တိပိဋကဓရ--ဓမၼဘ႑ာဂါရိက (ေယာ)ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၏
အဆင္းအတက္ လမ္းႏွစ္ဖက္ တရားေတာ္
*******************************
"သတၱဝါေတြ ဆင္းရဲျပီး ေနၾကတာ အမွန္ေတာ့ အဆင္းရဲလြန္းလို ့ ဆင္းရဲတာ
မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြမွာ အဆင္းရဲလြန္းလို ့ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္
မထိမ္းသိမ္းပဲနဲ႔ လြတ္ထားၾကလို ့ အဆင္းေတြရဲလြန္းလို ့ ဆင္းရဲတာ ။"
ေလာကၾကီးထဲမွာ လမ္းဟာ အတိုခ်ံဴ းလိုက္ရင္ (၂) လမ္းပဲရွိပါတယ္ ၊ အဆင္းက
တလမ္း၊ အတက္က တလမ္း၊ ပရိသတ္အေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းေတြ သြားေန
ၾကတာက အတက္လမ္း ၊ သာသနာဆိုတာကလဲ အတက္လမ္းပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္
အဆင္းအတက္ လမ္းႏွစ္ဖက္တရား။
ေယေကစိ အကုသလာဓမၼာ ၊ သေဗၺေတ အေဓာဘာဂဂၤမနိယာ၊
ေယေကစိ ကုသလာဓမၼာ ၊ သေဗၺေတ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ။
ေယေကစိ၊ ခပ္သိမ္းဥႆ ံု အလံုးစုံကုန္ေသာ ၊ အကုသလာ ၊ အျပစ္ႏွင့္တကြ
မေကာင္းက်ိဴ းကို ေပးတတ္ေသာ ၊ ဓမၼ--အကုသိုလ္တရားတို ့သည္ သႏၲိ--ရွိၾက
ပါေပကုန္၏။
သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလံုးစုံကုန္ေသာ ၊ ေတ--ထိုအကုသိုလ္တရားတို ့
သည္ အေဓာဘာဂဂၤမနိယာ--ေအာက္တန္းတို ့သာ သက္ဆင္းေစၾကပါေပကုန္
သည္ ၊ ေဟာႏၲိ--မုခ်မေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္၏။
ေယေကစိ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလံုးစုံကုန္ေသာ ကုသလာ--အျပစ္မရွိ ေကာင္းက်ိဴ းကို ေပးတတ္ကုန္ေသာ၊ ဓမၼာ--ေကာင္းမႈကုသိုလ္တရားတို ့သည္
သႏၲိ--ရွိၾကပါေပကုန္၏။
သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံအလံုးစုံကုန္ေသာ၊ ေတ--ထိုေကာင္းမႈကုသိုလ္တရားတို ့
သည္၊ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ--အထက္တန္းသို ့သာ ေရာက္ေစတတ္ကုန္သည္၊
ေဟာႏၲိ--မုခ်မေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္သတည္း။
************************************
{ ကံအေကာင္းဆံုးလူ}
ေလာကမွာ ကံအေကာင္းဆံုးလူဆိုတာ ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳ တဲ႔လူျဖစ္တယ္။
ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳ ခြင့္ရေတာ့ လမ္းေၾကာင္းၾကီး ျပတ္ျပတ္သားသား ေတြ႕
ခြင့္ရတယ္။ * ေရွာင္ရမယ့္ လမ္းလဲသိသြားတယ္၊ သြားရမယ့္ လမ္းကိုလဲ ျပတ္
ျပတ္ထင္ထင္ သိျမင္ခြင့္ရသြားတယ္ *။
{ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္}
* အဆင္း အတက္၊ လမ္းႏွစ္ဖက္၊ ကြက္ကြက္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ ။
ကုသိုလ္ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္နိုင္လို ့ရတာ၊ ကိုယ္အေပၚ ၾသဇာေညာင္းလို ့ရရွိ
လာတဲ႔ စိတ္တန္ခိုးကို ကုသိုလ္လို ့ ေခါ ္တယ္။
အကုသိုလ္တရားဆိုတာ စိတ္မနိုင္လို ့ရတာ၊ ကိုယ္အေပၚ ၾသဇာမေညာင္းလို ့
ရတာ။ အကုသိုလ္ဆိုတာ အဆင္းလမ္း၊ ကုသိုလ္ဆိုတာ အတက္လမ္း၊ ဒါေၾကာင့္ အဆင္းရယ္ အတက္ရယ္လို ့ လမ္းႏွစ္ဖက္ရွိတယ္။ မိမိတို ့တေတြဘဝ
သံသရာတစ္ေလ်ွ ာက္ လမ္းႏွစ္ဖက္ရွိတဲ႔အခါ လမ္းမွား၊ မွားျပီးေတာ့ အဝိဇၨာအ
ေမွာင္ထဲ စမ္းတဝါးဝါး သြားမိခဲ႔လို ့သြားတာက အထက္ကို၊ ေအာက္ေရာက္ခဲ႔တာ
က်ြ မ္းထိုးေမွာက္ခုံ လိမ့္ခဲ႔ရတာ အမ် ားၾကီး။ အေပါ ္ကို ရည္မွန္းျပီး တက္ေပမယ့္
လမ္းမွားျပီး ေအာက္ကိုလိမ့္က် ခဲ့ရတာေတြ ၊ ေရွ႕ကိုတိုးေပမယ့္ အဝိဇၨာအေမွာင္
ထဲ စမ္းတဝါးဝါး လမ္းမွားခဲ႔လို ့ ေနာက္ကိုျပန္ေရာက္ ခဲ႔ရတာေတြ၊ ျဖစ္ခ် င္သလို
ျဖစ္ေနၾကရတာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္မွာရွိသလို ျဖစ္ေနၾကရတာေတြ။
********************
{ျဖတ္လမ္းကလာသူ}
သာသနာက ဉာဏ္အလင္းေရာင္ ညိွထြန္းေပးတုန္းေလး ေသေသခ် ာခ် ာၾကည့္
ထား၊ ကုသိုလ္ကို ထုံေနေအာင္ လုပ္ထားရမွာဗ် ။
တခ်ိဴ ႕ပုဂၢိဳ လ္ေတြ သုဂတိဘုံဘဝ ေရာက္လာတာ ၊ ျဖတ္လမ္းေရာက္လာတဲ႔
ပုဂၢိဳ လ္ေတြရွိတယ္ ၊ ျဖတ္လမ္းက ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ(ဆိုၾကပါစုိ ့ဗ် ာ)ဘဝတစ္
ခုမွာ တစ္ဘဝလံုး အကုသိုလ္ေတြၾကီးလုပ္ ၊ အကုသိုလ္အပူ အခိုးအေငြ႕ေတြၾကီး
လုပ္၊ ေသခါနီးေလးက် မွ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြက သနားတာနဲ႔ သူသတိရ
တုန္းေလး ဒါနလုပ္ခြင့္ရေအာင္ ကူညီေပးလိုက္တယ္၊ သီလက် င့္ခြင့္ရေအာင္ ကူ
ညီေပးလိုက္တယ္၊ တရားနာၾကားခြင့္ရေအာင္ ကူညီေပးလိုက္တယ္။(အာသႏၷကံ
ေခါ ္တာေပါ့)။
ေသခါနီးေလးမွာ ကူညီေပးလိုက္တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ အပါယ္ကိုမ
ေရာက္ဘဲ လူဘုံ လူ ့ျပည္၊ လူ ့ဘဝကို ေရာက္လာတာ ၊ ဒါမ်ိဴ းကို ျဖတ္လမ္းက
ေရာက္လာတယ္လို ့ ေခါ ္တယ္။
ျဖတ္လမ္းက လူျဖစ္လာတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္မ် ားဟာ အထံုပါရမီ အင္မတန္ နည္း
တတ္ပါတယ္၊ ကုသိုလ္အထံု သိပ္နည္းတယ္၊ ဉာဏ္အထံု သိပ္နည္းတယ္၊ ဘယ္
ဟာျဖစ္ျဖစ္ သူမ် ားက ေနာက္ကခိုင္းမွ ေတာ္ကာက်၊ ၊ ေျပာနိုင္မွ ေတာ္ကာက်
တယ္၊ လာဒ္မျမင္ဘူး။ စြမ္းအားကို အကြက္ေစ့ေအာင္ မယူတတ္ ၊ ကုသိုလ္လုပ္
ေတာ့လဲ တက္တက္ၾကြၾကြ ထက္ထက္သန္သန္ တယ္မရွိလွ လာခဲ႔တာ သူကအ
ထံုနဲ႔လာခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး။ ျဖတ္လမ္းက ဝင္လာခဲ႔တာ။ အဲသလို ျဖတ္လမ္းက
ဝင္လာခဲ႔တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ဆိုရင္( အထံုနည္းေတာ့) ေရွ႕သြားေတာ့လဲ တယ္မေသခ် ာလွ
ဘူးဗ် ။ အျမဲတမ္း သူမ် ားဆီက တြန္းအား အကူအညီေတြ ေပးနိုင္မွ ၊ ေရွ႕ကို တ
ေရႊ႕ေရႊ႕နဲ႔ သူတက္နိုင္မွာ။
************************
{အထံုနဲ႔လာသူ}
အခ်ိဴ ႕ပုဂၢိဳ လ္ေတြက်ေတာ့ အထံုနဲ႔ကို လာခဲ႔တာဗ် ။ ကုသိုလ္လုပ္ရတာ ေပ် ာ္
လို ့၊ မေကာင္းတဲ႔ အကုသိုလ္ေတြ ေရွာင္လို ့၊ ေကာင္းေသာကုသိုလ္ေတြကို ေန ့စဥ္ပုံမွန္ ဝတ္ထားလို ့။ * ဒီအခ် ိန္ ဘုရားရွိခိုးရမယ့္ အခ် ိန္ဟဲ႔ ၊ အားအား မအား
အား ေန ့စဥ္လုပ္ရမွာဟဲ႔ ၊ * ဒီအခ် ိန္ ေမတၱာပို ့ရမယ့္အခ် ိန္ ၊*ဒီအခ် ိန္က ပ႒ာန္း
ပရိတ္ေတြ ရြတ္ရမယ့္အခ်ိ န္ ၊* ဒီအခ် ိန္က ခႏၶာဉာဏ္စိုက္ ဝိပႆ နာပြားရမယ့္
အခ် ိန္ဆိုျပီး ေန့စဥ္ပုံမွန္ ဝတ္ထားျပီး ၾကိဳ းစားသြားတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ ၊ အထံုေတြက
သိပ္အားေကာင္း ။
အဲသလို အထံုစြမ္းအားေတြနဲ႔ လူျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြက် ေတာ့ (ဘယ္ေန
မဆိုေပါ့ဗ် ာ) အစစအရာရာ သာလြန္ၾကတယ္ ၊ ေရွ႕ကခ် ည္းပဲ ၊ ကုသိုလ္ေရးကိစၥ
မွာလဲ သူမ် ားက တယ္ျပီးတိုက္တြန္းရတယ္ မရွိလွဘူးဗ် ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အသိ
