕အျပစ္
*********************
ၾကိဳ းၾကာေသသြားေတာ့ ေခါင္းငုိက္စိုက္မူးေနတဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ က *( ေမာင္
လုံး ၾကိဳ းေလးနည္းနည္း ေလ်ွ ာ့စမ္းကြယ္ ၾကိဳ းၾကာေသျပီလား မေသေသးဘူး
လား ၾကည့္လိုက္စမ္းပါကြယ္ )*( ေသျပီကိုယ္ေတာ္ ကိုယ္ေတာ့္ကိုလဲ ေသေအာင္
အေသသတ္ေနတာ မဟုတ္လား)( ဟုတ္ပါဘူးကြယ္ မင္းအခု ေဒါင္းေတာက္
ေအာင္ရွာေနတဲ႔ ပတၱျမားလုံးက ေဟာဒီၾကိဳ းၾကာငွက္ မ်ိဴ ခ် သြားျပီ ၊ သူ ့ဗိုက္ထဲ
ေရာက္ေနတယ္ မယုံရင္ ခြဲၾကည့္ မေသေသးရင္ ငါမေျပာပါဘူး ေသျပီဆိုရင္
ေတာ့ ငါေျပာတယ္ ၊ ကိုလံုးဟာ ေသသြားတဲ႔ ၾကိဳ းၾကာငွက္ကို ခြဲၾကည့္လိုက္
ေတာ့ ေတြ႕ပါျပီ ပတၱျမားလုံး ၊ အို--ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္
မိ အငိုငို အယိုယိုနဲ႔။ ( ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ မွားပါျပီ သည္းခံခြင့္လႊတ္
ေတာ္မူပါ တပည့္ေတာ္ အမိုက္ေကာင္ၾကီးမွားပါျပီ )ဆိုျပီးေတာ့ ေတာင္းပန္ငုိယို
နဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ က *( ေမာင္လံုး ငါသည္းခံပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ဒီ
ကိစၥမွာ ငါအျပစ္လဲမဟုတ္ဘူး မင္းအျပစ္လဲမဟုတ္ဘူး ၊ တကယ္ေတာ့ သံသရာ
ဝဋ္ဆင္းရဲရဲ႕ အျပစ္ၾကီးပါ { ပညာရွိမ် ား ေျပာတတ္တယ္ဗ် })*( ဆရာေတာ္ဘုရား
ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုရင္ ခါတိုင္းလိုပဲ ဘုရားတပည့္ေတာ္တို ့ အိမ္ကို ဆြမ္းဘုဥ္းေပး
ၾကြေတာ္မူပါဘုရား){ ေမာင္လံုးငါအခု အိမ္ထဲဆြမ္းခံၾကြလို႔ ဒီကိစၥေတြ ေပါ ္လာ
တာ မဟုတ္လား ၊ ဒီေန ့ကစျပီး အိမ္ထဲမဝင္ေတာ့ပါဘူး ၊ အိမ္အျပင္ကသာ ဆြမ္း
ရပ္ေတာ့မယ္ ၊ ဆြမ္းခံၾကြေတာ့မယ္ ၊အိမ္ထဲဘယ္ေတာ့မွ မဝင္ပါဘူး} ေျပာသာ
ေျပာရ ဒီဒဏ္ရာနဲ႔ပဲ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူရတယ္ဗ် ။
ကိုလံုးတစ္ေယာက္ ေျပာတုန္းက အတက္လမ္းလိုက္မယ္တဲ႔ ၊ အခု
ေတာ့ မထိန္းနိုင္ မသိမ္းနိုင္ စိတ္ေတြ ကေယာင္ေခ် ာက္ ျခားေတြျဖစ္လို ့ အလြဲ
ေတြ အမွားေတြလုပ္မိေတာ့ သူ ့ချမာ ကြယ္လြန္သြားတဲ႔အခါ ငရဲကိုေရာက္သြား
ရွာတယ္ဗ် ၊( အေပါ ္ကိုမတက္ေတာ့ဘူး ၊ ေအာက္ဆင္းသြားတယ္) ၾကိဳ းၾကာငွက္
ကေတာ့ ရိုက္သတ္ခံရတာေတာင္မွ စိတ္မဆိုးရွာဘဲ ခ် စ္ခင္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ေသသြား
တာျဖစ္တာေၾကာင့္ မျပံဳ းရဲ႕ ဝမ္းထဲမွာ လူကေလးျဖစ္တယ္တဲ႔ ။( သူကေတာ့ တက္သြားတယ္ဗ် ) မျပံဳ းတစ္ေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုသြား
ၾကေပမယ့္ *{ သတိ ပညာ ၾကီးစြာထားျပီး အတက္လမ္းကို လိုက္ေတာ့မယ္လို႔
ၾကိဳ းစားအားထုတ္ သြားတဲ႔အတြက္ စုေသျပတ္ေၾကြ ကြယ္လြန္သြားေတာ့ နတ္
ျပည္ကို ေရာက္တယ္တဲ႔။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ပရိနိဗၺာန္စံသြားျပီ ၊ သံ
သရာလမ္း ဆံုးသြားျပီ ၊ အေပါ ္ကိုတက္မယ့္ ကိုလံုးတစ္ေယာက္ လမ္းမွားျပီး ငရဲ
ကိုေရာက္ေနရွာျပီ ေအာက္တန္းေရာက္တဲ႔ တိရ စၧာန္ေလးက လူျဖစ္တယ္၊ သဒၶါ
တရားေကာင္းတဲ႔ မျပံဳ းကနတ္ျပည္ကို တက္သြားတယ္ (တစ္လမ္းစီေပါ ့)။
ဒါေၾကာင့္ ကတပုညတံ--ျပဳ အပ္ျပီးေသာ ေကာင္းမႈရွိသည္၏အျဖစ္ကို
ကတပုညတံ--အဆင္းအတက္လမ္းႏွစ္ဖက္ေၾကာင့္ ျမင့္တက္ထူးဆန္း ေကာင္းမႈ
စြမ္းကို ပ႑ိတာ--ဘုရားအစရွိေသာ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို ့သည္ ပသံသႏၲိ
ေကာင္းစြာမေသြ ခ်ီ းမြမ္းေတာ္မူၾကေလကုန္သတည္း။
*{ ဤသို ့ အဆင္းအတက္ လမ္းႏွစ္ဖက္တရား နာၾကားၾကရတဲ႔ ဓမၼသဝ
နာမဂၤလာနဲ႔ ေကာင္းမႈစြမ္းအား ျမတ္တရားေတြေၾကာင့္ ေဘးရန္အပူခပ္သိမ္း
လြတ္ျငိမ္းၾက၍ ေကာင္းက်ိဴ းခ် မ္းသာ မဂၤလာမ် ားၾကီးပြားတိုးတက္ ျပည့္စုံၾကျပီး
လ်ွ င္ သူေတာ္ေကာင္းတရား တိုးပြားေအာင္ ၾကိဳ းစားနိုင္လြယ္ၾကျပီး ေဘးရန္ခပ္
သိမ္း လြတ္ျငိမ္းရာ အသခၤတဓာတ္ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ျမတ္ကို လြယ္ကူေသာအက် င့္
လ်ွ င္ျမန္ေသာ အသိဉာဏ္ျဖင့္ အရဟတၱဖိုလ္ေပါက္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလြယ္ ရလြယ္
နိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း}*။
ကုသိုလ္ အမ်ွ အမ်ွ အမ်ွ
စာစီကုသိုလ္ျပဳ ပူေဇာ္ပါသည္။
ရႊင္လန္းခ် မ္းေျမ ့ၾကပါေစ။
ေဒၚၫြန္႔ ပခုကၠဴ ။
Wednesday, August 24, 2016
ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္-၇
ဝိညာဏကၡႏၶာမွာ အစြဲ ေလးမ်ိဳး။
######################
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ ''( ၁၁ )
ဦးပညာ။ ။ ဝိညာဏကၡႏၶာမွာလဲ ေလးမ်ိဳး စြဲတယ္၊
ဝိညာဏ္ သည္ပင္ ငါ၊ ငါသည္ပင္ ဝိညာဏ္ တစ္မ်ိဳး၊
ဝိညာဏ္ ထဲမွာ ငါရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး၊
ငါထဲမွာ ဝိညာဏ္ ရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး၊
ဝိညာဏ္ နဲ႕ ငါ တျခားစီ တစ္မ်ိဳး၊
ေပါင္း ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။
အဲဒီ ေလးမ်ိဳးထဲမွာ ပထမအစြဲဟာ အစြဲမ်ားၾကတယ္။
ငါ- ဆိုတဲ့ ဝိညာဏ္ သည္ တစ္သက္လုံးတည္ရွိၿပီး
႐ူပါ႐ုံကိုလဲ သူကပင္ ျမင္တယ္။
သဒၵါ႐ုံကိုလဲ သူကပင္ ၾကားတယ္၊
ဂႏၶာ႐ုံကိုလည္း သူကပင္ နံတယ္၊
ရသာ႐ုံကိုလဲ သူကပင္ သိတယ္၊
ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံကိုလဲ သူကပင္ ထိတယ္၊
ဓမၼာ႐ုံကိုလဲ သူကပင္ ႀကံစည္ေတြးေတာတယ္ဟု
ထင္မွတ္တယ္၊
အဲဒီ အထင္ကို ဟုတ္- မဟုတ္ စိစစ္ရမယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါ၊ စိစစ္မွသာ ေျချမစ္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ မ်က္စိနဲ႕ အဆင္း မဆုံမီက ...
မင္းရဲ႕ သႏၲာန္ မွာ ျမင္မႈ ရွိရဲ႕လား။
ဦးျဖဴ။ ။ မရွိေသးပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ မ်က္စိနဲ႕ အဆင္း ေပါင္းဆုံေတာ့မွ...
(လတ္တေလာ) မရွိရာမွ ျဖစ္လာတာမဟုတ္လား။
ဦးျဖဴ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ျမင္ၿပီးေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္ ကုန္ခန္းမသြားပါလား။
ဦးျဖဴ ။ ။ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ခန္းသြားပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ တစ္ဘဝလုံး တည္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အထင္ဟာ မမွားပါလား။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွားပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ျမင္ၿပီး ေပ်ာက္သြားေတာ့ ...
အျခားအာ႐ုံကိုေကာ သိနိုင္ပါ့မလား။
ဦးျဖဴ။ ။ မသိနိုင္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဘယ္သိနိုင္မွာလဲ ငျဖဴရဲ႕၊
ဒီ ျမင္မႈဟာ အက်ိဳးတရားပဲ၊ မ်က္စိႏွင့္ အဆင္း ေပါင္းဖက္ကာ ေထာက္ပံ့ျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္လာရတာကလား၊ သူ႕သတၱိႏွင့္ သူ ျဖစ္ေပၚလာတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊
အဲဒါေၾကာင့္ ဝိညာဏ္ မွာ အတၱသတၱိ မရွိဘူး၊
အနတၱလို႔ ဘုရားက ေဟာေတာ္ မူတာေပါ့၊
ျမင္ၿပီး၍ ေပ်ာက္သြားျပန္ေတာ့လည္း
ဘာမွ အႏွစ္သာရ က်န္ခဲ့တာ မဟုတ္၊
အဲဒီလို အႏွစ္သာရ မရွိေသာေၾကာင့္လဲ အနတၱလို႔ ဆိုတာပဲ။
ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ အနိစၥလို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္၊
ဘာျပဳလို႔ ပ်က္စီးရသလဲ၊
ဘာျပဳလို႔ ပ်က္ၿပီးေနာက္ အေမြအႏွစ္ မက်န္ခဲ့သလဲဆိုေတာ့ ဇရာမီး မရဏမီး ေလာင္သည့္အတြက္ ပ်က္စီးရတယ္၊
အဲဒီလို အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ျဖစ္တဲ့ ျမင္စိတ္ကို ....
အတၱ ငါ- လို႔ ဆိုနိုင္ပါ့မလား ငျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မဆိုနိုင္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ က်န္တဲ့ ၾကားစိတ္, နံစိတ္, လ်က္သိစိတ္, ေတြ႕သိစိတ္, ေတြးသိစိတ္တို႔လဲ ဒီလိုပဲ၊
အာ႐ုံဒြါရ ထိခိုက္မွ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ပ်က္စီးသြားၾကတာပဲ၊
အဲဒီလို အာ႐ုံဒြါရ မထိခိုက္ပါဘဲ မိမိတို႔ ဘာသာ ျဖစ္နိုင္ေသာ ...
အတၱအစြမ္း မရွိသည့္အတြက္ အနတၱ၊
ျဖစ္ၿပီး၍ ပ်က္စီးသြားျပန္ေတာ့လည္း ဘာမွ အေမြအႏွစ္ မက်န္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အနတၱ၊
ျဖစ္ျခင္း-ပ်က္ျခင္းျဖင့္ မၿမဲေသာေၾကာင့္ အနိစၥ၊
ဇရာမီး မရဏမီး အၿမဲတမ္း အေလာင္ခံရေသာေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္တယ္။
အဲဒီလို အနိစၥ, ဒုကၡ, အနတၱ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ငါလဲ မဟုတ္၊ ငါ့ဟာလဲ မဟုတ္၊ ငါ့အတၱလဲ မဟုတ္၊
အာ႐ုံဒြါရ ထိခိုက္မွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အသိ ဝိညာဏ္ သာ ဟုတ္၏။
ဥပမာေပးရလွ်င္ မီးျခစ္ဆံႏွင့္ မီးျခစ္ခြံယမ္းတို႔ မထိခိုက္မီက မီးေတာက္မရွိေသး။ ပြတ္တိုက္မွသာ မီးေတာက္ေပၚ၏၊
ေပၚၿပီးေနာက္ မီးျခစ္ဆံကုန္လွ်င္ မီးေတာက္ေသ၍ ကုန္ခန္း ေပ်ာက္ပ်က္သြားသည္ႏွင့္ တူေပသည္။
သူ႕မီးျခစ္ဆံႏွင့္ သူ႕မီး အသီးသီး သြားၾကသကဲ့သို႔ သူ႕အာ႐ုံႏွင့္ သူဝိညာဏ္ အသီးသီး ျဖစ္ကာ ပ်က္ကာ သြားၾကကုန္၏။
မီးတစ္ခုတည္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ ဝိညာဏ္ လဲ တစ္ခုတည္း မဟုတ္၊
အာ႐ုံမ်ားသေလာက္ အက်ိဳးဝိညာဏ္မ်ား၏၊
သို႔အတြက္ ဝိညာဏ္ တစ္ခုတည္းက အာ႐ုံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သိတယ္ဟု ထင္ေသာ အသိသည္ မမွားပါလား ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မွားပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒါက ဝိညာဏ္ သည္ ငါ၊ ငါ- သည္ပင္ ဝိညာဏ္ လို႔ ထင္တဲ့ အတၱစြဲကို ခြာတာပဲ။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဝိညာဏ္ ထဲမွာ ငါ-ရွိတယ္၊ ငါ- ထဲမွာ ဝိညာဏ္ ရွိတယ္၊ ဝိညာဏ္ ႏွင့္ ငါႏွင့္ တျခားစီလို႔ ဆိုတဲ့ အစြဲက
ဝိညာဏ္ ကိုပိုင္တဲ့ ငါ- ေကာင္ကေလး ရွိရဦးမလို ျဖစ္မေနဘူးလား။
ဦးျဖဴ။ ။ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ သတၱဝါေတြ ေသၾကရတာ ဝိညာဏ္ ခ်ဳပ္၍ ေသၾကျခင္း ျဖစ္တယ္၊
ဝိညာဏ္ ကိုပိုင္တဲ့ ငါ- ကေလးရွိေနရင္ ဘာျပဳ၍ ခ်ဳပ္ေစရသလဲ၊
မ်က္စိမရွိဘဲလဲ ျမင္ေစနိုင္ရမယ္၊
နားပင္းေသာ္လည္း ၾကားေစနိုင္ရမယ္၊
ယခုေတာ့ မ်က္စိမရွိလွ်င္ ျမင္ၾကရဲ႕လား။
ဦးျဖဴ။ ။ မျမင္ပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ နားပင္းရင္ ၾကားရရဲ႕လား။
ဦးျဖဴ။ ။ မၾကားရပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒီလိုျဖစ္ရတာ ဝိညာဏ္ ကိုပိုင္တဲ့ ငါ-မရွိ၍ ျဖစ္တယ္၊
မရွိပါဘဲ အရွိထင္လို႔ ဒိ႒ိေခၚတာ၊
ဒီ ငါ-ကေလးဟာ ၿမဲတယ္လို႔ ထင္လို႔ ့သႆ တ၊
ေပါင္းေတာ့ ဒီသုံးမ်ိဳးလုံးသည္ သႆႆ တဒိ႒ိ ျဖစ္တယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ယခုေျပာခဲ့တာေတြဟာ သကၠာယဒိ႒ိ (၂၀) ကို စြဲပုံႏွင့္တကြ အစြဲေျဖနည္း ျဖစ္တယ္၊
႐ူပကၡႏၶာကို ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းက ကံ စိတ္ ဥတု အာဟာရ
နာမ္ခႏၶာ ေလးပါး ျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းက အာ႐ုံဒြါရ၊
အဲဒီလို အေၾကာင္းေလးပါးတို႔ ျပဳျပင္စီရင္ေပးမွ ျဖစ္နိုင္တဲ့ သေဘာေၾကာင့္ ၎ခႏၶာငါးပါးကို သခၤတရားလို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္၊
နိဗၺာန္လို႔ဆိုတဲ့ သႏၱိသုခကေတာ့ ဘယ္အေၾကာင္းတရားမွ မျပဳျပင္ရပါဘဲ ထာဝရအၿမဲရွိေနတဲ့ သေဘာေၾကာင့္ အသခၤတလို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္၊
"သခၤတႏွင့္ အသခၤတကို ကြဲေအာင္လုပ္ၾက၊ "
ဥပမာ ေမာင္ျဖဴကို စိတ္ဆိုးေလာက္ေအာင္ မဆိုေသးသမွ်
ေမာင္ျဖဴသႏၲာန္မွာ ေဒါသ မရွိေသးဘူး မဟုတ္လား။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါ၊ မရွိေသးပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဆိုးေလာက္ေအာင္ ဆိုတဲ့အခါ ...
