======================================================
ခႏၶာငါးပါးျဖစ္ပ်က္ကုိျမင္ရင္ သကၠာယဒိ႒ိ ျပဳတ္ၿပီ။ တမိနစ္မွၾကာၾကာ ငါးမိနစ္မွၾကာၾကာ ျမတ္တယ္။ အသက္တစ္ရာေနရဦးေတာ့။ အသက္တစ္ေထာင္ေနရဦးေတာ့ ခႏၶာငါးပါးျဖစ္ပ်က္ကို မသိရင္ သကၠာယဒိ႒ိ ျပဳတ္ပါ့မလား။ မျပဳတ္ရင္ ဆန္ကုန္ေျမေလးေပါ႕။ အဲဒါ ခႏၶာသိဖို႔လိုတယ္ေနာ္။
လက္ေတြ႔ မ်က္ေတြ႔ စဥ္းစားၾက။ သမၼဳတိအေနနဲ႔ျမင္ပံု၊ သဘာဝအေန နဲ႔ျမင္ပံု။ အဲဒါ သိဖို႔လိုတယ္။ကဲ လက္ေတြ႔ မ်က္ေတြ႔အားျဖင့္ သံပရာသီး ရင့္ရင့္မွည့္မွည့္ၾကီး ဝါးစားၾကည့္။ ဘယ္လိုေတြ႕မလဲ။ ခ်ဥ္တာေတြ႕တယ္ေနာ္။ စားတုန္းက သံပရာသီး စားတာ။ ေတြ႕တာက သံပရာသီးလား၊ ခ်ဥ္တဲ့ရသာ။
ခ်ဥ္တဲ့အရသာကို လက္နဲ႔ကိုင္စမ္း ၾကည္႕ေတြ႕ပါ့မလား။ မေတြ႕ဘူးေနာ္။ မ်က္စိနဲ႕ၾကည့္ရင္ကား ျမင္ရပါ့မလား။ နားေထာင္ၾကည့္ရင္ကား ၾကားရပါ့မလား။ နမ္း ၾကည့္ရင္ကား ေတြ႕ပါ့မလား။ လွ်ာနဲ႕က်ေတာ့ မသိႏိုင္ဘူးလား။ ေဟာ သံပရာသီးလား၊ ခ်ဥ္တဲ့ရသာလား။ ဒါ ခ်ဥ္တဲ့ရသာဓာတ္။ စဥ္းစားဖို႔မေကာင္းလား။
ခ်ဥ္ရသာလို႔စားသိတာ ဇိဝါွဝိညာဏ္ နာမ္တရားမရလား။ ခ်ဥ္တဲ့အရသာက ရုပ္တရား မရလား။ လွ်ာအၾကည္နဲ႔ခ်ဥ္ရသာက ရုပ္တရား။ နာမ္ရုပ္ႏွစ္ပါးေပါ့။
စားတဲ့အခါမွာ ေတြ႕တယ္။ နာမ္႐ုပ္ ေတြ႕တယ္။ ခု လူေတြ ထမင္းစားတာ မေလ့လာပါကလားကြဲ႕။ ထမင္းစားတုန္းက ေလ့လာရမွာ။ ခုေတာ့ ထိုင္တာတခုတည္းသာလုပ္ၾကတယ္။ ဟင္-စားတဲ့အခါေလ့လာရမွာ။ ကဲ ေတြ႕တာ သံပရာသီးေတြ႕သလား၊ နာမ္နဲ႕ရုပ္ ေတြ႔သလား။ ကဲ နာမ္နဲ႕ရုပ္ ေတြ႔တဲ့အခါ သံပရာသီး ဘာေၾကာင့္မေတြ႕ သလဲ။ မရိွလို႔။
ကဲ ေတြ႕တာနဲ႕ထင္တာနဲ႕။ ေတြ႕တာကိုအမွန္ မယူရဘူးလား။ ေတြ႕တာကို အမွန္ယူရမယ္ေနာ္။ သံပရာသီးေတြ႕တာလား၊ နာမ္နဲ႕ရုပ္ေတြ႔ တာ။ ေဟာ နာမ္ရုပ္လို႕သိဖို႕မလိုဘူးလား။ နာမ္ရုပ္တရား ႏွစ္ပါး သိတာ သူငါကသိတာလား၊ မဂၢသစၥာ။ ဘယ္မဂ္က သိတာလဲ။ သမာဓိမဂ္။ ကဲ နာမ္ရုပ္ပဲေတြ႕တယ္။ သမာဓိမဂ္က သိတာ။ သမာဓိရျပီလို႕မေျပာဘူးလား။
သမာဓိရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ လူတေယာက္က အပုပ္ရည္သြင္းတဲ့စကားမ်ိဳး နစ္နာေအာင္ အရွက္ကြဲေလာက္ေအာင္ ေျပာၾကည့္ စိတ္ဆိုးမလား။ သမာဓိရတာကြဲ႕။ ကဲ စိတ္ဆိုးတယ္ဆိုတာ သမာဓိရလို႕လား၊ မရလို႕လား။ ဘယ္ဘက္ကို လွည့္တာလဲ။ လူဘက္ကိုလွည့္တာ။ ပုဂၢိဳလ္၊ သတၱဝါဘက္ကို လွည့္တာ။ ပညတ္ကို လွည့္တာ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ စိတ္ဆိုးတာ။ ကဲ နာမ္ရုပ္ကိုေတြ႕တာက သမာဓိေနာ္။ ကဲ စိတ္ဆိုးေသးရဲ့လား။ အဲဒီလို စိစစ္ဖို႕မေကာင္းလား။ အဲဒီနာမ္ရုပ္တရားႏွစ္ပါးေပၚမွာ သမၼဳတိသစၥာအေနနဲ႕ သံပရာသီးလို႕မေခၚဘူးလား။
အဲဒီေခၚတာ ဘုရားပယ္ရဲ့လား။ မပယ္ဘူးကြဲ႕ေနာ္။ ဒါ သမုတ္ရိွ ၾကားလား။ ေတြ႕တာက သံပရာသီးလား၊နာမ္နဲ႕ ရုပ္။ သံပရာသီးမေတြ႕တာ ရိွလို႕လား၊ မရိွလို႕လား။ မရိွရင္ဘယ္လိုစြဲမွာလဲ။ သံပရာသီးစြဲဒိ႒ိ ျပဳတ္ျပီဗ်ား။ သံပရာသီးလို႔ ေတာ့ မေခၚရဘူးလား။ ေခၚတာ ဘုရားပယ္ရဲ႕လား။ မပယ္ဘူးေနာ္။ ေတြ႕တာက သံပရာသီးလား၊နာမ္နဲ႔ ရုပ္။ သံပရာသီးမေတြ႕တာ ရိွလို႕လား၊ မရိွလို႕လား။ အဲဒါကိုပယ္တယ္ ေျပာတာဗ်ား။
ကဲ သမၼဳတိသစၥာနဲ႕သံပရာသီး ႏႈတ္ဖ်ားမွာေနာ္။ ေတြ႔တာက နာမ္နဲ႔ရုပ္။ ယံုၾကည္ဖို႕ မေကာင္းလား။ ကဲ သမၼဳတိဘက္ကၾကည့္ေတာ့ ထမင္းစား ေနျပီ။ ဒီမွာ သံပရာသီး စားဖို႕ရာ ေကာက္ထားတာ။ ထမင္းပြဲမွာ မပါဘူး။ ဟဲ့ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ သံပရာသီး ယူေခ်စမ္းလို႕ မခိုင္းရဘူးလား။ သမၼဳတိအေနနဲ႕မမွန္ဘူးလား။ သံပ ရာသီးေျပာတာေပါ့။ ကဲ သြားယူေခ်စမ္းဆိုေတာ့ သံပရာသီးနာမည္မတပ္ရင္ ဘာယူလို႔သိပါ့မလား။ ဒါေတာ့ နာမည္ တပ္ေပးတယ္ ၾကားလား။ ဆား ယူခဲ့စမ္းလို႕ မေျပာရဘူးလား။ ကဲ သမၼဳတိသစၥာေနာ္။ ေခၚတာ၊ ေျပာတာ မမွန္ဘူးလား။ အဲ အဲဒါ သမၼဳတိ သစၥာအေနနဲ႕မပယ္ဘူး။ ဒါမို႕ ျမတ္စြာဘုရားက ညီေတာ္ အာနႏၵာလို႔ မေခၚဘူးလား။ သားေတာ္ ရာဟုလာလို႔မေခၚ လား။ ခ်စ္သမီး၊ခ်စ္သားတို႔လို႔မေခၚလား။ အဲဒါ သမုတ္ရိွ၊ အေခၚရွိ ပယ္ရဲ့လား။ ဘာေတြပယ္တာလဲ စိစစ္ဖို႔မေကာင္းလား။