ကေလးေတြနဲ႔ တက္တက္ၾကြၾကြ ထက္ထက္သန္သန္ ၾကိဳ းၾကိဳ းစားစား အား
ထုတ္တတ္တယ္၊ ျပဳလုပ္တတ္တယ္ဗ်။
ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြက လမ္းညႊန္ေပးရံုေလးပဲ၊ တကယ္အလုပ္ပိုင္း
က် ေတာ့ ခိုင္းမေနရဘူး ၊ တက္ၾကြစြာ ျပဳ လုပ္အားထုတ္တတ္တယ္၊ လုပ္တိုင္း
လုပ္တိုင္းလဲ စိတ္ပါလက္ပါခ် ည္း လုပ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျဖတ္လမ္းက လူျဖစ္လာ
တဲ႔ လူနဲ႔ ၊ အထံုနဲ႔ လူျဖစ္ခဲ႔တဲ႔လူေတာင္မွ ကြာၾကတယ္ ။ အဲဒီလို မိမိတို ့သာသ
နာ့လမ္းေၾကာင္းၾကီး ေတြ႕တုန္းမွာေတာ့ "အထံု" ေတြရေအာင္ ေန့စဥ္ပုံမွန္ ၾကိဳ း
စားအားထုတ္ ၾကရေပလိမ့္မယ္။
******************************
{ အဆင္းႏွင့္အတက္}
အဆင္းေခါ ္ဆို ၊ အကုသိုလ္၊
ကုသိုလ္ အတက္သိ ၊
အဆင္းဆိုတာ အကုသိုလ္တရားကို ေျပာတာ၊ အတက္ဆိုတာက ကုသိုလ္တရား
ကိုေျပာတာ ။ အဆင္းဆိုတာ စိတ္ကိုမနိုင္ပဲ လြတ္ခ် လိုက္လို ့ စိတ္ေတြေပါက္ကြဲ
ျပီး က် သြားတာကို အဆင္းလို ့ ေခါ ္တယ္။
အတက္ဆိုတာ ကိုယ္စိတ္ ကိုယ္နိုင္လို ့ ကိုယ္စိတ္ေလးကို အစီအစဥ္ေလ
နဲ႔ ထိန္းသိမ္းျပီးေတာ့ * ရည္ရြယ္ခ် က္ပါတယ္ ။ * လမ္းေၾကာင္းပါတယ္ ။ * အစီ
အစဥ္ပါတယ္ ။ အစီအစဥ္ေလးနဲ႔ ထိန္းသိမ္းျပီးေတာ့ စြမ္းအားထုတ္လုပ္လို ့ ေပါ ္
လာတဲ႔ စြမ္းအားကို ကုသိုလ္လို ့ ေခါ ္တယ္ ။ အဲဒါ အတက္လမ္း။
{ အဆင္းရဲလြန္းလို ့}
အဆင္းရဲက ဆင္းရဲ ၊
ေအာက္က် မည္ဟုသိ။
သတၱဝါေတြ ဆင္းရဲျပီးေနၾကတာ အမွန္ေတာ့ အဆင္းရဲလြမ္းလို ့ဆင္းရဲတာ ၊
မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြမွာ အဆင္းရဲၾကလြန္းလို ့ ကိုယ္စိတ္
ကိုယ္ မထိန္းသိမ္းပဲနဲ႔ ပစၥလက္ခတ္ လြတ္ျပီးထားၾကလို ့ အဆင္းေတြရဲလြန္းလို ့
သတၱဝါေတြ ဆင္းရဲေနၾကတာ။
အဆင္းရဲလြန္းရင္ ဆင္းရဲမယ္၊ ေအာက္က် ေနာက္က် ျဖစ္မယ္၊ ဘယ္ေနရာမွ
အဆင့္မမီဘူး။
ဘယ္လမ္းလိုက္မလဲ
***************
ကုသိုလ္ကိုကိုင္ ၊ တက္ေရာက္နိုင္ ၊ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားရွိ။
ကုသိုလ္ကိုကိုင္တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ တက္ေရာက္နိုင္ၾကတယ္၊ ခႏၶာရဲ႕အႏွစ္ ၊ ပစၥည္း
ဥစၥာေတြရဲ႕အႏွစ္ ၊ အကုန္လံုးအကြက္ေစ့ေအာင္ ၊ယူနိုင္ၾကတယ္ဗ် ။ ပစၥည္းကလဲ
ခႏၶာလိုပါပဲ ၊ လက္ထဲေရာက္လာရင္ စကားသုံးခြန္းေမးတယ္။ ခႏၶာကေမးတဲ႔ စ
ကားသုံးခြန္းကေတာ့ ၁ ။ က်ြန္ေတာ္ကို အဖိုးတန္ေအာင္ သုံုးမွာလားဗ် ၊
၂ ။ က်ြန္ေတာ့္ကို အလကား ျဖဳ န္းပစ္မွာလားဗ် ။ ၃ ။ က်ြန္ေတာ္ႏွိပ္စက္ေနတာ
ကို အခ် ိန္ျပည့္ ခံေနမွာလားဗ် ။
ခႏၶာက စကားသုံးခြန္းေမးသလို ပစၥည္းကလဲ (၃) ခြင္းေမးပါတယ္။
၁ ။ က်ြန္ေတာ္တို ့ကို အဖိုးတန္ေအာင္ သုံးမွာလားဗ် (သုံးနိုင္တဲ႔ စြမ္းအင္ေကာ ရွိရဲ႕လားဗ် ။ (၂) က်ြ န္ေတာ္တို ့ကို အလကားျဖဳ န္းပစ္မွာလားဗ် ။(၃) က်ြန္ေတာ္တို ့
ႏွိပ္စက္ေနတာကို အခ် ိန္ျပည့္ ခံေနမွာလားဗ် ။
ခႏၶာနဲ႔ ပစၥည္းက တရားသေဘာအားျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္တယ္။ဆိုလိုတာ
ကေတာ့ ခႏၶာ နဲ႔ ပစၥည္းကို အေၾကာင္းျပဳ ျပီး ခင္ဗ် ားေအာက္ဆင္းမွာလားဗ် ၊
ေဟာဒီ ခႏၶာ နဲ႔ ပစၥည္းကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ခင္ဗ် ားအေပါ ္တက္မွာလားဗ် ။ ဘယ္
လမ္းကို ခင္ဗ် ားလိုက္မလဲလို ့ တရားသေဘာ အားျဖင့္ေမးေနတာ။
ဉာဏ္မ် က္လံုး ေကာင္းတဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ေတြက် ေတာ့ ခႏၶာကိုလဲ အဖိုးတန္ေအာင္
သုံးမယ္ ၊ လက္ထဲေရာက္လာတဲ႔ ဥစၥာပစၥည္းေတြကိုလဲ အဖိုးတန္ေအာင္ သုံးမယ္
ကုန္သြားတဲ႔ အထဲက မကုန္တဲ႔တရားစြမ္းအားေတြ က် န္ေအာင္ယူမယ္။
ဒါေၾကာင့္မို ့ ယခု သုမနဓမၼဗိမာန္ မလြန္ဆန္လွဴ သင္းေထာက္ ဒကာ ဒကာမအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းေတြ ကုသိုလ္လုပ္ရတာ ေပ် ာ္ေနၾကတာ ၊ဒါဟာ
အတက္လမ္းမွန္းသိလို ့ ေပ် ာ္ၾကတာ ၊ သာသနာ့ မ် က္လံုးေကာင္းေကာင္း ရျပီး
ေတာ့ေနလို ့ ေပ် ာ္ေနၾကတာပါ။
အဆင္းအတက္လမ္းႏွစ္ဖက္ ကြက္ကြက္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ ။
အဆင္းေခါ ္ဆိုအကုသိုလ္ ကုသိုလ္အတက္သိ ။
အဆင္းရဲက ဆင္းရဲရ ၊ ေအာက္က် မည္ဟုသိ။
ကုသိုလ္ကိုကိုင္ ၊ တက္ေရာက္နိုင္ ၊ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားရွိ။
ဒါေၾကာင့္ သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလံုးစုံကုန္ေသာ ၊ ေတ--ထိုေကာင္းမႈ ကုသိုလ္
တရားတို ့သည္ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ အထက္တန္းသို ့သာ တက္ေရာက္နိုင္ကုန္
သည့္ ၊ ေဟာႏၲိ--မုခ် မေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္သတည္း။
စိတ္နိုင္သူ ႏွင့္ စိတ္မနိုင္သူ
*********************
သာသနာေက် းဇူးေၾကာင့္ အဆင္းလမ္းရယ္ အတက္လမ္းရယ္လို ့ လမ္းႏွစ္ဖက္
(လမ္းႏွစ္ခု) ျပတ္သားစြာ သိျမင္ေနရျပီ ၊ လမ္းကေတာ့ ႏွစ္လမ္းရွိတယ္ ၊ အဲဒီ လမ္း(၂)လမ္းကို သြားတဲ႔ သတၱဝါေတြ ခ် ိန္ၾကည့္ ယွဥ္ၾကည့္ပါ။ လမ္းၾကီး(၂)
လမ္းကို သြားေနတဲ႔ သတၱဝါေတြ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါ အဆင္းလမ္းသြားတာ
ပိုမ် ားတယ္။( လြယ္တာကိုး ေလ်ွ ာခ် ရံုေလးပဲ)။
အတက္လမ္းကိုသြားတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္သတၱဝါေတြ သိပ္နည္းေနတယ္ ။ သူက ၾကိဳ းၾကိဳ းစားစား တက္ရတာဆိုေတာ့ စိတ္မနိုင္သူေတြ ေတာ္ေတာ္ခက္ၾကတာပဲ။
စိတ္မနိုင္သူေတြ အဆင္းလမ္းကိုသာ လိုက္ေနၾကတယ္၊ စိတ္နိုင္တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ
သာ အတက္လမ္းကို တက္နိုင္ၾကတယ္။
လက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ႏွင့္ မဟာပထဝီေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့
************************************************
ဘုရားေပးတဲ႔ ဥပမာေလးတစ္ခု---တစ္ခ် ိန္က ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္သဲခြန္
ေပါ ္မွာ ေျမမႈန့္ေလးေတြ တင္ျပတယ္ ။ * ခ် စ္သား ရဟန္းတို ့ခ် စ္သားတို ့ ခ် စ္
သမီးတို ့ ေဟာဒီလက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလးျမင္ရဲ႕လား-? မွန္ပါ ျမင္
ေၾကာင္းပါဘုရား ။ ဒီလက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလးေတြနဲ႔ ေဟာဟို မဟာ
ပထဝီ ေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေတြ ဘယ္ေျမမႈန္ ့က မ် ားသလဲကြဲ႔ ?။ ျမတ္စြာဘု
ရား---နိႈင္းယွဥ္လို ့ မရနိုင္ေအာင္ ကြာျခားလွေၾကာင္းပါဘုရား ။ လက္သည္းခြံေပါ ္
က ေျမမႈန္ ့ေလးေတြဆိုတာ ေဟာဟို မဟာပထဝီေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့နဲ႔သာ
ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေရအတြက္ေတာင္ မျပဳ လုပ္ေလာက္ေအာင္ နည္းလွ
ေၾကာင္းပါဘုရား ၊ ေဟာဟို မဟာပထဝီ ေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ဆိုတာက တိုင္း
တာ ကန့္သတ္လို ့မရေအာင္ အလြန္ ့အလြန္ မ် ားလွေၾကာင္းပါဘုရား ။
ေအး---ဒီအတိုင္းပဲကြဲ႔ ၊ ဘဝသံသရာမွာ အဆင္းလမ္းရယ္ အတက္လမ္း
ရယ္လို ့ လမ္းႏွစ္သြယ္ ရွိတဲ႔ေနရာမွာ အဆင္းလမ္းကို လိုက္ေနၾကတဲ႔ သတၱဝါ
ေတြဆိုတာက မဟာပထဝီေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလာက္မ် ားတာ ၊ အတက္လမ္း
ကို လိုက္ေနတဲ႔ သတၱဝါေတြဆိုတာက လက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလာက္
ေလးသာ ရွိတာဆိုေတာ့ သိပ္ကြာျခားသြားျပီ ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ပရိသတ္အေပါင္း
သူေတာ္ေကာင္းေတြ လက္သည္းခြံေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေလးေတြဗ် ။
အေကာင္းမွန္္ရင္ နည္းတာၾကီးပဲ
*************************
ရွားရွားပါးပါးဆိုတာနဲ႔ အားငယ္ရမွာလား အားမငယ္ရပါဘူး ၊ ဘာလို ့တုန္းဆိုေတာ့
ေလာကမွာ အေကာင္းမွန္ရင္ နည္းတာခ် ည္းပဲ ၊ မေကာင္းတာဆို မ် ားတာခ် ည္း
ပဲ။ အဆိုးမ် ားေပမယ့္ အဆိုးသည္ အားမကိုးရပါ (စြမ္းအားမပါလို ့ အားမကိုးရပါ)
အေကာင္းသည္ နည္းေသာ္လဲ စြမ္းအားပါလို ့ အားကိုးရပါတယ္။
ေလာကမွာ ၾကည့္စမ္းပါ ၊ * ဘုရားသည္ တစ္ခါပြင့္ရင္ တစ္ဆူတည္းပဲ
ပြင့္ပါတယ္ ၊ ကမ႓ာေပါင္းေျမာက္မ် ားစြာ အၾကာၾကီးလဲ ေစာင့္ရတယ္။
အၾကာၾကီးလဲ ေစာင့္ရတယ္ ၊ ပြင့္လာေတာ့ တစ္ဆူတည္းပြင့္လို ့ ဘုရားဟာ နည္း
လွခ် ည္လားလို ့ အားငယ္စရာမလိုပါဘူး။ ဘုရားတစ္ဆူ တစ္ဆူရဲ႕ စြမ္းအားဆို
တာ သတၱဝါအနႏၲေတြ ခိုလႈံလို ့၊ စြမ္းအားကိုယူလို ့ မကုန္နိုင္ေအာင္ စြမ္းအား
ေတြ အနႏၲျပည့္စုံပါတယ္ ။
နည္းေပမယ့္ အင္အားေကာင္းတယ္ ၊ နည္းေပမယ့္ အားကိုးရေလာက္
ေအာင္ စြမ္းအားျပည့္တယ္ ။ မေကာင္းတဲ႔ အဆိုးေတြဆိုတာက မ် ားေပမယ့္ စြမ္း
အားကမပါလို ့ အားမကိုးရပါ ၊ အဆင္းလမ္းမွာ သြားေနၾကတဲ႔ သတၱဝါေတြ မ် ား
ေပမယ့္ အားမကိုးရပါ။
အတက္လမ္းမွာ သြားေနၾကတဲ႔ သတၱဝါေတြ အေရအတြက္အားျဖင့္ အ
လြန္ ့အလြန္နည္းေသာ္လဲပဲ စြမ္းအားက ပါတဲ႔အတြက္ အားကိုးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ယခု သုခုမဓမၼဗိမာန္ မလြန္ဆန္လွဴ သင္းေထာက္ ဒကာ ဒကာမအေပါင္း သူ
ေတာ္ေကာင္းေတြ သဒၶါ ၊ ပညာ ၊ ေမတၱာ ဆိုတဲ႔ အေကာင္းစိတ္ေတြ ကိုယ္
သႏၲာန္မွာ ေပါ ္လာေတာ့ အတက္လမ္းက သြားနိုင္ၾကတယ္။
သာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးကိုလဲ ၾကာၾကာၾကီးတည္ေအာင္ ခ် ီးေျမာက္နိုင္
ၾကတယ္၊ ေစာင့္ေရွာက္နိုင္ၾကတယ္ ၊ အားေပးနိုင္ၾကတယ္။
အဆုိးဘက္ကို ပါသြားတယ္။
********************
* ဆင္းၾကသူငါ ၊ မ် ားလွစြာ ၊ ေျမမွာရွိတဲ႔ ေျမမႈန္ ့လို။
အဆင္းလမ္းလိုက္တဲ႔ သတၱဝါေတြက မဟာပထဝီ ေျမၾကီးေပါ ္က ေျမမႈန္ ့ေတြ
ေလာက္ အလြန္မ် ားတယ္တဲ႔။
* တက္နိုင္သည့္ဇြဲ ၊ အလြန္နည္း၊ လက္သည္းေပါ ္က ေျမမႈန္ ့လို။
အေပါ ္ကိုတက္နိုင္တဲ႔ သတၱဝါက နည္းလြန္းအားၾကီးပါတယ္၊ လက္သည္းခြန္ေပါ ္
က ေျမမႈန္ ့ေလးေလာက္ပဲရွိတယ္ ၊ အေရအတြက္ အားျဖင့္သိပ္နည္းတယ္။ ကိုယ္
ဟာကိုယ္ပဲ ယွဥ္ၾကည့္တြက္ၾကည့္ပါ ၊ (၅)မိနစ္ေလာက္ပဲ တြက္ၾကည့္စမ္းပါ၊ (၅)
မိနစ္ အခ် ိန္အတြင္းမွာ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္နိုင္တာ ဘယ္ေလာက္ပါလိုလ့လဲ။ ကိုယ္
စိတ္ကိုယ္မနိုင္ဘဲ လႊတ္ခ် လိုက္ရတာ ဘယ္ေလာက္ပါသလဲလို ့(၅)မိနစ္ေလာက္
စမ္းၾကည့္ပါ။
တစ္ခါတစ္ရံ သတိထားလြန္းလို ့(၁)မိနစ္ ေလာက္ဖမ္းမိတယ္၊ (၄)မိနစ္က
လႊတ္လိုက္ရတယ္ ။ အတက္ဖက္ကို (၁)မိနစ္ေလာက္ပါတယ္ ၊ အဲသလို စသည္ျဖင့္
ေပါ့ဗ် ာ၊ { သတိစိုက္ျပီး ၾကိဳ းၾကိဳ းစားစား ယူနိုင္တာေတာင္မွ အခ် ိန္အားျဖင့္ တိုင္းတာၾကည့္ရင္ အဆိုးဘက္ကို အေတာ္မ် ားမ် ား ပါ-ပါသြားတယ္၊ အေကာင္း
ဘက္ကို ေရာက္ေအာင္ အေတာ္ၾကိဳ းစားၾကရပါတယ္။ အထံုဓာတ္ေတြ မ် ားျပီး
ေတာ့လာမွ အေကာင္းဓာတ္ေတြ မ် ားလာတာ။ ဒါေၾကာင့္မို ့ အဆင္းအတက္
မွာ အဆင္းကမ် ားတယ္ ၊( သို ့ေသာ္ အားမကိုးရ ) အတက္က နည္းတယ္။
သို ့ေသာ္အားကိုးရတယ္( စြမ္းအားက ပါတာကိုး။
)
ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရႈံးေပးရတဲ႔ပြဲ။
***********************
* စိတ္ကိုမနိုင္ ၊ စြမ္းအားယိုင္၊ ေငးမိႈင္ေလ်ွ ာက် ၊ ေအာက္လမ္းကို။
စိတ္မနိုင္တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ တစ္ခါတည္း ေငးမိႈင္ျပီး ေအာက္ကို ေလ် ာက်သြားရ
တယ္၊ စိတ္မနိုင္ဘူးဗ် ာ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ျပီးေတာ့မွ လိမ့္က်သြားၾကတယ္၊
ေအာက္တန္းကို ေရာက္သြားၾကတယ္။ * ဒါနလုပ္မယ္လို ့ စိတ္ထဲ အားခဲထား
တယ္၊ စိတ္မနိုင္တာနဲ႔ဘဲ အို-- ေနာက္မွလုပ္ေတာ့မယ္၊( စိတ္ကို ေအာက္ေလ် ာခ်
လိုက္တာ) ၊ ဒီေန့ ဥပုသ္ေစာင့္မယ္လို ့ အားခဲထားတယ္။ ေဟ---ေနာက္မွ--၊ စိတ္
မနိုင္ျပန္ေတာ့ဘူး။ေစာေစာက ဘုရားရွိခိုးမလို ့ ေနာက္ေတာ့ ေနာက္မွပဲ ရွိခိုး
ေတာ့မယ္၊ ေစာေစာက ဒီေန့ ေမတၱာေတြ နာရီဝက္ေလာက္ ပို ့ပြားေနမလို ့၊
ေဟ---ေနာက္မွပဲ လုပ္ေတာ့မယ္၊ ေစာေစာက ခႏၶာဉာဏ္စိုက္ျပီး ဝိပႆ နာအ
နည္းဆံုး (၁) နာရီေလာက္ အားထုတ္မယ္လို ့ အားခဲထားပါတယ္၊ (၁)မိနစ္ေတာင္
မလုပ္ျဖစ္ဘူး၊ ေဟ--ေနာက္မွပဲ လုပ္ပါေတာ့မယ္၊ ( အဆင္းစိတ္ေတြခ် ည္း)။
အဲသလိုခ် ည္း ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္ ၊ စိတ္မနိုင္တာက မ် ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ အရႈံးေပးရတဲ႔ ရႈံးပြဲသာ အနစ္နာဆံုး၊ * သူမ် ားအရံႈး
ေပးရတာ အပါယ္မက် ပါဘူး၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာက အပါယ္က်တယ္
ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာ အနစ္နာဆံုး၊* ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာ
က် က္သေရ အယုတ္ဆံုး ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတာ ေအာက္တန္းအက်
ဆံုး၊ * စိတ္ကိုမနိုင္၊ စြမ္းအားယိုင္ ၊ ေငးမိႈင္ေလ် ာက် ေအာက္လမ္းကို *၊ ေအာက္ကိုဆင္းခ် င္လို ့ ဆင္းၾကရတာမွ မဟုတ္ပဲဗ် ၊ စိတ္မနိုင္လို ့ ဆင္းၾကရတာ
* စိတ္ကိုနိုင္မွ တက္နိုင္က် ၊ ေရာက္ရ အထက္ကို ၊
အထက္ဆိုတာ ေရာက္ေစသတည္းလို ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္က တြန္းပို ့လဲ ေရာက္
တာမဟုတ္ဘူး ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ေရာက္ခ် င္ရံုေလးနဲ႔လဲ ေရာက္ရတာ မဟုတ္ဘူး
* စိတ္နိုင္သူေတြသာ ေရာက္တာ ။** ဒါနနဲ႔ တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္၊
ဒါနအလုပ္ လုပ္နိုင္ၾကတယ္ ။--သီလနဲ႔ တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ ၊ သီလ
က် င့္သုံးနိုင္တယ္ ၊ သမာဓိနဲ႔တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ သမာဓိပြားနိုင္တယ္။
ဝိပႆ နာနဲ႔တန္ေအာင္ စိတ္ကိုနိုင္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ ဝိပႆ နာပြားနိုင္ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ * ေလာကရံႈးပြဲ ဟူသမ်ွတို ့မွာ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အရံႈးေပးရတဲ႔ပြဲ
သာ အနစ္နာဆံုး ၊ ေလာကေအာင္ပြဲ မွန္သမ်ွ တို ့တြင္ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အနိုင္ယူ
တဲ႔ေအာင္ပြဲသာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးပါ ။* သူမ် ားကို အနိုင္ယူရတဲ႔ ေအာင္ပြဲက သုဂတိ
ေရာက္ေအာင္ ပို ့ခ် င္မွ ပို ့နိုင္မွာပါ ၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ အနိုင္ယူရတဲ႔ ေအာင္ပြဲက
သာ သုဂတိနိဗၺာန္ေရာက္ဖို ့ ေသခ် ာေပါက္လမ္းၾကီး ၊ ေသခ် ာေပါက္ စြမ္းအားၾကီ
* ဆင္းၾကသူငါ ၊ မ် ားလွစြာ ၊ ေျမမွာရွိတဲ႔ ေျမမႈန္ ့လို၊
* တက္နိုင္သည့္ဇြဲ ၊ အလြန္နည္း ၊ လက္သည္းေပါ ္က ေျမမႈန္ ့လို၊
* စိတ္ကိုမနိုင္ ၊ စြမ္းအားယိုင္ ၊ ေငးမိႈင္ေလ်ွ ာက် ေအာက္လမ္းကို ၊
* စိတ္ကိုနိုင္မွ ၊ တက္နိုင္ၾက ၊ ေရာက္ရ အထက္ကို။
ဒါေၾကာင့္ သေဗၺ--ခပ္သိမ္းဥႆ ုံ အလုံးစုံေသာ ၊ ေတ--ထိုေကာင္းမႈ ကုသိုလ္တ
ရားတို ့သည္ ၊ ဥပရိဘာဂဂၤမနိယာ--လူနတ္နိဗၺာန္သုံးတန္ ခ် မ္းသာ ေကာင္းစြာရ
ေအာင္ ၊ အထက္တန္းသို ့သာ ေရာက္ရွိေစတတ္ ၾကကုန္သည္၊ ေဟာႏၲိ--မုခ် မ
ေသြ ျဖစ္ၾကပါေပကုန္သတည္း။
သံသရာၾကိဳ းၾကီး(၂)ေခ် ာင္း
********************
စိတ္မနိုင္သူေတြ ေအာက္ဆင္းၾကရတာပဲ ၊ ဘဝသံသရာၾကီး တစ္ခုလံုးဆိုတာ
အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ(၂)ပါး ထိန္းခ်ဴ ပ္ထားတာဗ် ၊ သံသရာ ၾကိဳ းၾကီး(၂)ေခ် ာင္းဆို
တာ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ။
အသိပညာ အားနည္းရင္ အလွဴ ေလးလုပ္တာေတာင္ သူတို ့က ေရွ႕ကကန္ ့လန္ ့၊ ကန္ ့လန္ ့ တရားအားထုတ္တဲ႔ အလုပ္ေလးလုပ္တာေတာင္မွ သူတို ့က
ကန္ ့လန္ ့ ၊ ကန္ ့လန္ ့လုပ္ခ် င္ေသးတယ္ ၊ အဝိဇၨာနဲ႔တဏွာဟာ သံသရာမွာ ခ်ဴ ပ္
ကိုင္ထားတဲ႔ ၾကိဳ း(၂)ေခ် ာင္း။
အဝိဇၨာဆိုတာ ဆင္းရဲဒုကၡ အပူတည္ေဆာက္ေရး အဖြဲ႕ၾကီးရဲ႕ ဥကၠ႒လို ေခါ ္တယ္ ၊ တဏွာဆိုတဲ႔ ေလာဘက ဆင္းရဲဒုကၡ အပူတည္ေဆာက္ေရး အဖြဲ႔ၾကီ
ရဲ႕ အက်ိဴ းေဆာင္ အတြင္းေရးမႈးခ်ဴ ပ္ၾကီး ။ သူတို ့(၂)ပါးက ခ် ယ္လွယ္ေနပါတယ္။
သူတို ့(၂)ပါး အျဖစ္မ် ားလာရင္ ကုသိုလ္ေတြ တစ္စ တစ္စ အားနည္းေပ် ာက္
ကြယ္သြားတယ္ ။
--တစ္ခါတစ္ရံ စေတာင္ မစျဖစ္ဘူး ၊ အစေလးကို ေပါ ္မလာဘူး။
-- တစ္ခါတစ္ရံ လုပ္မယ္လို ့ အားခဲျပီးေတာ့ အစေလးေဖါ ္ ေပးလိုက္တယ္
မၾကာခင္ ၊ အစေဖ် ာက္ပစ္လိုက္တယ္။
-- တစ္ခါတစ္ရံ စလိုက္တယ္ ၊ နည္းနည္းေလး လုပ္မိတယ္ ၊ လမ္းဆံုးမေရာက္ဖူ
လမ္းတစ္ဝက္တင္ ျပတ္သြားတယ္ ။
-- တစ္ခါတစ္ရံ ျပီးကာနီးေလးမွာ ျပတ္သြားတယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ ့။
သံသရာထိန္းၾကိဳ းၾကီး(၂)ေခ် ာင္းရဲ႕ အစြမ္းေၾကာင့္ စိတ္ကို မနိုင္ၾကဘူး ၊ ကိုယ္
လိုခ် င္တဲ႔ စြမ္းအားေတြ လိုခ် င္လ် က္သားနဲ႔ လက္လြတ္ဆံုးရံႈး ခံၾကရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာက ၾကိဳ းခ်ဴ ပ္ကိုင္ထားတာ ၊ သံသရာလည္
ေနၾကတာ ၊ အမွန္ေတာ့ သူတို ့(၂) ပါးေၾကာင့္။
သံသရာဆိုတာ
************
* ခႏၶာအာဓာတ္ ၊ ခ် ားရဟတ္သို ့ မျပတ္ျဖစ္ေပ ၊ ဆက္စပ္ေန ၊ မွတ္ေလသံသရာ။
သံသရာဟာ တျခားမွာ ေဘးမွာလို ့ မထင္နဲ႔၊ ဒီခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို သံသရာလို ့ေခါ တာ၊ ခႏၶာေတြ ၊ ဓာတ္ေတြ ၊ ရုပ္ေတြ ၊ နာမ္ေတြ ၊ ခ် ားရဟတ္လို လည္ပတ္ျပီးေန
သကဲ႔သို ့ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္လိုက္ ပ် က္လိုက္ ၊ အိုလိုက္ ၊ နာလိုက္ ၊ ေသလိုက္
ဆင္းလိုက္၊ တက္လိုက္ နဲ႔ သံသရာၾကီးမွာ ခႏၶာခ် င္း စပ္ျပီး လည္ပတ္လို ့သြား
ေနၾကတာ အဲဒါ သံသရာ ေခါ ္တယ္။
* အဝိဇၨာေမွာင္ ၊ ကင္းေအာင္မပြား ၊ မၾကိဳ းစားလတ္ ၊ခန္အာဓာတ္ ၊ ေနာက္ထပ္ျဖစ္
အုန္မွာ ။ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာကင္းေအာင္ ဆင္းရဲ ဒုကၡအပူ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕
ၾကီးရဲ႕ဥကၠ႒ အဝိဇၨာဆိုတဲ႔ ေမာဟအေမွာင္ ကင္းေအာင္ အားမထုတ္နိုင္ေသးဘူး
ဆိုရင္ (လာမွာေပါ ့) အက်ိဴ းေဆာင္ အတြင္းေရးမႈးခ်ဴ ပ္ၾကီး တဏွာက လာေနမွာပဲ
ပြားမ် ားအားထုတ္ျခင္း ၊ အထက္ကိုတက္နိုင္တဲ႔ တရားစြမ္းအားေတြ ရေအာင္ယူ
နိုင္ျခင္း မရွိေသးရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ခႏၶာေတြ လာအုန္းမွာပဲ ။
* ျဖစ္လာျပန္က ပ် က္စီးရ ၊ မုခ် ဆင္းရဲပါ ။
ျဖစ္လာျပန္ေတာ့ ဘာထူးလဲ ၊ ပ် က္ရမယ့္အမ်ိဴ းပဲ ျဖစ္လာဦးမွာေပါ့ ၊ တစ္ခါ တစ္ရံ
အပါယ္ကိုက်သြားမယ္ ၊(ေအာက္ကို ေရာက္သြားမယ္) တစ္ခါ တစ္ရံ ကုသိုလ္အထံု
ေလးပါလာလို ့ သုဂတိဘုံဘဝ ေရာက္တယ္ပဲထားဦးေတာ့ ၊ ပ် က္မယ့္အမ်ိဴ းပဲရမွာ
အခ် ိန္တန္ ပ် က္ဦးမွာပဲ။
အစုန္ႏွင့္အဆန္ အဆင္းႏွင့္အတက္
***************************
* အဝိဇၨာမိုက္ ၊ တဏွာၾကိဳ က္ေၾကာင့္ ၊ ေမာဟိုက္မဆံုး ၊ အပူတံုးျဖင့္၊ နိမ့္ျပန္ ျမင့္ျပန္
အဖန္ဖန္ ၊ စုန္ဆန္ ေမ် ာရပါ ။
အစုန္ နဲ႔ အဆန္၊ အဆင္း နဲ႔ အတက္ ဆိုတာ အမွန္ေတာ့ သူတို ့(အဝိဇၨာနဲ႔တဏွာ
ေၾကာင့္ပါ ၊) သူတို ့ကို ပယ္ခြါမႈနည္းသေလာက္ အဆင္းေနာက္ကို ပါရတာပဲ ။
သူတို ့ကို ပယ္ခြါမႈအားေကာင္းရင္ ေကာင္းသေလာက္ အတက္ေနာက္ကို ပါၾကရ
မွာပဲ ။ ဆင္းတာနဲ႔ တက္တာ ဆင္းတာကမ် ား၊ ဆန္တာက တစ္ခါတစ္ရံေလးပါ ၊
စိတ္နိုင္တဲ႔ အခ် ိန္ တစ္ခါ တစ္ရံေလးေလာက္ပဲ ဆန္နိုင္တက္နိုင္ ၾကတယ္။
အဝိဇၨာက အရမ္းမိုက္ေတာ့ တဏွာက အရမ္းၾကိဳ က္၊ ခႏၶာေတြအရမ္းလိုခ် င္
စည္းမရွိ ကမ္းမရွိလက္ခံ ၊ ေနာက္ေတာ့ ေမာဟိုက္ပင္ပန္းျပီး နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ ၊
ဆင္းလိုက္ တက္လိုက္၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ထိန္းနိုင္စြမ္း သိမ္းနိုင္စြမ္း လုံးဝမရွိ ၊ေမ် ာ
ခ် င္သလို ေမ် ာျပီးေတာ့ သြားရမယ့္ သံသရာခရီးၾကီး ။ အဲသလိုဆို မိမိတို ့က
အမွတ္တမဲ႔ေနလို ့ မျဖစ္ေပဘူးေလ ၊ သာသနာ့လမ္းေၾကာင္းၾကီး ေတြ႕တုန္းေတာ့
ကံထိန္းခလုတ္ အသိဉာဏ္ စနစ္တက် တပ္ဆင္ျပီးေတာ့ နိဗၺာန္ေရာက္သည္အ
ထိ ေသခ် ာေပါက္ အလုပ္ကိုေတာ့ လုပ္ထားမွ ေတာ္ေပလိမ့္မယ္။
* အဝိဇၨာေမွာင္ ၊ ကင္းေအာင္ျဖိဳ ခြင္း ၊ ဉာဏ္အလင္း ၊ ထည့္သြင္းျမတ္ပညာ။
အဝိဇၨာဆိုတာ ကင္းေအာင္လုပ္နိုင္မွ ဉာဏ္အလင္းဆိုတာ ေပါ ္လာမယ္၊ ကံကို
ထိန္းခ်ဴ ပ္ေပးနိုင္တဲ႔ စစ္မွန္တဲ႔ ဉာဏ္အလင္းရမွ ကိုယ္လမ္းကိုယ္ ရွင္းနိုင္ၾကမွာ ။
{ ပစၥဳ ပၸန္ အေရးအၾကီးဆံုး}
* ဗုဒၶညႊန္ၾကား ၊ ျမတ္တရားေၾကာင့္ ၊ အမွားကင္းစင္ ၊ စိတ္ၾကည္လင္ ၊ အျမင္ရွင္း
၍လာ ။
ဘုရားသာသနာ ေက် းဇူးေၾကာင့္ ကိုယ္သြားရမယ့္ လမ္းၾကီး ျပတ္ျပတ္သားသား
သိၾကျပီ ၊ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြသိၾကျပီ ၊ သိတုန္းေလး ၾကိဳ းစားအားထုတ္
ၾကရမွာေပါ့။ * သာသနာကေတာ့ ပစၥဳ ပၸါန္ အေရးၾကီးဆံုးပါ ၊ မနက္ျဖန္ထက္ ဒီေန ့က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ ေနာက္နွစ္ထက္ ဒီႏွစ္က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္ ၊ ေနာက္
ဘဝထက္ အခုဘဝက ပိုအေရးၾကီးပါတယ္ ၊ ဒီလို ပစၥဳ ပၸန္အေရးၾကီးဆံုး ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ပစၥဳ ပၸန္အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံဘဲ ၾကိဳ းစားပါ။
* ခႏၶာအာဓာတ္ ၊ ခ် ားရဟတ္လို ၊ မျပတ္ျဖစ္ေပ ၊ ဆက္စပ္ေန မွတ္ေလသံသရာ
* အဝိဇၨာေမွာင္ ကင္းေအာင္မပြား မၾကိဳ းစားလတ္ ခန္အာဓာတ္ ေနာက္ထပ္
ျဖ စ္အုံးမွာ။
* ျဖစ္လာျပန္က ၊ ပ် က္စီးရ ၊ မုခ် ဆင္းရဲပါ ။
* အဝိဇၨာမိုက္ ၊ တဏွာၾကိဳ က္ေၾကာင့္ ၊ ေမာဟိုက္မဆံုး ၊ အပူတံုးျဖင့္ ၊ နိမ့္ျပန္
ျမင့္ျပန္ ၊ အဖန္ဖန္ ၊ စုန္ဆန္ေမ် ာရပါ ။
* အဝိဇၨာေမွာင္ ၊ ကင္းေအာင္ျဖိဳ ခြင္း ၊ ဉာဏ္အလင္း ၊ ထည့္သြင္းျမတ္ပညာ ။
* ဗုဒၶညႊန္ၾကား ျမတ္တရားေၾကာင့္ ၊ အမွားကင္းစင္ ၊ စိတ္ၾကည္လင္ ၊
အျမင္ရွင္း၍လာ။
* ခႏၶာ အာ ဓာတ္ ခ် ားရဟတ္လို မျပတ္ျဖစ္ေပ ဆက္စပ္ေန မွတ္ေလသံသရာ
အဲသလို လမ္းေၾကာင္းၾကီး ေတြ႕တံုးၾကိဳ းစား ၾကရမယ္ ၊ ကိုယ္ကို လမ္းေၾကာင္း
ေဖာ္ေပးေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာေတာ္ၾကီးကိုလဲပဲ အဖိုးတန္လြန္းလွခ် ည္လား
ဆိုျပီးေတာ့ ၾကာၾကာတည္ေစခ် င္တယ္ ျပန္ ့ပြားေစခ် င္တယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ ယခု ဒကာ ဒကာမအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းေတြ စစ္မွန္ေသာ
သဒၶါ ၊ ပညာ ၊ ေမတၱာ နဲ႔ စုေပါင္းျပီး ခ်ီ းေျမွာက္အားေပး ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္း
ေနၾကတာပဲ ။
ဘယ္အေပ် ာ္နဲ႔မွ ယွဥ္လို ့မရ
**********************
ဘုရားလက္ထက္တုန္းက သာဝတၳိျမိဳ႕မွာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး ရွိခဲ႔ဘူးတယ္ ျမန္မာလို
ေတာ့ ကိုလံုးနဲ႔ မျပံဳးလို ့ေခါ ္ရမွာေပါ့ ။ သဒၶါတရား အင္မတန္ေကာင္းၾကပါတယ္ ၊
ဗုဒၶသာသနာနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ေတြ႔ဆုံခြင့္ ရၾကေတာ့ ( လမ္းေၾကာင္းေလး
ေတြ႕ခိုက္ေတာ့) ေကာင္းတဲ႔လမ္းပဲ လိုက္ေတာ့မယ္ ၊ အစြမ္းကုန္ကုသိုလ္ပဲ အား
ထုတ္မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္ျပီးေတာ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ(၂)ေယာက္ ေန ့တိုင္း ပုံမွန္ဝတ္ထား
ျပီး ဆြမ္းေတြေလာင္းလွဴ ၊ အလွဴ ဒါနေတြ ေန ့စဥ္လုပ္ ၊* မိသားစုအခ် င္းခ် င္း ေက်ြ
တာေတာင္ အလွဴ ပြဲၾကီးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ၊စစ္မွန္တဲ႔ သဒၶါ ပညာ ေမတၱာေတြနဲ႔
ၾကိဳ းစားအားထုတ္ၾကတယ္ ။
သီလကိုလည္း လုံေအာင္ေစာင့္ထိန္းလို ့ ဥပုသ္ေန ့အခါမွာ ဥပုသ္ေတြလဲ
ေစာင့္သုံးလို ့ ေန ့စဥ္ေမတၱာေတြပြား တရားစြမ္းအားေတြ ယူလို ့ ေပ် ာ္ရႊင္ခ် မ္းေျမ ့စြာ ေနထိုင္ၾကတယ္။ * ဒို ့ေလာက္ အရေတာ္တဲ႔သူ ရွိေသးလို ့လားဟယ္ * ဒီလို
ေတာင္ စိတ္ထဲမွာ အားတက္ၾကတယ္ အားရၾကတယ္ဗ် ။ ဗုဒၶ ဓမၼ သံဃ ဆိုတဲ႔
ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ေတြ႕တဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ဆိုတာ ေလာကမွာ ဘာရွိတာနဲ႔မွ မတူဘူးေလ ၊
ပိုက္ဆံရွိတဲ႔လူ ေပ် ာ္တာနဲ႔လဲ ယွဥ္လို ့မရပါဘူး ၊ ပစၥည္းေပါတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြေပ် ာ္
တဲ႔ အေပ် ာ္နဲ႔လဲ ယွဥ္လို ့မရပါဘူး ၊ ဘာေပါတာနဲ႔လဲ ယွဥ္လို ့မရပါဘူး။
ဗုဒၶ ဓမၼ သံဃ ဆိုတဲ႔ ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ေတြ႕တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္သာ တရားေပါမွာ
ေပါ ့၊ အတက္လမ္းကို လိုက္နိုင္မွာေပါ ့၊ အဲဒါနဲ႔ * သဒၶါတရား ေကာင္းမြန္စြာနဲ႔
ဉာဏ္ပညာပါ တြဲ၍ ၾကီးမားတဲ႔ ေမတၱာေစတနာေတြနဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို
ေပ် ာ္ေပ် ာ္ၾကီး အားထုတ္ျပဳ လုပ္ေနၾကတယ္ ။ တစ္အိမ္လံုးလဲ စိတ္ခ် မ္းသာလို ့
ေပ် ာ္လို ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာဆိုလဲ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ပါမွ ကိစၥျပီးတယ္၊ ကုသိုလ္
ေရးကိစၥေတြမွာ ေနရာတိုင္းသူတို ့က မ်က္ႏွာပန္းလွလို ့။ သဒၶါတရား ေမတၱာတ
ရား အားၾကီးေတာ့ ဟိုနား ဒီနားဆိုလဲ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ပါမွ ဘယ္ေနရာမဆို
သူတို ့က ကုသိုလ္တရားကို ထက္ထက္သန္သန္ ျပဳ လုပ္အားထုတ္ၾကတယ္၊အ
တက္လမ္းကို ရဲရဲၾကီး လိုက္ေနၾကတဲ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ပါ။
အခ် ိန္ကို မျဖံဳ းဘူး
***************
တေန့ေသာအခါ မွာ သူတို ့အိမ္ေရွ႕ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ဆြမ္းခံၾကြလာတယ္ ၊ ဆရာေတာ္ဘြဲ႕အမည္က ဦးတိႆ တဲ႔ ။ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ သူတို ့အိမ္ေရွ႕
အိေျႏၵသိကၡာ တည္ျငိမ္ရင့္က် က္စြာနဲ႔ လမ္းသြားတာေတာင္မွ အမွတ္တမဲ႔မသြား
ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္ ၊ ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္ ၊နဲ႔ အခ် ိန္ကို
မျဖဳ န္းဘူး ။ သာသနာတြင္း လူျဖစ္တဲ႔ပုဂၢိဳ လ္ဟာ * ျဖဳ န္းရမယ့္ အခ် ိန္ လံုးဝမပါ
ဘူးေလ ၊ အဝိဇၨာ နဲ႔ တဏွာ ဝင္ရႈပ္လို ့သာ ျဖဳ န္းမိၾကတာကိုးဗ် * သတိပညာ အား
ေကာင္းတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ေတြ ျဖဳ န္းရမယ့္အခ် ိန္လံုးဝမပါ ။
စားခ် ိန္လဲ စားခ် ိန္မို ့သုံးရမွာပဲ ၊ ခ် က္ျပဳ တ္ခ် ိန္လဲ ခ် က္ျပဳတ္ခ် န္မို ့ သုံးရ
မွာပဲ ၊ ေရာင္းဝယ္ခ် ိန္လဲ ေရာင္းဝယ္ခ် ိန္မို ့ သုံးရမွာပဲ ။ ဘယ္အခ် ိန္မွ ျဖဳ န္းပစ္ရ
မယ့္ အခ် ိန္ကမပါဘူး၊ * တရားသေဘာ နားလည္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔
အခ် ိန္ဘယ္ျဖဳ န္းရက္ေတာ့မလဲ၊* ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ လမ္းသြားတာ
ေတာင္မွ အမွတ္တမဲ႔မသြား ၊ ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္နဲ႔ တရားမွတ္ေလး
နဲ႔ၾကြ အိေျႏၵသိကၡာၾကီးစြာနဲ႔ၾကြ ေမတၱာေတြ လြမ္းျခံဳ လို ့လဲၾကြ *။
ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ အိမ္ေရွ႕ကိုၾကြ ဆြမ္းရပ္ေတာ္မူေတာ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ(၂)