ဆိုးမွာ မဟုတ္လား။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါ၊ ဆိုးမွာပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒါ သခၤတနယ္က မထြက္ေသးတာလို႔ ေခၚတယ္၊
ဘုရား ရဟႏၱာတို႔ကေတာ့ ဘယ္လိုပင္ စိတ္ဆိုးစရာ အာ႐ုံႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရေပမယ့္ စိတ္ဆိုးပါဦးမလား။
ဦးျဖဴ ။ ။ မဆိုးေတာ့ပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒါ သခၤတနယ္ကထြက္၍
အသခၤတနယ္ကိုေရာက္လို႔ေပါ့ကြဲ႕ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွန္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဟဲ့- ငမဲ။
ဦးမဲ။ ။ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ နင္တို႔က စိတ္ဆိုးစရာ အာ႐ုံႏွင့္ မႀကဳံ ခင္
ေဒါသမရွိတာကိုပင္ နိဗၺာန္ထင္သည့္အတြက္
ပင္ကိုယ္ၿငိမ္းတဲ့အတိုင္းတိုင္း ေနရမယ္လို႔ ဆိုတာ မဟုတ္လား။
ဦးမဲ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဒီလိုဆိုရင္ ေခြးသည္ ျပာပုံမွာ ေခြေခြကေလး ေကြးေနၿပီးေနတဲ့အခါ...
ေခြးမွာ ေဒါသ ၿငိမ္းမေနပါလား။
ဦးမဲ။ ။ ေနပါတယ္ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ေဒါသၿငိမ္းေနရင္ ေခြးလဲ နင္တို႔ရဲ႕ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ေနတာေပါ့ဟဲ့- ငမဲရဲ႕၊
ေခြးရတဲ့ နိဗၺာန္ကို အရိယာေတြက မယူပါဘူး၊
အရိယာနိဗၺာန္က အသခၤတနိဗၺာန္ သာျဖစ္တယ္၊
အေၾကာင္းတရားတို႔ မေထာက္ပံ့မီ မျဖစ္ေသး မရွိေသးတာက ...
နိဗၺာန္မဟုတ္၊
အာကာသ ပညတ္ အဘာဝပညတ္ နတၱိေဘာ ပညတ္မွ်သာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ၿမဲၿမဲမွတ္ၾက။
ဦးမဲ။ ။ အသခၤတ နိဗၺာန္ကို အမိန္႔ ရွိပါဦး ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ သံပရာသီးမွာ ပြင့္ကင္းကတည္းက ခ်ဥ္မယ့္သေဘာသည္ အၿပီးပါလာခဲ့သလို ...
င႐ုတ္သီးမွာလဲ စပ္မည့္သေဘာသည္ ပြင့္ကင္းကတည္းက တစ္ခါတည္း ပါလာခဲ့သလို ....
ပုထုဇဥ္၏ သႏၲာန္မွာ သကၠာယဒိ႒ိသည္ ဒိ႒ာႏုသယအျဖစ္ျဖင့္ ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္းေသာ ခႏၶာ၌ အၿမဲကိန္းၿပီး ပါေနတယ္၊
အဲဒီလို ပါေနသည့္ အတြက္ ခရစ္ယာန္တရားေဟာဆရာႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လိုက္၊
မဟာေမဒင္တရားေဟာဆရာႏွင့္ေတြ႕လိုက္ မဟာေမဒင္အယူကို ယူလိုက္၊
ဥေစၧဒ ဆရာႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ ဥေစၧဒ အယူကို ယူလိုက္၊
သႆ တဆရာႏွင့္ေတြ႕လိုက္ သႆ တအယူကို ယူလိုက္ ျဖစ္ေနရတယ္။
ယခုေဟာခဲ့တဲ့တရားကို ရိုရိုေသေသ ဆင္ျခင္သုံးသပ္လိုက္ေတာ့...
‘ေဩာ္… ခႏၶာငါးပါးဟာ အေၾကာင္းတရား ေထာက္ပံ့ဆဲ ပစၥဳပၸန္ကာလတြင္သာ ခဏရွိ ရွိတာပါကလား၊
ဘာမွခိုင္ၿမဲတဲ့ သေဘာ မဟုတ္ပါလား’ လို႔ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ႏွင့္ ျမင္လာတယ္၊
ဒီ ခႏၶာငါးပါးအျပင္ ၎ခႏၶာငါးပါး ကိုပိုင္တဲ့ ငါေကာင္လည္း မရွိပါကလား၊ အေၾကာင္းတရားတို႔ ေထာက္ပံ့သလို ျပဳျပင္သလိုသာ ျဖစ္ရတာပဲလို႔ ကြဲကြဲျပားျပား သန့္သန့္ရွင္းရွင္း ဉာဏ္အျမင္ လင္းလာတယ္၊
အဲဒီလို ဉာဏ္အျမင္ လင္းလာေတာ့ တစ္သံသရာလုံးက စြဲၿပီးပါလာတဲ့ သကၠာယဒိ႒ိ သည္ အႏုသယပါ မက်န္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားေတာ့တယ္၊
ေနာက္ထပ္၍ အယူမွားယြင္းေအာင္ ဘယ္လို အမွားဆရာေတြက ေဟာေဟာ အယူမမွားေတာ့ၿပီး၊
အဲဒီလို အယူမမွားတဲ့ ဒိ႒ိေဘးႀကီး အၿမဲေအးေသာေၾကာင့္ သႏၱိသုခ လို႔ ေခၚတယ္၊
အမွားဆရာေတြက ဘယ္လိုပဲ ေဟာေဟာ မမွားေတာ့ေသာေၾကာင့္ အသခၤတတဲ့၊ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ အသခၤတ ပရမတ္၊
သႏၱိသုခ နိဗၺာန္ ဓာတ္၊ အဲဒီ နိဗၺာန္ကိုသာ အရိယာေတြ ယူတယ္။
နမၼားျမိဳ႕ သိရီမဂၤလာျမိဳ႕မေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဉာဏ ။
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' က်မ္းစာမွ စာစီပူေဇာ္ပါသည္။
######################
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ ''( ၁၁ )
ဦးပညာ။ ။ ဝိညာဏကၡႏၶာမွာလဲ ေလးမ်ိဳး စြဲတယ္၊
ဝိညာဏ္ သည္ပင္ ငါ၊ ငါသည္ပင္ ဝိညာဏ္ တစ္မ်ိဳး၊
ဝိညာဏ္ ထဲမွာ ငါရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး၊
ငါထဲမွာ ဝိညာဏ္ ရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး၊
ဝိညာဏ္ နဲ႕ ငါ တျခားစီ တစ္မ်ိဳး၊
ေပါင္း ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။
အဲဒီ ေလးမ်ိဳးထဲမွာ ပထမအစြဲဟာ အစြဲမ်ားၾကတယ္။
ငါ- ဆိုတဲ့ ဝိညာဏ္ သည္ တစ္သက္လုံးတည္ရွိၿပီး
႐ူပါ႐ုံကိုလဲ သူကပင္ ျမင္တယ္။
သဒၵါ႐ုံကိုလဲ သူကပင္ ၾကားတယ္၊
ဂႏၶာ႐ုံကိုလည္း သူကပင္ နံတယ္၊
ရသာ႐ုံကိုလဲ သူကပင္ သိတယ္၊
ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံကိုလဲ သူကပင္ ထိတယ္၊
ဓမၼာ႐ုံကိုလဲ သူကပင္ ႀကံစည္ေတြးေတာတယ္ဟု
ထင္မွတ္တယ္၊
အဲဒီ အထင္ကို ဟုတ္- မဟုတ္ စိစစ္ရမယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါ၊ စိစစ္မွသာ ေျချမစ္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ မ်က္စိနဲ႕ အဆင္း မဆုံမီက ...
မင္းရဲ႕ သႏၲာန္ မွာ ျမင္မႈ ရွိရဲ႕လား။
ဦးျဖဴ။ ။ မရွိေသးပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ မ်က္စိနဲ႕ အဆင္း ေပါင္းဆုံေတာ့မွ...
(လတ္တေလာ) မရွိရာမွ ျဖစ္လာတာမဟုတ္လား။
ဦးျဖဴ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ျမင္ၿပီးေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္ ကုန္ခန္းမသြားပါလား။
ဦးျဖဴ ။ ။ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ခန္းသြားပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ တစ္ဘဝလုံး တည္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အထင္ဟာ မမွားပါလား။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွားပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ျမင္ၿပီး ေပ်ာက္သြားေတာ့ ...
အျခားအာ႐ုံကိုေကာ သိနိုင္ပါ့မလား။
ဦးျဖဴ။ ။ မသိနိုင္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဘယ္သိနိုင္မွာလဲ ငျဖဴရဲ႕၊
ဒီ ျမင္မႈဟာ အက်ိဳးတရားပဲ၊ မ်က္စိႏွင့္ အဆင္း ေပါင္းဖက္ကာ ေထာက္ပံ့ျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္လာရတာကလား၊ သူ႕သတၱိႏွင့္ သူ ျဖစ္ေပၚလာတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊
အဲဒါေၾကာင့္ ဝိညာဏ္ မွာ အတၱသတၱိ မရွိဘူး၊
အနတၱလို႔ ဘုရားက ေဟာေတာ္ မူတာေပါ့၊
ျမင္ၿပီး၍ ေပ်ာက္သြားျပန္ေတာ့လည္း
ဘာမွ အႏွစ္သာရ က်န္ခဲ့တာ မဟုတ္၊
အဲဒီလို အႏွစ္သာရ မရွိေသာေၾကာင့္လဲ အနတၱလို႔ ဆိုတာပဲ။
ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ အနိစၥလို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္၊
ဘာျပဳလို႔ ပ်က္စီးရသလဲ၊
ဘာျပဳလို႔ ပ်က္ၿပီးေနာက္ အေမြအႏွစ္ မက်န္ခဲ့သလဲဆိုေတာ့ ဇရာမီး မရဏမီး ေလာင္သည့္အတြက္ ပ်က္စီးရတယ္၊
အဲဒီလို အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ျဖစ္တဲ့ ျမင္စိတ္ကို ....
အတၱ ငါ- လို႔ ဆိုနိုင္ပါ့မလား ငျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မဆိုနိုင္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ က်န္တဲ့ ၾကားစိတ္, နံစိတ္, လ်က္သိစိတ္, ေတြ႕သိစိတ္, ေတြးသိစိတ္တို႔လဲ ဒီလိုပဲ၊
အာ႐ုံဒြါရ ထိခိုက္မွ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ပ်က္စီးသြားၾကတာပဲ၊
အဲဒီလို အာ႐ုံဒြါရ မထိခိုက္ပါဘဲ မိမိတို႔ ဘာသာ ျဖစ္နိုင္ေသာ ...
အတၱအစြမ္း မရွိသည့္အတြက္ အနတၱ၊
ျဖစ္ၿပီး၍ ပ်က္စီးသြားျပန္ေတာ့လည္း ဘာမွ အေမြအႏွစ္ မက်န္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အနတၱ၊
ျဖစ္ျခင္း-ပ်က္ျခင္းျဖင့္ မၿမဲေသာေၾကာင့္ အနိစၥ၊
ဇရာမီး မရဏမီး အၿမဲတမ္း အေလာင္ခံရေသာေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္တယ္။
အဲဒီလို အနိစၥ, ဒုကၡ, အနတၱ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ငါလဲ မဟုတ္၊ ငါ့ဟာလဲ မဟုတ္၊ ငါ့အတၱလဲ မဟုတ္၊
အာ႐ုံဒြါရ ထိခိုက္မွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အသိ ဝိညာဏ္ သာ ဟုတ္၏။
ဥပမာေပးရလွ်င္ မီးျခစ္ဆံႏွင့္ မီးျခစ္ခြံယမ္းတို႔ မထိခိုက္မီက မီးေတာက္မရွိေသး။ ပြတ္တိုက္မွသာ မီးေတာက္ေပၚ၏၊
ေပၚၿပီးေနာက္ မီးျခစ္ဆံကုန္လွ်င္ မီးေတာက္ေသ၍ ကုန္ခန္း ေပ်ာက္ပ်က္သြားသည္ႏွင့္ တူေပသည္။
သူ႕မီးျခစ္ဆံႏွင့္ သူ႕မီး အသီးသီး သြားၾကသကဲ့သို႔ သူ႕အာ႐ုံႏွင့္ သူဝိညာဏ္ အသီးသီး ျဖစ္ကာ ပ်က္ကာ သြားၾကကုန္၏။
မီးတစ္ခုတည္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ ဝိညာဏ္ လဲ တစ္ခုတည္း မဟုတ္၊
အာ႐ုံမ်ားသေလာက္ အက်ိဳးဝိညာဏ္မ်ား၏၊
သို႔အတြက္ ဝိညာဏ္ တစ္ခုတည္းက အာ႐ုံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သိတယ္ဟု ထင္ေသာ အသိသည္ မမွားပါလား ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မွားပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒါက ဝိညာဏ္ သည္ ငါ၊ ငါ- သည္ပင္ ဝိညာဏ္ လို႔ ထင္တဲ့ အတၱစြဲကို ခြာတာပဲ။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဝိညာဏ္ ထဲမွာ ငါ-ရွိတယ္၊ ငါ- ထဲမွာ ဝိညာဏ္ ရွိတယ္၊ ဝိညာဏ္ ႏွင့္ ငါႏွင့္ တျခားစီလို႔ ဆိုတဲ့ အစြဲက
ဝိညာဏ္ ကိုပိုင္တဲ့ ငါ- ေကာင္ကေလး ရွိရဦးမလို ျဖစ္မေနဘူးလား။
ဦးျဖဴ။ ။ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ သတၱဝါေတြ ေသၾကရတာ ဝိညာဏ္ ခ်ဳပ္၍ ေသၾကျခင္း ျဖစ္တယ္၊
ဝိညာဏ္ ကိုပိုင္တဲ့ ငါ- ကေလးရွိေနရင္ ဘာျပဳ၍ ခ်ဳပ္ေစရသလဲ၊
မ်က္စိမရွိဘဲလဲ ျမင္ေစနိုင္ရမယ္၊
နားပင္းေသာ္လည္း ၾကားေစနိုင္ရမယ္၊
ယခုေတာ့ မ်က္စိမရွိလွ်င္ ျမင္ၾကရဲ႕လား။
ဦးျဖဴ။ ။ မျမင္ပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ နားပင္းရင္ ၾကားရရဲ႕လား။
ဦးျဖဴ။ ။ မၾကားရပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒီလိုျဖစ္ရတာ ဝိညာဏ္ ကိုပိုင္တဲ့ ငါ-မရွိ၍ ျဖစ္တယ္၊
မရွိပါဘဲ အရွိထင္လို႔ ဒိ႒ိေခၚတာ၊
ဒီ ငါ-ကေလးဟာ ၿမဲတယ္လို႔ ထင္လို႔ ့သႆ တ၊
ေပါင္းေတာ့ ဒီသုံးမ်ိဳးလုံးသည္ သႆႆ တဒိ႒ိ ျဖစ္တယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ယခုေျပာခဲ့တာေတြဟာ သကၠာယဒိ႒ိ (၂၀) ကို စြဲပုံႏွင့္တကြ အစြဲေျဖနည္း ျဖစ္တယ္၊
႐ူပကၡႏၶာကို ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းက ကံ စိတ္ ဥတု အာဟာရ
နာမ္ခႏၶာ ေလးပါး ျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းက အာ႐ုံဒြါရ၊
အဲဒီလို အေၾကာင္းေလးပါးတို႔ ျပဳျပင္စီရင္ေပးမွ ျဖစ္နိုင္တဲ့ သေဘာေၾကာင့္ ၎ခႏၶာငါးပါးကို သခၤတရားလို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္၊
နိဗၺာန္လို႔ဆိုတဲ့ သႏၱိသုခကေတာ့ ဘယ္အေၾကာင္းတရားမွ မျပဳျပင္ရပါဘဲ ထာဝရအၿမဲရွိေနတဲ့ သေဘာေၾကာင့္ အသခၤတလို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္၊
"သခၤတႏွင့္ အသခၤတကို ကြဲေအာင္လုပ္ၾက၊ "
ဥပမာ ေမာင္ျဖဴကို စိတ္ဆိုးေလာက္ေအာင္ မဆိုေသးသမွ်
ေမာင္ျဖဴသႏၲာန္မွာ ေဒါသ မရွိေသးဘူး မဟုတ္လား။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါ၊ မရွိေသးပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဆိုးေလာက္ေအာင္ ဆိုတဲ့အခါ ...