ကဲ ခု စားေတာ့ စားၾကည့္ေတာ့ သံပရာသီးေတြ႕သလား၊ ခ်ဥ္တာေတြ႕သလား။ ခ်ဥ္တယ္လို႔စားသိတာကေလးက ဇိဝွါဝိညာဏ္ နာမ္တရားမရလား။ လွ်ာအၾကည္နဲ႔ ခ်ဥ္ရသာက ရုပ္တရားမရလား။ နာမ္ရုပ္ႏွစ္ပါး။ သံပရာသီးလား၊ နာမ္နဲ႕ရုပ္။ ကဲ နာမ္ရုပ္ ပဲေတြ႕တယ္ေနာ္။ သံပရာသီး မေတြ႕တာရိွလို႕လား၊ မရိွလို႕။ အဲဒါကို ပယ္တာ။ ကဲ နာမ္ရုပ္ေတြ႕တယ္။ နာမ္ရုပ္ေတြ႕ေတာ့ သံပရာသီးေတြ႕ေသးရဲ့လား။ ရိွလို႕လား၊ မရိွလို႕။ အဲဒါ ပယ္တာ။
ကဲ နာမ္ရုပ္ေပၚမွာတင္စားျပီးေတာ့ သံပရာသီးလို႕ေတာ့ မသမုတ္ဘူးလား။ သံပုရာသီးလို႕ေတာ့ မေခၚဘူးလား။ ေခၚတာကိုပယ္ရဲ႕လား။ သံပရာသီး ရိွတယ္လို႕မထင္လား။ ရွိတယ္လို႕မယူ လား။ အဲဒီ အယူကို ပယ္တာဗ်ား။ အဲဒါ စဥ္းစားၾက။ လွ်ာေပၚမွာ အဲဒါ ပယ္ပံု၊ မပယ္ပံု၊ ေတြ႕ပံု။ ဒါ ပိုင္းျခားသိဖို႔ လုိတယ္။ ေဟာ လူဆိုတာ ေခၚတာေဟ့။ ရိွတာမဟုတ္ဘူး။ မိန္းမ၊ ေယာက္်ားဆိုတာ သမုတ္တာ ႐ွိတာမဟုတ္။ ေတြ႕တာက နာမ္ရုပ္ပဲေတြ႕မယ္။ မိန္းမ၊ေယာက္်ား ေတြ႕မလား။ နာမ္နဲ႕ရုပ္ ေတြ႕မလား။ လူေတြ႕မလား။ နာမ္ရုပ္ေတြ႕မလား။ နတ္ေတြ႕မလား။ နာမ္ရုပ္ေတြ႕မလား။ ကဲ လူမေတြ႕တာ ရိွလို႕လား၊ မရိွလို႕။ နတ္ မေတြ႕တာရိွလို႕လား၊ မရိွလို႕။ ျဗဟၼာ မေတြ႕တာ ရိွလို႕လား၊ မရိွလို႕။ မရိွရင္ လူစြဲဒိ႒ိ၊ နတ္စြဲဒိ႒ိ၊ ျဗဟၼာစြဲဒိ႒ိ မျပဳတ္ဘူးလား။ ဒိ႒ိျပဳတ္ျပီဗ်ား။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မံုလယ္ေတာရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
မိုးကုတ္ဝိပႆနာ ကမၼ႒ာနာစရိယ
အဂၢမဟာကမၼ႒ာနာစရိယ ဘဒၵႏၲ သံဝရ။
၁၆.၅.၂ဝဝ၅(နံနက္၈နာရီ)
No comments:
Post a Comment