---------------------------------
---------------------------------
အခု ဘုန္းႀကီးတို႔ အေနနဲ႔ အသက္ ကိုးဆယ့္နဲ႔ တစ္ႏွစ္၊ တစ္ႏွစ္ထဲ ၀င္လာၿပီ။ နာတယ္၊ က်ဥ္တယ္၊ ကိုက္တယ္၊ ခဲတယ္၊ ပူတယ္၊ ေအးတယ္၊ ယားတယ္၊ ယံတယ္။ ထတဲ့အခါ ထူမွ ထႏိုင္တာ။ စိစစ္ဖို႔ မေကာင္းလား။ ကဲ အႏွစ္သာရရွိမရွိ။ မရွိေတာ့ဘူးေနာ္။ အနိစၥလို႔ မေဟာဘူးလား။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ထင္ရွားသလဲ။ အႏွစ္သာရ မရွိလို႔ေပါ့ကြယ့္။ အႏွစ္သာရရွိရင္ ပ်က္ပါ့မလား။ အႏွစ္သာရမရွိဘူး။ အဲလို စိစစ္ဖို႔ မေကာင္းလား။
အခု နာတာ၊ က်ဥ္တာေတြ ျဖစ္ခ်င္သလား။ ကဲ က်ဥ္တာ၊ ကိုက္တာေတြ ျဖစ္ခ်င္သလား။ အဲဒါေတြက အကုန္လံုး ကိေလသာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တရားေတြေပါ့ေနာ္။ အဲဒါေတြဟာ ဘယ္မွာျဖစ္တာလဲ။ ပညတ္အာရံုမွာျဖစ္တာ။ ကိုယ့္သေဘာအတိုင္းဟုတ္ကဲ့လား။ တရားရဲ႕သေဘာေပါ့။
အဲေတာ့ အနမတဂၢ သံသရာက စၿပီးေတာ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရား ဘယ္လိုေဟာသလဲ။ ဆရာေတာ္သမားေတာ္ေတြ ဘယ္လိုေဟာသလဲ စိစစ္ဖို႔ မေကာင္းလား။ ေလ့လာဖို႔လိုတယ္။ ပညတ္အာရံု၊ ပရမတ္အာရံုလို႔ မေဟာဘူးလား။ (ေဟာပါတယ္ဘုရား)။
အဲဒါ ပရမတ္ကို လွည့္ၾကည့္တဲ့အခါ ၿမိဳ႕ရြာတိုင္းျပည္ေတြ ေတြ႕ေသးရဲ႕လား။ လူနတ္ျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါ ေတြ႕ေသးရဲ႕လား။ ကဲ ဘာျဖစ္လို႔ မေတြ႕တာလဲ။ ဒါ ပရမတ္ကို အာရံုျပဳတဲ့အခါေပါ့။ ေလ့လာဖို႔ မေကာင္းလား။ ေတြ႕တဲ့တရားက အနိစၥမ်ဳိး၊ ဒုကၡမ်ဳိး၊ အနတၱမ်ဳိးေပါ့။ အဲလိုေလ့လာဖို႔ မေကာင္းလား။ အနိစၥေတြ႕တဲ့အခါ အာရံုက အနိစၥလို႔ မျပလား။ သိတဲ့ဉာဏ္က အနိစၥလို႔ မသိလား။ အာရံုက ဒုကၡလို႔ မျပလား။ သိတဲ့ဉာဏ္က ဒုကၡလို႔ မသိလား။ အာရံုက အနတၱလို႔ မျပလား။ သိတဲ့ဉာဏ္က အနတၱလို႔ မသိလား။ အာရံု အာရမၼဏိက။
ကဲ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ေတြ႕တဲ့အခါ နာမ္ရုပ္ေတြ႕ေသးရဲ႕လား။ နာမ္ရုပ္ေတြ႕တဲ့အခါ လူနတ္ ျဗဟၼာေတြ႕ေသးရဲ႕လား။ ဉာတပရိညာ။ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ နာမ္ရုပ္ေတြ႕ေသးရဲ႕လား။ တီရဏ ပရိညာ။ အာရံုမွန္ေတာ့ သဒၶါမွန္တယ္လို႔ မေဟာဘူးလား။(ေဟာပါတယ္ဘုရား)။ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ စုလိုက္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္လို႔ မေဟာဘူးလား။(ေဟာပါတယ္ဘုရား)။ ဘာသစၥာလဲ။ ခ်မ္းသာတဲ့တရားလား။ ဆင္းရဲတဲ့တရားလား။ ေၾသာ္ ဆင္းရဲတဲ့တရားေပါ့။ အဲလို ေလ့လာဖို႔ မေကာင္းလား။
