ေျခ ႏွစ္ ေခ်ာင္း ကို စံု ပစ္ ၿပီး ေတာ့ မွ အား ထုတ္ စမ္း ပါ။

*********************************************

ျမတ္ စြာ ဘု ရား အ ေလာင္း သိ ဒၶ တၳ မင္း သား ...
 ေတာ ထြက္ တဲ့ အ ခါ သန္း ေခါင္ ယမ္။  ၾကား လား။
ဆ ႏၵ အ မတ္ ကို ႏိူး... သြား ... ျမင္း က ေခ်။ မ ခိုင္း ရ ဘူး လား။
ေတာ ထြက္ မွာ ေလ။

ျမင္း ကို အ ယူ သြား တာ။ ျမင္း က ဝမ္း သာ တာ တဲ့။ ၾကား လား။
အ ေညာင္း အ ညာ ေတြ ဆန္႔ ၿပီး ေတာ့ ဟီ ေတာ့ တာ ေလ။
တစ္ နန္း ေတာ္ လံုး... လူ တစ္ ေယာက္ မွ မ ႏိူး ဘူး တဲ့ ကြယ္။
နတ္ ေတြ က ပိတ္ ထား တာ ေနာ္။
ေတာ ထြက္ သြား ေတာ့ တာ။

အဲ ဒီ အ ခု ... ပံု ေတာ္ ေတြ ျမင္ ဖူး မွာ ပါ။
လြယ္ အိတ္ လည္း မ ပါ ဘူး။
ေက်ာ ပိုး အိတ္ လည္း မ ပါ ဘူး။
အိပ္ ယာ လိပ္ ေတြ ပါ ရဲ႕ လား။
စား ဖို႔ ေသာက္ ဖို႔ ေတြ ကား ပါ ရဲ႕ လား။
ဘာ မွ မ ပါ ... ပါ တ ကား ကြဲ႕။

ၿမိဳ႕ ကို သြား တာ လား ၊ ေတာ ကို သြား တာ လား။
ေတာ ထဲ က် ဘာ စား မွာ လဲ ကြဲ႕။
စဥ္း စား ဖို႔ မ ေကာင္း လား။
လူ မင္း ဘုန္း ႀကီး နတ္ မင္း မ ေန ပိုင္... ၾကား ဖူး ရဲ႕ လား။
ဒါ န ပါ ရ မီ ၊ သီ လ ပါ ရမီ၊ နိ ကၡ မ ပါ ရ မီ ၊ ပါ ရ မီ ဆယ္ ပါး အ ျပား သံုး ဆယ္ ၊ စြန္႔ ျခင္း ႀကီး ငါး ပါး၊ စ ရိယ သံုး ပါး လို႔ မ ေဟာ ဘူး လား။
ကဲ... လူ မင္း ဘုန္း ႀကီး နတ္ မင္း မ ေန ပိုင္ ေနာ္။

သူ႔ မွာ စား စ ရာ ေသာက္ စ ရာ အ ကုန္ လံုး ျပည့္ စံု ေန ၿပီး ၿပီ ကြဲ႕။
ၾကား လား။

ဟို... ေရာက္ တဲ့ အ ခါ ဆံ ပယ္ ၿပီး ေတာ့ အ ဓိ ႒ာန္ ျပဳ တာ။
နတ္ ျပည္ တက္ သြား တာ။ နတ္ ျပည္ မွာ စူ ဠာ မ ဏိ ေစ တီ တည္ တယ္ ဆို တာ ၾကား ဖူး တယ္ မို႔ လား။

နတ္ ျဗ ဟၼာ က ဟို မွာ ပ ရိ ကၡ ရာ ရွစ္ ပါး ယူ ၿပီး ေတာ့ အ ဆင္ သင့္ ။
ေတာ ထဲ မွာ ဘယ္ က မ်ား ရ မ လဲ ကြာ...။
သ ကၤန္း ေတြ... ငါ အံ့ ၾသ လို႔ မ ကုန္...၊ ေတာ ထဲ မွာ ကြဲ႔။
ၿမိဳ႕ ဆို ေတာ့ ထား လိုက္ တာ ေပါ့။
ဟို က လည္း ဃ နာ ႏို႔ ဆြမ္း ကပ္ မည့္ ဟာ နဲ႔ ၾကား လား။