ေယာက္စလုံးမွာ သဒၶါတရား တကယ္ေကာင္းတာကိုး (၂)ေယာက္စလံုး အတူ
တူပဲ ေျပးလာ * အရွင္ဘုရား-အရွင္ဘုရား ၊ ၾကြပါဦးဘုရား ၾကြပါဦးဘုရား* ဆြမ္း
မ် ားေလာင္းလွဴ ၊ ဝမ္းသာအားရ ေလာင္းလွဴ ၊ ေနာက္ေန ့လဲ ဒီလိုပဲၾကြလာ ၊ဇနီး
ေမာင္ႏွံ(၂)ေယာက္ ေပ် ာ္ေပ် ာ္ရႊင္ရႊင္ေလာင္းလွဴ အဲဒါနဲ႔ ရက္ကေလးအေတာ္
ၾကာလာေတာ့ သဒၶါတရားေတြ တဖြားဖြားျဖစ္လာတယ္။
{ ေၾသာ္--အရွင္ျမတ္ေတြ အခ် ိန္မျဖဳ န္းၾကဘူးေနာ္ မိမိခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို
အဖိုးတန္ေအာင္ သုံးျပီးေတာ့မွ တရားထဲမွာ ႏွစ္ျမွဳ ပ္ထားၾကတာပဲ၊ ရသမ်ွအခ် ိန္
ဟာ တရားအတြက္ခ် ည္းပါလား ၊ သာသနာအတြက္ ခ် ည္းပါလား။}*
* သဒၶါတရားေတြ ပိုျပီးေတာ့တိုး ၊ ေမတၱာတရားေတြ ပိုျပီးေတာ့အားၾကီး
အသိပညာေတြ ပိုျပီးေတာ့အားေကာင္းလာေတာ့ ဆြမ္းေလာင္းလွဴ ျပီးရင္ (၂)
ေယာက္စလံုး ေလ်ွ ာက္ၾကတယ္ *။
သဒၶါ ပညာ ေမတၱာေပါလို ့
**********************
*( ဆရာေတာ္ဘုရား မနက္ျဖန္ကစျပီး တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မတို ့အိမ္ကို
ဆြမ္းဘုန္းေပး ၾကြပါဘုရား ၊ ရာသက္ပန္ပါ ဘုရား ၊ ဘယ္အိမ္ကိုမွ ဆြမ္းခံၾကြဖို ့
မလိုေတာ့ပါဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မတို ့ အိမ္တစ္အိမ္ထဲကို ၾကြရံု
ေလးပါဘုရား ၊ ဆရာေတာ္ဘုရား တစ္ပါးတည္းကို တပည့္ေတာ္တို ့အိမ္ကအကုန္
တာဝန္ယူနိုင္ပါတယ္ဘုရား၊ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးခ် ိန္က် ရင္ ၾကြလာရံုေလးပါ ေန့တိုင္းပုံ
မွန္ ၾကြေတာ္မူပါဘုရား။)*
သဒၶါ ပညာ ေမတၱာေတြက (၂)ေယာက္လံုး ေကာင္းေနၾကေတာ့ ဒို ့ႏွစ္
ေယာက္စလံုး အတက္လမ္းကို လိုက္ေတာ့မယ္လို ့ဆံုးျဖတ္ထားတဲ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ
(၂)ေယာက္ စိတ္တူဆႏၵတူ ဆရာေတာ္ကို ဝိုင္းေလ်ွ ာက္ၾကလို ့ ဆရာေတာ္က
လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေန့ကစျပီး ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကိုလံုးတို ့မျပံဳ းတို ့
အိမ္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရမယ့္ အခ် ိန္ေရာက္ေတာ့ ၾကြျပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရံုေလးရယ္။
ဘယ္အိမ္မွ ၾကြစရာမလိုေတာ့ဘူး ။ ပစၥည္းေပါလို ့ မဟုတ္ဘူးေလ၊ သဒၶါ ပညာ
ေမတၱာေပါလို ့ သာသနာေပါ ္မွာ အၾကြင္းမဲ႔ သက္ဝင္ယုံၾကည္လို ့။
တရားစြမ္းအား ဘယ္ေလာက္ အားကိုးရတယ္ဆိုတာ သိျမင္ေနၾကလို ့
ကိုယ္ရွိတဲ႔ ပစၥည္းေလး ထုတ္ျပီးေတာ့ လဲလွယ္ၾကတာပါ ၊* ဒို ့ကိုလမ္းေၾကာင္း
ေဖါ ္ေပးတဲ႔ သာသနာေတာ္ၾကီးကိုလဲ တတ္နိုင္တဲ႔ဘက္က ခ်ီ းေျမွ ာက္ေစာင့္
ေရွာက္ရမွာပဲ ဆိုတဲ႔( တာဝန္ကိုသိတဲ႔ ) အသိစိတ္ေလးပါၾကတယ္။
အလွဴ ခံပုဂၢိဳ လ္ဆိုတာ
***************
{ သူမ် ားပစၥည္း အလွဴ ခံတဲ႔ ပုဂၢိဳ လ္ဆိုတာ လွဴ သူအက်ိဴ းရွိေအာင္ ၾကိဳ းစားရပါ
တယ္ ၊ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ လဲ သူကိုေန ့စဥ္ လွဴ ဒါန္းေနသူမ် ား အက်ိဴ းရွိေအာင္
ငါက်ိဴ းစားမွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ကိုတင္းျပီးေတာ့ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့လဲ အက်ိဴ း
ရွိေအာင္ သာသနာလဲ ခ်ီ းေျမွာက္ရာေရာက္ေအာင္ ငါလဲပဲ ဘဝေကာင္း ရက်ိဴ း
နပ္ေအာင္ * အတက္လမ္းကို လမ္းဆံုးထိ လိုက္ေတာ့မယ္ဟဲ႔လို ့* အဆင္းနဲ႔အ
တက္ လမ္းႏွစ္ဖက္မွာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကေတာ့ ပန္းတိုင္အထိ ဒီဘဝမွာ
တင္ အေရာက္တက္မယ္ ဆံုးျဖတ္ျပီးေတာ့ ပစၥည္းေလးပါး ျပည့္စုံစြာရေနခိုက္
သပၸါယျပည့္စုံမ်ွတေနခိုက္မွာ ငါၾကိဳ းစားမွ ျဖစ္မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္တယ္ }
*( ေက် ာင္းေရာက္ရင္ အလကားမေနဘူး အိမ္ကေန ေက် ာင္းျပန္ရင္ ဘယ္လွမ္း
တယ္ ညာလွမ္းတယ္ ကစျပီး အကုန္လံုးမွတ္ ေက် ာင္းေရာက္ေတာ့လဲ အခ် ိန္
ေတြယူ အိပ္ခ် ိန္ေလ်ွ ာ့ ကိေလသာနဲ႔ အခ် ိန္ျဖဳ န္းဖို ့ အစြမ္းကုန္ေလ်ွ ာ့ ၊ ေန ့တိုင္း
အတက္လမ္းကို လိုက္လိုက္ေတာ့ သဒၶါတရားကလဲ ေကာင္း သတိကလဲ အား
ေကာင္း ဝီရိယစိတ္ကလဲ အစြမ္းကုန္တင္ထား အသိဉာဏ္ ပညာမ် က္လံုးကို အ
စြမ္းကုန္ ဖြင့္ျပီးေတာ့ ၾကိဳ းစားအားထုတ္လိုက္တာ မၾကာခင္ ရဟႏၲာျဖစ္သြား
တယ္)* ေၾသာ္--ကိုလံုးတို ့ မျပံဳ းတို ့ ဆြမ္းလွဴ ရက်ိဴ း နပ္ၾကတာေပါ ့ေလ။ ဆရာ
ေတာ္ ဦးတိႆ လဲပဲ ဆုံးျဖတ္ခ် က္ရွိတဲ႔အတိုင္း ပန္းတိုင္ေရာက္သြားေတာ့ ရဟန္းျပဳ ရက်ိဴ း သာသနာနဲ႔ေတြ႕ရက်ိဴ း နပ္တာေပါ ့။
အလွဴ ဒကာ အလွဴ အစ္မေတြအေနနဲ႔ ဝမ္းသာစရာေပါ ့ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ
အေနနဲ႔လဲ ဂုဏ္ယူစရာေပါ ့။
အရေတာ္လိုက္တာ
****************
ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားတဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ လဲ ကိုလံုး မျပံဳးတို ့အိမ္ ဆက္ျပီးေတာ့ အ
ခ် ိန္တန္ၾကြ ဆြမ္းဘုန္းေပး အလွဴ ခံေနလိုက္တာ (၁၂)ႏွစ္ေတာင္ ၾကာသြားပါ
တယ္တဲ႔ ။ ကိုလံုးတို ့ မျပံဳးတို ့ကလဲ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကို ဖခင္အရင္းလိုပဲ ခ် စ္
ျမတ္နိူးတာလဲပါတယ္ ၊ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္လို ေလးစားတယ္ဆိုတာလဲပါတယ္
ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မ တို ့ကိုသားအရင္း သမီးအရင္း
လို သေဘာထားျပီး ဆံုးမေတာ္မူပါဘုရား ၊ မေတာ္တာေတြ႕လဲ သြန္သင္ေတာ္မူ
ပါ တားျမစ္ေတာ္မူပါ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္လဲ ညႊန္ၾကားေတာ္မူပါဘုရား။
ေန့တိုင္းဆရာေတာ္ကို ဆံုးမဖို ့ လမ္းညႊန္ဖို ့ ေလ်ွ ာက္ၾက *{ ဆရာေတာ္
ဦးတိႆ ကလဲ အခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို ဘဝေနနည္းေတြ ဘဝအသုံုးခ် နည္း
ေတြ အခ် ိန္ကိုမျဖဳ န္းဘဲနဲ႔ ဘဝကိုအဖိုးတန္ေအာင္ သုံးနည္းေတြ အဆင္းလမ္းကို
မပါဘဲ အတက္လမ္းကိုပါေအာင္ သြားပုံေလးေတြ အခါအားေလ်ွ ာ္စြာ တရားစ
ကားေတြေျပာျပီး လမ္းညႊန္ေပးေတာ္မူတယ္ }* အဲဒါနဲ႔(၁၂)ႏွစ္ေတာင္ ၾကာသြား
တယ္ ကိုလုံးတို ့ မျပံဳ းတို ့ကလဲ *{ ဒို ့မ် ားအရေတာ္လိုက္တာ ဖခင္အရင္းပမာ
ေမတၱာ ကရုဏာအားၾကီးေတာ္မူတဲ႔ ဆရာေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ရေပတယ္ ၊ တရားလမ္း
ေကာင္း လမ္းမွန္ေတြ ညႊန္ျပေပးေတာ္မူတဲ႔ ဆရာသမားေကာင္းၾကီးနဲ႔ ေတြ႕ရတာ
ဒို ့မ် ားအရေတာ္လိုက္တာ }* ဆိုျပီး ဝမ္းသာဂုဏ္ယူမဆံုးၾကပါဘူး။
ေလာကရတနာ
***********
(၁၂)ႏွစ္ ျပည့္ျပီးတဲ႔ေနာက္ တစ္ေန့ေသာအခါ ေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ
က မနက္ပိုင္း ဆြမ္းဘုဥ္းေပး ရမယ့္အခ်ိ န္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ကိုၾကြလာ ခင္းထား
တဲ႔ေနရာမွာ သီတင္းသုံးေနပါျပီ ။ မျပံဳ းက ဆြမ္းကပ္ဖို ့ စီမံတုန္း ကိုလံုးကဆရာ
ေတာ္ဦးတိႆ နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ စင္းတီတံုးေပါ ္ အမဲသားေတြ စင္းခုတ္လို ့ေန
ပါတယ္၊ အဲဒီအခ် ိန္မွာ သာဝတိၱျပည့္ရွင္ ပေသနဒီေကာသလမင္းၾကီးက ကိုလံုး
တစ္ေယာက္ ပတၱျမားေသြးတတ္တယ္ ထြင္းတတ္ ေဖာက္တတ္တဲ႔ အရာမွာ
က်ြ မ္းက် င္တယ္ဆိုတာ သိထားတာျဖစ္လို ့ ပတၱျမားတစ္လံုးကို ထြင္းဖို ့ ေဖာက္ဖို ့ေသြးဖို ့ မင္းခ် င္းေယာက် ္ား တစ္ေယာက္ကို လႊတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒီပတၱျမားကို ေမာင္လံုးထံ ခပ္ျမန္ျမန္ေျပးျပီး သြားေပးစမ္း ၊ ေဟာဒီလို
ေဟာဒီလို ေသြးပါလို ့ ေျပာေနာ္ ၊ ေဟာဒီေနရာက ဒီလို ဒီလို ေဖာက္ပါလို႕လဲ
ေျပာေခ် ။)( မွန္ပါ ဘုရင္မင္းတရား အမိန္ ့ေတာ္အတိုင္းပါ) မင္းခ် င္းေယာက် ္ား
က ပတၱျမားလုံးယူ ကိုလံုးတို ့မျပံဳ းတို ့အိမ္ ခပ္သုတ္သုတ္ ေျပးေတာ့တာပဲ ၊
ေရာက္ျပီ ၊ ကိုလံုးတစ္ေယာက္ အလုပ္ေတြရႈပ္လို ့ အမဲသားေတြ စင္းခုတ္ေနတယ္
မင္းခ် င္းေယာက် ္ားက လက္ထဲမွာပါလာတဲ႔ ပတၱျမားကို ကိုလံုးရဲ႕လက္ထဲ အပ္
တယ္ ( ဒီမွာကိုလံုးခင္ဗ် ား ဘုရင္မင္းတရားၾကီးက အမိန္ ့ေတာ္ရွိလိုက္ပါတယ္ ၊
ေဟာဒီပတၱျမားလုံးကို ေဟာဒီလို ေဟာဒီလို ေသြးပါတဲ႔ ၊ ဒီေနရာက ေဟာဒီလို
ေဟာဒီလို ေဖာက္ပါတဲ႔ ၊ ဘယ္ႏွစ္ရက္အတြင္း ျပီးေအာင္လဲ လုပ္ပါတဲ႔ခင္ဗ် ာ) ဆိုျပီးေျပာေတာ့ ကိုလံုးကလဲ အမဲသား စင္းေနတုန္းဆိုေတာ့ လက္ေဆးဖို ့သတိ
မရဘူး ေသြးစြန္းေနတဲ႔လက္နဲ႔ ပတၱျမားလုံးကို လွမ္းယူထားလိုက္တယ္ မင္းခ် င္း
ေယာက် ္ားကလဲ နန္းေတာ္ကို ျပန္သြားျပီ ကိုလံုးလက္ထဲမွာ ပတၱျမားေရာက္ေန
ျပီ ၊ * ပတၱျမားဆိုတာ ေလာကရဲ႕ ရတနာလို ့ ေျပာၾကတယ္ ၊ သို ့ေသာ္ကိုလံုးအ
တြက္ေတာ့ ရတနာျဖစ္ခ် င္မွ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ၊ ေသြးစြန္းေနတဲ႔ လက္နဲ႔ ပတၱျမားကိုင္
ကတည္းက ရတာနာျဖစ္လိမ့္မယ္နဲ႔ တူတယ္။
အသိကို ထိန္းတာသတိ
*******************
* သတိမပါ သိစရာ ရွိတာမျပည့္ဝ သတိတြဲကာ အသိပါ ရွိတာအျပည့္ရ ။
အသိတရားကို ထိန္းထားတာက သတိဗ် ၊ သတိလြတ္သြားရင္ အသိျပတ္သြား
တယ္ ၊ အသိဟာ ေမွာင္သြားတယ္။ ကိုလံုးကို ၾကည့္ပါဦး ေသြးစြန္းတဲ႔ လက္နဲ႔
ပတၱျမားလုံးကို ယူထားလိုက္တယ္ ျပီးေတာ့မွ ၾကဳ တ္ကေလး အုပ္ကေလးတစ္ခု
ေပါ ္တင္ထားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွ လက္ေဆးဖို ့ ေရရွိတဲ႔ေနရာကို ထသြားတယ္
ေဟာဒီေနရာမွာ သတိလြတ္သြား ေဆးရမွာက လက္ေဆးရမွာ မဟုတ္ဘဲ
ပတၱျမားလံုးမွာ ေသြးစြန္းေနပါျပီေကာ ပတၱျမားလံုးပါေဆးရမွာကို သတိလြတ္သြား
တယ္ ၊ အဲဒီအခ် ိန္မွာ သူတို ့အိမ္မွာ ေမြးထားတဲ႔ ၾကိဳ းၾကာငွက္ကလဲ ၾကာလွျပီ
တဲ႔ဗ်် ာ ၊ ရင္းႏွီးယဥ္ပါးျပီး( သားရင္းလို)ေနတာ ၊ ကိုလံုး အမဲသားစင္းတဲ႔နားမွာ ၾကိဳ း
ၾကာငွက္က ေရာက္ေနတယ္၊ ၾကဳ တ္ကေလးေပါ ္ တင္ထားတဲ႔ (ေသြးစြန္းေနတဲ႔)
ပတၱျမားလံုးကလဲ ေသြးေတြေပက်ံေနေတာ့ ပတၱျမားလို ့ မထင္ရ ၊ အသားလုံးလို ့ရ ။ အသားလုံးလို ့ ထင္ေတာ့ ၾကိဳ းၾကာငွက္က ေသြးနံ႔နဲ႔ အသားတုံးမွတ္ျပီး ပတၱ
ျမားလုံးကို ကျပာကရာမ်ိဴ ခ် လိုက္ပါေရာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ျမင္လိုက္တယ္ဗ်
*( ျမင္ေပမယ့္ ရဟႏၲာမ် ားဟာ ကိုယ္တာအေသခံမွာ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး)*
ရတာနာ
*******
လက္ေဆးျပီးလို ့ ကိုလံုးက ပတၱျမားလုံးရွိတဲ႔ေနရာ ျပန္လာခဲ႔ျပီ ၊ သို ့ေသာ္ပတၱျမာ
လံုးမရွိေတာ့ဘူး ၊ ပတၱျမားရတနာေၾကာင့္ ကိုလံုးတို ့မိသားစု ရတာနာ ျဖစ္ကုန္
ေတာ့မယ္ ၊ ပတၱျမား ဝင္မလာရင္ရွင္းေနသား ၊ ပတၱျမားဝင္လာတာ သူတို ့အေႏွာင့္
အယွက္ အႏၲရာယ္ျဖစ္ဖို ့နဲ႔ တူတယ္၊ ရတနာျဖစ္ဖို ့ေတာ့ ဟုတ္ပုံမေပါ ္ဘူး ၊
( ရတာနာ )ေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မယ္။ ပတၱျမားလုံး လာၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ဘူး။
သူ ့ဇနီး လွမ္းေမးရတယ္ ( ဟဲ႔---မျပံဳ း၊ ဒီကပတၱျမား မင္းယူလား)(ဟာ ကိုလံုးက
လဲ ဘယ္လိုလုပ္ က်ြ န္မယူရမွာလဲ ပတၱျမားလံုးရွိမွန္း ဘယ္လိုလုပ္သိရမွာလဲ)။
အဲဒါနဲ႔ တစ္အိမ္လံုး ဟိုလူေမး ဒီလူေမး ဘယ္သူမွမယူ ၊ ပတၱျမားလံုး ဘယ္နား
ေရာက္တယ္ဆိုတာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ပဲ သိတယ္။ သို ့ေသာ္ ေျပာမွာမဟုတ္
ဘူး ။ သူေျပာလိုက္ရင္ ၾကိဳ းၾကာငွက္ကို ဟိုကသတ္မွာေလ *{ ရဟႏၲာမ် ားဟာ
ကိုယ္တာအေသခံမယ္ ကိုယ္ေၾကာင့္ သူမ် ားေသေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္
ဘူး}*။ ကိုလံုးရဲ႕ ေခါင္းေတြ ထူပူလာျပီဗ် ၊ *{ အသိလြတ္သြားေတာ့ ဉာဏ္ေတြ
လဲ ေမွာင္သြား ၊ ဉာဏ္ေတြေမွာင္သြားေတာ့ အသိစိတ္ေတြက ပူေလ ထူေလ
ထူေလ ပူေလ ပူေလ ထူေလ ။ စဥ္းစားဉာဏ္ေတြ အသိေတြ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး
လမ္းေပ် ာက္ကုန္ျပီ ၊ အဲဒါနဲ႔ မျပံဳ းအနားကပ္ျပီးေတာ့ ေျပာတယ္။
( ငါထင္တယ္ကြာ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ယူတယ္လို ့ ထင္တယ္)( ကိုလုံးကလဲ မေျပာေကာင္း ေျပာေကာင္း ၊ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ က ဒီပတၱျမား
ယူပမလား၊ ဒီအိမ္မွာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနတာ(၁၂)ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီေကာ ၊ ဘယ္တုန္က
မ် ား အျပစ္အနာအဆာ ေတြ႕ဖူးလဲ မေျပာေကာင္းတာ ကိုလံုးရယ္မေျပာပါနဲ႔)
(ဘုန္းၾကီးလဲ မယုံရဘူးကြ၊ စိတ္ခ် ရတာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့အထင္ေတာ့ ဒီနားမွာ ဒီ
ဘုန္းၾကီးပဲရွိတာ သူယူလိမ့္မယ္လို ့ ငါ့စိတ္ထဲက ထင္တယ္ )( မေျပာေကာင္းတာ
ကိုလံုးရယ္ ဆရာေတာ္က ဘာျဖစ္လို႕ယူမလဲ ၊ ကိုလံုးအထားမွားတာမ် ားလား။)
(မမွားဘူး ငါဒီနားမွာ ထားတာ) ။ အဲဒါနဲ႔ စိတ္ေတြမွာ သတိေတြ ပညာေတြ ကင္း
ေပ် ာက္လာေတာ ့ ေမွာင္ျပီး ပူေလာင္လာတယ္။ မျပံဳ းတားဆီးတာလဲမရ ၊ မေမးဖို
ေျပာလဲမရ။ ( မေမးလို႔ မျဖစ္ဘူး ၊ ငါ ့ပတၱျမားဆိုရင္ ကိစၥမရွိဘူး ၊ ဒီပတၱျမားက
ရွင္ဘုရင္ပစၥည္း ပတၱျမားေပ် ာက္ရင္ ငါအသတ္ခံရမွာ) အဲဒါနဲ႔ သြားေမးတယ္ ၊
( အရွင္ဘုရား ဒီနားက ပတၱျမားအရွင္ဘုရား ယူသလားဘုရား)
တရားရတနာ ရွိတယ္
****************
(ေမာင္လံုး ဘုန္းၾကီးက ပတၱျမားဘာလုပ္မွာတုန္း မယူပါဘူး)( ယူရင္ေပးပါ ရွင္
ဘုရင္ပစၥည္း တပည့္ေတာ္ပစၥည္း မဟုတ္ဘူးဘုရား)( ေမာင္လံုး ငါမယူဘူး ပတၱ
ျမားကို ဘုန္းၾကီးက ဘာလုပ္ရမွာတုန္း ဘုန္းၾကီးမွာ သီလ သမာဓိ ဝိပႆ နာ
ပညာ တရားရတနာေတြ အကုန္ရွိတယ္ ၊ အျပင္ဘက္က ေလာကရတနာနဲ႔ ဘုန္