ဆိုးမွာ မဟုတ္လား။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါ၊ ဆိုးမွာပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒါ သခၤတနယ္က မထြက္ေသးတာလို႔ ေခၚတယ္၊
ဘုရား ရဟႏၱာတို႔ကေတာ့ ဘယ္လိုပင္ စိတ္ဆိုးစရာ အာ႐ုံႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရေပမယ့္ စိတ္ဆိုးပါဦးမလား။
ဦးျဖဴ ။ ။ မဆိုးေတာ့ပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒါ သခၤတနယ္ကထြက္၍
အသခၤတနယ္ကိုေရာက္လို႔ေပါ့ကြဲ႕ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွန္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဟဲ့- ငမဲ။
ဦးမဲ။ ။ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ နင္တို႔က စိတ္ဆိုးစရာ အာ႐ုံႏွင့္ မႀကဳံ ခင္
ေဒါသမရွိတာကိုပင္ နိဗၺာန္ထင္သည့္အတြက္
ပင္ကိုယ္ၿငိမ္းတဲ့အတိုင္းတိုင္း ေနရမယ္လို႔ ဆိုတာ မဟုတ္လား။
ဦးမဲ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဒီလိုဆိုရင္ ေခြးသည္ ျပာပုံမွာ ေခြေခြကေလး ေကြးေနၿပီးေနတဲ့အခါ...
ေခြးမွာ ေဒါသ ၿငိမ္းမေနပါလား။
ဦးမဲ။ ။ ေနပါတယ္ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ေဒါသၿငိမ္းေနရင္ ေခြးလဲ နင္တို႔ရဲ႕ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ေနတာေပါ့ဟဲ့- ငမဲရဲ႕၊
ေခြးရတဲ့ နိဗၺာန္ကို အရိယာေတြက မယူပါဘူး၊
အရိယာနိဗၺာန္က အသခၤတနိဗၺာန္ သာျဖစ္တယ္၊
အေၾကာင္းတရားတို႔ မေထာက္ပံ့မီ မျဖစ္ေသး မရွိေသးတာက ...
နိဗၺာန္မဟုတ္၊
အာကာသ ပညတ္ အဘာဝပညတ္ နတၱိေဘာ ပညတ္မွ်သာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ၿမဲၿမဲမွတ္ၾက။
ဦးမဲ။ ။ အသခၤတ နိဗၺာန္ကို အမိန္႔ ရွိပါဦး ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ သံပရာသီးမွာ ပြင့္ကင္းကတည္းက ခ်ဥ္မယ့္သေဘာသည္ အၿပီးပါလာခဲ့သလို ...
င႐ုတ္သီးမွာလဲ စပ္မည့္သေဘာသည္ ပြင့္ကင္းကတည္းက တစ္ခါတည္း ပါလာခဲ့သလို ....
ပုထုဇဥ္၏ သႏၲာန္မွာ သကၠာယဒိ႒ိသည္ ဒိ႒ာႏုသယအျဖစ္ျဖင့္ ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္းေသာ ခႏၶာ၌ အၿမဲကိန္းၿပီး ပါေနတယ္၊
အဲဒီလို ပါေနသည့္ အတြက္ ခရစ္ယာန္တရားေဟာဆရာႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လိုက္၊
မဟာေမဒင္တရားေဟာဆရာႏွင့္ေတြ႕လိုက္ မဟာေမဒင္အယူကို ယူလိုက္၊
ဥေစၧဒ ဆရာႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ ဥေစၧဒ အယူကို ယူလိုက္၊
သႆ တဆရာႏွင့္ေတြ႕လိုက္ သႆ တအယူကို ယူလိုက္ ျဖစ္ေနရတယ္။
ယခုေဟာခဲ့တဲ့တရားကို ရိုရိုေသေသ ဆင္ျခင္သုံးသပ္လိုက္ေတာ့...
‘ေဩာ္… ခႏၶာငါးပါးဟာ အေၾကာင္းတရား ေထာက္ပံ့ဆဲ ပစၥဳပၸန္ကာလတြင္သာ ခဏရွိ ရွိတာပါကလား၊
ဘာမွခိုင္ၿမဲတဲ့ သေဘာ မဟုတ္ပါလား’ လို႔ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ႏွင့္ ျမင္လာတယ္၊
ဒီ ခႏၶာငါးပါးအျပင္ ၎ခႏၶာငါးပါး ကိုပိုင္တဲ့ ငါေကာင္လည္း မရွိပါကလား၊ အေၾကာင္းတရားတို႔ ေထာက္ပံ့သလို ျပဳျပင္သလိုသာ ျဖစ္ရတာပဲလို႔ ကြဲကြဲျပားျပား သန့္သန့္ရွင္းရွင္း ဉာဏ္အျမင္ လင္းလာတယ္၊
အဲဒီလို ဉာဏ္အျမင္ လင္းလာေတာ့ တစ္သံသရာလုံးက စြဲၿပီးပါလာတဲ့ သကၠာယဒိ႒ိ သည္ အႏုသယပါ မက်န္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားေတာ့တယ္၊
ေနာက္ထပ္၍ အယူမွားယြင္းေအာင္ ဘယ္လို အမွားဆရာေတြက ေဟာေဟာ အယူမမွားေတာ့ၿပီး၊
အဲဒီလို အယူမမွားတဲ့ ဒိ႒ိေဘးႀကီး အၿမဲေအးေသာေၾကာင့္ သႏၱိသုခ လို႔ ေခၚတယ္၊
အမွားဆရာေတြက ဘယ္လိုပဲ ေဟာေဟာ မမွားေတာ့ေသာေၾကာင့္ အသခၤတတဲ့၊ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ အသခၤတ ပရမတ္၊
သႏၱိသုခ နိဗၺာန္ ဓာတ္၊ အဲဒီ နိဗၺာန္ကိုသာ အရိယာေတြ ယူတယ္။
နမၼားျမိဳ႕ သိရီမဂၤလာျမိဳ႕မေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဉာဏ ။
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' က်မ္းစာမွ စာစီပူေဇာ္ပါသည္။
ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္-၆
သခၤါရကၡႏၶာမွာ စြဲတဲ့ အစြဲ ၄-မ်ိဳး။
************************************
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' အပိုင္း-( ၁၀)
ဦးပညာ ။ ။သခၤါရကၡႏၶာမွာလဲ ေလးမ်ိဳး စြဲတယ္၊
သခၤါရကၡႏၶာ သည္ပင္ ငါ ။ ငါသည္ပင္ သခၤါရကၡႏၶာ တစ္မ်ိဳး ၊
သခၤါရကၡႏၶာထဲမွာ ငါရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး ၊
ငါထဲမွာ သခၤါရကၡႏၶာ ရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး ၊
ငါ နဲ႕ သခၤါရကၡႏၶာ တျခားစီ တစ္မ်ိဳး
ေပါင္း ေလးမ်ိဳးတို့တြင္ ပထမ အစြဲကိုေရွးစြာ ေျပာရမယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕ ။
ဦးျဖဴ ။ ။ေျပာေတာ္မူပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။သခၤါရကၡႏၶာ (၅၀) ရွိတယ္ ၊ ငါးဆယ္စလုံးေတာ့ မေျပာနိုင္ဘူး ၊ နည္းနည္းပါးပါးပဲ ေျပာနိုင္မယ္ ၊
ဓမၼကထိကပုဂၢိဳလ္က အေျပာေကာင္းေကာင္း နဲ႕ ေဝႆ ႏၲရာ အလွဴ ေပးခန္းတို႔ ၊ သီရိဓမၼာေသာကမင္း အလွဴ ေပးခန္းတို႔ကို ေဟာတဲ႕အခါ ....
လွဴ ခ်င္တဲ႕ ေစတနာေတြ ျဖစ္မလာဘူးလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။ျဖစ္လာပါတယ္ဘုရား။
ဦးပညာ ။ ။အဲဒီလိုျဖစ္လာတဲ့ အခါ လူေတြဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ တရားေဟာတာေကာင္းတယ္ ငါ့ ကို လွဴ ခ်င္လာတာပဲလို့ ေျပာၾကတယ္ ။ အဲဒါ လွဴခ်င္တဲ႕ ေစတနာကို ငါထင္တာ၊
လွဴ ခ်င္တဲ႕ အတိုင္း အလွဴ ေပးလိုက္ပါေရာ ၊
လွဴ ၿပီးေတာ့ ငါလွဴ လိုက္တာ ေအာင္သြားျပီ ၊ ဒီလိုေျပာၾကတယ္ ။
အဲဒါ လွဴ တဲ႕ ေစတနာကို ငါ-ထင္တာ၊
ဓာတ္ရွင္ၾကည့္တဲ့အခါ ဇာတ္လိုက္မင္းသမီးက ေခ်ာလဲေခ်ာ၊ အမူအရာလည္းေကာင္းနဲ႕ တစ္ဖက္သား မက္ေလာက္ေအာင္ မူျပတဲ့အခါ ... တဏွာ၊ ေလာဘ ျဖစ္လာတယ္။
ထိုအခါ လူေတြ ဘာေျပာသလဲ၊ ဒီမင္းသမီးကို ငါအေတာ္ႀကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္၊ လူႀကီးေတြကေတာ့ ပါးစပ္က မေျပာဘူး။
အိမ္ကဟာက မေက်နပ္မွာစိုးလို႔၊ ဒါေပမယ့္ ဝမ္းထဲကႀကိတ္ၿပီး မင္းသမီးကို ႀကိဳက္ေနတယ္၊ ဒီမင္းသမီးကို ငါ-အားႀကီး ႀကိဳက္တယ္လို႔ စိတ္ကိုဆုံးျဖတ္တယ္၊ အဲဒါ ေလာဘကို ငါ-ထင္တာ
ဇာတ္ပြဲၾကည့္တဲ့အခါ ပုဏၰားက မင္းသမီး မင္းသားကို ႏွိပ္စက္ခန္းကို ျပတယ္၊ ထိုအခါ လူေတြက ဒီပုဏၰားကို ငါ-သိပ္မုန္းတာပဲလို႔
ေျပာၾကတယ္၊
အဲဒါ ေဒါသကို ငါ-ထင္တာ၊
အဲဒီ ေစတနာတို႔၊ ေလာဘ၊ ေဒါသတို႔ကို ဘာျပဳ၍
ငါ-ထင္တယ္ဆိုတာ သိရဲ႕လား ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မသိပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အာ႐ုံ ဒြါရထိခိုက္မွ ျဖစ္လာတာ၊
မထိုက္ခိုက္မီက ရွိေသးတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ မသိလို႔ျဖစ္တယ္၊
ငါ-ကေလးဟာ အၿမဲရွိေနၿပီး၊ ဒါနျပဳလဲ ငါကျပဳတာပဲ၊ လိုခ်င္တာလဲ ငါကလိုခ်င္တာပဲ၊ မုန္းတာလဲ ငါက မုန္းတာပဲ၊
ေစတသိက္ငါးဆယ္၏ ကိစၥလုပ္ငန္းေတြကို ငါက အားလုံးလုပ္တာလို႔ ထင္ေနတယ္၊
ေလာဘဟာ ေဒါသမဟုတ္၊ ေဒါသဟာ ပီတိမဟုတ္၊ ပီတီဟာ ဣႆ မေစၧရ မဟုတ္ဆိုတာကို မသိဘူး (ဝါ) မကြဲျပားဘူး၊
ေလာဘက တစ္အာ႐ုံ၊ ေဒါသက တစ္အာ႐ုံ၊ ပီတိက တစ္အာ႐ုံ၊ ဣႆႆႆ မေစၧရက တစ္အာ႐ုံ၊
ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ အာ႐ုံနဲ႕ႀကဳံ မွ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ေစတသိက္မ်ား ေပၚၾကရတာကြဲ႕ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွန္ပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဆိုင္ရာ အာ႐ုံက ေထာက္ပံ့ေပးမွ ျဖစ္နိုင္တယ္၊
မိမိဘာသာမိမိ မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာ .... ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စ အတၱသတၱိ ကာရကသတၱိ မရွိဘူးေပါ့။
အဲဒီ မရွိတာကို မျမင္တဲ့ အတြက္ ငါ-ထင္ၾကတာပဲ။
ၿပီးေတာ့လည္း ဆိုင္ရာအာ႐ုံႏွင့္ ႀကဳံ ၍ ျဖစ္လာဦး၊
ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ပ်က္စီးသြားတာပဲ။
ပ်က္စီးတဲ့ေနာက္လည္း ဘာမွျပစရာ အႏွစ္သာရ မက်န္ခဲ့ဘူး။
အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားက 'အနတၱ'၊ 'အတၱ' မဟုတ္ (ဝါ) ငါမဟုတ္ အသက္လိပ္ျပာ မဟုတ္၊
ဆိုင္ရာ အာ႐ုံဒြါရ ထိခိုက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေစတသိက္မ်ားသာ ျဖစ္တယ္။
ကမၼႆ ရေကာ နတၱိ၊ ဝိပါကႆ စ ေဝဒေကာ။
သုဒၶဓမၼာ ပဝတၱ ႏၱိ၊ ဧဝံ တံသမၼဒႆနံ။
ကမၼႆ၊ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ ထိုႏွစ္တန္ကို
ကာရေကာ၊ ျပဳလုပ္တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္, သတၱဝါ, ငါ-သူတစ္ပါး, ေယာက္်ား, မိန္းမ, အတၱဇီဝသည္။
နတၳိ၊ မုခ် ပုံေသ မရွိေလ။
ဝိပါကႆ စ၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္၏ အက်ိဳးဝိပါက္ ထိုႏွစ္ခ်က္ကိုလည္း။
ေဝဒေကာ၊ ခံစားတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္, သတၱဝါ, ငါ-သူတစ္ပါး, ေယာက္်ား, မိန္းမ, အတၱဇီဝသည္။
နတၳိ၊ မုခ် ပုံေသ မရွိေလ။
သုဒၶဓမၼာ၊ သက္သက္ေသာ ႐ုပ္, နာမ္, ဓမၼ သခၤါရတရားတို႔သည္။ ပဝတၱႏၲိ၊ အေၾကာင္းဆက္ကာ ျဖစ္ေပၚ၍ လာၾကကုန္၏။
ဧဝံ၊ ဤသို႔ သခၤါရတရားတို႔၏ ျဖစ္ပုံပ်က္ပုံ သနစ္စုံကို။
ဒႆနံ၊ သိျမင္တတ္ေသာ
တံဉာဏံ၊ ထိုဉာဏ္သည္သာလွ်င္။
သမၼဒႆနံ၊ ဥေစၧဒ သႆတ ကင္းလြတ္ၾက၍ သဘာဝအမွန္ ဟုတ္တိုင္းျမင္ေသာ ဉာဏ္ျမတ္ပါေပတည္း။
ပရိတ္သတ္။ ။ သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓု။
ဦးပညာ။ ။ ေမာင္ျဖဴေရ။
ဦးျဖူ ။ ။ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ မင္း ေတာထဲမ်ားသြားတဲ့အခါ၊ ေတာင္ေျခရင္းက ေနၿပီး တစ္စုံတစ္ရာကို ေအာ္၍ ေျပာလိုက္ရင္
မင္း ေျပာတဲ့အတိုင္း ေတာထဲက အသံတစ္ခု ျပန္မေျပာလား။
ဦးျဖဴ။ ။ ေျပာပါတယ္ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒီအသံဟာ လူစကားအတိုင္း ေျပာသည့္အတြက္
သတၱဝါလို႔ ဆိုနိုင္ပါ့မလား။
ဦးျဖဴ။ ။ မဆိုင္နိုင္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ေအး - ဟုတ္တယ္။
ပဲ့တင္သံေခၚ အသံပရမတ္သာျဖစ္တယ္၊ သတၱဝါမဟုတ္ဘူး၊
အဲဒီလိုပဲ အာ႐ုံဒြါရ ထိခိုက္ၾကရင္ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ နာမ္ဓာတ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္၊
ဒိ႒ာႏုသယသည္ ျဖစ္လာတိုင္းေသာ နာမ္ဓာတ္မ်ား ကိန္းၿပီးပါလာခဲ့သည့္အတြက္
ျဖစ္သမွ် ႐ုပ္ နာမ္ေတြကို ငါ- ငါ- ဟု စြဲမွတ္တယ္။
အဲ့ဒီလို စြဲတာလဲ၊ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱကို မျမင္လို႔ စြဲတာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီလကၡဏာေတြကို ေဟာေျပာၾကရတယ္။
ယခု အနတၱကို ျပၿပီးၿပီ။ အနိစၥကို ျပဦးမယ္၊
ဒီေစတနာတို႔ ေလာဘ ေဒါသတို႔သည္ အၿမဲ ရွိေနတာ မဟုတ္၊
အေၾကာင္းေထာက္ပံ့မွ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္စီးသြားတဲ့အတြက္ အနိစၥေပါ့ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ပ်က္စီးတယ္ဆိုတာ ... ဇရာမီး မရဏမီး ေလာင္လို႔ ပ်က္စီးရတာ၊ ဒီလို မီးေလာင္အၿမဲခံရတယ္ဆိုေတာ့.... ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ဒုကၡေပါ့ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒီလို အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱကို မျမင္လို႔
စြဲတဲ့ အတၱဟာ ျမင္လာရင္ ျပဳတ္ေရာေပါ့၊
ဒါေၾကာင့္ ျမင္ေအာင္ ဉာဏ္နဲ႕ ၾကည့္ ၾကည့္ၾကကြဲ႕ ေမာင္ျဖဴတို႔ရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွန္ပါ၊ ၾကည့္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဒီ ေစတနာတို႔ ေလာဘ ေဒါသတို႔အျပင္ ....
၎တို႔ကိုပိုင္တဲ့ ငါလဲမရွိေတာ့ပါဘူး၊
အကယ္၍ ရွိရင္....
ေလာဘတို႔ ေဒါသတို႔ကို မေကာင္းက်ိဳး မေပးနိုင္ေအာင္ တတ္နိုင္ရမယ္။
ပိုင္တဲ့ ငါ- မရွိ၍ ေလာဘ၊ ေဒါသတို႔ဟာ မေကာင္းက်ိဳးကို ေပးတာေပါ့။
၊ ေတာထဲက သစ္ပင္တို႔သည္ ပိုင္သူ မရွိတဲ့အတြက္၊
ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္၊ သီးခ်ိန္က်သီး၊ က်ခ်င္တဲ့ေနရာက်၊ ေပါက္ခ်င္တဲ့ေနရာ ေပါက္ ။
ဘာသာဘာဝ ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ၾကသကဲ့သို႔
ယခုလဲ အာ႐ုံ ဒြါရ ထိိခိုက္တိုင္း ျဖစ္၊ ျဖစ္တိုင္း၊ အက်ိဳးေပး၊
အဲဒီလို ျဖစ္တာ ပိုင္သူ ငါ- မရွိလို႔ဆိုတာ သိရမယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွန္ပါ ဘုရား။
နမၼားျမိဳ႕ သိရိမဂၤလာျမိဳ႕မေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဉာဏ ၏
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ ''က်မ္းစာမွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
************************************
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' အပိုင္း-( ၁၀)
ဦးပညာ ။ ။သခၤါရကၡႏၶာမွာလဲ ေလးမ်ိဳး စြဲတယ္၊
သခၤါရကၡႏၶာ သည္ပင္ ငါ ။ ငါသည္ပင္ သခၤါရကၡႏၶာ တစ္မ်ိဳး ၊
သခၤါရကၡႏၶာထဲမွာ ငါရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး ၊
ငါထဲမွာ သခၤါရကၡႏၶာ ရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး ၊
ငါ နဲ႕ သခၤါရကၡႏၶာ တျခားစီ တစ္မ်ိဳး
ေပါင္း ေလးမ်ိဳးတို့တြင္ ပထမ အစြဲကိုေရွးစြာ ေျပာရမယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕ ။
ဦးျဖဴ ။ ။ေျပာေတာ္မူပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။သခၤါရကၡႏၶာ (၅၀) ရွိတယ္ ၊ ငါးဆယ္စလုံးေတာ့ မေျပာနိုင္ဘူး ၊ နည္းနည္းပါးပါးပဲ ေျပာနိုင္မယ္ ၊
ဓမၼကထိကပုဂၢိဳလ္က အေျပာေကာင္းေကာင္း နဲ႕ ေဝႆ ႏၲရာ အလွဴ ေပးခန္းတို႔ ၊ သီရိဓမၼာေသာကမင္း အလွဴ ေပးခန္းတို႔ကို ေဟာတဲ႕အခါ ....
လွဴ ခ်င္တဲ႕ ေစတနာေတြ ျဖစ္မလာဘူးလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။ျဖစ္လာပါတယ္ဘုရား။
ဦးပညာ ။ ။အဲဒီလိုျဖစ္လာတဲ့ အခါ လူေတြဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ တရားေဟာတာေကာင္းတယ္ ငါ့ ကို လွဴ ခ်င္လာတာပဲလို့ ေျပာၾကတယ္ ။ အဲဒါ လွဴခ်င္တဲ႕ ေစတနာကို ငါထင္တာ၊
လွဴ ခ်င္တဲ႕ အတိုင္း အလွဴ ေပးလိုက္ပါေရာ ၊
လွဴ ၿပီးေတာ့ ငါလွဴ လိုက္တာ ေအာင္သြားျပီ ၊ ဒီလိုေျပာၾကတယ္ ။
အဲဒါ လွဴ တဲ႕ ေစတနာကို ငါ-ထင္တာ၊
ဓာတ္ရွင္ၾကည့္တဲ့အခါ ဇာတ္လိုက္မင္းသမီးက ေခ်ာလဲေခ်ာ၊ အမူအရာလည္းေကာင္းနဲ႕ တစ္ဖက္သား မက္ေလာက္ေအာင္ မူျပတဲ့အခါ ... တဏွာ၊ ေလာဘ ျဖစ္လာတယ္။
ထိုအခါ လူေတြ ဘာေျပာသလဲ၊ ဒီမင္းသမီးကို ငါအေတာ္ႀကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္၊ လူႀကီးေတြကေတာ့ ပါးစပ္က မေျပာဘူး။
အိမ္ကဟာက မေက်နပ္မွာစိုးလို႔၊ ဒါေပမယ့္ ဝမ္းထဲကႀကိတ္ၿပီး မင္းသမီးကို ႀကိဳက္ေနတယ္၊ ဒီမင္းသမီးကို ငါ-အားႀကီး ႀကိဳက္တယ္လို႔ စိတ္ကိုဆုံးျဖတ္တယ္၊ အဲဒါ ေလာဘကို ငါ-ထင္တာ
ဇာတ္ပြဲၾကည့္တဲ့အခါ ပုဏၰားက မင္းသမီး မင္းသားကို ႏွိပ္စက္ခန္းကို ျပတယ္၊ ထိုအခါ လူေတြက ဒီပုဏၰားကို ငါ-သိပ္မုန္းတာပဲလို႔
ေျပာၾကတယ္၊
အဲဒါ ေဒါသကို ငါ-ထင္တာ၊
အဲဒီ ေစတနာတို႔၊ ေလာဘ၊ ေဒါသတို႔ကို ဘာျပဳ၍
ငါ-ထင္တယ္ဆိုတာ သိရဲ႕လား ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မသိပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အာ႐ုံ ဒြါရထိခိုက္မွ ျဖစ္လာတာ၊
မထိုက္ခိုက္မီက ရွိေသးတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ မသိလို႔ျဖစ္တယ္၊
ငါ-ကေလးဟာ အၿမဲရွိေနၿပီး၊ ဒါနျပဳလဲ ငါကျပဳတာပဲ၊ လိုခ်င္တာလဲ ငါကလိုခ်င္တာပဲ၊ မုန္းတာလဲ ငါက မုန္းတာပဲ၊
ေစတသိက္ငါးဆယ္၏ ကိစၥလုပ္ငန္းေတြကို ငါက အားလုံးလုပ္တာလို႔ ထင္ေနတယ္၊
ေလာဘဟာ ေဒါသမဟုတ္၊ ေဒါသဟာ ပီတိမဟုတ္၊ ပီတီဟာ ဣႆ မေစၧရ မဟုတ္ဆိုတာကို မသိဘူး (ဝါ) မကြဲျပားဘူး၊
ေလာဘက တစ္အာ႐ုံ၊ ေဒါသက တစ္အာ႐ုံ၊ ပီတိက တစ္အာ႐ုံ၊ ဣႆႆႆ မေစၧရက တစ္အာ႐ုံ၊
ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ အာ႐ုံနဲ႕ႀကဳံ မွ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ေစတသိက္မ်ား ေပၚၾကရတာကြဲ႕ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွန္ပါဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဆိုင္ရာ အာ႐ုံက ေထာက္ပံ့ေပးမွ ျဖစ္နိုင္တယ္၊
မိမိဘာသာမိမိ မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာ .... ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စ အတၱသတၱိ ကာရကသတၱိ မရွိဘူးေပါ့။
အဲဒီ မရွိတာကို မျမင္တဲ့ အတြက္ ငါ-ထင္ၾကတာပဲ။
ၿပီးေတာ့လည္း ဆိုင္ရာအာ႐ုံႏွင့္ ႀကဳံ ၍ ျဖစ္လာဦး၊
ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ပ်က္စီးသြားတာပဲ။
ပ်က္စီးတဲ့ေနာက္လည္း ဘာမွျပစရာ အႏွစ္သာရ မက်န္ခဲ့ဘူး။
အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားက 'အနတၱ'၊ 'အတၱ' မဟုတ္ (ဝါ) ငါမဟုတ္ အသက္လိပ္ျပာ မဟုတ္၊
ဆိုင္ရာ အာ႐ုံဒြါရ ထိခိုက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေစတသိက္မ်ားသာ ျဖစ္တယ္။
ကမၼႆ ရေကာ နတၱိ၊ ဝိပါကႆ စ ေဝဒေကာ။
သုဒၶဓမၼာ ပဝတၱ ႏၱိ၊ ဧဝံ တံသမၼဒႆနံ။
ကမၼႆ၊ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ ထိုႏွစ္တန္ကို
ကာရေကာ၊ ျပဳလုပ္တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္, သတၱဝါ, ငါ-သူတစ္ပါး, ေယာက္်ား, မိန္းမ, အတၱဇီဝသည္။
နတၳိ၊ မုခ် ပုံေသ မရွိေလ။
ဝိပါကႆ စ၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္၏ အက်ိဳးဝိပါက္ ထိုႏွစ္ခ်က္ကိုလည္း။
ေဝဒေကာ၊ ခံစားတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္, သတၱဝါ, ငါ-သူတစ္ပါး, ေယာက္်ား, မိန္းမ, အတၱဇီဝသည္။
နတၳိ၊ မုခ် ပုံေသ မရွိေလ။
သုဒၶဓမၼာ၊ သက္သက္ေသာ ႐ုပ္, နာမ္, ဓမၼ သခၤါရတရားတို႔သည္။ ပဝတၱႏၲိ၊ အေၾကာင္းဆက္ကာ ျဖစ္ေပၚ၍ လာၾကကုန္၏။
ဧဝံ၊ ဤသို႔ သခၤါရတရားတို႔၏ ျဖစ္ပုံပ်က္ပုံ သနစ္စုံကို။
ဒႆနံ၊ သိျမင္တတ္ေသာ
တံဉာဏံ၊ ထိုဉာဏ္သည္သာလွ်င္။
သမၼဒႆနံ၊ ဥေစၧဒ သႆတ ကင္းလြတ္ၾက၍ သဘာဝအမွန္ ဟုတ္တိုင္းျမင္ေသာ ဉာဏ္ျမတ္ပါေပတည္း။
ပရိတ္သတ္။ ။ သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓု။
ဦးပညာ။ ။ ေမာင္ျဖဴေရ။
ဦးျဖူ ။ ။ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ မင္း ေတာထဲမ်ားသြားတဲ့အခါ၊ ေတာင္ေျခရင္းက ေနၿပီး တစ္စုံတစ္ရာကို ေအာ္၍ ေျပာလိုက္ရင္
မင္း ေျပာတဲ့အတိုင္း ေတာထဲက အသံတစ္ခု ျပန္မေျပာလား။
ဦးျဖဴ။ ။ ေျပာပါတယ္ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒီအသံဟာ လူစကားအတိုင္း ေျပာသည့္အတြက္
သတၱဝါလို႔ ဆိုနိုင္ပါ့မလား။
ဦးျဖဴ။ ။ မဆိုင္နိုင္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ေအး - ဟုတ္တယ္။
ပဲ့တင္သံေခၚ အသံပရမတ္သာျဖစ္တယ္၊ သတၱဝါမဟုတ္ဘူး၊
အဲဒီလိုပဲ အာ႐ုံဒြါရ ထိခိုက္ၾကရင္ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ နာမ္ဓာတ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္၊
ဒိ႒ာႏုသယသည္ ျဖစ္လာတိုင္းေသာ နာမ္ဓာတ္မ်ား ကိန္းၿပီးပါလာခဲ့သည့္အတြက္
ျဖစ္သမွ် ႐ုပ္ နာမ္ေတြကို ငါ- ငါ- ဟု စြဲမွတ္တယ္။
အဲ့ဒီလို စြဲတာလဲ၊ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱကို မျမင္လို႔ စြဲတာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီလကၡဏာေတြကို ေဟာေျပာၾကရတယ္။
ယခု အနတၱကို ျပၿပီးၿပီ။ အနိစၥကို ျပဦးမယ္၊
ဒီေစတနာတို႔ ေလာဘ ေဒါသတို႔သည္ အၿမဲ ရွိေနတာ မဟုတ္၊
အေၾကာင္းေထာက္ပံ့မွ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္စီးသြားတဲ့အတြက္ အနိစၥေပါ့ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ပ်က္စီးတယ္ဆိုတာ ... ဇရာမီး မရဏမီး ေလာင္လို႔ ပ်က္စီးရတာ၊ ဒီလို မီးေလာင္အၿမဲခံရတယ္ဆိုေတာ့.... ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ဒုကၡေပါ့ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ။ ။ မွန္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ အဲဒီလို အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱကို မျမင္လို႔
စြဲတဲ့ အတၱဟာ ျမင္လာရင္ ျပဳတ္ေရာေပါ့၊
ဒါေၾကာင့္ ျမင္ေအာင္ ဉာဏ္နဲ႕ ၾကည့္ ၾကည့္ၾကကြဲ႕ ေမာင္ျဖဴတို႔ရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွန္ပါ၊ ၾကည့္ပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ။ ။ ဒီ ေစတနာတို႔ ေလာဘ ေဒါသတို႔အျပင္ ....
၎တို႔ကိုပိုင္တဲ့ ငါလဲမရွိေတာ့ပါဘူး၊
အကယ္၍ ရွိရင္....
ေလာဘတို႔ ေဒါသတို႔ကို မေကာင္းက်ိဳး မေပးနိုင္ေအာင္ တတ္နိုင္ရမယ္။
ပိုင္တဲ့ ငါ- မရွိ၍ ေလာဘ၊ ေဒါသတို႔ဟာ မေကာင္းက်ိဳးကို ေပးတာေပါ့။
၊ ေတာထဲက သစ္ပင္တို႔သည္ ပိုင္သူ မရွိတဲ့အတြက္၊
ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္၊ သီးခ်ိန္က်သီး၊ က်ခ်င္တဲ့ေနရာက်၊ ေပါက္ခ်င္တဲ့ေနရာ ေပါက္ ။
ဘာသာဘာဝ ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ၾကသကဲ့သို႔
ယခုလဲ အာ႐ုံ ဒြါရ ထိိခိုက္တိုင္း ျဖစ္၊ ျဖစ္တိုင္း၊ အက်ိဳးေပး၊
အဲဒီလို ျဖစ္တာ ပိုင္သူ ငါ- မရွိလို႔ဆိုတာ သိရမယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွန္ပါ ဘုရား။
နမၼားျမိဳ႕ သိရိမဂၤလာျမိဳ႕မေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဉာဏ ၏
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ ''က်မ္းစာမွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္-၅
သညာကၡႏၶာ မွာ စြဲတဲ႕ အစြဲ ေလးမ်ိဳး။
******************************
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' အပိုင္း ( ၉ )
ဦးပညာ ။ ။သညာကၡႏၶာ မွာလည္း ထိုနည္းအတူ ေလးမ်ိဳး စြဲတယ္ ။သညာသည္ ပင္ ငါ၊ ငါသည္ပင္ သညာတစ္မ်ိဳး
သညာထဲမွာ ငါရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး
ငါထဲမွာ သညာရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး ၊
သညာ နဲ႕ ငါ တျခာစီတစ္မ်ိဳး
ေပါင္း ေလးမ်ိဳးရွိတယ္ ၊
သညာ သည္ပင္ ငါ၊ ငါသည္ပင္ သညာဆိုတဲ႕စြဲပုံက .....