ေျခစေခါင္းဆံုး တစ္ကိုယ္လံုး ရွာခ်င္သလိုရွာ သုခဆိုတဲ့တရား အပ္ဖ်ား တစ္ေထာက္စာ ေတြ႕ရဲ႕လား။ ဘာျဖစ္လို႔ မေတြ႕တာလဲ။ မရွိဘူးဆိုရင္၊ သုခအပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာ မေတြ႕တာ မရွိလို႔ေပါ့။ မရွိရင္ေတြ႕တဲ့တရားက ဆင္းရဲတဲ့တရားေပါ့။ ဒုကၡအတိလို႔ မပိုင္းျခားလား။ ပိုင္းျခားတဲ့ အခါက်ေတာ့ သိပယ္လို႔ ေဟာမေဟာ။ (ေဟာပါတယ္ဘုရား)။
ကဲ အဲလို သိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ေပၚမွာ ေလာဘ ကိေလသာ ျဖစ္ခြင့္ရရဲ႕လား။
သိတယ္ဆိုကတည္းက ႏွလံုးသြင္းမွားတဲ့ အ၀ိဇၨာ ခ်ဳပ္မခ်ဳပ္။ အ၀ိဇၨာခ်ဳပ္ကတည္းက တဏွာ မေသဘူးလား။ ဥပါဒါန္လာေသးရဲ႕လား။ ကိေလသ၀ဋ္ မခ်ဳပ္လား။ ခ်ဳပ္ရင္ တရားနာတာ၊ တရားအားထုတ္တာ ကိေလသ၀ဋ္ခ်ဳပ္ဖို႔ အဓိကေပါ့။ ကိေလသ၀ဋ္ခ်ဳပ္ဖို႔ အဓိကမဟုတ္ဘူးလား။
ဒါ ကိေလသ၀ဋ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ဟိုကိုဒီကို မ်က္ေစာင္းထိုးစရာ လိုေသးရဲ႕လား။ မလိုဘူး။ ခႏၶာဖက္ကိုသာ လွည့္စမ္းပါ။ အဲလိုေလ့လာဖို႔ မေကာင္းလား။ အဲဒါ ထိထိမိမိ သေဘာေပါက္ဖို႔လိုတယ္။ ကိေလသ၀ဋ္ခ်ဳပ္ရင္ ကမၼ၀ဋ္ခ်ဳပ္တယ္။ ကမၼ၀ဋ္ခ်ဳပ္ရင္ ေနာက္ခႏၶာ ဇာတ္မသိမ္းဘူးလား။ အဲဒါ နိေရာဓလို႔ မေဟာဘူးလား။ (ေဟာပါတယ္ဘုရား)။ ခႏၶာမရွိတဲ့အတြက္ မၿငိမ္းလား။ ကိေလသာ မရွိတဲ့ အတြက္ မေအးလား။ ၿငိမ္းတဲ့သေဘာနဲ႔ ေအးတဲ့သေဘာကို ဘယ္လိုေခၚမလဲ။ နိဗၺာန္လို႔ ေခၚတယ္။ ကုလားလို ႏိုင္းဗာန္။ ႏိုင္း ဆိုတာ မရွိဘူး။ ဘာမရွိတာလဲ၊ ကိေလသာမရွိတာ။ ကိေလသာမရွိေတာ့ ခႏၶာဘယ္က လာမွာလဲ။ စိစစ္ဖို႔ မေကာင္းလား။ အဲလို ေလ့လာဖို႔ မေကာင္းလား။ အဲခါက်ေတာ့ အေျပာအဆို၊ အေနအထိုင္ေတြ မူေျပာင္းမသြားဘူးလား။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ အဂၢမဟာကမၼ႒ာနာစရိယ မံုလယ္ေတာရဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏ ၱသံ၀ရ
မႏၱေလးတုိင္းေဒသႀကီး ပုသိမ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ေရတံခြန္ေတာင္ မံုလယ္ေတာရဓမၼရိပ္သာ အမွတ္-သံုး တိုက္ခြဲ ဓမၼာရံုႀကီးေပၚတြင္ ၃၊ ၁၊ ၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ေန႔လယ္ တစ္နာရီခြဲ အခ်ိန္ ေနာက္ဆံုး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ
လူစြဲ၊ ၿမိဳ႕စြဲ၊ ရြာစြဲ ဥပမာျပ ခႏၶာဉာဏ္ေရာက္ ဒိ႒ိျဖဳတ္ တရားေတာ္မွ စာစီပူေဇာ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment