တ ရား ဘဲ ထိုင္ ေန လို႔ ဘာ စား မ လဲ။

#########################

ဆ ရာ ေတာ္ သ မား ေတာ္ ေတြ အ မ်ိဳး မ်ိဳး ေဟာ ၾက တယ္။
ဒါ န တ ရား ထက္ သီ လ က အ ဖိုး တန္ တယ္။
ၾကား ဖူး ၾက ရဲ႕ လား။
ဒါ န တ ရား ထက္ သီ လ က အ ဖိုး တန္ တယ္ ေနာ္။
သီ လ တ ရား ထက္ သ မ ထ က အ ဖိုး တန္ တယ္ ေနာ္။
သ မ ထ ထက္ ဝိ ပ ႆ နာ ဉာဏ္ မဂ္ ဉာဏ္ က အ ဖိုး တန္ တာ ေပါ့။
အဲဒါ... သ ဗၺ ဒါ နံ ဓ မၼ ဒါ နံ ဇိ နာ တိ။
ကု သိုလ္ ဟာ ဓ မၼ ဒါ န ကု သိုလ္ ဟာ အ ျမတ္ ဆံုး လို႔ မ ေဟာ ဘူး လား။
ေခၚ သာ ေခၚ တတ္ တယ္။ ေျပာ သာ ေျပာ တတ္ တယ္။ မ သိ ၾက ဘူး ကြဲ႕။

ဘယ္ လို ေတြ မ သိ တာ လဲ လို႔ စိ စစ္ ဖို႔ မ ေကာင္း လား။
ကိုယ္ နဲ႔ နီး စပ္ တဲ့ လူ ေတြ ကို လည္း ျပန္ စဥ္း စား ၾကည့္။
ကိုယ့္ အိမ္ ကို လည္း ျပန္ စဥ္း စား ၾကည့္ ေနာ္။
ကဲ တ ခ်ိဳ႕က တ ရား ေလး ဘာ ေလး အ လုပ္ လုပ္ တယ္။
တ ရား နဲ႔ ပတ္ သက္ ၿပီး ေတာ့ မွ သီ လ နဲ႔ ျပည့္ စံု ဖို႔ သ မာ ဓိ နဲ႔ ျပည့္ စံု ဖို႔ ဝိ ပ ႆ နာ နဲ႔ ျပည့္ စံု ဖို႔ ေဆြး ေႏြး ၾက တယ္။ တိုင္ ပင္ ၾက တယ္ ေနာ္။

ကိုယ္ က မ ယား ျဖစ္ ေစ လင္ ျဖစ္ ေစ တ ဦး တ ေယာက္ က ...
အဲ ဒါ ဘဲ လုပ္ ေန လို႔ ဘာ စား မ လဲ။ အိမ္ မွာ စား ဖို႔ လည္း လုပ္ ဦး မွ ေပါ့။
တ ရား ဘဲ ထိုင္ ေန လို႔ ဘာ စား မ လဲ။ ဒီ လို ေျပာ တာ ေတြ မ ရွိ ဘူး လား။
သား သ မီး ေတြ ေလး ငါး ေယာက္ ကို ၾကည့္ ဦး ... ၾကား လား။
အ ခု ေလး တန္း ငါး တန္း ေရာက္ ေန ၿပီ ေပါ့။ အ တန္း က ျမင့္ တဲ့ အ ခါ...
အ ဝတ္ အ စား ပို ကုန္ မယ္။ ေက်ာင္း တက္ ဖို႔ ျပဳ ဖို႔ ေတြ က လည္း ပို ၿပီး ေတာ့ ကုန္ မွာ ေပါ့။
အိမ္ မွာ အ လုပ္ လုပ္ ပါ ဦး။ မ ေျပာ ၾက ဘူး လား။

တ ရား လုပ္ တာ က အ ခ်ည္း ႏွီး လို ျဖစ္ ေန တာ ေပါ့ ကြဲ႕။
စဥ္း စား ဖို႔ မ ေကာင္း လား။
ေလ့ လာ ၾက။
တ ရား တန္ ဖိုး သိ လို႔ လား... မ သိ လို႔ လား။
မ သိ လို႔ ကြဲ႕... မ သိ လို႔ ၊ ၾကား လား။
ကဲ... ျမတ္ စြာ ဘု ရား...
ဒါ န တ ရား ထက္ သီ လ က အ ဖိုး တန္ တယ္  မ ေဟာ ဘူး လား။
သီ လ ထက္ သ မ ထ သ မာ ဓိ က အ ဖိုး တန္ တယ္ မ ေဟာ ဘူး လား။
သ မ ထ ထက္ ဝိ ပ ႆ နာ ဉာဏ္ က အ ဖိုး တန္ တယ္ မ ေဟာ ဘူး လား။
အဲ လို စိ စစ္ ဖို႔ မ ေကာင္း လား။
အဲ ဒါ ယံု ၾကည္ ဖို႔ လို တယ္ ေနာ္။

အဲ ဒါ သီ လ ထိန္း တာ ... အ ကု သိုလ္ လား ၊ ကု သိုလ္ လား။
သ မာ ဓိ ထူ ေထာင္ တာ ... အ ကု သိုလ္ လား၊ ကု သိုလ္ လား။
ဝိ ပ ႆ နာ ဉာဏ္ ေလ့ လာ တာ... အ ကု သိုလ္ လား၊ ကု သိုလ္ လား။
ကု သိုလ္ ဆို တာ ဆင္း ရဲ တဲ့ တ ရား လား ခ်မ္း သာ တဲ့ တ ရား လား။
ဒါ ေလး ကို စဥ္း စား ပါ။ စဥ္း စား ေနာ္။

ဘုန္း ႀကီး တို႔ သု တ အ ေန နဲ႔ ၾကား ဖူး တယ္ တဲ့။
က်ိဳင္း တံု မွာ ဘုန္း ႀကီး ရဲ႕ ဒ ကာ ေတြ ...
သား သ မီး က ေလး ေယာက္။
အဲ ဒါ နဲ႔ ေယာ က္်ား ျဖစ္ တဲ့ ပု ဂၢိဳ လ္ က တ ရား အ လုပ္ လုပ္ တဲ့ ပု ဂၢိဳ လ္ ေတြ ... တ ရား အ လုပ္ လုပ္ ဖို႔ သိ ဖို႔ တ ရား နာ ဖို႔ ေတြ... အ ကုန္ လံုး...
သူ က ရင္း ႏွီး ေတာ့ ဆြဲ တာ ေပါ့။

အဲ လို ဆြဲ တဲ့ အ ခါ က်...
အိမ္ မွာ အ လုပ္ လုပ္ ပါ ဦး။ ဒါ ခ်ည္း လုပ္ လို႔ ဘာ စား မလဲ။
ဒါ ခ်ည္း လုပ္ ေန လို႔ ဘာ စား မ လဲ။  ၾကား လား။
တ ရား ထိုင္ တယ္။ တ ရား ထိုင္ လို႔ ပဲ ေန ေတာ့
အိမ္ မွာ အ လုပ္ လုပ္ ပါ ဦး မ ေျပာ ရ ဘူး လား။
အိမ္ မွာ လည္း သူ တို႔ ကား ပစၥည္း ေတြ ေရ စုပ္ စက္ ပစၥည္း ေတြ ေရာင္း တာ ကိုး။

မင္း လုပ္ တာ ေလး က ေသး ေသး ေလး ပါ တ ကား တဲ့။
ငါ လုပ္ တာ အ မ်ား ႀကီး တဲ့ ...။
စိ စစ္ ဖို႔ မ ေကာင္း လား။

သူ လုပ္ တာ အ မ်ား ႀကီး ဆို တာ... ျမင္ ရ တာ မ ဟုတ္ ဘဲ ကိုး ကြဲ႕။
ျမင္ ရ ပါ မ လား။
အဲ ဒါ လည္း ေလ့ လာ ဦး။
လူ ေတြ မ်က္ စိ လည္ တာ ကို ရွင္း ေပး ရ တာ ေနာ္။

အဲ လို ေျပာ ၿပီး ေတာ့ မွ ေက်ာင္း ပိတ္ တဲ့ အ ခါ အိ ႏၵိ ယ အ လည္ သြား ေတာ့ တာ ေလ။
အိ ႏၵိ ယ အ လည္ သြား ေတာ့ ႏွစ္ လ ေလာက္ ၾကာ ခဲ့ တာ ေပါ့။
ျပန္ လာ ခဲ့ ေတာ့...