သညာဆိုတဲ႕ ငါသည္ တစ္သက္လုံး ျမဲျမံစြာ တည္ရွိျပီး လာလာသမ်ွ အာရုံကို သူကခ်ည္း ဒိုင္ခံ၍ မွတ္တယ္လို႔ ထင္မွတ္တယ္ ၊
ေသျပီးလ်ွင္ ပ်က္ေတာ့၏ ၊ အဆက္ မရွိလို႔ ယူတယ္ ၊ ဥေစၧဒေပါ့ ၊
အဲဒီ အယူ ကို စီစစ္ရမယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕ ။
ဦးျဖဴ ။ ။မွန္ပါ စီစစ္ေတာ္မူပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ေလာကမွာ မိန္းမေတြဟာ လင္မရခင္ သား အရင္ ေမြးတယ္လို႔ ရွိရဲ႕လား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မရွိပါဘုရား ၊ လင္ရျပီး မွ ေမြးရပါတယ္။
ဦးပညာ ။ ။အဲဒီလိုေပါ့ ၊
မွတ္စရာ ရွုပါရုံ ကို မျမင္ရေသး မီက မွတ္မႈ သညာ မရွိေသးပါဘူး ၊ မွတ္စရာ ရူပါရုံ ကို ျမင္ရမွ မွတ္မႈ သညာ ျဖစ္လာတယ္ ၊
ထို အာရုံခ်ဳပ္ရင္ မွတ္မႈ သညာလည္း ပ်က္သြားတာပဲ ၊
မွတ္စရာ အသံကို နားနဲ႕ၾကားရမွ မွတ္မႈ ပညာ ျဖစ္တယ္ ၊
ထို အာရုံခ်ဳပ္ လ်ွင္ ထိုသညာလည္း ပ်က္သြားတာပဲ ၊
မွတ္စရာ အနံ႕ ကို ႏွာေခါင္း နဲ႕ နမ္းရွုံ႕ ရမွ မွတ္မႈ သညာေပၚလာတယ္ ၊ ထိုအာရုံ ခ်ဳပ္လ်ွင္ ထိုသညာလဲ ပ်က္သြားတာပဲ၊
မွတ္စရာ ရသာရုံကို လ်ွာနဲ႕ေတြ႕မွ မွတ္မႈသညာ ေပၚတယ္ ၊
ထိုအာရုံခ်ဳပ္လ်ွင္ ထိုသညာလဲ ပ်က္သြားတာပဲ၊
မွတ္စရာ ေဖာ႒ဗၺာရုံ ကို ကိုယ္ႏွင့္ထိမွ မွတ္မႈသညာေပၚတယ္ ၊
ထိုအာရုံခ်ဳပ္လွ်င္ ထိုသညာလည္း ပ်က္သြားတာပဲ ၊
မွတ္စရာ ဓမၼာရုံကို မေနာအျကည္ နဲ႕ တိုက္မိမွ မွတ္မႈ သညာ ေပၚတယ္ ၊ ထိုအာရုံခ်ဳပ္လ်ွင္ ထိုသညာလည္း ခ်ဳပ္ပ်က္သြားတာပဲ ၊
အဲဒီလို ဆိုေတာ့ မွတ္စရာ အာရုံ ေျခာက္ပါးနဲ႕ ဒြါရ ေျခာက္ပါး မထိခိုက္ဘဲနဲ႕ မွတ္မႈ သညာေပၚရဲ႕လား ။
ဦးျဖူ ။ ။မေပၚနိုင္ပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ဒီလို မေပၚနိုင္ရင္ ....
သညာသည္ ကိုယ့္စြမ္း အတၱ သတၱိ ရွိတယ္လို႔ ဆိုနိုင္ပါ့မလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မဆို နိုင္ပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။အတၱမဟုတ္လ်ွင္ အနတၱျဖစ္မေန ဘူးလား။
ဦးျဖဴ ။ ။ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။အာရုံေျခာက္ပါး နဲ႕ ဒြါရ ေျခာက္ပါး ထိခိုက္တဲ႕ အခါ
လတ္တေလာ ျဖစ္ေပၚလာျပီးေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္သြား တဲ႕ အခါေကာ အေမြ အႏွစ္ ဘာက်န္ခဲ႕ေသး သလဲ ။
ဦးျဖဴ ။ ။ဘာမွမက်န္ပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ဘယ္မွာ တစ္သက္လုံးခံတဲ႕ အတၱရွိလဲ ေမာင္ျဖဴရဲ႕ ။
ဦးျဖဴ ။ ။မရွိပါဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။အတၱမဟုတ္လ်ွင္ အနတၱ ေပါ့ကြဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။မွန္ပါ ၊ အနတၱပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ျဖစ္ျပီးလ်ွင္ ပ်က္တတ္ေသာေၾကာင့္ ျမဲတယ္လို့ ဆိုနိုင္ပါ့ မလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မဆိုနိုင္ပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။မဆိုနိုင္လ်ွင္ အနိစၥေပါ့ ၊
မျမဲဘူးဆိုတာ ... ဇရာမီး မရဏမီးေလာင္၍ မျမဲတာကြဲ႕ ၊
မီးအျမဲတမ္း ေလာင္ခံ ရတဲ႕ သညာကို ခ်မ္းသာတယ္လို႔ ဆိုနိုင္ပါ့ မလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မဆိုနိုင္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ ။ ။မဆိုနိုင္လ်ွင္ ဒုကၡေပါ့ကြဲ႕ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။မွန္ပါ ဒုကၡပါ ဘုရား။
ဦးပညာ ။ ။အဲဒီလို အနိစၥ ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱ ျဖစ္တဲ႕ သညာကို
ငါလို႔ စြဲလန္းတာ ငါ မွတ္မိေနတယ္လို႔ ထင္တာ မမွားေပဘူးလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မွားပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ ။ ။ေအး - အဲဒါေျကာင့္ ျမတ္စြာ ဘုရားက
''သညာကၡေႏၶာ နသေတၱာ ၊ န ဇီေဝါ ၊ န နေရာ ၊ နပုရိေသာ ၊နဣတၳိ ၊ နာဟံ ၊ န အတၳိယံ ၊ န အညသ ၊န ကႆစိ ''
၄င္း သညာဟာ သတၱဝါ မဟုတ္ ၊ အသက္လိပ္ျပာလည္း မဟုတ္ ၊ အသက္လိပ္ျပာလည္း မဟုတ္ ၊ လူလည္းမဟုတ္ ၊ ေယာက္်ားလည္း မဟုတ္။ မိ္န္းမ လည္းမဟုတ္ ၊ ငါလည္း မဟုတ္ ၊ ငါ့ ဟာလည္းမဟုတ္ ၊ ဘယ္သူ၏ ဥစၥာ မွ မဟုတ္ ၊
မွတ္စရာ အာရုံ နဲ႕ဒြါရ ထိခိုက္ရာဝယ္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ မွတ္မႈ႔ေလး သာလ်ွင္ ဟုတ္၏ ။
အဲဒါက သညာ သည္ ငါ ၊ ငါသည္ သညာလို့ ထင္မွတ္ မႈကိုစြဲတာ
ေမာင္ျဖဴ ရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။မွန္ပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ေလာကႀကီး မွာ တစ္ခါ မွတ္ထားျပီး
ဘယ္ေတာ့ မွ မေမ့ဘူး ဆိုတဲ႕ သူ ရွိရဲ႕လား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မရွိပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။အဲဒီလို မရွိတာ သညာကို ပိုင္တဲ႕ ငါ မရွိလို႕ပဲ ၊
အကယ္၍သာ သညာကို ပိုင္တဲ႕ ငါရွိရင္ ....
တစ္ခါ မွတ္ျပီး ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ရေပဘူး ၊
မင္းတို႔ ငယ္ငယ္က ရထားတဲ့ စာေတြ ေမ့ မကုန္ေသးဘူးလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။ေမ့ကုန္ပါတယ္ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ေမ့ခ်င္လို႔ ေမ့ ေနတာ လား၊ မေမ့ ခ်င္ပဲ ေမ့ ေနတာလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မေမ့ခ်င္ ဘဲ ေမ့တာပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။အဲ ဒီလိုဆိုေတာ့ ... သညာကို ပိုင္တဲ႕ ငါရွိတယ္ထင္ျပီး သညာထဲမွာ ငါရွိတယ္ ၊ ငါထဲ မွာ သညာရွိတယ္ ၊
သညာ နဲ႕ ငါ တျခားစီ လို႔ ထင္မွတ္မူဟာ မမွားေပ ဘူးလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွားပါတယ္ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ယခုေျပာခဲ႕တာက ...
သညာကၡႏၶာ မွာ စြဲတဲ႕ အစြဲ ေလးမ်ိဳး ကိုခြါတာပဲ ၊
ေရွဆက္ျပီး ၊ သခၤါရကၡႏၶာ မွာ စြဲတဲ့ အစြဲေလးပါးကို ေျပာဦးမယ္။
နမၼားျမိဳ႕ သီရိမဂၤလာျမိဳ႕မေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဉာဏ
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' က်မ္းစာမွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
******************************
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' အပိုင္း ( ၉ )
ဦးပညာ ။ ။သညာကၡႏၶာ မွာလည္း ထိုနည္းအတူ ေလးမ်ိဳး စြဲတယ္ ။သညာသည္ ပင္ ငါ၊ ငါသည္ပင္ သညာတစ္မ်ိဳး
သညာထဲမွာ ငါရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး
ငါထဲမွာ သညာရွိတယ္ တစ္မ်ိဳး ၊
သညာ နဲ႕ ငါ တျခာစီတစ္မ်ိဳး
ေပါင္း ေလးမ်ိဳးရွိတယ္ ၊
သညာ သည္ပင္ ငါ၊ ငါသည္ပင္ သညာဆိုတဲ႕စြဲပုံက .....
သညာဆိုတဲ႕ ငါသည္ တစ္သက္လုံး ျမဲျမံစြာ တည္ရွိျပီး လာလာသမ်ွ အာရုံကို သူကခ်ည္း ဒိုင္ခံ၍ မွတ္တယ္လို႔ ထင္မွတ္တယ္ ၊
ေသျပီးလ်ွင္ ပ်က္ေတာ့၏ ၊ အဆက္ မရွိလို႔ ယူတယ္ ၊ ဥေစၧဒေပါ့ ၊
အဲဒီ အယူ ကို စီစစ္ရမယ္ ေမာင္ျဖဴရဲ႕ ။
ဦးျဖဴ ။ ။မွန္ပါ စီစစ္ေတာ္မူပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ေလာကမွာ မိန္းမေတြဟာ လင္မရခင္ သား အရင္ ေမြးတယ္လို႔ ရွိရဲ႕လား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မရွိပါဘုရား ၊ လင္ရျပီး မွ ေမြးရပါတယ္။
ဦးပညာ ။ ။အဲဒီလိုေပါ့ ၊
မွတ္စရာ ရွုပါရုံ ကို မျမင္ရေသး မီက မွတ္မႈ သညာ မရွိေသးပါဘူး ၊ မွတ္စရာ ရူပါရုံ ကို ျမင္ရမွ မွတ္မႈ သညာ ျဖစ္လာတယ္ ၊
ထို အာရုံခ်ဳပ္ရင္ မွတ္မႈ သညာလည္း ပ်က္သြားတာပဲ ၊
မွတ္စရာ အသံကို နားနဲ႕ၾကားရမွ မွတ္မႈ ပညာ ျဖစ္တယ္ ၊
ထို အာရုံခ်ဳပ္ လ်ွင္ ထိုသညာလည္း ပ်က္သြားတာပဲ ၊
မွတ္စရာ အနံ႕ ကို ႏွာေခါင္း နဲ႕ နမ္းရွုံ႕ ရမွ မွတ္မႈ သညာေပၚလာတယ္ ၊ ထိုအာရုံ ခ်ဳပ္လ်ွင္ ထိုသညာလဲ ပ်က္သြားတာပဲ၊
မွတ္စရာ ရသာရုံကို လ်ွာနဲ႕ေတြ႕မွ မွတ္မႈသညာ ေပၚတယ္ ၊
ထိုအာရုံခ်ဳပ္လ်ွင္ ထိုသညာလဲ ပ်က္သြားတာပဲ၊
မွတ္စရာ ေဖာ႒ဗၺာရုံ ကို ကိုယ္ႏွင့္ထိမွ မွတ္မႈသညာေပၚတယ္ ၊
ထိုအာရုံခ်ဳပ္လွ်င္ ထိုသညာလည္း ပ်က္သြားတာပဲ ၊
မွတ္စရာ ဓမၼာရုံကို မေနာအျကည္ နဲ႕ တိုက္မိမွ မွတ္မႈ သညာ ေပၚတယ္ ၊ ထိုအာရုံခ်ဳပ္လ်ွင္ ထိုသညာလည္း ခ်ဳပ္ပ်က္သြားတာပဲ ၊
အဲဒီလို ဆိုေတာ့ မွတ္စရာ အာရုံ ေျခာက္ပါးနဲ႕ ဒြါရ ေျခာက္ပါး မထိခိုက္ဘဲနဲ႕ မွတ္မႈ သညာေပၚရဲ႕လား ။
ဦးျဖူ ။ ။မေပၚနိုင္ပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ဒီလို မေပၚနိုင္ရင္ ....
သညာသည္ ကိုယ့္စြမ္း အတၱ သတၱိ ရွိတယ္လို႔ ဆိုနိုင္ပါ့မလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မဆို နိုင္ပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။အတၱမဟုတ္လ်ွင္ အနတၱျဖစ္မေန ဘူးလား။
ဦးျဖဴ ။ ။ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။အာရုံေျခာက္ပါး နဲ႕ ဒြါရ ေျခာက္ပါး ထိခိုက္တဲ႕ အခါ
လတ္တေလာ ျဖစ္ေပၚလာျပီးေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္သြား တဲ႕ အခါေကာ အေမြ အႏွစ္ ဘာက်န္ခဲ႕ေသး သလဲ ။
ဦးျဖဴ ။ ။ဘာမွမက်န္ပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ဘယ္မွာ တစ္သက္လုံးခံတဲ႕ အတၱရွိလဲ ေမာင္ျဖဴရဲ႕ ။
ဦးျဖဴ ။ ။မရွိပါဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။အတၱမဟုတ္လ်ွင္ အနတၱ ေပါ့ကြဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။မွန္ပါ ၊ အနတၱပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ျဖစ္ျပီးလ်ွင္ ပ်က္တတ္ေသာေၾကာင့္ ျမဲတယ္လို့ ဆိုနိုင္ပါ့ မလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မဆိုနိုင္ပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။မဆိုနိုင္လ်ွင္ အနိစၥေပါ့ ၊
မျမဲဘူးဆိုတာ ... ဇရာမီး မရဏမီးေလာင္၍ မျမဲတာကြဲ႕ ၊
မီးအျမဲတမ္း ေလာင္ခံ ရတဲ႕ သညာကို ခ်မ္းသာတယ္လို႔ ဆိုနိုင္ပါ့ မလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မဆိုနိုင္ပါ ဘုရား။
ဦးပညာ ။ ။မဆိုနိုင္လ်ွင္ ဒုကၡေပါ့ကြဲ႕ ေမာင္ျဖဴရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။မွန္ပါ ဒုကၡပါ ဘုရား။
ဦးပညာ ။ ။အဲဒီလို အနိစၥ ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱ ျဖစ္တဲ႕ သညာကို
ငါလို႔ စြဲလန္းတာ ငါ မွတ္မိေနတယ္လို႔ ထင္တာ မမွားေပဘူးလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မွားပါတယ္ ဘုရား။
ဦးပညာ ။ ။ေအး - အဲဒါေျကာင့္ ျမတ္စြာ ဘုရားက
''သညာကၡေႏၶာ နသေတၱာ ၊ န ဇီေဝါ ၊ န နေရာ ၊ နပုရိေသာ ၊နဣတၳိ ၊ နာဟံ ၊ န အတၳိယံ ၊ န အညသ ၊န ကႆစိ ''
၄င္း သညာဟာ သတၱဝါ မဟုတ္ ၊ အသက္လိပ္ျပာလည္း မဟုတ္ ၊ အသက္လိပ္ျပာလည္း မဟုတ္ ၊ လူလည္းမဟုတ္ ၊ ေယာက္်ားလည္း မဟုတ္။ မိ္န္းမ လည္းမဟုတ္ ၊ ငါလည္း မဟုတ္ ၊ ငါ့ ဟာလည္းမဟုတ္ ၊ ဘယ္သူ၏ ဥစၥာ မွ မဟုတ္ ၊
မွတ္စရာ အာရုံ နဲ႕ဒြါရ ထိခိုက္ရာဝယ္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ မွတ္မႈ႔ေလး သာလ်ွင္ ဟုတ္၏ ။
အဲဒါက သညာ သည္ ငါ ၊ ငါသည္ သညာလို့ ထင္မွတ္ မႈကိုစြဲတာ
ေမာင္ျဖဴ ရဲ႕။
ဦးျဖဴ ။ ။မွန္ပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ေလာကႀကီး မွာ တစ္ခါ မွတ္ထားျပီး
ဘယ္ေတာ့ မွ မေမ့ဘူး ဆိုတဲ႕ သူ ရွိရဲ႕လား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မရွိပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။အဲဒီလို မရွိတာ သညာကို ပိုင္တဲ႕ ငါ မရွိလို႕ပဲ ၊
အကယ္၍သာ သညာကို ပိုင္တဲ႕ ငါရွိရင္ ....
တစ္ခါ မွတ္ျပီး ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ရေပဘူး ၊
မင္းတို႔ ငယ္ငယ္က ရထားတဲ့ စာေတြ ေမ့ မကုန္ေသးဘူးလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။ေမ့ကုန္ပါတယ္ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ေမ့ခ်င္လို႔ ေမ့ ေနတာ လား၊ မေမ့ ခ်င္ပဲ ေမ့ ေနတာလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။မေမ့ခ်င္ ဘဲ ေမ့တာပါ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။အဲ ဒီလိုဆိုေတာ့ ... သညာကို ပိုင္တဲ႕ ငါရွိတယ္ထင္ျပီး သညာထဲမွာ ငါရွိတယ္ ၊ ငါထဲ မွာ သညာရွိတယ္ ၊
သညာ နဲ႕ ငါ တျခားစီ လို႔ ထင္မွတ္မူဟာ မမွားေပ ဘူးလား ။
ဦးျဖဴ ။ ။ မွားပါတယ္ ဘုရား ။
ဦးပညာ ။ ။ယခုေျပာခဲ႕တာက ...
သညာကၡႏၶာ မွာ စြဲတဲ႕ အစြဲ ေလးမ်ိဳး ကိုခြါတာပဲ ၊
ေရွဆက္ျပီး ၊ သခၤါရကၡႏၶာ မွာ စြဲတဲ့ အစြဲေလးပါးကို ေျပာဦးမယ္။
နမၼားျမိဳ႕ သီရိမဂၤလာျမိဳ႕မေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဉာဏ
'' ဓမၼ႐ုံးေတာ္ ဉာဏ္မေဟာ္ '' က်မ္းစာမွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
Monday, August 22, 2016
ဆ ရာ့ မွာ တမ္း။
ဘယ္ သူ မွ မ ထိ ေအာင္ ေဟာ ပါ...
တ ရား ဆို တဲ့ အ တိုင္း မွန္ မွန္ ေလး ေဟာ ရင္...
အ ကုန္ လံုး ....လူ ေတြ လိုက္ နာ ပါ တယ္။
လိုက္ နာ ပါ တယ္။
မံု လယ္ ဆ ရာ ေတာ္ ဘု ရား ႀကီး။
(ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္ မံုလယ္ဆရာေတာ္ႀကီး လြန္ေတာ္မူခါနီး တပတ္အလို ၁၈-၂-၂၀၁၁။
တပို႔တြဲ လျပည့္တြင္ ေဟာမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေသာ အသံဖိုင္မွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္...။
တပည့္ မံုလယ္ဇ.အရွင္ေတဇနိယ။)
စိတ္ ဆိုး အ ရင္ မ လို နဲ႕။
#################
ေၾကာင္ ပန္း က ေဟာ တာ ၾကား ဖူး တယ္။
အ ဆဲ ကို လည္း ေခြ် ေခြ် တာ တာ တဲ့။
အ ဆဲ ေခြ် တာ လို႔ ျဖစ္ ပါ မ လား။
ေခြ် ေခြ် တာ တာ တဲ့ ကြဲ႕။
ၾကား လား... ေအး အဲ သ လို ေတြ လို တာ။
ကဲ... အ တိတ္ ဘ ဝ တုန္း က ကိုယ္ ျပဳ ခဲ့ တာ ေတြ သိ ပါ့ မ လား။
အ တိတ္ ဘ ဝ တုန္း က လည္း သူ႔ ကို အ ရွက္ ခြဲ ခဲ့ မွာ ေပါ့။
ကိုယ့္ အ လွည့္ လည္း လြတ္ ပါ မ လား။
အဲ သ လို ျပန္ ၿပီး ေတာ့....
စဥ္း စား လို႔ ရွိ ရင္ ျပဳ သူ အ သစ္ ခံ သူ အ ေဟာင္း။
ကိုယ္ ျပဳ ခဲ့ တာ...။
ေျပ မ သြား ဘူး လား။
အဲ ဒါ လို တာ ဗ်ာ့။ လို တာ။
လြယ္ ပါ တယ္။ သူ႔ နည္း နဲ႔ သူ ေတြ။
အဲ ဒါ လို တာ။
အ ခု ဟာ လူ ေတြ က စိတ္ ဆိုး ဘဲ အ ရင္ လို ေန တာ ကြဲ႕။
အ ရင္ မ လို နဲ႔ .... စိတ္ ဆိုး က...။
ေက်း ဇူး ေတာ္ ရွင္ မံု လယ္ ဆ ရာ ေတာ္ ဘု ရား ႀကီး။
အ ဂၢ မ ဟာ က မၼ ႒ာ နာ စ ရိ ယ ဘ ဒၵ ႏၲ သံ ဝ ရ။
၁၈-၂-၂၀၁၁
(ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္ မံုလယ္ဆရာေတာ္ႀကီး လြန္ေတာ္မူခါနီး တပတ္အလို တပို႔တြဲ လျပည့္တြင္ ေဟာမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေသာ အသံဖိုင္မွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္...။
တပည့္ မံုလယ္ဇ.အရွင္ေတဇနိယ။)
လက္ ေဆာင္ ယူ သြား ၾက။
###############
တို တို က်ဥ္း က်ဥ္း နဲ႔ မွတ္ ေလာက္ ေအာင္ လက္ ေဆာင္ ယူ သြား ၾက။
ကိုယ့္ ကိုယ္ ကို အ ရွက္ မ ခြဲ နဲ႔။
ကိုယ့္ ကိုယ္ ကို အ ရွက္ ခြဲ ၾက ပါ တ ကား။
ဘုန္း ႀကီး က လည္း ကိုယ့္ ကိုယ္ ကို ေတာ့ ဘယ္ သူ မွ အ ရွက္ မ ခြဲ ဘူး ဘု ရား။...(အဲ လို ေလွ်ာက္ ရ မွာ...)။
ကိုယ့္ ကိုယ္ ကို အ ရွက္ ခြဲ တာ။
ဘယ္ လို အ ရွက္ ခြဲ သ လဲ။
ငါ့ ကို လိမ္ ခဲ့ တာ ...သံုး သိန္း ကြဲ႕။ အ ခု ထိ မ ေပး ဘူး။
တ ႏွစ္ နီး ပါး ရွိ ၿပီ... ငါ ေတာင္း ခဲ့ တာ... မ ရ တာ။
ငါ့ လိမ္ ထား တာ။ မ ေျပာ ဘူး လား။
ဒါ... အ လို လို ျဖစ္ တာ လား၊ အ ေၾကာင္း ေၾကာင့္ အ က်ိဳး တ ရား ေပၚတာ။
ကိုယ္ က လိမ္ ခဲ့ ေတာ့ ကိုယ့္ လိမ္ မည့္ လူ က လြတ္ ပါ့ မ လား။
သူ ခိုး ေပၚ ေတာ့ တာ။
ပ စၥည္း ေပ်ာက္ တယ္ လို႔ မ ေျပာ ဘူး လား။
ကိုယ္ ခိုး ခဲ့ တာ ေတြ လြတ္ ပါ မ လား ကြဲ႕။
လြတ္... ဘူး... ကြဲ႕။
အဲ ဒါ ဒီ က ေတာ့ ဟို လူ အ ရွက္ ကြဲ ေအာင္ လို႔ ေျပာ တာ။
ကိုယ့္ ကိုယ္ ကို ပက္ လက္ လွန္ တံ ေတြး ေထြး...
ကိုယ့္ ကိုယ္ ကို အ ရွက္ ခြဲ တာ ပါ တ ကား။
အဲ လို သိ ဖို႔ မ ေကာင္း ဘူး လား။
အဲ လို ဆို ... ေျခာက္ ျပစ္ ကင္း ပါ့ ကြဲ႕။ ေျခာက္ ျပစ္ ကင္း ပါ့။
လြယ္ ပါ တယ္။
သိ ပယ္ ဆိုက္ ပြား ေလး ပါး ကိ စၥ မဂ္ တစ္ ခ ဏ တဲ့။
သိ ဖို႔ လို တာ ကို...။
ဒါ ေၾကာင့္ ခ ႏၶာ ဘက္ ကို ဉာဏ္ လွည့္ ရင္.... လြတ္ တဲ့ သူ ခ်ည္း ပါ့။
ဉာဏ္ မ လွည့္ လို႔ မ လြတ္ တာ။
အဲ ဒါ အ လွည့္ လြဲ တာ... အ လွည့္ လြဲ တာ။
ေက်း ဇူး ေတာ္ ရွင္ မံု လယ္ ဆ ရာ ေတာ္ ဘု ရား ႀကီး။
အ ဂၢ မ ဟာ က မၼ ႒ာ နာ စ ရိ ယ ဘ ဒၵ ႏၲ သံ ဝ ရ။
၁၈-၂-၂၀၁၁
(ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္ မံုလယ္ဆရာေတာ္ႀကီး လြန္ေတာ္မူခါနီး တပတ္အလို တပို႔တြဲ လျပည့္တြင္ ေဟာမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေသာ အသံဖိုင္မွ စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္...။
တပည့္ မံုလယ္ဇ.အရွင္ေတဇနိယ။)
Sunday, August 21, 2016
နမၼားဆရာေတာ္ႀကီး မဂၤလာတရား-၃
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ နမၼား ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေဒသနာ ပန္းခိုင္မွ
စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
မဂၤလာ တရားေတာ္-၁/ အပိုင္း-၃
**************************
* ေလာကၾကီးမွာ တရားဟာ ...
အက် ဥ္းအားျဖင့္ ႏွစ္ပါးပဲရွိတယ္။
ႏွစ္ပါးဟာ ဘယ္ဟာလဲ ဆိုေတာ့ သခၤတတရား အသခၤတတရားတဲ႔ ။
သခၤတ တရားဆိုတာ... ျပဳအပ္ျပင္အပ္ေသာတရား (ဝါ)
ျပဳ သလို ျပင္သလို ျဖစ္မည့္သေဘာ။
ဥပမာ ေပးရယင္... ေျမပဲေစ့ထဲမွာ ေျမပဲပင္ေပါက္မယ့္ သေဘာဟာရွိတယ္။ ေရေျမ ႏွင့္ သာထိပါေစ၊ ေျမပဲပင္ေပါက္တာပဲ၊ မီးႏွင့္ေလွာ္ယင္ ေရေႏြးႏွင့္ျပဳတ္ယင္ မေပါက္ေတာ့ဘူး။
အဲဒီေျမပဲေစ့ထဲမွာ ကိန္းျပီးရွိေနတဲ႔ ေျမပဲပင္ေပါက္မယ့္ သေဘာေလးဟာ သခၤတတရားပဲ။ ေရေျမႏွင့္ထိ၍ ေျမပဲပင္ေပါက္လာယင္ သခၤါရတရားျဖစ္ျပီး သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာဆိုတဲ႔ စာရင္းထဲ ဝင္သြားျပီ။
အဲဒီ သခၤတတရား ဆိုတာ ျပဳ သလိုု ျပင္သလို ျဖစ္တာ၊
ေကာင္းေအာင္ျပဳ ျပင္ယင္ ေကာင္းတာျဖစ္မွာပဲ ။ မေကာင္းေအာင္ ျပဳ ျပင္ယင္ မေကာင္းတာ ျဖစ္မွာပဲ။ ေကာင္းေအာင္ဆိုးေအာင္ ျပဳ ျပင္တဲ႔ အေၾကာင္းတရားေတြ ကလဲ အမ်ိဴ းမ်ိဴ းရွိတယ္။
သမု႒ာန္ေၾကာင္းက်ိဴ း ၊ သစၥာေၾကာင္းက်ိဴ း ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေၾကာင္းက်ိဴ း ၊ ပဌာန္းေၾကာင္းက်ိဴ းတဲ႔။
သမု႒ာန္ေၾကာင္းက်ိဴ း ဆိုတာက ...
ကံေၾကာင့္ ကမၼဇရုပ္ေတြျဖစ္တယ္၊
စိတ္ေၾကာင့္ စိတၱဇရုပ္ေတြ ျဖစ္တယ္၊
ဥတုေၾကာင့္ ဥတုဇရုပ္ေတြျဖစ္တယ္။
အာဟာရေၾကာင့္ အာဟာရဇ ရုပ္ေတြျဖစ္တယ္၊
အဲဒါ သမု႒ာန္ ေၾကာင္းက်ိဴ းေတြ ျဖစ္တယ္။
သစၥာေၾကာင္းက်ိဴ းဆိုတာက ...
သမုဒယသစၥာေၾကာင့္ ဒုကၡသစၥာျဖစ္တယ္။
မဂၢသစၥာေၾကာင့္ နိေရာဓသစၥာကို မ်က္ေမွာက္ျပဳ ရတယ္။
အဲဒါသစၥာ ေၾကာင္းက်ိဴ းေတြ ျဖစ္တယ္ ။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေၾကာင္းက်ိဴ းဆိုတာက ...
အဝိဇၨာေၾကာင့္ သခၤါရ ျဖစ္တယ္၊ သခၤ ါရေၾကာင့္ ဝိညာဏ္ျဖစ္တယ္၊ ဝိညာဏ္ေၾကာင့္ နာမ္ရုပ္ျဖစ္တယ္၊ နာမ္ရုပ္ေၾကာင့္ သဠာယတနျဖစ္တယ္၊ သဠာယတနေၾကာင့္ ဖႆ ျဖစ္တယ္။ ဖႆ ေၾကာင့္ ေဝဒနာျဖစ္တယ္၊ ေဝဒနာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္တယ္၊ တဏွာေၾကာင့္ ဥပါဒါန္ျဖစ္တယ္၊ ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဘဝျဖစ္တယ္၊ ဘဝေၾကာင့္ ဇာတိျဖစ္တယ္၊ ဇာတိ
ေၾကာင့္ ဇရာ မရဏျဖစ္တယ္၊
အဲဒါ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေၾကာင္းက်ိဴ းေတြ ျဖစ္တယ္။
ပ႒ာန္းေၾကာင္းက်ိဴ းဆိုတာက...
ေဟတုပစၥည္းေၾကာင့္ ေဟတုပစၥယုပၸန္ျဖစ္တယ္
အာရမၼဏပစၥည္းေၾကာင့္ အာရမၼဏ ပစၥယုပၸန္ျဖစ္တယ္။
ႏွစ္ဆယ့္ေလး ပစၥည္းေၾကာင့္ ႏွစ္ဆယ့္ေလးပစၥယုပၸန္ျဖစ္တယ္ ၊
အဲဒါပ႒ာန္းေၾကာင္းက်ိဴ းေတြ ျဖစ္တယ္။
အဲဒီလို သခၤတေလာက ဆိုတာ ...
အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ အက်ိဴ းတရားမ် ား ျဖစ္ၾကရတယ္။
အဲဒီလို အေၾကာင္းအမ်ိဴ းမ်ိဴ း ေတြေၾကာင့္ အက်ိဴ းတရား အမ်ိဴ းမ်ိဴ း
ျဖစ္ေနေတာ့ ...