ဘုန္း ႀကီး တို႔ က ဒီ လို မ ျပဳ ခဲ့ ေတာ့ အိုး ေတြ ခြက္ ေတြ ဆန္ ေတြ ... ယူ ရ တာ။
ဒီ လို မ ယူ... ရင္ ငတ္ မွာ...။
ၾကား လား။ အဲ...သီ လ နဲ႔  ျပည့္ စံု တဲ့ ပု ဂၢိဳ လ္ ေတြ ေလ။
လူ မင္း ဘုန္း ႀကီး နတ္ မင္း မ ေန ပိုင္ ၾကား ဖူး တယ္ မို႔ လား။
အဲ ဒါ တ ရား အ လုပ္ ေတြ မို႔ လား။
အဲ ဒါ ယံု ၾကည္ ၿပီး ေတာ့ မွ... ေျခ ႏွစ္ ေခ်ာင္း ကို စံု ပစ္ ၿပီး ေတာ့ မွ အား ထုတ္ စမ္း ပါ။
ဒီ လို ေလ့ လာ ဖို႔ မ ေကာင္း လား။
အဲ ဒါ အ ေရး ႀကီး တယ္ ေနာ္။

.....
သိ ဒၶ တၳ မင္း သား ေတာ ထြက္ တာ ဘာ မွ မ ပါ ဘူး ေနာ္။
ပ က တိ မ်က္ စိ နဲ႔ ၾကည့္ တာ ျမင္ ရ သ လား။
ကဲ... ဉာဏ္ မ်က္ စိ နဲ႔ ၾကည့္ ေတာ့ သူ႔ မွာ ျပည့္ စံု ၿပီး ၿပီ ေလ။
ျပည့္ စံု ကာ... ဘာ မ်ား လို... ယူ စ ရာ လို ေသး သ လဲ။
ေရာက္ တဲ့ အ ရပ္ မွာ ေဆး စက္ က် ရာ အ ႐ုပ္ ထင္ ကြဲ႕။
ေရာက္ တဲ့ ေန ရာ မွာ ဒ ကာ ေတြ ျပည့္ စံု ေန ၿပီး ၿပီ။
အ ကုန္ လံုး အ ဆင္ သင့္ ၾကား လား။
ဒီ လို ေလ့ လာ ဖို႔ မ ေကာင္း လား။

 အ ခု အဲ လို မ ျပည့္ စံု လို႔ ယူ ရ တာ ဗ်ား။
ျပည့္ စံု တဲ့ ပု ဂၢိဳ လ္ ... လို ေသး သ လား။
ဒီ လို ဆို ေတာ့ သ ဗၺ ဒါ နံ ဓ မၼ ဒါ နံ ဇိ နာ တိ ဆိုတာ ဘုရား ေဟာ တာ မ မွန္ လား ေဟ့။
တ ရား ကု သိုလ္ ေလာက္ ႀကီး တာ တ ရား ဘဲ ရွိ တယ္။
ယံု ယံု ၾကည္ ၾကည္ နဲ႔ ေလ့ လာ ဖို႔ မ ေကာင္း လား။
စဥ္း စား ေနာ္။

ေက်း ဇူး ေတာ္ ရွင္ မံု လယ္ ဆ ရာ ေတာ္ ဘု ရား ႀကီး။
အ ဂၢ မ ဟာ က မၼ ႒ာ နာ စ ရိ ယ ဘ ဒၵ ႏၲ သံ ဝ ရ။

၃-၈-၂၀၀၈ ေန႔ ၂-နာရီ
 ပဲခူး ဆယ္မိုင္ကုန္း မံုလယ္ေတာရ ၄၃-ႀကိမ္ေျမာက္ တရားစခန္း
တရားေတာ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ စာစီပူေဇာ္ပါသည္။

အရွင္ေတဇနိယ မံုလယ္ဇ။