ၾကီးက အလွမဆင္ပါဘူး ၊ ဘုန္းၾကီးမွာ အဇၨတၱရတနာ အင္အားေတြ အကုန္ရွိ
တယ္ ၊ ပတၱျမားဟာ ဘုန္းၾကီးအတြက္ ဘာမွအသုံးမက်လို႔ မယူပါဘူး)
( မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဒီနားမွာ ကိုယ္ေတာ္ပဲ ရွိတာေနာ္) အရွင္ဘုရားကေန ကိုယ္
ေတာ္ျဖစ္ျပီ ။( ဘယ္သူမွ ဒီနားမရွိဘူး ၊ ကိုယ္ေတာ္ယူတာပဲ ျဖစ္မယ္ ၊ ေပးပါ )
ဆိုျပီး ေပးပါလို႔ တေပးေပးလုပ္ေနေတာ့--( ရွိရင္ေပးမွာေပါ့ ယူရင္ေပးမွာေပါ့ ငါမ
ယူပါဘူး) လို ့ဘယ္လိုမွ ေျပာမရ သတိ ပညာေတြ ကင္းေပ် ာက္ေနျပီ ၊ကိုလံုး
တစ္ေယာက္ သတိလြတ္ေနျပီ ၊ ေစာေစာက သဒၶါတရားေကာင္းလိုက္တာ သတိ
ပညာေကာင္းလိုက္တာ အတက္လမ္းကို လိုက္ေတာ့မယ္ အားခဲေနတဲ႔ ကိုလံုး
တစ္ေယာက္ အဆင္းသြားဖို ့ ေျခလွမ္းေနျပီ ၊ စိတ္ေတြပူထူေနျပီ ။ ကိုယ္ေတာ္ေပး
မွာလား ၊ မေပးဘူးလား တစ္ခြန္းထဲေျပာ (ငါ မယူဘဲ)( အို--သိရမွာေပါ့ ) အဲသလို
ဆိုျပီး ကျပာကရာ က်ြဲ ေတြ ႏြားေတြ ခ် ည္တဲ႔ ၾကိဳ းၾကီးသြားယူ ၊ က်ြဲ ေတြ ႏြား
ေတြရိုက္တဲ႔ တုတ္ၾကီးသြားယူ *( စိတ္ေတြေနာ္ အရမ္းေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းတယ္
သဒၶါေတြ ပညာေတြ သတိေတြ လြတ္သြားျပန္ေတာ့ ပုထုဇဥ္စိတ္မ် ား သိပ္ျပီး
ေတာ့ေၾကာက္ဖို ့ ေကာင္းတယ္)*။
ၾကိဳ းၾကီးယူလာခဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကိုခ် ည္တုတ္ျပီဗ် ၊ တိုင္မွာခ်ီ ျပီး
က်ြဲ ႏြား ရိုက္တဲ႔ တုတ္ၾကီးနဲ႔ ရိုက္ျပီ ၊ ေခါင္း နားရြက္ ပါးစပ္ မ်က္ႏွာ ခႏၶာအႏွံ႕
အျပား ရိုက္ေပမယ့္ ဟိုကရဟႏၲာဆိုေတာ့ ေအာ္လဲမေအာ္ပါဘူး ကိုယ္ေဝဒနာ
ကိုယ္ရႈမွတ္ျပီးေတာ့ ေနတာပါပဲ။ *{ ရဟႏၲာမ် ားဟာ ခႏၶာႏွိပ္စက္တာ မခံဘူး ၊
ခႏၶာကို အသုံ းခ် တဲ႔အပိုင္းပဲ လုပ္တယ္ }* ရိုက္လိုက္တာ နားထဲ ႏွာေခါင္းထဲ ပါးစပ္ထဲက ေသြးေတြထြက္ ေခါင္းကလဲ ေပါက္ကြဲျပီး ေသြးေတြက် မ် က္လုံးေတြ
သြားေတြလဲ ၾကည့္မေကာင္း ရႈမေကာင္း ။ မျပံဳ းကအတန္တန္ ငိုျပီးေတာင္းပန္
တယ္မရ ၊ ဒါနဲ႔ ရိုက္ဖန္မ် ားေတာ့ မူးျပီးေခါင္းငိုက္စိုက္ က် သြားတယ္ ၊ ေသြးေတြ
ကကေတာ့ ၾကိဳ းၾကာကတိရစၧာန္ဆိုေတာ့ တိရ စၧာန္ေလာက္ပဲ သိတာေပါ ့။
ေသြးေတြကို လာေသာက္တယ္ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ကို စိတ္ဆိုးေနတဲ႔ ကိုလံုး
က( နင္က ဘာလုပ္တာလဲဟဲ႔)ဆိုျပီး ၾကိဳ းၾကာကို စိတ္ဆိုး တအားေဆာင့္ကန္
ရိုက္ခ် သတ္လိုက္တာ ၾကိဳ းၾကာေသေရာဗ် ။
သံသရာဝဋ္ ဆင္းရဲရဲ႕အျပစ္
*********************
ၾကိဳ းၾကာေသသြားေတာ့ ေခါင္းငုိက္စိုက္မူးေနတဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ က *( ေမာင္
လုံး ၾကိဳ းေလးနည္းနည္း ေလ်ွ ာ့စမ္းကြယ္ ၾကိဳ းၾကာေသျပီလား မေသေသးဘူး
လား ၾကည့္လိုက္စမ္းပါကြယ္ )*( ေသျပီကိုယ္ေတာ္ ကိုယ္ေတာ့္ကိုလဲ ေသေအာင္
အေသသတ္ေနတာ မဟုတ္လား)( ဟုတ္ပါဘူးကြယ္ မင္းအခု ေဒါင္းေတာက္
ေအာင္ရွာေနတဲ႔ ပတၱျမားလုံးက ေဟာဒီၾကိဳ းၾကာငွက္ မ်ိဴ ခ် သြားျပီ ၊ သူ ့ဗိုက္ထဲ
ေရာက္ေနတယ္ မယုံရင္ ခြဲၾကည့္ မေသေသးရင္ ငါမေျပာပါဘူး ေသျပီဆိုရင္
ေတာ့ ငါေျပာတယ္ ၊ ကိုလံုးဟာ ေသသြားတဲ႔ ၾကိဳ းၾကာငွက္ကို ခြဲၾကည့္လိုက္
ေတာ့ ေတြ႕ပါျပီ ပတၱျမားလုံး ၊ အို--ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္
မိ အငိုငို အယိုယိုနဲ႔။ ( ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ မွားပါျပီ သည္းခံခြင့္လႊတ္
ေတာ္မူပါ တပည့္ေတာ္ အမိုက္ေကာင္ၾကီးမွားပါျပီ )ဆိုျပီးေတာ့ ေတာင္းပန္ငုိယို
နဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ က *( ေမာင္လံုး ငါသည္းခံပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ဒီ
ကိစၥမွာ ငါအျပစ္လဲမဟုတ္ဘူး မင္းအျပစ္လဲမဟုတ္ဘူး ၊ တကယ္ေတာ့ သံသရာ
ဝဋ္ဆင္းရဲရဲ႕ အျပစ္ၾကီးပါ { ပညာရွိမ် ား ေျပာတတ္တယ္ဗ် })*( ဆရာေတာ္ဘုရား
ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုရင္ ခါတိုင္းလိုပဲ ဘုရားတပည့္ေတာ္တို ့ အိမ္ကို ဆြမ္းဘုဥ္းေပး
ၾကြေတာ္မူပါဘုရား){ ေမာင္လံုးငါအခု အိမ္ထဲဆြမ္းခံၾကြလို႔ ဒီကိစၥေတြ ေပါ ္လာ
တာ မဟုတ္လား ၊ ဒီေန ့ကစျပီး အိမ္ထဲမဝင္ေတာ့ပါဘူး ၊ အိမ္အျပင္ကသာ ဆြမ္း
ရပ္ေတာ့မယ္ ၊ ဆြမ္းခံၾကြေတာ့မယ္ ၊အိမ္ထဲဘယ္ေတာ့မွ မဝင္ပါဘူး} ေျပာသာ
ေျပာရ ဒီဒဏ္ရာနဲ႔ပဲ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူရတယ္ဗ် ။
ကိုလံုးတစ္ေယာက္ ေျပာတုန္းက အတက္လမ္းလိုက္မယ္တဲ႔ ၊ အခု
ေတာ့ မထိန္းနိုင္ မသိမ္းနိုင္ စိတ္ေတြ ကေယာင္ေခ် ာက္ ျခားေတြျဖစ္လို ့ အလြဲ
ေတြ အမွားေတြလုပ္မိေတာ့ သူ ့ချမာ ကြယ္လြန္သြားတဲ႔အခါ ငရဲကိုေရာက္သြား
ရွာတယ္ဗ် ၊( အေပါ ္ကိုမတက္ေတာ့ဘူး ၊ ေအာက္ဆင္းသြားတယ္) ၾကိဳ းၾကာငွက္
ကေတာ့ ရိုက္သတ္ခံရတာေတာင္မွ စိတ္မဆိုးရွာဘဲ ခ် စ္ခင္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ေသသြား
တာျဖစ္တာေၾကာင့္ မျပံဳ းရဲ႕ ဝမ္းထဲမွာ လူကေလးျဖစ္တယ္တဲ႔ ။( သူကေတာ့ တက္သြားတယ္ဗ် ) မျပံဳ းတစ္ေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုသြား
ၾကေပမယ့္ *{ သတိ ပညာ ၾကီးစြာထားျပီး အတက္လမ္းကို လိုက္ေတာ့မယ္လို႔
ၾကိဳ းစားအားထုတ္ သြားတဲ႔အတြက္ စုေသျပတ္ေၾကြ ကြယ္လြန္သြားေတာ့ နတ္
ျပည္ကို ေရာက္တယ္တဲ႔။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးတိႆ ပရိနိဗၺာန္စံသြားျပီ ၊ သံ
သရာလမ္း ဆံုးသြားျပီ ၊ အေပါ ္ကိုတက္မယ့္ ကိုလံုးတစ္ေယာက္ လမ္းမွားျပီး ငရဲ
ကိုေရာက္ေနရွာျပီ ေအာက္တန္းေရာက္တဲ႔ တိရ စၧာန္ေလးက လူျဖစ္တယ္၊ သဒၶါ
တရားေကာင္းတဲ႔ မျပံဳ းကနတ္ျပည္ကို တက္သြားတယ္ (တစ္လမ္းစီေပါ ့)။
ဒါေၾကာင့္ ကတပုညတံ--ျပဳ အပ္ျပီးေသာ ေကာင္းမႈရွိသည္၏အျဖစ္ကို
ကတပုညတံ--အဆင္းအတက္လမ္းႏွစ္ဖက္ေၾကာင့္ ျမင့္တက္ထူးဆန္း ေကာင္းမႈ
စြမ္းကို ပ႑ိတာ--ဘုရားအစရွိေသာ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို ့သည္ ပသံသႏၲိ
ေကာင္းစြာမေသြ ခ်ီ းမြမ္းေတာ္မူၾကေလကုန္သတည္း။
*{ ဤသို ့ အဆင္းအတက္ လမ္းႏွစ္ဖက္တရား နာၾကားၾကရတဲ႔ ဓမၼသဝ
နာမဂၤလာနဲ႔ ေကာင္းမႈစြမ္းအား ျမတ္တရားေတြေၾကာင့္ ေဘးရန္အပူခပ္သိမ္း
လြတ္ျငိမ္းၾက၍ ေကာင္းက်ိဴ းခ် မ္းသာ မဂၤလာမ် ားၾကီးပြားတိုးတက္ ျပည့္စုံၾကျပီး
လ်ွ င္ သူေတာ္ေကာင္းတရား တိုးပြားေအာင္ ၾကိဳ းစားနိုင္လြယ္ၾကျပီး ေဘးရန္ခပ္
သိမ္း လြတ္ျငိမ္းရာ အသခၤတဓာတ္ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ျမတ္ကို လြယ္ကူေသာအက် င့္
လ်ွ င္ျမန္ေသာ အသိဉာဏ္ျဖင့္ အရဟတၱဖိုလ္ေပါက္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလြယ္ ရလြယ္
နိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း}*။
ကုသိုလ္ အမ်ွ အမ်ွ အမ်ွ
စာစီကုသိုလ္ျပဳ ပူေဇာ္ပါသည္။
ရႊင္လန္းခ် မ္းေျမ ့ၾကပါေစ။
ေဒၚၫြန္႔ ပခုကၠဴ ။
No comments:
Post a Comment