ကလိန္ျခံဳ စာေပါင္းသိုက္လို ရႈပ္ေပြျပီးမေနပါလား။(ရႈပ္ေပြျပီး ေနပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒီလို ရႈပ္ေပြျပီး ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သတၱဝါေတြဟာ သခၤတ
ေလာကမွ အသခၤတနယ္သို႔ မထြက္ေျမာက္နိုင္ပဲ တဝဲလယ္လယ္ ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။
ဝိပၸလႅာေသန ကခၤႏၲိ ၊ ကခၤ ါယ ဇဋိတာ ဇနာ ။
အလဒၶါ ေတနုဇံုမဂၢံ ၊ မုယွႏၲိ ဇဋသာဂေရ ။
****************
ေဘာေႏၲာ ၊ ေလာကီမႈ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေပြေနတဲ႔ အခိုက္အတြင္းမွ မိုက္ မလင္းေမွာင္ကို ဖ်က္မည္ဟု ရုန္းထြက္ကာ ျငင္းေရွာင္၍ အလင္းေရာင္ ရွာမွီးေလ့ ရွိၾကကုန္ေသာ
အိုတရားနာ ပရိသတ္အေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို ့။
ဇနာ ၊ မဂ္ေစာ္မနံ ဖိုလ္သံမၾကား အမွားေတြ နယ္က်ယ္လ် က္ ရယ္စဖြယ္ ေယာင္တတႏွင့္ ေမွာင္က်၍ ေနၾကကုန္ေသာ အနႏၲမ် ားစြာ သတၱဝါ ပုထုဇဥ္ အေပါင္းတို ့သည္။
ဝိပၸလႅာေသန၊ အထင္မွား အျမင့္ေမွာက္ တေကာက္ေကာက္္ တေကြ႕ေကြ႕ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ အေလ့ျဖင့္။
ကခၤႏၲိ ၊ တရႈပ္ရႈပ္ တေထြးေထြးႏွင့္ ေယာင္ငဲယုံမွား၍ ေနၾကေလကုန္၏။
ကခၤ ါယ ၊ သူစကားကိုလဲယုံ ငါစကားကိုလဲယုံ တထံုထံု တေပေပ န
ေဝနဝါ နမူးနထူးႏွင့္ ျပဴ းကလူး ျပာကလာ ကခၤ ါယုံမွား ဝိစိကိစၥာဆိုတဲ႔ ထိုတရားေၾကာင့္။
ဇဋၬိတာ ၊ အသိလဲမရွင္ ၊ အျမင္လဲမရွင္ ၊ရႈပ္ျခင္းၾကီး လိန္ေပြ၍ အရွိန္မေျပေအာင္ ရႈပ္ေထြး၍ ေနၾကေလကုန္၏။
ေတန ၊ ထိုရႈပ္ေထြ လႊတ္ထူ၍ သပြတ္အူ ကလိန္ျခံဳ ကဲ႔သို ့ အရွိန္မကုန္ေအာင္ ရႈပ္ေပြျခင္းေၾကာင့္။
ဥဇုံမဂၢံ ၊အမိုက္မရႈပ္ ခလုတ္ဆူးေျငာင့္ ရန္မေႏွာင့္ပဲ ေျဖာင့္ေျဖ ာင့္တန္းတန္း မဂၢင္လမ္းကို ။
အလဒၶါ ၊ ထိုဘဝ ဤဘဝ တၾကိမ္မ်ွ မရပဲ လမ္းစကိုမေတြ႕ တေကြ႕ေကြ႕ တေကာက္ေကာက္ ေမွာက္ျမဲတိုင္း ေမွာက္ၾကကုန္လ်က္ ။
ဇဋၬသာဂေရ ၊ လူ ့ဘဝကလဲရႈပ္ နတ္ဘဝကလဲရႈပ္ ၊ ျမဳ ပ္လိုျမဳ ပ္ ေမ်ွ ာလိုေမ်ွ ာ အရႈပ္သေဘာႏွင့္ ဒုေကၡာဆိုတဲ႔ သံသရာပင္လယ္အတြင္း၌ ၊ မုယွႏၲိ ၊ ေတာင္မွန္မသိ ေျမာက္မွန္းမသိ တမႈံမႈံမိႈင္းမိလ် က္ အတိုင္းမသိ ေယာင္ေငး၍ ေမွာင္မဲေတြေဝကာ ေနၾကေလကုန္သတည္း။
*****************
ကလိန္ျခံဳ ၾကီး ဘယ္လိုပင္ ရႈပ္ေပြေသာ္လဲ တႏြယ္စီတႏြယ္စီ ဓားကေလးႏွင့္ ခုတ္ၿပီး ေျဖရွင္းယင္ မရဘူးလား ။(ရပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒီလိုေပါ့ ၊
သခၤတေလာကၾကီး.... ဘယ္လိုပင္ ရႈပ္ေထြးေသာ္လဲ ရုပ္နာမ္ အားျဖင့္၎ ၊ ခႏၶာ အားျဖင့္၎ ၊အာယတန အားျဖင့္၎ ၊ ဓာတ္အားျဖင့္၎၊ တခုစီတခုစီ ဉာဏ္ဓားေလးႏွင့္ ခုတ္ျပီးေျဖရွင္းယင္ ရနိုင္ပါတယ္
ေမာင္စိန္ရဲ႕(မွန္ပါဘုရား)။
ကဲ--ဉာဏ္ဓားေလးႏွင့္ ဓာတ္ေျခာက္ပါးကို ေျဖရွင္းၾကစို ့။
(ရွင္းျပေတာ္မူပါ ဘုရား)။
ေမာင္စိန္ ခႏၶာကိုယ္ကို လက္မေလးႏွင့္ ႏွိပ့္ျပီးစမ္းၾကည့္ပါ။ မာတဲ႔ေနရာမာၿပီး နုတဲ႔ေနရာမွာ နုေနတာ မေတြ႕လား။
( ေတြ႕ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ ပထဝီဓာတ္ကို ေတြ႕တာပဲ။
လက္ဝါးေလးႏွင့္ အုပ္ျပီးစမ္းသပ္တဲ႔အခါ ....
ရံခါပူ၍ ရံခါေအးတာကို မေတြ႕ရပါလား။
( ေတြ႕ရပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ ေတေဇာဓာတ္ကို ေတြ႕တာ။
မင္းထိုင္ေနတဲ႔အခါ လဲမသြားေအာင္ ေထာက္ကန္မႈ ထသြားတဲ႔အခါ လႈပ္ရွားမႈကို မေတြ႕ရလား။
(ေတြ႕ရပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ ဝါေယာဓာတ္ကိုေတြ႕တာ။
ေအးတဲ႔အခါ ေခၽြ းေတြပိတ္ျပီး ၊ ပူအိုက္တဲ႔အခါ ေခၽြ းေတြ ယိုစီးေနတာကို မေတြ႕ရလား။
( ေတြ႕ရ ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ အာေပါဓာတ္လို ့ေခၚတယ္။
ပ် ဥ္ျပားေလးခုကို ပူးထားလိုက္ယင္ အစပ္သုံးခု မေပၚလား။
( ေပၚပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ အာကာသဓာတ္လို ့ေခၚတယ္။
လူ၏အရိပ္လိုျဖစ္တယ္ ၊ ပရမတ္အတုလို ့မွတ္။
မင္းသႏၲာန္မွာ အာရံုေျခာက္ပါး ဒြါရေျခာက္ဖံု ေပါင္းစုံတဲ႔အခါ ...
အာရံုကို သိမႈ မျဖစ္လား။ ( ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ ဝိညာဏဓာတ္လို ့ ေခၚတယ္။
ေပါင္းေတာ့.... မင္းသႏၲာန္မွာ ဓာတ္ေျခာက္ပါးပဲရွိတယ္။
အဲဒီ ဓာတ္ေျခာက္ပါးထဲက ....
ပထဝီဓာတ္ကို ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္လိပ္ျပာ အတၱ ဇီဝလို ့ ဆိုနိုင္ပါမလား။
( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက္်ား မိန္းမ ဆိုတာက ...
ပညတ္မ်ွ သာ။ သဘာဝမရွိဘူး။
အသက္လိပ္ျပာ အတၱဇီဝဆိုတာက ....
ဒိ႒ိ၏အစြဲအလမ္းမ်ွ သာ၊မရွိေသး ေသာ အရာျဖစ္တယ္။
( မွန္လွပါဘုရား)။
အာေပါဓာတ္ကို ... ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝလို ့ ဆိုနိုင္ပါမလား။(မဆိုနိုင္ပါဘူးဘုရား)။
ေတေဇာဓာတ္ကို ... ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝလို ့ ဆိုနိုင္ပါမလား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
ဝါေယာဓာတ္ကို ... ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝ လို ့ဆိုနိုင္ပါမလား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
အာကာသဓာတ္ကို .... ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝ လို ့ဆိုနိုင္ပါလား။(မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
ဝိညာဏဓာတ္ကို .... ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝလို ့ေကာ ဆိုနိုင္ပါမလား။ (မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
*****************
ေျပာခဲ႔ျပီးတဲ႔ ဓာတ္ေျခာက္ပါးကို ...
ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမလို ့ မဆိုနိုင္ဘူး ။
အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝလဲ မဟုတ္ဘူး။
ဘာေၾကာင့္ မဟုတ္လဲ။
မျမဲလို ့ .... ။ မဟုတ္ဘူး။
မျမဲပုံကို ေျပာရဦး မယ္ ။
ပထဝီဓာတ္ဟာ ခက္မာမႈ နူးညံ႕မႈကိုေခၚတယ္။
ပကတိေျမၾကီးဟာ ေနပူလ်ွ င္ မမာလား။ (မာပါတယ္ဘုရား)။
မိုးရြာေတာ့ ေပ် ာ့မသြားလား။( ေပ် ာ့သြားပါတယ္ဘုရား)။
အဲလိုေနပူေသာအခါ မာျပီး ၊ မိုးရြာတဲ႔အခါ ေပ် ာ့သြားေတာ့ ...
မာမႈနုမႈကို ျမဲတယ္လို ့ ဆိုနိုင္ပါ့မလား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
အာေပါဓာတ္ဟာ ယိုစီးမႈ ဖြဲ႔စည္းမႈကို ေခၚတယ္။
ေဆာင္းရာသီ အေအးႏွင့္ၾကံဳတဲ႔အခါ ေခၽြးေတြပိတ္ျပီး ဖြဲ႔စည္းမႈ မျဖစ္
လား။ ( ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။
ေႏြရာသီေရာက္၍ အပူႏွင့္ၾကံဳတဲ႔အခါ ေခြ်းေတြ ထြက္ျပီး ယိုစီးမႈ မျဖစ္ပါလား။(ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။
အဲလိုဆိုေတာ့ အာေပါဓာတ္ကို ျမဲတယ္လို ့ ဆိုနိုင္ပါမလား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
ဝါေယာဓာတ္သည္ ေထာက္ကန္မႈ လႈပ္ရွားမႈ ကိုေခၚတယ္။
ထိုင္ေနတဲ႔အခါ လဲမသြားေအာင္ ေထာက္ကန္မႈ မျဖစ္လား။(ျဖစ္
ပါတယ္ဘုရား)။
ထသြားေတာ့ လႈပ္ရွားမႈဝါေယာ ျဖစ္မလာပါလား။( ျဖစ္ပါတယ္
ဘုရား)။
အဲဒီလိုဆိုေတာ့ ဝါေယာဓာတ္ကို ျမဲတယ္လို ့ဆိုနိုင္ရဲ႕လား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
မင္းခႏၶာကိုယ္ၾကီးဟာ ရံခါပူ၍ ရံခါမေအးပါလား။( ရံခါပူ၍ ရံခါေအးပါတယ္ဘုရား)။
ဒီလိုဆိုေတာ့ ေတေဇာကို ျမဲတယ္လို ့ ဆိုနိုင္ပါ့မလား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)
အာကာသဓာတ္ဆိုတာ လူ၏အရိပ္ႏွင့္ တူတယ္။
လူသြားရာကို လိုက္သလို အာကာသဓာတ္လည္း ဓာတ္ၾကီးေလးပါးရဲ႕ အရိပ္ပဲ။
ဓာတ္ၾကီးေလးပါးေျပာင္းတိုင္း သူလဲေျပာင္းတယ္။
ဓာတ္ၾကီးေလးပါး မျမဲယင္ သူလဲမျမဲဘူးေပါ့။( မွန္ပါဘုရား)။
ဝိညာဏဓာတ္ ဆိုတာက ...
မ်က္စိနဲ႔ ႐ူပါရံု ေပါင္းဆံုလိုက္ စကၡဳ ဝိညာဏ္ျဖစ္လိုက္ ၊
မ် က္စိကို မွိတ္လိုက္ ေပ် ာက္လိုက္ႏွင့္ သူကိုေကာျမဲတယ္လို ့ ဆိုနိုင္ပါ့မလား။( မျမဲပါဘုရား)။
အဲဒီလို က်န္ဝိညာဏ္ေတြလဲ ဒြါရအာရံု ေပါင္းဆုံတဲ႔အခါျဖစ္ၿပီး
ေပါင္းဆံုမႈ ပ်က္သြားယင္ သူလဲပ်က္တာပဲ၊ မျမဲဘူး ။
ဒီေတာ့ ဘယ္ဓာတ္ကို ခ်မ္းသာတယ္လို ့ ဆိုနိုင္မလဲ။
( ဘယ္ဓာတ္ကိုမွ ခ် မ္းသာတယ္လို ့ မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
မျမဲဘူးဆိုတာ ခိုင္မာတဲ႔အတၱဇီဝ သေဘာမရွိလို ့ မျမဲတာေပါ့။
ဒီေတာ့ ဒီဓာတ္ေျခာက္ပါးကို အတၱလို ့ဆိုနိုင္ပါ့မလား။
( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
** အဲသလို ဉာဏ္ကေလးႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ....
ဓာတ္ေျခာက္ပါးကို ေတြ႕ေအာင္ရွာ၊
ေတြ႕လ်ွ င္ လကၡဏကို ျမင္ေအာင္ရႈ
ျမင္လ်ွင္ ျငီးေငြ႕လိမ့္မယ္ ။
ျငီးေငြ႕လ်ွ င္ သမုဒယအတြယ္ ျပတ္လိမ့္မယ္။
ျပတ္လ်ွ င္ျပတ္ရာ နိေရာဓသစၥာကို မ် က္ေမွာက္ျပဳရလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ .... ဤလမ္းစဥ္အတိုင္း လိုက္၍ နိဗၺာန္စခန္းသို ့
ဆိုက္လြယ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။**
ေက် းဇူးရွင္ နန္းမားဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ မဂၤလာတရားေတာ္(၁)အား အပိုင္း -၃ပိုင္း ခြဲကာ ဤတြင္
စာစီကုသိုလ္ယူ ပူေဇာ္မႈျပီးပါျပီ။
ေဒၚၫြန္႔ ပခုကၠဴ။
( ကုသိုလ္ အမ်ွ အမ်ွ အမ်ွ )
သာဓု သာဓု သာဓု
စာစီ ပူေဇာ္ပါသည္။
မဂၤလာ တရားေတာ္-၁/ အပိုင္း-၃
**************************
* ေလာကၾကီးမွာ တရားဟာ ...
အက် ဥ္းအားျဖင့္ ႏွစ္ပါးပဲရွိတယ္။
ႏွစ္ပါးဟာ ဘယ္ဟာလဲ ဆိုေတာ့ သခၤတတရား အသခၤတတရားတဲ႔ ။
သခၤတ တရားဆိုတာ... ျပဳအပ္ျပင္အပ္ေသာတရား (ဝါ)
ျပဳ သလို ျပင္သလို ျဖစ္မည့္သေဘာ။
ဥပမာ ေပးရယင္... ေျမပဲေစ့ထဲမွာ ေျမပဲပင္ေပါက္မယ့္ သေဘာဟာရွိတယ္။ ေရေျမ ႏွင့္ သာထိပါေစ၊ ေျမပဲပင္ေပါက္တာပဲ၊ မီးႏွင့္ေလွာ္ယင္ ေရေႏြးႏွင့္ျပဳတ္ယင္ မေပါက္ေတာ့ဘူး။
အဲဒီေျမပဲေစ့ထဲမွာ ကိန္းျပီးရွိေနတဲ႔ ေျမပဲပင္ေပါက္မယ့္ သေဘာေလးဟာ သခၤတတရားပဲ။ ေရေျမႏွင့္ထိ၍ ေျမပဲပင္ေပါက္လာယင္ သခၤါရတရားျဖစ္ျပီး သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာဆိုတဲ႔ စာရင္းထဲ ဝင္သြားျပီ။
အဲဒီ သခၤတတရား ဆိုတာ ျပဳ သလိုု ျပင္သလို ျဖစ္တာ၊
ေကာင္းေအာင္ျပဳ ျပင္ယင္ ေကာင္းတာျဖစ္မွာပဲ ။ မေကာင္းေအာင္ ျပဳ ျပင္ယင္ မေကာင္းတာ ျဖစ္မွာပဲ။ ေကာင္းေအာင္ဆိုးေအာင္ ျပဳ ျပင္တဲ႔ အေၾကာင္းတရားေတြ ကလဲ အမ်ိဴ းမ်ိဴ းရွိတယ္။
သမု႒ာန္ေၾကာင္းက်ိဴ း ၊ သစၥာေၾကာင္းက်ိဴ း ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေၾကာင္းက်ိဴ း ၊ ပဌာန္းေၾကာင္းက်ိဴ းတဲ႔။
သမု႒ာန္ေၾကာင္းက်ိဴ း ဆိုတာက ...
ကံေၾကာင့္ ကမၼဇရုပ္ေတြျဖစ္တယ္၊
စိတ္ေၾကာင့္ စိတၱဇရုပ္ေတြ ျဖစ္တယ္၊
ဥတုေၾကာင့္ ဥတုဇရုပ္ေတြျဖစ္တယ္။
အာဟာရေၾကာင့္ အာဟာရဇ ရုပ္ေတြျဖစ္တယ္၊
အဲဒါ သမု႒ာန္ ေၾကာင္းက်ိဴ းေတြ ျဖစ္တယ္။
သစၥာေၾကာင္းက်ိဴ းဆိုတာက ...
သမုဒယသစၥာေၾကာင့္ ဒုကၡသစၥာျဖစ္တယ္။
မဂၢသစၥာေၾကာင့္ နိေရာဓသစၥာကို မ်က္ေမွာက္ျပဳ ရတယ္။
အဲဒါသစၥာ ေၾကာင္းက်ိဴ းေတြ ျဖစ္တယ္ ။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေၾကာင္းက်ိဴ းဆိုတာက ...