တ ရား အား ထုတ္ တာ ကိုး။
အဲ ဒီ အိမ္ က ပိုင္ ရွင္ ေျပာင္း ခဲ့ တာ သံုး ဆက္ ေလး ဆက္ ရွိ ၿပီ ေနာ္။
တစ္ ေယာက္ က ေလး ႏွစ္ ငါး ႏွစ္ ေန ၿပီး ေတာ့ ေရာင္း လိုက္၊
ဟို လူ က ေလး ႏွစ္ ငါး ႏွစ္ ေန ၿပီး ေတာ့ မွ ေရာင္း လိုက္။
သူ႔ အ လွည့္ က် ေတာ့ တာ ေပါ့။

မ ယား အိ ႏၵိ ယ သြား တုန္း မွာ သူ က တ ရား ထိုင္ ေန တာ တဲ့။
ဦး ရင္ တိုင္ က ပ်ဥ္ ႀကီး က ကြာ ၿပီး ေတာ့ မွ ...
 သူ႔ နား လာ က် တယ္။
 ေမာ့ ၾကည့္ လိုက္ တဲ့ အ ခါ ... အ ဝတ္ စ ျမင္ တာ ေပါ့။ တ ရား ႏွ လံုး သြင္း လို႔ ၿပီး တဲ့ အ ခါ တက္ ၾကည့္ ေတာ့... ေရႊ ထုပ္ ႀကီး တဲ့ ဗ်ား။
ေရႊ ထုပ္ ႀကီး၊ ေရႊ ထုပ္ ႀကီး... ၾကား လား။

မ ယား က ျပန္ လာ ခဲ့...်
ေဟာ ငါ အ လုပ္ လုပ္ လို႔ ရ တာ။ သံုး စမ္း။ ဒီ မွာ။
 ငါ အ လုပ္ လုပ္ လို႔ ရ တာ။ သံုး စမ္း။ မင္း လုပ္ တာ ေသး ေသး ေလး ပါ တ ကား တဲ့။ အ ႀကီး ႀကီး လုပ္ တာ တဲ့ ။
စဥ္း စား ဖို႔ မ ေကာင္း လား။ စဥ္း စား ေနာ္။

အဲ ဒါ နဲ႔ သံုး ေလး ႏွစ္ ေန ေတာ့ တ ခါ သြား ျပန္ ၿပီ... အိ ႏၵိ ယ ကို။
ျပန္ လာ ခဲ့... မ ႏၲ ေလး ေရာက္ ၿပီ။
ယိုး ဒ ယား ခ်ဲ  အ ႀကီး အ က်ယ္ ေပါက္ ျပန္ တာ တဲ့ ေဟ။
ၾကား လား။
ေရာ့ သံုး စမ္း... ဒီ မွာ...၊ ေပး ေတာ့ တာ တဲ့။

အဲ မွ မ ယား က ယံု ေတာ့ တာ။
အဲ ဒါ ၿပီး တ ရား စခန္း ဝင္ ေတာ့ တာ ဗ်ား။
 ေလ့ လာ ဖို႔ မ ေကာင္း လား။
အဲ ဒါ ေတြ စိတ္ ေျပာင္း တတ္ ေအာင္ ေနာ္။
ေခၚ သာ ေခၚ တတ္ တယ္။ မ သိ တာ ေပါ့။
တ ရား ဘဲ ထိုင္ လို႔ ဘာ စား မ လဲ။ အိမ္ မွာ အ လုပ္ လုပ္ ဦး မွ ေပါ့။
ဒီ မွာ အ လုပ္ မ လုပ္ ဘူး အ ပို  ျဖစ္ ေန ၿပီ။ စဥ္း စား ဖို႔ မ ေကာင္း လား။

သ ဗၺ ဒါ နံ ဓ မၼ ဒါ နံ ဇိ နာ တိ လို႔ မ ေဟာ ဘူး လား။
တ ရား ကု သိုလ္ ေလာက္ ခ်မ္း သာ တာ တရား ပါ့ ရွိ တယ္။
အဲ ဒီ ခ်မ္း သာ တာ သိ ေစ ခ်င္ တယ္ ကြဲ႕... လူ ေတြ။
ေျပာ သာ ေျပာ တတ္ တာ ... မ သိ ဘူး။

ေက်း ဇူး ေတာ္ ရွင္ မံု လယ္ ဆ ရာ ေတာ္ ဘု ရား ႀကီး။
အ ဂၢ မ ဟာ က မၼ ႒ာ နာ စ ရိ ယ ဘ ဒၵ ႏၲ သံ ဝ ရ။

၃-၈-၂၀၀၈ ေန႔ ၂-နာရီ
 ပဲခူး ဆယ္မိုင္ကုန္း မံုလယ္ေတာရ ၄၃-ႀကိမ္ေျမာက္ တရားစခန္း
တရားေတာ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ စာစီပူေဇာ္ပါသည္။

အရွင္ေတဇနိယ မံုလယ္ဇ။