အဝိဇၨာေၾကာင့္ သခၤါရ ျဖစ္တယ္၊ သခၤ ါရေၾကာင့္ ဝိညာဏ္ျဖစ္တယ္၊ ဝိညာဏ္ေၾကာင့္ နာမ္ရုပ္ျဖစ္တယ္၊ နာမ္ရုပ္ေၾကာင့္ သဠာယတနျဖစ္တယ္၊ သဠာယတနေၾကာင့္ ဖႆ ျဖစ္တယ္။ ဖႆ ေၾကာင့္ ေဝဒနာျဖစ္တယ္၊ ေဝဒနာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္တယ္၊ တဏွာေၾကာင့္ ဥပါဒါန္ျဖစ္တယ္၊ ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဘဝျဖစ္တယ္၊ ဘဝေၾကာင့္ ဇာတိျဖစ္တယ္၊ ဇာတိ
ေၾကာင့္ ဇရာ မရဏျဖစ္တယ္၊
အဲဒါ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေၾကာင္းက်ိဴ းေတြ ျဖစ္တယ္။
ပ႒ာန္းေၾကာင္းက်ိဴ းဆိုတာက...
ေဟတုပစၥည္းေၾကာင့္ ေဟတုပစၥယုပၸန္ျဖစ္တယ္
အာရမၼဏပစၥည္းေၾကာင့္ အာရမၼဏ ပစၥယုပၸန္ျဖစ္တယ္။
ႏွစ္ဆယ့္ေလး ပစၥည္းေၾကာင့္ ႏွစ္ဆယ့္ေလးပစၥယုပၸန္ျဖစ္တယ္ ၊
အဲဒါပ႒ာန္းေၾကာင္းက်ိဴ းေတြ ျဖစ္တယ္။
အဲဒီလို သခၤတေလာက ဆိုတာ ...
အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ အက်ိဴ းတရားမ် ား ျဖစ္ၾကရတယ္။
အဲဒီလို အေၾကာင္းအမ်ိဴ းမ်ိဴ း ေတြေၾကာင့္ အက်ိဴ းတရား အမ်ိဴ းမ်ိဴ း
ျဖစ္ေနေတာ့ ...
ကလိန္ျခံဳ စာေပါင္းသိုက္လို ရႈပ္ေပြျပီးမေနပါလား။(ရႈပ္ေပြျပီး ေနပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒီလို ရႈပ္ေပြျပီး ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သတၱဝါေတြဟာ သခၤတ
ေလာကမွ အသခၤတနယ္သို႔ မထြက္ေျမာက္နိုင္ပဲ တဝဲလယ္လယ္ ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။
ဝိပၸလႅာေသန ကခၤႏၲိ ၊ ကခၤ ါယ ဇဋိတာ ဇနာ ။
အလဒၶါ ေတနုဇံုမဂၢံ ၊ မုယွႏၲိ ဇဋသာဂေရ ။
****************
ေဘာေႏၲာ ၊ ေလာကီမႈ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေပြေနတဲ႔ အခိုက္အတြင္းမွ မိုက္ မလင္းေမွာင္ကို ဖ်က္မည္ဟု ရုန္းထြက္ကာ ျငင္းေရွာင္၍ အလင္းေရာင္ ရွာမွီးေလ့ ရွိၾကကုန္ေသာ
အိုတရားနာ ပရိသတ္အေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို ့။
ဇနာ ၊ မဂ္ေစာ္မနံ ဖိုလ္သံမၾကား အမွားေတြ နယ္က်ယ္လ် က္ ရယ္စဖြယ္ ေယာင္တတႏွင့္ ေမွာင္က်၍ ေနၾကကုန္ေသာ အနႏၲမ် ားစြာ သတၱဝါ ပုထုဇဥ္ အေပါင္းတို ့သည္။
ဝိပၸလႅာေသန၊ အထင္မွား အျမင့္ေမွာက္ တေကာက္ေကာက္္ တေကြ႕ေကြ႕ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ အေလ့ျဖင့္။
ကခၤႏၲိ ၊ တရႈပ္ရႈပ္ တေထြးေထြးႏွင့္ ေယာင္ငဲယုံမွား၍ ေနၾကေလကုန္၏။
ကခၤ ါယ ၊ သူစကားကိုလဲယုံ ငါစကားကိုလဲယုံ တထံုထံု တေပေပ န
ေဝနဝါ နမူးနထူးႏွင့္ ျပဴ းကလူး ျပာကလာ ကခၤ ါယုံမွား ဝိစိကိစၥာဆိုတဲ႔ ထိုတရားေၾကာင့္။
ဇဋၬိတာ ၊ အသိလဲမရွင္ ၊ အျမင္လဲမရွင္ ၊ရႈပ္ျခင္းၾကီး လိန္ေပြ၍ အရွိန္မေျပေအာင္ ရႈပ္ေထြး၍ ေနၾကေလကုန္၏။
ေတန ၊ ထိုရႈပ္ေထြ လႊတ္ထူ၍ သပြတ္အူ ကလိန္ျခံဳ ကဲ႔သို ့ အရွိန္မကုန္ေအာင္ ရႈပ္ေပြျခင္းေၾကာင့္။
ဥဇုံမဂၢံ ၊အမိုက္မရႈပ္ ခလုတ္ဆူးေျငာင့္ ရန္မေႏွာင့္ပဲ ေျဖာင့္ေျဖ ာင့္တန္းတန္း မဂၢင္လမ္းကို ။
အလဒၶါ ၊ ထိုဘဝ ဤဘဝ တၾကိမ္မ်ွ မရပဲ လမ္းစကိုမေတြ႕ တေကြ႕ေကြ႕ တေကာက္ေကာက္ ေမွာက္ျမဲတိုင္း ေမွာက္ၾကကုန္လ်က္ ။
ဇဋၬသာဂေရ ၊ လူ ့ဘဝကလဲရႈပ္ နတ္ဘဝကလဲရႈပ္ ၊ ျမဳ ပ္လိုျမဳ ပ္ ေမ်ွ ာလိုေမ်ွ ာ အရႈပ္သေဘာႏွင့္ ဒုေကၡာဆိုတဲ႔ သံသရာပင္လယ္အတြင္း၌ ၊ မုယွႏၲိ ၊ ေတာင္မွန္မသိ ေျမာက္မွန္းမသိ တမႈံမႈံမိႈင္းမိလ် က္ အတိုင္းမသိ ေယာင္ေငး၍ ေမွာင္မဲေတြေဝကာ ေနၾကေလကုန္သတည္း။
*****************
ကလိန္ျခံဳ ၾကီး ဘယ္လိုပင္ ရႈပ္ေပြေသာ္လဲ တႏြယ္စီတႏြယ္စီ ဓားကေလးႏွင့္ ခုတ္ၿပီး ေျဖရွင္းယင္ မရဘူးလား ။(ရပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒီလိုေပါ့ ၊
သခၤတေလာကၾကီး.... ဘယ္လိုပင္ ရႈပ္ေထြးေသာ္လဲ ရုပ္နာမ္ အားျဖင့္၎ ၊ ခႏၶာ အားျဖင့္၎ ၊အာယတန အားျဖင့္၎ ၊ ဓာတ္အားျဖင့္၎၊ တခုစီတခုစီ ဉာဏ္ဓားေလးႏွင့္ ခုတ္ျပီးေျဖရွင္းယင္ ရနိုင္ပါတယ္
ေမာင္စိန္ရဲ႕(မွန္ပါဘုရား)။
ကဲ--ဉာဏ္ဓားေလးႏွင့္ ဓာတ္ေျခာက္ပါးကို ေျဖရွင္းၾကစို ့။
(ရွင္းျပေတာ္မူပါ ဘုရား)။
ေမာင္စိန္ ခႏၶာကိုယ္ကို လက္မေလးႏွင့္ ႏွိပ့္ျပီးစမ္းၾကည့္ပါ။ မာတဲ႔ေနရာမာၿပီး နုတဲ႔ေနရာမွာ နုေနတာ မေတြ႕လား။
( ေတြ႕ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ ပထဝီဓာတ္ကို ေတြ႕တာပဲ။
လက္ဝါးေလးႏွင့္ အုပ္ျပီးစမ္းသပ္တဲ႔အခါ ....
ရံခါပူ၍ ရံခါေအးတာကို မေတြ႕ရပါလား။
( ေတြ႕ရပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ ေတေဇာဓာတ္ကို ေတြ႕တာ။
မင္းထိုင္ေနတဲ႔အခါ လဲမသြားေအာင္ ေထာက္ကန္မႈ ထသြားတဲ႔အခါ လႈပ္ရွားမႈကို မေတြ႕ရလား။
(ေတြ႕ရပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ ဝါေယာဓာတ္ကိုေတြ႕တာ။
ေအးတဲ႔အခါ ေခၽြ းေတြပိတ္ျပီး ၊ ပူအိုက္တဲ႔အခါ ေခၽြ းေတြ ယိုစီးေနတာကို မေတြ႕ရလား။
( ေတြ႕ရ ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ အာေပါဓာတ္လို ့ေခၚတယ္။
ပ် ဥ္ျပားေလးခုကို ပူးထားလိုက္ယင္ အစပ္သုံးခု မေပၚလား။
( ေပၚပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ အာကာသဓာတ္လို ့ေခၚတယ္။
လူ၏အရိပ္လိုျဖစ္တယ္ ၊ ပရမတ္အတုလို ့မွတ္။
မင္းသႏၲာန္မွာ အာရံုေျခာက္ပါး ဒြါရေျခာက္ဖံု ေပါင္းစုံတဲ႔အခါ ...
အာရံုကို သိမႈ မျဖစ္လား။ ( ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ ဝိညာဏဓာတ္လို ့ ေခၚတယ္။
ေပါင္းေတာ့.... မင္းသႏၲာန္မွာ ဓာတ္ေျခာက္ပါးပဲရွိတယ္။
အဲဒီ ဓာတ္ေျခာက္ပါးထဲက ....
ပထဝီဓာတ္ကို ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္လိပ္ျပာ အတၱ ဇီဝလို ့ ဆိုနိုင္ပါမလား။
( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက္်ား မိန္းမ ဆိုတာက ...
ပညတ္မ်ွ သာ။ သဘာဝမရွိဘူး။
အသက္လိပ္ျပာ အတၱဇီဝဆိုတာက ....
ဒိ႒ိ၏အစြဲအလမ္းမ်ွ သာ၊မရွိေသး ေသာ အရာျဖစ္တယ္။
( မွန္လွပါဘုရား)။
အာေပါဓာတ္ကို ... ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝလို ့ ဆိုနိုင္ပါမလား။(မဆိုနိုင္ပါဘူးဘုရား)။
ေတေဇာဓာတ္ကို ... ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝလို ့ ဆိုနိုင္ပါမလား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
ဝါေယာဓာတ္ကို ... ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝ လို ့ဆိုနိုင္ပါမလား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
အာကာသဓာတ္ကို .... ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝ လို ့ဆိုနိုင္ပါလား။(မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
ဝိညာဏဓာတ္ကို .... ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမ အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝလို ့ေကာ ဆိုနိုင္ပါမလား။ (မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
*****************
ေျပာခဲ႔ျပီးတဲ႔ ဓာတ္ေျခာက္ပါးကို ...
ပုဂၢိဳ လ္ သတၱဝါ ငါ သူတပါး ေယာက် ္ား မိန္းမလို ့ မဆိုနိုင္ဘူး ။
အသက္ လိပ္ျပာ အတၱဇီဝလဲ မဟုတ္ဘူး။
ဘာေၾကာင့္ မဟုတ္လဲ။
မျမဲလို ့ .... ။ မဟုတ္ဘူး။
မျမဲပုံကို ေျပာရဦး မယ္ ။
ပထဝီဓာတ္ဟာ ခက္မာမႈ နူးညံ႕မႈကိုေခၚတယ္။
ပကတိေျမၾကီးဟာ ေနပူလ်ွ င္ မမာလား။ (မာပါတယ္ဘုရား)။
မိုးရြာေတာ့ ေပ် ာ့မသြားလား။( ေပ် ာ့သြားပါတယ္ဘုရား)။
အဲလိုေနပူေသာအခါ မာျပီး ၊ မိုးရြာတဲ႔အခါ ေပ် ာ့သြားေတာ့ ...
မာမႈနုမႈကို ျမဲတယ္လို ့ ဆိုနိုင္ပါ့မလား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
အာေပါဓာတ္ဟာ ယိုစီးမႈ ဖြဲ႔စည္းမႈကို ေခၚတယ္။
ေဆာင္းရာသီ အေအးႏွင့္ၾကံဳတဲ႔အခါ ေခၽြးေတြပိတ္ျပီး ဖြဲ႔စည္းမႈ မျဖစ္
လား။ ( ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။
ေႏြရာသီေရာက္၍ အပူႏွင့္ၾကံဳတဲ႔အခါ ေခြ်းေတြ ထြက္ျပီး ယိုစီးမႈ မျဖစ္ပါလား။(ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား)။
အဲလိုဆိုေတာ့ အာေပါဓာတ္ကို ျမဲတယ္လို ့ ဆိုနိုင္ပါမလား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
ဝါေယာဓာတ္သည္ ေထာက္ကန္မႈ လႈပ္ရွားမႈ ကိုေခၚတယ္။
ထိုင္ေနတဲ႔အခါ လဲမသြားေအာင္ ေထာက္ကန္မႈ မျဖစ္လား။(ျဖစ္
ပါတယ္ဘုရား)။
ထသြားေတာ့ လႈပ္ရွားမႈဝါေယာ ျဖစ္မလာပါလား။( ျဖစ္ပါတယ္
ဘုရား)။
အဲဒီလိုဆိုေတာ့ ဝါေယာဓာတ္ကို ျမဲတယ္လို ့ဆိုနိုင္ရဲ႕လား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
မင္းခႏၶာကိုယ္ၾကီးဟာ ရံခါပူ၍ ရံခါမေအးပါလား။( ရံခါပူ၍ ရံခါေအးပါတယ္ဘုရား)။
ဒီလိုဆိုေတာ့ ေတေဇာကို ျမဲတယ္လို ့ ဆိုနိုင္ပါ့မလား။( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)
အာကာသဓာတ္ဆိုတာ လူ၏အရိပ္ႏွင့္ တူတယ္။
လူသြားရာကို လိုက္သလို အာကာသဓာတ္လည္း ဓာတ္ၾကီးေလးပါးရဲ႕ အရိပ္ပဲ။
ဓာတ္ၾကီးေလးပါးေျပာင္းတိုင္း သူလဲေျပာင္းတယ္။
ဓာတ္ၾကီးေလးပါး မျမဲယင္ သူလဲမျမဲဘူးေပါ့။( မွန္ပါဘုရား)။
ဝိညာဏဓာတ္ ဆိုတာက ...
မ်က္စိနဲ႔ ႐ူပါရံု ေပါင္းဆံုလိုက္ စကၡဳ ဝိညာဏ္ျဖစ္လိုက္ ၊
မ် က္စိကို မွိတ္လိုက္ ေပ် ာက္လိုက္ႏွင့္ သူကိုေကာျမဲတယ္လို ့ ဆိုနိုင္ပါ့မလား။( မျမဲပါဘုရား)။
အဲဒီလို က်န္ဝိညာဏ္ေတြလဲ ဒြါရအာရံု ေပါင္းဆုံတဲ႔အခါျဖစ္ၿပီး
ေပါင္းဆံုမႈ ပ်က္သြားယင္ သူလဲပ်က္တာပဲ၊ မျမဲဘူး ။
ဒီေတာ့ ဘယ္ဓာတ္ကို ခ်မ္းသာတယ္လို ့ ဆိုနိုင္မလဲ။
( ဘယ္ဓာတ္ကိုမွ ခ် မ္းသာတယ္လို ့ မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
မျမဲဘူးဆိုတာ ခိုင္မာတဲ႔အတၱဇီဝ သေဘာမရွိလို ့ မျမဲတာေပါ့။
ဒီေတာ့ ဒီဓာတ္ေျခာက္ပါးကို အတၱလို ့ဆိုနိုင္ပါ့မလား။
( မဆိုနိုင္ပါဘုရား)။
** အဲသလို ဉာဏ္ကေလးႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ....
ဓာတ္ေျခာက္ပါးကို ေတြ႕ေအာင္ရွာ၊
ေတြ႕လ်ွ င္ လကၡဏကို ျမင္ေအာင္ရႈ
ျမင္လ်ွင္ ျငီးေငြ႕လိမ့္မယ္ ။
ျငီးေငြ႕လ်ွ င္ သမုဒယအတြယ္ ျပတ္လိမ့္မယ္။
ျပတ္လ်ွ င္ျပတ္ရာ နိေရာဓသစၥာကို မ် က္ေမွာက္ျပဳရလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ .... ဤလမ္းစဥ္အတိုင္း လိုက္၍ နိဗၺာန္စခန္းသို ့
ဆိုက္လြယ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။**
ေက် းဇူးရွင္ နန္းမားဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ မဂၤလာတရားေတာ္(၁)အား အပိုင္း -၃ပိုင္း ခြဲကာ ဤတြင္
စာစီကုသိုလ္ယူ ပူေဇာ္မႈျပီးပါျပီ။
ေဒၚၫြန္႔ ပခုကၠဴ။
( ကုသိုလ္ အမ်ွ အမ်ွ အမ်ွ )
သာဓု သာဓု သာဓု
Subscribe to:
Posts (Atom)